บทที่ 656

หลังจากเฉียวเนี่ยนออกจากลานฝึก นางก็ไม่ได้กลับไปพร้อมหมอหลวงเซวีย แต่เลือกจะมุ่งหน้าไปยังถนนใหญ่แทน

เมืองหลวงเจริญรุ่งเรืองมาก จำนวนขอทานจริง ๆ แล้วไม่ได้มีมากนัก อีกทั้งสถานที่ที่พวกเขามักปรากฏตัว ก็มักจะเป็นแถวหน้าโรงเตี๊ยมหรือร้านอาหารเสียมากกว่า

ด้วยเหตุนี้ เฉียวเนี่ยนจึงเดินทางมาที่ถนนสายหลักที่พลุกพล่านที่สุดในเมืองหลวง ซึ่งมีโรงเตี๊ยมและร้านอาหารมากมาย และก็เป็นอย่างที่คิดไว้ นางพบขอทานกลุ่มหนึ่งกำลังหมอบอยู่ที่มุมถนน

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ ขอทานเหล่านั้นที่ต้องเงยหน้าขึ้นมาสู้แสงแดดก็หันมามองเฉียวเนี่ยนทันที พอเห็นว่านางแต่งตัวดี ก็รีบหยิบถ้วยแตก ๆ ตรงหน้าแล้วร้องขอทานทันที “ท่านผู้ใจบุญ โปรดเมตตาเถิด ขอให้ท่านร่ำรวยมั่งคั่ง!”

เฉียวเนี่ยนล้วงเอาเศษเงินหนึ่งตำลึงจากแขนเสื้อแล้วโยนลงไปในถ้วยของพวกเขา

เสียงกรุ๊งกริ๊งดังขึ้นมาอย่างชัดเจน แตกต่างจากเสียงของเหรียญทองแดงอย่างสิ้นเชิง

ขอทานเหล่านั้นตกใจเล็กน้อย ต่างก็ชะโงกหน้ามาดูในถ้วย เมื่อเห็นว่าเป็นเงินตำลึงแท้ ๆ สีเงินสะอาด ต่างก็ดีใจกันยกใหญ่ แล้วพากันยื่นถ้วยในมือตนเองมาตรงหน้าเฉียวเนี่ยน

“ขอให้ท่านร่ำรวยเงินทอง!”

“ขอให้ท่า