共有

บทที่ 655

作者: โม่เสียวชี่
ความรู้สึกขมขื่นแล่นขึ้นมาถึงอก

เฉียวเนี่ยนรู้ดีว่าสิ่งที่แม่เซียวพูดเป็นความจริง

นางก็รู้ดีว่าในตอนนั้นเซียวเหิงเคยต่อต้านเรื่องนี้

รู้ว่าเขามีนางอยู่ในใจ

แต่มันน้อยเกินไป

น้อยเกินกว่าจะสู้หยดน้ำตาของแม่เซียวได้ น้อยเกินกว่าจะต้านทานน้ำตาของหลินยวนได้

น้อยจนเมื่อผู้อื่นกล่าวหานางอย่างไร เขาก็เชื่อหมด

เฉียวเนี่ยนไม่เคยคิดเลยว่าเซียวเหิงจะรักตนมากนัก

สิ่งที่เขาทำในตอนนี้ ล้วนเป็นเพียงความเสียใจที่รักแล้วไม่ได้รักตอบเท่านั้น

ไม่ใช่เพราะเขาทำเพื่อนางจริง ๆ

เฉียวเนี่ยนสูดลมหายใจลึก ก่อนค่อย ๆ ดึงมือตนเองออกจากมือของแม่เซียวอย่างนุ่มนวล “ท่านป้าเซียวอย่าลืมคำทำนายของมหาเถระฉือเอินเลยนะเจ้าคะ เพื่อแม่ทัพเซียว และเพื่อท่านพี่เซียว ข้าอยู่ห่างจากตระกูลเซียวเสียหน่อยจะดีกว่า”

จริง ๆ แล้ว หลังจากที่ฉู่จืออี้พูดเตือนสติ นางก็ไม่ได้ใส่ใจคำทำนายนั้นอีกแล้ว

แต่ตอนนี้ คำทำนายนั้นกลับกลายเป็นข้ออ้างที่ดีที่สุด

ไม่คิดเลยว่าแม่เซียวกลับส่ายหน้า “เจ้าเป็นคนรักษาเหอเอ๋อร์ แล้วยังช่วยชีวิตเหิงเอ๋อร์อีก เจ้าจะเป็นดาวมรณะได้อย่างไรกัน! ต้องเป็นการทำนายผิดแน่! เนี่ยนเนี่ยน เจ้าคือผู้มีพระคุณของตร
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター
コメント (1)
goodnovel comment avatar
Kaew Nattanan
โอ้ยน่าลำไยมาก
すべてのコメントを表示

最新チャプター

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 664

    หลินเย่ว์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเฉียวเนี่ยนจะพูดถึงขนาดนี้เขาข่มความโกรธในใจลง พยายามควบคุมระดับเสียงของตนเอง “ที่แท้วันนี้มาหาข้า ก็เพื่อเรื่องนี้สินะ”พูดจบ เขามองไปที่เฉียวเนี่ยน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความผิดหวัง “เจ้ารู้ใช่ไหมว่าท่านแม่ป่วย ตั้งแต่ข้าเข้ามาจนถึงตอนนี้ เจ้าถามถึงสักคำไหม? ข้ารู้ เจ้าเกลียดข้า เกลียดจวนโหว แล้วก็เกลียดที่ท่านแม่เคยเป็นคนแนะนำเจ้ากับหมิงอ๋อง แต่เนี่ยนเนี่ยน นางก็ยังเป็นแม่ของเจ้า เป็นคนที่ตั้งท้องสิบเดือน สูญเสียแทบครึ่งชีวิตเพื่อคลอดเจ้าออกมานะ! เจ้าใจดำถึงเพียงนี้ ไม่แยแสนางแม้แต่น้อยเลยหรือ?”พูดมาถึงตรงนี้ หลินเย่ว์ก็ยกจอกสุราขึ้นดื่มหมดรวดเดียว จากนั้นราวกับว่ายังไม่พอ ก็หยิบไหสุราขึ้นมาดื่มอึกใหญ่อีกคำ จึงพูดต่อ “หลินยวนกลับมาด้วยตัวเอง วันนั้นข้าเห็นนางก็ตกใจมาก นางแต่งตัวเหมือนขอทาน ตัวสกปรกมอมแมมไปหมด ยิ่งกว่าตอนที่เจ้า...”หลินเย่ว์เผลอจะพูดว่า เทียบกับตอนที่เฉียวเนี่ยนออกมาจากกรมซักล้าง ยังน่าสงสารยิ่งกว่าแต่ยังไม่ทันพูด ก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสมตอนนั้นเฉียวเนี่ยนดูดีกว่าหลินยวนที่แต่งตัวเป็นขอทานก็จริงแต่ก็เป็นเพราะนางใส่ชุดนางกำนัล แต่งต

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 663

    เฉียวเนี่ยนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนทั้งสองจะนั่งลงพร้อมกัน“วันนี้อยู่ ๆ ก็อยากพบข้า มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”หลินเย่ว์เอ่ยถามอย่างระมัดระวังจริง ๆ ตอนที่ได้รับจดหมายจากเฉียวเนี่ยน เขาก็อดรู้สึกกังวลไม่ได้เขากังวลว่าเฉียวเนี่ยนอาจรู้เรื่องของหลินยวนเข้าแล้ว จึงได้เรียกหาเขากะทันหันแต่ในใจเขาก็ยังอดมีความหวังอยู่เล็ก ๆ คิดไปว่า บางทีนางอาจจะเปลี่ยนใจนางกับอ๋องผิงหยางเพิ่งรู้จักกันไม่นาน ความสัมพันธ์ก็ยังไม่ลึกซึ้งการต้องอยู่ใต้ชายคาเดียวกับคนที่ยังไม่คุ้นเคย ย่อมไม่สบายใจเป็นธรรมดาเพราะอย่างนั้น เขาจึงอดคิดไม่ได้ว่า หรือเฉียวเนี่ยนอยากกลับบ้าน?แม้จะรู้ดีว่าเป็นไปได้น้อยมากเพียงใดแต่ถึงแม้จะมีเพียงความหวังริบหรี่ เขาก็ยังอยากไขว่คว้ามันเอาไว้!เฉียวเนี่ยนรินเหล้าให้หลินเย่ว์ “ข้าดื่มเหล้าอื่นไม่เก่งนัก จึงสั่งมาแค่เหล้าบ๊วยหนึ่งไห”หลินเย่ว์รับจอกไว้แล้วจิบเบา ๆ ก่อนจะกล่าว “ข้ารู้ว่าเจ้าชอบเหล้าบ๊วยที่สุด ไว้ข้าจะให้คนเอาไปส่งถึงเรือนเจ้าอีกสองไห!”พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็เงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวต่อ “หรือว่า... ให้ส่งไปที่เรือนลั่วเหมยดี?”เรือนลั่วเหมยนั้น เขาเพิ่งไปทว

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 662

    เดิมทีเฉียวเนี่ยนคิดว่า พวกขอทานมาหานางเพราะเรื่องอาการป่วยของลุงอวี๋ ไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะเกี่ยวข้องกับหลินยวนเพราะอย่างไรเสีย ด้วยสถานะของหลินยวนในตอนนี้ นางย่อมต้องหลบซ่อนตัวเป็นอย่างดี แม้พวกขอทานจะสามารถรวบรวมข่าวสารจากทั่วทุกทิศในแต่ละวันได้ ก็ไม่น่าจะหาตัวหลินยวนพบได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ดังนั้น เมื่อได้ยินว่าพวกเขาพบตัว ‘เสี่ยวชุ่ย’ แล้ว เฉียวเนี่ยนกลับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยนางคิดว่า หากสามารถหาเจอได้ง่ายดายเช่นนี้ 'เสี่ยวชุ่ย' ผู้นั้นก็คงไม่ใช่หลินยวนบางทีอาจเป็นเพียงหญิงสาวที่ชื่อซ้ำกันเท่านั้นแต่ไม่นาน พวกขอทานก็พูดขึ้นอีกว่า “ข้าไปสืบมาแล้ว เรือนรับรองหลังนั้นเป็นของคุณชายใหญ่แห่งจวนโหว ซึ่งก็คือพี่ชายของคุณหนูเฉียวนั่นเองขอรับ!”“อีกอย่าง! คุณหนูลองเดาดูสิขอรับ เมื่อสองวันก่อน จวนโหวก็ส่งฮูหยินหลินไปที่เรือนรับรองหลังนั้นตั้งแต่เช้ามืดแล้ว!”ได้ยินถึงตรงนี้ สีหน้าและกลิ่นอายรอบตัวของเฉียวเนี่ยนก็พลันหม่นหมองหลินเย่ว์ไม่มีเหตุผลจะซ่อนใครไว้ในเรือนรับรอง และยิ่งไม่มีเหตุผลที่จะส่งฮูหยินหลินไปที่นั่นโดยไม่มีสาเหตุความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวคือ คนที่ซ่อนอยู่ในเรือน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 661

    หลินยวนเองก็ไม่แน่ใจนักว่าฮูหยินหลินจะได้ยินสิ่งที่นางพูดไปหรือไม่ แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงไอและสำลักอย่างต่อเนื่อง ความโกรธในใจของนางก็พลันลดลงไปกว่าครึ่งในที่สุดหลินยวนก็ผละจากร่างของฮูหยินหลิน ลุกขึ้นยืนแล้วจ้องอีกฝ่ายเขม็ง ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปนางไม่ทันเห็นเลยว่า ฮูหยินหลินที่นอนตะแคงอยู่บนเตียง แม้จะยังคงไอไม่หยุด แต่ดวงตากลับจ้องมองแผ่นหลังของนางด้วยความเกลียดชังวันรุ่งขึ้นเฉียวเนี่ยนไปยังโรงหมอหลวงตามปกติหมอหลวงเซวียอยู่พอดีแต่กลับไม่ได้รั้งนางไปยังลานฝึกเช่นก่อนหน้านี้ หากแต่แสดงท่าทีปกติราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วชวนเฉียวเนี่ยนไปที่คลังยาแทนในฐานะแพทย์ ย่อมต้องรู้จักสมุนไพรชนิดต่าง ๆ ให้ดีหมอหลวงเซวียจึงเริ่มสอนนางทีละอย่างเฉียวเนี่ยนถือกระดาษกับพู่กันเดินตามเขาไป จดบันทึกด้วยความตั้งใจคาดไม่ถึงว่าจู่ ๆ หมอหลวงเซวียจะเอ่ยขึ้นว่า “หมอเทวดาที่เจ้าพูดถึง ใช่คนจากสำนักราชาโอสถหรือไม่?”เฉียวเนี่ยนตกใจจนมือที่กำลังเขียนอยู่สะดุด เส้นอักษรเบี้ยวไปทันทีนางเงยหน้าขึ้นมองหมอหลวงเซวีย แววตาฉายแววตื่นตระหนกไม่ได้ตอบอะไรทว่ากลับได้ยินหมอหลวงเซวียว่า “ดูจากท่าทีขอ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 660

    สามวันต่อมาในกลางดึกภายในเรือนพักตระกูลหลินที่เฉิงตง หลินยวนกำลังถืออ่างน้ำเข้ามาในห้องของฮูหยินหลิน“ท่านแม่ ยวนเอ๋อร์มาล้างเท้าให้ท่านเจ้าค่ะ”หลินยวนพูดพลางเดินตรงไปยังข้างเตียงเวลานั้นฮูหยินหลินนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ดวงตาสองข้างเคลื่อนไหวอย่างไม่มั่นคงหลินยวนไม่ได้ใส่ใจกับสีหน้าของฮูหยินหลิน วางอ่างน้ำลงกับพื้นตามลำพัง จากนั้นก็เอื้อมมือไปถอดรองเท้าและถุงเท้าของฮูหยินหลินฮูหยินหลินเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นว่าหลินยวนเข้ามา ใจหายวาบ รีบยกเท้าถีบอ่างน้ำล้มน้ำกระเซ็นเปียกพื้นไปทั่ว แถมยังเปื้อนหน้ากับตัวของหลินยวนไม่น้อยจนทำให้ความโกรธของหลินยวนพุ่งขึ้นมาทันทีแต่พอมองไปยังบ่าวที่ยืนรับใช้ข้าง ๆ หลินยวนก็ได้แต่ข่มความโกรธนั้นไว้เห็นความเละเทะบนพื้น บ่าวรับใช้ก็รีบเข้ามาจัดการเช็ดพื้นให้สะอาดส่วนฮูหยินหลินกลับแสดงสีหน้าหวาดกลัว “พวกเจ้าเป็นใครกันแน่ ที่นี่คือที่ไหน พวกเจ้าจับข้ามาที่นี่ทำไม”หลินยวนรีบเข้าไปปลอบ “ท่านแม่ ที่นี่คือเรือนพักของพี่ใหญ่ พี่ใหญ่กับท่านพ่อพาท่านมาพักฟื้นที่นี่ ท่านลืมแล้วหรือเจ้าคะ”ได้ยินดังนั้น ฮูหยินหลินชะงักไป ราวกับเพิ่งนึกอะไรออก เงียบไป

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 659

    มีขอทานสองสามคนเดินมาส่งเฉียวเนี่ยนถึงนอกบ้านอย่างสุภาพ“คุณหนูเฉียวเดินดี ๆ ขอบคุณสำหรับวันนี้มากจริง ๆ ขอรับ”เฉียวเนี่ยนเพียงยิ้มบาง ๆ ตอบรับดวงตาคู่นั้นกลับมองย้อนเข้าไปในบ้าน มองไปยังชายผมหงอก ก่อนจะกดเสียงเบาลงแล้วพูดว่า “ช่วยคอยสังเกตเขาให้ข้าด้วย ข้าสงสัยว่า ‘เสี่ยวชุ่ย’ ที่เขาพูดถึง อาจเป็นคนรู้จักเก่าของข้า แต่พวกเจ้าห้ามให้เขารู้เด็ดขาด ว่าข้ากำลังสนใจเรื่องนี้อยู่!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ขอทานทั้งหลายถึงกับนิ่งอึ้งไป ต่างก็หันมามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจแต่เมื่อนึกถึงว่าเฉียวเนี่ยนเป็นคนจิตใจดี ไม่รังเกียจพวกเขา แถมยังรักษาโรคให้ แล้วยังให้เงินอีก พวกเขาย่อมซาบซึ้งใจอย่างยิ่งจึงพยักหน้าตอบรับพร้อมกัน “คุณหนูวางใจเถอะ พวกเราจะคอยดูให้!”เฉียวเนี่ยนพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนจะหมุนตัวจากไปทว่าบนใบหน้ากลับเคร่งเครียดขึ้นเรื่อย ๆถ้าคนที่ชายผมหงอกเรียกว่าเสี่ยวชุ่ย จริง ๆ แล้วคือหลินยวน นั่นแปลว่าเรื่องการแสร้งตายแล้วกลับมาเมืองหลวงของหลินยวน อาจจะมีจวนโหวอยู่เบื้องหลังแต่ทั้งที่พวกเขารู้อยู่แล้วว่าหลินยวนไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แล้วพวกเขายังจะลงทุนถึงเพียงนี้เพื่อหลินยวนอีกหรื

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status