Share

บทที่ 693

Penulis: โม่เสียวชี่
ฮ่องเต้ตั้งใจจะรับเฉียวเนี่ยนไว้ใช้งานในราชสำนักมานานแล้ว อย่างไรเสีย นางก็เรียนวิชาแพทย์มาจากหมอเทวดา

เรื่องฮูหยินหลินมีไข้สูงไม่ลดตอนอยู่ในวัง แต่กลับถูกนางใช้ทักษะฝังเข็มลดไข้ได้ ฮ่องเต้เองก็ได้ยินมาแล้ว

ตอนนั้นก็นึกอยู่แล้วว่าหมอเทวดานี่ช่างเก่งเหลือเกิน เฉียวเนี่ยนเพิ่งเรียนวิชาแพทย์ได้ไม่นานกลับเก่งกว่าบรรดาหมอหลวงในโรงหมอหลวงเสียอีก

ตอนนี้ พอได้ยินองค์หญิงซูหยวนชมเชยเช่นนี้ ฮ่องเต้ก็ยิ่งเห็นดีเห็นงามด้วย

ทันใดนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อย “เราเห็นว่าข้อเสนอนี้ดีมาก แม่นางเฉียว เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

ทั้งฮ่องเต้และองค์หญิงซูหยวนต่างก็เห็นดีเห็นงามด้วย เฉียวเนี่ยนจะปฏิเสธได้อย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น แค่แต่งตั้งให้นางเป็นหมอหญิงชั้นเจ็ด ก็มิใช่เรื่องเสียหายอันใด

นางจึงคุกเข่าลง “หม่อมฉันขอบพระทัยฝ่าบาท ขอบพระทัยองค์หญิงเพคะ”

เห็นดังนั้น ฮ่องเต้ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “เช่นนั้น เจ้าต้องเรียกตัวเองว่า ‘ข้าพระพุทธเจ้า’ จึงจะถูกต้อง”

“เพคะ ข้าพระพุทธเจ้าขอบพระทัยฝ่าบาท ขอบพระทัยองค์หญิงเพคะ”

เฉียวเนี่ยนก็กล่าวขอบพระทัยอีกครั้ง

ฮ่องเต้จึงให้ลุกขึ้น และเมื่อเห็นว่านางดูแลองค์หญิงอย่างดี มี
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 700

    เฉียวเนี่ยนสูดหายใจเข้าลึก จึงค่อยข่มความโกรธในใจลงไปได้ “เพราะเหตุใด จึงเป็นต่างหูหินโมราหรือ?”เห็นทีว่าเขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าเฉียวเนี่ยนโกรธเพราะสิ่งใด เซียวเหิงขมวดคิ้วเบา ๆ หลุบตาลงราวกับเด็กที่ทำผิด เอ่ยเสียงเบา “ข้าคิดว่า ต่างหูคู่นั้นก่อนหน้าทำให้เจ้ามีความทรงจำที่ไม่น่าพึงใจ บางทีคู่ใหม่นี้อาจชดเชยได้บ้าง”เขาจำได้อย่างชัดเจน ว่าตอนที่เขาให้ต่างหูคู่นั้นกับนางครั้งก่อน นางดีใจเพียงใดเขาจึงคิดไปว่าเฉียวเนี่ยนชอบต่างหูหินโมราเพียงแต่ความทรงจำเกี่ยวกับคู่นั้นไม่น่าพึงใจจริง ๆ เขาจึงไปซื้อมาใหม่อีกคู่เขาเองก็ไม่รู้ว่านางสังเกตหรือไม่ ว่าตรงเครื่องประดับทองบนต่างหูนั้น เป็นดอกเหมยมองเซียวเหิงที่มีท่าทีเช่นนี้ เฉียวเนี่ยนก็พอจะเข้าใจแล้วว่า เซียวเหิงอยากใช้ความทรงจำใหม่ มาทับถมความทรงจำเลวร้ายในอดีต...นางก้มหน้าลง แล้วปิดกล่องเครื่องประดับลงอีกครั้งนางไม่รู้ว่าจะพูดสิ่งใดกับเซียวเหิงดีเขาราวกับรู้อะไรทุกอย่าง แต่ก็เหมือนจะไม่รู้อะไรเลยนางต่อให้พูดจนฟ้าถล่ม ก็ไม่แน่ว่าเขาจะเข้าใจได้ด้วยจนใจ จึงทำได้เพียงกล่าวคำขอบคุณ “เข้าใจแล้ว ขอบคุณท่านแม่ทัพมากเจ้าค่ะ”นางคิดว

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 699

    เมื่อได้ยินดังนั้น องค์หญิงซูหยวนก็แค่นเสียงออกมา มุมปากยกยิ้มขึ้นบาง ๆ “ตัวข้าเองก็คิดเช่นนั้น แม้ก่อนหน้านี้จะยังกล้าดีอยู่ แต่เมื่อวานกลับจวนไปเห็นศพของหัวหน้าคนรับใช้ของนางแล้ว ก็คงไม่กล้าอีกต่อไป”อวิ๋นเอ๋อร์มิได้ตอบอะไร เพียงยิ้มรับเท่านั้น แต่ในหัวกลับเผลอคิดถึงคำพูดที่เฉียวเนี่ยนพูดเพื่อนางในวันนั้นที่จวนอ๋องผิงหยางนางไม่รู้ว่าคำพูดเหล่านั้นใช่เหตุผลหรือไม่ ที่ทำให้ช่วงนี้องค์หญิงมิได้แสดงท่าทีจะลงโทษนางเลยแม้แต่น้อย กลับกันยิ่งไว้ใจนางมากขึ้นกว่าเดิม เรื่องใดคนอื่นล้วนฟังมิได้ มีแต่นางเท่านั้นที่ฟังได้แม้จะรู้อยู่ว่านั่นอาจไม่ใช่เรื่องดีนัก แต่ตราบใดที่องค์หญิงยังไว้วางใจนางอยู่ นางก็ยังมีทางรอดอยู่บ้างอย่างไรเสีย ข้างกายองค์หญิง ก็ยังต้องมีคนคอยเป็นมือเป็นเท้าให้อยู่ดีเฉียวเนี่ยนออกจากเรือนนอนขององค์หญิงแล้วก็กลับไปยังโรงหมอหลวงตลอดทาง ใจของนางยังคงไม่สงบไม่รู้ว่าสิ่งที่นางพูดต่อหน้าองค์หญิงในวันนี้ จะสามารถทำให้องค์หญิงปล่อยท่านพี่เซียวไปได้หรือไม่แต่ถึงครั้งนี้จะได้ แล้วครั้งหน้าล่ะ?นางรู้ดีว่าตนไม่อาจตกเป็นฝ่ายตั้งรับอยู่เช่นนี้ต่อไปได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเปล

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 698

    เฉียวเนี่ยนย่อมรับรู้ได้ถึงความเย็นเยียบเด็ดขาดจากบรรยากาศรอบกายองค์หญิงซูหยวนแต่ก็ทำทีไม่รู้สึก ยังคงกล่าวอย่างช้า ๆ “กระหม่อมหาได้มาเพื่อขอความเห็นใจแทนแม่ทัพเซียวไม่ เพียงแต่คิดว่าในเมื่อแม่ทัพเซียวเพิ่งจะรับตำแหน่งดูแลกองทหารรักษาพระองค์ เช่นนั้นแล้วผู้ใดกันแน่ที่บ่มเพาะให้กองทหารรักษาพระองค์กำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้ กล้าก่อความวุ่นวายในฝ่ายใน”แล้วสายตาขององค์หญิงซูหยวนก็เปลี่ยนไป“ผู้บัญชาการกองทหารรักษาพระองค์คนก่อนเป็นใครกันนะ?”อวิ๋นเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ด้านข้างรีบตอบว่า “กราบทูลองค์หญิง เป็นน้องชายแท้ ๆ ของเต๋อกุ้ยเฟย ซุนเซี่ยนเพคะ”“อ้อ จริงด้วย ซุนเซี่ยน!” ดวงตาขององค์หญิงซูหยวนพลันเยียบเย็น “ไม่แปลกใจเลย อาศัยที่พี่สาวของตัวเองเป็นเต๋อกุ้ยเฟย ซุนเซี่ยนถึงได้ไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาหลายครั้งหลายครา!”กล่าวมาถึงตรงนี้ องค์หญิงซูหยวนดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก กล่าวด้วยเสียงเย็นยะเยือก “ไม่แน่ว่า เรื่องนี้อาจเป็นฝีมือของไอ้หมาเฮงซวยนั่นก็ได้!”ได้ยินดังนั้น หัวใจของเฉียวเนี่ยนก็พลันหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่มนางไม่เคยคิดจะส่อแววในทางนั้น นางเพียงแค่ต้องการปกป้องท่านพี่เซียวเท่านั้น

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 697

    พูดมาถึงตรงนี้แล้ว เฉียวเนี่ยนจึงมองไปยังนางกำนัลไม่กี่คนที่อยู่ไกลออกไป สุดท้ายจึงลงเสียงเบาลงเพื่อให้แน่ใจว่านางกับองค์หญิงซูหยวนเท่านั้นที่จะได้ยินเสียงของตน “องค์หญิงยังเสียเลือดไปมาก หากไม่บำรุงรักษาให้ดี จะกลับมาเหมือนคนปกติได้ภายในเวลาอันสั้นได้อย่างไรเล่าเพคะ?”ได้ยินคำพูดนี้ องค์หญิงซูหยวนจึงลืมตาขึ้นโดยไม่รู้ตัว มองไปยังนางกำนัลไม่กี่คนที่อยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นพวกนางก้มหน้าก้มตา ไม่มีท่าทีผิดปกติใด ๆ จึงหันกลับมามองเฉียวเนี่ยนอีกครั้ง “เช่นนั้น เจ้าว่ามาซิ ควรทำเช่นไรดี?”ต่อให้องค์หญิงซูหยวนไม่รู้วิชาแพทย์ แต่นางก็รู้ว่าเมื่อแท้งบุตรแล้ว ย่อมต้องกินยาและอาหารบำรุงที่แตกต่างจากตอนป่วย ซึ่งไม่เหมือนพวกอาหารบำรุงผู้ป่วยไข้หวัดทั่ว ๆ ไปพวกคนในห้องเครื่องแม้ไม่รู้ศาสตร์ยารักษาโรค แต่สตรีในวังหลวงเมื่อแท้งบุตรจะกินสิ่งใด พวกเขาก็ล้วนรู้ดีหากถูกผู้อื่นจับพิรุธได้ จะเป็นเรื่องใหญ่แน่นอนเฉียวเนี่ยนครุ่นคิดครู่หนึ่ง จึงเอ่ยว่า “หม่อมฉันสามารถอ้างว่าจะปรับสมดุลร่างกายให้องค์หญิง และจะเป็นผู้ต้มยาด้วยตนเอง ตลอดเวลานั้น ยาที่องค์หญิงใช้จะผ่านมือหม่อมฉันเพียงผู้เดียว ย่อมไม่มีผู้ใดล

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 696

    คืนนั้น เฉียวเนี่ยนฝันร้ายในฝัน นางย้อนกลับไปยังกรมซักล้าง กลับไปยังสถานที่ที่ถูกเฆี่ยนตีทารุณตามอำเภอใจนางถูกลากไปที่บ่อซักล้าง ถูกกดกับพื้น ถูกเฆี่ยนตีอย่างโหดร้าย!แต่ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นไม่ใช่การถูกทารุณ หากแต่เป็นตอนที่นางถูกเฆี่ยนตี ศพของหนิงซวงกลับนอนอยู่ข้าง ๆ ลืมตาตายอย่างไม่สงบ!นางแทบจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงกรีดร้องเมื่อเห็นม่านเตียงที่คุ้นเคย และหนิงซวงที่รีบร้อนมาหา นางก็รู้ตัวในที่สุดว่าภาพน่าสะพรึงกลัวเมื่อครู่นั้นเป็นเพียงความฝันเพียงแต่ว่ามันสมจริงเกินไปสมจริงเสียจนเหงื่อเย็น ๆ ซึมออกมาทางแผ่นหลัง ลมหายใจกระชั้นถี่ แม้ตอนนี้หนิงซวงจะยังยืนอยู่ตรงหน้า คอยปลอบนางด้วยความห่วงใย แต่นางก็ยังหยุดความเย็นเยียบที่เอ่อล้นขึ้นในอกไม่ได้“คุณหนู อย่าทำให้บ่าวตกใจไปมากกว่านี้เลยเจ้าค่ะ!” หนิงซวงตกใจจนแทบขาดใจเมื่อเห็นท่าทีเหม่อลอยของเฉียวเนี่ยน “ไม่ได้การละ บ่าวจะไปตามท่านหมอให้มาดูคุณหนูเสียหน่อย!”พูดจบก็เตรียมจะออกไปแต่กลับถูกเฉียวเนี่ยนคว้ามือไว้ “ไม่ต้อง ข้าไม่เป็นอะไร”นางค่อย ๆ เอ่ยออกมา เกรงว่าหนิงซวงจะเป็นห่วง จึงยังฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย “ยามไหนแล้ว?

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 695

    แต่เฉียวเนี่ยนไม่กล้าหยุดฝีเท้า รีบเร่งไปทางนอกวังอย่างร้อนรนเมื่อคราวก่อนท่านหมอประจำจวนเคยให้ยาช่วยชีวิตนางมาสองเม็ดนางให้ท่านเซียวเหิงไปหนึ่งเม็ด ตอนนี้ยังเหลืออีกหนึ่งเม็ดนางต้องรีบกลับจวนอ๋อง ต้องให้ทันก่อนที่หัวหน้าคนรับใช้จะสิ้นใจ ป้อนยาเม็ดนั้นให้หัวหน้าคนรับใช้กิน!เฉียวเนี่ยนยิ่งเดินก็ยิ่งร้อนรน จนสุดท้ายแทบจะวิ่งเหยาะ ๆแท้จริงแล้วนางไม่ได้สนิทกับหัวหน้าคนรับใช้มากนัก และเคยพูดคุยกันแค่ไม่กี่คำแต่หัวหน้าคนรับใช้นั้นขยันขันแข็ง สุภาพอ่อนโยน แม้แต่ฉู่จืออี้ยังเคยชมเชยหัวหน้าคนรับใช้ผู้นั้นไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ไม่ควรตายอย่างนั้น!ในที่สุด เฉียวเนี่ยนก็มาถึงหน้าประตูวัง ขึ้นรถม้าของจวนอ๋อง รีบเร่งสั่งว่า “เร็ว! กลับจวน!”สารถีไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รีบเงื้อแส้ทันที รถม้าก็พุ่งไปยังจวนอ๋องด้วยความเร็วที่ไม่เคยมีมาก่อนแต่เฉียวเนี่ยนก็ยังช้าไปก้าวหนึ่งนางเพิ่งลงจากรถม้า ก็เห็นขันทีคนหนึ่งนำทางคนแต่งกายเป็นทหารองครักษ์สองคนออกมาจากจวนอ๋องเมื่อเห็นเฉียวเนี่ยน ขันทีคนนั้นยังยกมือทำความเคารพกับเฉียวเนี่ยนอีกด้วยเฉียวเนี่ยนชะงัก มองดูไม้สองท่อนในมือทหารองครักษ์

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status