แชร์

บทที่ 705

ผู้เขียน: โม่เสียวชี่
ความหมายในคำพูดนั้น ก็คือนางคิดว่าเฉียวเนี่ยนย่อมรู้อยู่ก่อนแล้วว่านางมีปัญหาเรื่องประจำเดือนจากบันทึกดังกล่าว

แต่ไม่คิดว่าเฉียวเนี่ยนจะกล่าวต่อไปว่า “นอกจากประจำเดือนไม่ปกติแล้ว ฮองเฮาน่าจะมีอาการปวดท้องร่วมด้วย และช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็ยิ่งรุนแรงขึ้น ประจำเดือนมาน้อย และมีสีดำ มักจะเป็น ๆ หาย ๆ ต่อเนื่องยาวนานถึงครึ่งเดือน”

ได้ยินดังนี้ ฮองเฮาก็เงียบไป

ต่อให้โรงหมอหลวงจะมีคนคอยบันทึกรอบเดือนของฮองเฮาและสตรีในวัง แต่ก็ไม่มีใครบันทึกรายละเอียดถึงเพียงนี้

เฉียวเนี่ยนที่สามารถกล่าวได้แม่นยำถึงเพียงนี้ ย่อมไม่ใช่ได้ยินมาจากที่อื่นแน่นอน

ในตอนนั้น สีหน้าก็พลันหม่นลง

องค์หญิงซูหยวนเห็นสีหน้าของฮองเฮาเป็นเช่นนั้น ก็เข้าใจทันที คิ้วขมวดเล็กน้อยแล้วมองไปที่เฉียวเนี่ยน พลางกล่าวว่า “ยังมีอะไรอีก?”

เฉียวเนี่ยนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยขึ้นว่า “ช่วงนี้ฮองเฮาทรงบรรทมได้ยากยิ่ง แม้จะหลับไปได้ ก็จะทรงฝันร้ายบ่อยครั้ง ยามเช้าตื่นขึ้นแม้จะทรงตื่นได้แต่เช้า แต่กลับรู้สึกอ่อนแรง”

นางล้วนกล่าวได้ถูกต้อง

แต่ฮองเฮากลับสูดลมหายใจลึก กล่าวว่า “สิ่งที่เจ้าพูดมา ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร”

หมอหลวงเซ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 712

    เฉียวเนี่ยนใจเต้นขึ้นมาเล็กน้อยกลับถึงเมืองหลวงได้เพียงหนึ่งเดือนก็แต่งงานแล้ว?“ถูกบังคับหรือ?”เฉียวเนี่ยนถามอีกครั้งเซียวเหอมองเฉียวเนี่ยน แววตาเปี่ยมด้วยความอ่อนโยน “เจ้าคิดถึงนางในแง่นั้นได้ ก็ดีแล้ว แต่ข้านึกไม่ออกว่าใครคนอื่นจะมีโอกาสวางยาข้าได้ ตามที่เจ้าพูดไว้ พิษของสำนักราชาโอสถ ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะหาได้”เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย จริงด้วย นางลืมประเด็นสำคัญที่สุดไปหากผู้ที่วางยาท่านพี่เซียวในปีนั้นคือนางเมิ่งอิ้งจือ เช่นนั้นเรื่องที่ท่านพี่เซียวเคยยึดมั่นตลอดชีวิต ก็เป็นเพียงแค่แผนการหนึ่งเท่านั้นแต่ว่า... มันโหดร้ายเกินไปหรือเปล่า?เมิ่งอิ้งจือปลอมตัวเป็นชาย ติดตามกองทัพถึงครึ่งเดือน ก็เพื่อจะวางยาเซียวเหอหรือ?“เมิ่งซ่างซู เป็นพี่ชายแท้ๆ ของฮองเฮาหรือเจ้าคะ?” เฉียวเนี่ยนนึกขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่งที่แปลกประหลาด “ถ้าอย่างนั้นตามที่ข้าเพิ่งคาดเดาไป คนที่วางยาฮองเฮาก็น่าจะเป็นตระกูลเมิ่ง แต่ว่า ทำไม? เกียรติยศของตระกูลเมิ่งผูกพันแน่นแฟ้นกับฮองเฮา หากฮองเฮาตายไป เมิ่งซ่างซูจะได้ประโยชน์อะไร?”เซียวเหอก็ขมวดคิ้วตามมา “ไม่รู้ว่าเป็นตระกูลเมิ่งจริงหรือไม่ หรือเบื้

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 711

    เพราะอย่างไรเสีย นางไม่อยากให้เกิดเรื่องกับท่านพี่เซียวเซียวเหอมองใบหน้าจริงจังของเฉียวเนี่ยน พลางขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ถอนหายใจยาว แล้วจึงค่อยๆ เอ่ยขึ้น“เจ้าพูดถูก จริงๆ แล้วข้าก็รู้ว่าใครเป็นคนที่วางยาข้า” เซียวเหอกล่าวพลางมองเฉียวเนี่ยน แววตาลุ่มลึกราวกับมองทะลุผ่านเฉียวเนี่ยนไปยังสถานที่ห่างไกล“ตอนนั้น เจ้าอาจจะยังเด็ก หรือไม่ก็อาจไม่ใส่ใจเรื่องอื่นใดนอกจากเหิงเอ๋อร์ ที่จริงแล้วข้าเคยมีคู่หมั้นมาก่อน”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉียวเนี่ยนก็ตะลึงไปเล็กน้อย ทว่าทันใดนั้นก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “ข้านึกออกแล้ว เป็นคุณหนูของตระกูลเมิ่ง บุตรีของท่านอัครเสนาบดีกรมพิธีการ เมิ่งอิ้งจือ”เมื่อครั้งเซียวเหอกับเมิ่งอิ้งจือหมั้นหมายกัน นางเคยแอบตามเซียวเหิงไปด้วย จึงเคยเห็นคุณหนูเมิ่งผู้นั้นผิวขาวสะอาด ใบหน้าราวภาพวาด อ่อนโยนและงดงามมาก!เมื่อได้ยินเฉียวเนี่ยนเอ่ยชื่อที่ไม่ได้ยินมานาน เซียวเหอกลับมีท่าทีสงบบางเรื่องได้ผ่านไปเนิ่นนาน ความรู้สึกบางอย่างก็ถูกกาลเวลาชะล้างจางลง...เขายิ้มบาง “ใช่ ตระกูลเมิ่งเป็นตระกูลนักปราชญ์ น้องสาวแท้ๆ ของท่านอัครเสนาบดีเมิ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 710

    ยามค่ำมืดมิด แสงจันทร์สาดส่องสูงเด่นดูเหมือนใกล้จะถึงยามจื่อแล้วนอกเรือนของเฉียวเนี่ยนกลับมีเสียงแผ่วเบาดังขึ้นมา"ตึก"เป็นเสียงหินกระทบกับบานประตูเฉียวเนี่ยนลุกขึ้นทันที แล้วก็ไปเปิดประตูนอกเรือนว่างเปล่าไร้ผู้คนนางกลับเพิ่งจะรู้ตัวว่าปิดประตูลงแล้ว พอหันกลับมา ก็เห็นเซียวเหอยืนอยู่ในเรือนเรียบร้อยแล้ว"ท่านพี่เซียว"นางเอ่ยเรียกเบาๆเซียวเหอพยักหน้าตามพลางมองการแต่งกายเรียบร้อยของเฉียวเนี่ยน มุมปากก็คล้ายมีรอยยิ้ม เสียงเรียบเย็นแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน เอ่ยขึ้นว่า "เจ้าเรียกหาข้าหรือ?"วันนี้ก่อนจะออกจากวังหลวง นางจงใจพูดคุยกับทหารองครักษ์เฝ้าประตูวังหน้ามากกว่าปกติด้วยนิสัยของนางที่มักจะไม่พูดมาก การที่นางยอมสนทนา ทหารองครักษ์เฝ้าประตูจะต้องรู้สึกแปลกใจ และต้องเล่าให้เซียวเหอซึ่งสนิทกับนางฟังแน่ด้วยความเฉลียวฉลาดของเซียวเหอ ย่อมต้องเข้าใจว่านางมีเรื่องต้องการพบเฉียวเนี่ยนพยักหน้ารับ แล้วเดินไปเทน้ำให้เซียวเหอหนึ่งถ้วย "ท่านพี่เซียวเชิญนั่ง"นางพูดพลางยื่นน้ำไปให้เซียวเหอ แล้วจึงเอ่ยว่า "ท่านพี่เซียวทราบเรื่องฮองเฮาถูกวางยาหรือยัง?"เซียวเหอ "อืม" หนึ่งเสียง "ฝ่าบ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 709

    เฉียวเนี่ยนตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ก็อาจเป็นเพราะมีผู้ใดลงมือกับของใช้ของเสวยของพระนาง ทำให้นางต้องสัมผัสกับพิษอยู่ทั้งวันทั้งคืน”สีหน้าของฮ่องเต้ยิ่งหม่นลง“พิษนี้แท้จริงแล้วคือสิ่งใดกันแน่?”เฉียวเนี่ยนตอบตามความจริง “ตามบันทึกในตำราแพทย์ พิษนี้กัดกินอวัยวะภายในเพื่อบำรุงความงามภายนอก จึงมีนามว่าพิษบุปผาจันทรา มาจากสำนักราชาโอสถเพคะ”สำนักราชาโอสถ?!ชื่อนี้ทั้งคุ้นเคยแต่ก็ห่างไกลในเวลาเดียวกัน ทำเอาฮ่องเต้ถึงกับสูดลมหายใจเย็นเยียบสำนักราชาโอสถมีชื่อเสียงโด่งดัง ทั้งด้านการรักษาและการใช้พิษเป็นเลิศ แต่หลายปีมานี้ สิ่งที่ฝ่าบาทได้เห็นก็ล้วนแต่เป็นยารักษาโรคจากสำนักราชาโอสถนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นฤทธิ์พิษของสำนักราชาโอสถแต่พูดก็พูดเถอะ พิษจากสำนักราชาโอสถนั้นก็ไม่ใช่หามาได้ยาก ขอเพียงมีเงินก็ซื้อได้!ดังนั้น ใครกันแน่ที่เป็นผู้วางยาฮองเฮา ฝ่าบาทก็ยังไม่มีเงื่อนงำกลับกัน พระทัยของฝ่าบาทกลับเกิดความกังวลในอีกด้านหนึ่งพระองค์โบกพระหัตถ์เรียกเฉียวเนี่ยน “เข้ามา ตรวจให้ข้าด้วย”ฮองเฮาอยู่ในส่วนลึกของวังหลังมาตลอดแท้ ๆ ยังสามารถถูกวางยาพิษได้ แถมยังเป็นพิษที่เร้นลับถึงเพี

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 708

    องค์หญิงซูหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังเป็นผู้นำทุกคนในห้องคุกเข่าลงพร้อมกัน แสดงความเคารพต้อนรับฮ่องเต้สาวเท้าเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว มองดูผู้คนในห้องครู่หนึ่ง จึงเอ่ยปาก “ลุกขึ้นเถิด!”พูดจบ สายตาก็มองไปที่เฉียวเนี่ยน เอ่ยถามเสียงเข้ม “ฮองเฮาเป็นอย่างไรบ้าง?”เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องที่ฮองเฮาถูกวางยาแล้วเฉียวเนี่ยนจึงเล่าเรื่องที่เพิ่งพูดกับองค์หญิงซูหยวนซ้ำอีกครั้งฮ่องเต้พยักหน้าเล็กน้อย แต่คิ้วยังคงขมวดอยู่ “เรายังเคยพูดว่า ฮองเฮาร่างกายแข็งแรง สีหน้าผ่องใส ดูแล้วเป็นคนมีวาสนา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเพราะถูกวางยาพิษ! ใครกันที่กล้าขนาดนี้ ถึงกับกล้าวางยาฮองเฮา!”สิ้นเสียง บรรยากาศในห้องเงียบสนิทยาพิษเริ่มถูกวางตั้งแต่สิบกว่าปีก่อน ไม่มีใครพูดได้ว่าเป็นใครกันแน่!แม้กระทั่งในใจของฮองเฮาเอง อาจยังสงสัยว่าฮ่องเต้ก็เป็นผู้ต้องสงสัย!แต่ในตอนนี้เอง เฉียวเนี่ยนกลับนึกอะไรขึ้นมาได้ แต่ก็ยังไม่เอ่ยปาก คิ้วขมวดเป็นปมองค์หญิงซูหยวนก้าวไปด้านหน้า เกาะแขนฮ่องเต้ไว้ น้ำตาคลอเอ่ยขึ้นว่า “เสด็จพ่อ วันนี้โชคดีที่เสด็จพ่อมีพระราชโองการให้ท่านหญิงเฉียวเข้ามาตรวจชีพจรปรับสมดุลร่างก

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 707

    นางให้ฮองเฮาคว่ำตัวลงบนเตียง ถอดเสื้อผ้าออก เผยให้เห็นแผ่นหลังจากนั้นจึงหยิบเข็มเงินขึ้นมา ฝังลงไปทีละจุดในสามจุดสำคัญบนแผ่นหลังฮองเฮารู้สึกได้ชัดเจนว่าบนแผ่นหลังมีความเจ็บแปลบอยู่สามจุดแต่หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรอีกไม่มีความรู้สึกใด ๆ ทั้งสิ้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะอาเจียนเป็นเลือด!แต่อาจเพราะการฝังเข็มยังไม่ออกฤทธิ์ทันที ฮองเฮาจึงจงใจรออยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ได้เพียงความเย็นเยียบที่ลามไปทั่วแผ่นหลัง ยังไม่รู้สึกอยากอาเจียนเลือดเลยแม้แต่น้อยหัวคิ้วขมวดแน่นทันที นางมองเฉียวเนี่ยน ดวงตาแฝงไว้ด้วยโทสะอย่างชัดเจน “เฉียวเนี่ยน เจ้าช่างบังอาจนัก ถึงกับกล้าลวงหลอกเรา ใครก็ได้ เข้ามา!”เพียงคำสั่งเดียว นางกำนัลหลายคนก็รีบเข้ามาในห้องฮองเฮาพูดว่า “จับเฉียวเนี่ยน อุ๊บ...”ยังไม่ทันกล่าวจบประโยค ฮองเฮาก็อาเจียนออกมากะทันหันเลือดสีดำคล้ำพุ่งออกมา เกือบจะกระเด็นใส่นางกำนัลหลายคนที่อยู่ใกล้ ๆนางกำนัลแต่ละนางต่างตกใจจนหน้าเสียฮองเฮายิ่งแล้วใหญ่เลือดสีดำสนิทตรงหน้านั้น ดำราวกับน้ำหมึก และเป็นสิ่งที่นางอาเจียนออกมาจริงๆ!มีเพียงเฉียวเนี่ยนที่ยังคงมีท่าทีสงบนิ่ง เดินเข้ามาหยิบผ้าเช

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status