บทที่ 718

เฉียวเนี่ยนแทบจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาตลอดทาง จนเมื่อออกห่างจากเรือนลั่วเหมยได้ไกลแล้ว จึงได้หยุดฝีเท้าลง

นางหอบหายใจถี่ แต่ก็ไม่แน่ใจว่านั่นเป็นเพราะเหนื่อย หรือเพราะอยากระบายความรู้สึกแปลกประหลาดในใจออกมา

หนิงซวงที่ตามมาได้ทันอย่างยากลำบากก็หอบหายใจเช่นกัน แต่ก็ยังอดเป็นห่วงเฉียวเนี่ยนไม่ได้ “คุณหนู ไม่เป็นอะไรใช่ไหมเจ้าคะ?”

เฉียวเนี่ยนยืดตัวขึ้น สูดลมหายใจลึก แล้วจึงฝืนยิ้มออกมาอย่างแข็งทื่อ “อืม ไม่เป็นไร”

เรือนนี้ ต่อไปหากเลี่ยงได้ ก็ไม่อยากมาอีกแล้ว!

เมื่อปรับอารมณ์ได้แล้ว เฉียวเนี่ยนก็ตรงไปยังที่พำนักของหมอประจำจวน

จุดประสงค์ของการมาครั้งนี้ก็คือมาถามเรื่องของท่านพี่เซียวจากท่านหมอ จะปล่อยให้อารมณ์สับสนมาขัดขวางไม่ได้

เวลาราวหนึ่งก้านธูปต่อมา เฉียวเนี่ยนก็มาถึงเรือนของท่านหมอ

เรือนของท่านหมอไม่ใหญ่ มีห้องเพียงสองสามห้อง

พอเดินเข้าไปก็ได้กลิ่นยาสมุนไพรอ่อนๆ ลอยมา ในเรือนมีชั้นวางตั้งอยู่หลายชั้น แต่ละชั้นวางกระด้งไม้ไผ่ไว้สามสี่ใบ บนกระด้งมีสมุนไพรกำลังตากแห้งอยู่เป็นจำนวนมาก

ส่วนห้องทางทิศตะวันตก มีกลุ่มควันบางๆ ลอยออกมา

เฉียวเนี่ยนจึงเดินไปทางห้องนั้น แล้วก็พบว่าท่านหมออ