Share

บทที่ 99

Author: โม่เสียวชี่
แม้จะยิ้ม แต่เฉียวเนี่ยนได้ยินถึงความไม่พอใจที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างชัดเจน

แต่ก็ธรรมดาที่หมิงอ๋องจะโกรธ

ต่างหูคู่นี้มีเรื่องราวระหว่างนางกับเซียวเหิงมากเกินไป

เมื่อวานนางโยนมันทิ้งต่อหน้าทุกคน แต่วันนี้มันกลับมาปรากฏที่หูของนางอีกครั้ง ในฐานะคู่หมั้นของนาง เป็นเรื่องปกติที่หมิงอ๋องจะโกรธ

นางจึงอธิบายตามความจริง "อาจเพราะเมื่อวานหม่อนฉันทิ้งมันต่อหน้าผู้คน ทำให้แม่ทัพเซียวเสียหหน้า เมื่อครู่แม่ทัพเซียวจึงสั่งให้หม่อมฉันสวมมันไว้ หากหม่อมฉันไม่สวม ก็เกรงว่าจะไปพูดอะไรกับท่านย่า,,,"

หมิงอ๋องรู้ว่าสุขภาพของท่านย่านางไม่สู้ดีนัก

"อย่างนี้นี่เอง" หมิงอ๋องแสดงท่าทีเข้าใจในทันที "ข้าก็นึกว่าเนี่ยนเนี่ยนชอบต่างหูนี้มาก ก็เลยเก็บมาเสียอีก ที่แท้แม่ทัพเซียวก็เก็บมาให้นี่เอง"

ในตอนท้ายของคำพูด ความมืดมนในดวงตาของหมิงอ๋องก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ

เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย "ฝ่าบาทวางใจเถิด กลับไปหม่อมฉันจะพูดกับแม่ทัพเซียวให้ชัดเจน ว่าหม่อนฉันจะไม่สวมต่างหูคู่นี้อีก"

"เช่นนั่นหรือ?" เขาพูดเบาๆ น้ำเสียงเสียดสีเล็กน้อย "หากเขาเอาท่านย่าของเขามาข่มขู่อีกล่ะ?"

เฉียวเนี่ยนอึ้งไป นางไม่ไ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Skyred Dimongost
เซียวเหิงทำร้ายน้องอีกแล้ว โรคจิตกันทั้งนั้น
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 764

    หลังออกจากเรือนนอนขององค์หญิงซูหยวน เฉียวเนี่ยนก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่แม้ว่าวั่นเจ๋อเยว่าจะถูกองค์หญิงซูหยวนหยามเหยียดไปแล้ว แต่นางกลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิดนางคาดเดาได้ว่าสถานการณ์ต่อจากนี้จะเป็นเช่นไร และนางก็ย่อมต้องถูกดึงเข้าไปพัวพันด้วยแต่หากเป็นไปได้ นางก็ไม่อยากใช้ชีวิตเช่นนี้นางยอมกลับไปยังกระท่อมหลังเล็กในหมู่บ้านเหอวาน นั่งตั้งแต่เช้าจรดเย็น ยังดีกว่าอยู่ในวังนี้ ที่เต็มไปด้วยผู้คนมากเล่ห์เหลี่ยมแต่ก็เหมือนมีมือใหญ่ที่มองไม่เห็นคู่หนึ่งอยู่ข้างหลัง กำลังผลักดันให้นางเดินเข้าไปในวังวนนี้คิดถึงตรงนี้ เฉียวเนี่ยนก็สูดลมหายใจลึกช่างเถอะ ไหนๆ ก็ถูกบีบบังคับให้เดินมาถึงขั้นนี้แล้ว นางก็ต้องทุ่มสุดกำลังเพื่อเดินต่อไปหลังให้กำลังใจตนเองอย่างเงียบๆ เฉียวเนี่ยนก็เตรียมจะก้าวเท้าเดินไปยังโรงหมอหลวงอีกเดี๋ยวนางยังต้องไปเยี่ยมสวีเหม่ยเหริน ต้องกลับไปเตรียมตัวที่โรงหมอหลวงก่อนแต่ไม่คาดว่ายังไม่ทันถึงหน้าประตูโรงหมอหลวง ก็เห็นขันทีคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นมา“ท่านหญิงเฉียว! ท่านหญิงเฉียวรอก่อนขอรับ!”ขันทีวิ่งกระหืดกระหอบมาจนถึงหน้าเฉียวเนี่ยน เพียงแต่หน้าตาไม่คุ้นเคย ดูไม่เหม

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 763

    ความร้อนจากน้ำชากระเด็นใส่ขาของนางเฉียวเนี่ยนไม่รู้ว่าองค์หญิงซูหยวนโกรธเรื่องใด แต่เมื่อโกรธแล้ว นางก็ทำได้เพียงคุกเข่าลง“องค์หญิงโปรดระงับโทสะเพคะ!”“ระงับโทสะรึ? ไม่ใช่ว่าเจ้าอยากให้ข้าโกรธจนอกแตกตาย จะได้ถือโอกาสสั่งสอนวั่นเจ๋อเยว่ ไปจนถึงทั้งตระกูลวั่นหรอกหรือ?”องค์หญิงซูหยวนตรัสถามด้วยเสียงเย็นชาเฉียวเนี่ยนรีบโขกศีรษะลงกับพื้น “หม่อมฉันไม่บังอาจ หม่อมฉันเพียงเป็นห่วงองค์หญิง...”“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี!” องค์หญิงซูหยวนทรงแค่นเสียงเย็นชา “ข้าไม่ใช่คนโง่! เจ้าคิดอยากให้ข้าเป็นดาบในมือเจ้า ก็ต้องประเมินดูก่อนว่า ตัวเจ้าเองมีปัญญาจะยกดาบขึ้นมาได้หรือไม่!”เฉียวเนี่ยนยังคงก้มศีรษะอยู่ ถึงแม้ยามนี้องค์หญิงซูหยวนจะอยู่ในอารมณ์เดือดดาล ทว่าเฉียวเนี่ยนรู้ธาตุแท้ขององค์หญิงซูหยวนดี เนื่องจากการอยู่ร่วมกันช่วงที่ผ่านมา นางจึงกล่าวว่า “ขอองค์หญิงทรงอภัยด้วยเพคะ ครั้งนี้หม่อมฉันคิดจะอาศัยพระหัตถ์ขององค์หญิงสั่งสอนวั่นเจ๋อเยว่จริง แต่ทั้งหมดนั้นก็เพราะวั่นเจ๋อเยว่ดูแคลนหม่อมฉันเกินไป! ตอนนี้ในวังหลวง ใครเล่าจะไม่รู้ว่าหม่อมฉันคือคนขององค์หญิง ไปที่ใด ผู้อื่นก็ล้วนให้ความเคารพยำเกรง ยก

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 762

    มองสีหน้าของวั่นเจ๋อเยว่แล้ว เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกขบขัน “เหตุใดใต้เท้าวั่นไม่คาดคิดไว้บ้าง ว่าข้าจะนำเรื่องนี้มากราบทูลองค์หญิงซูหยวน?”กล้าทำ ก็ต้องกล้ารับสิคิดจริงหรือว่าอาวุธลอบสังหารไม่กี่ชิ้นจะทำให้นางกลัวได้?นางเคยฆ่าคนมาแล้วด้วยซ้ำวั่นเจ๋อเยว่ลดระดับสายตาลง ดื้อดึงไม่ยอมรับ “ข้าไม่รู้ว่าท่านหญิงเฉียวกำลังพูดเรื่องอะไร”อย่างไรเสียก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าภาคภูมิใจอะไร ในฐานะรองเจ้ากรมตรวจราชการกลาง เขาไม่อาจเปิดช่องโหว่ให้ใครยื่นฎีกาเล่นงานเขาได้อย่างไรเสีย พวกนางก็ไม่มีหลักฐานอยู่ดี!องค์หญิงซูหยวนหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ท่านหญิงเฉียวคงจะไม่คิดว่าหากเขาปฏิเสธแล้ว ข้าก็ทำอะไรเขาไม่ได้อย่างนั้นหรอกนะ?”เพียงแค่นางไปกราบทูลเสด็จพ่อ แม้ไม่มีหลักฐาน ก็สามารถทำให้วั่นเจ๋อเยว่ผวาได้แล้ว!เห็นได้ชัดว่าวั่นเจ๋อเยว่เข้าใจเรื่องนี้ดี สุดท้ายก็ยอมก้มศีรษะลง “ไม่ทราบว่าหากกระหม่อมต้องการขออภัยโทษจากองค์หญิง ต้องทำเช่นไร?”ในเมื่อองค์หญิงเรียกเขามา แทนที่จะไปฟ้องฮ่องเต้โดยตรง ย่อมเป็นเพราะยังไม่คิดจะป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ถึงหูฮ่องเต้แสดงว่าเรื่องนี้อาจยังพอมีทางออกและแล้ว องค์หญิงก

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 761

    ฮองเฮาทรงทะเลาะกับฮ่องเต้อยู่หลายคราเพราะเรื่องนี้ ทว่าท้ายที่สุด ตระกูลวั่นกลับปฏิบัติกับเมิ่งอิ้งจือเช่นนี้!ไม่ว่าฮองเฮาจะสนิทกับเมิ่งอิ้งจือหรือไม่ แต่อย่างไรฮองเฮาก็มีศักดิ์เป็นป้าของเมิ่งอิ้งจืออยู่ดีวั่นเจ๋อเยว่กระทำทารุณต่อเมิ่งอิ้งจือถึงเพียงนี้ มองจากอีกแง่หนึ่ง นั่นก็เท่ากับเป็นการทารุณต่อฮองเฮาด้วยมิใช่หรือ?แววตาของฮองเฮาก็พลันเย็นชาสุดท้ายก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไรอีกองค์หญิงซูหยวนจึงกล่าวขึ้น “ให้วั่นเจ๋อเยว่มาเข้าเฝ้าข้า!”"พ่ะย่ะค่ะ!"มีคนรับคำแล้วถอยออกไป คอยจนวั่นเจ๋อเยว่เลิกว่าราชการ จึงนำทางเขาไปที่หน้าเรือนนอนขององค์หญิงทว่าองค์หญิงซูหยวนกลับไม่ยอมออกมาให้พบในทันที เพียงสั่งให้เขารออยู่ด้านนอกวั่นเจ๋อเยว่รออยู่ถึงหนึ่งชั่วยามเต็ม สุดท้ายก็คุมอารมณ์ไว้ไม่ไหว เดินไปทางเสี่ยวฝูจื่อแล้วกล่าวขึ้นมาว่า “ดูเหมือนวันนี้องค์หญิงจะไม่ว่างให้กระหม่อมเข้าเฝ้า ที่กรมตรวจราชการยังมีเรื่องต้องทำอีกมากมาย กระหม่อมเกรงว่าจะกระทบกับงานสำคัญ เช่นนั้นแล้ววันหน้าให้กระหม่อมกลับมาใหม่จะดีกว่า”พูดจบก็โค้งคำนับเตรียมจะจากไปทว่าเสี่ยวฝูจื่อกลับตวาดขึ้นทันที “บังอาจนัก! องค์หญิ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 760

    สิ้นเสียงพูดแล้ว ข้างนอกกลับยังคงเงียบงันลุงเกิ่งมองสำรวจโดยรอบอย่างระมัดระวัง พอแน่ใจว่าไม่มีใครจึงเอ่ยถามเข้ามาในรถม้าว่า “คุณหนูได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”ในใจเฉียวเนี่ยนยังรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย “ข้าไม่เป็นไร ลุงเกิ่ง ใครเป็นคนทำหรือ?”ลุงเกิ่งดึงอาวุธที่ปักอยู่บนตัวรถม้าออกมาหนึ่งชิ้น มองดูครู่หนึ่งจึงเอ่ยว่า “อาวุธนี้ทำขึ้นอย่างหยาบๆ ไม่เหมือนของพวกมือสังหารในยุทธภพ อีกทั้งยังเล็งไปที่ตัวรถม้า โดยจงใจไม่ให้ทะลุเข้าไปในม่านอย่างชัดเจน เห็นได้ว่ามิได้มีเจตนาจะทำให้คุณหนูได้รับบาดเจ็บ”ถ้าเช่นนั้น นี่ถือเป็นการเตือนนางอย่างนั้นหรือ?ตอนนี้เฉียวเนี่ยนรู้แล้วว่าเป็นฝีมือของใครเพียงแต่ไม่คิดว่า วั่นเจ๋อเยว่จะไร้ความอดทนถึงเพียงนี้นางจึงเอ่ยขึ้นทันที “ขอรบกวนลุงเกิ่งช่วยเก็บอาวุธเหล่านี้ไว้ให้หมด พรุ่งนี้ข้าจะเข้าเฝ้า จำเป็นต้องนำไปให้องค์หญิงดาดู”"ขอรับ"ลุงเกิ่งรับคำ แล้วจึงเก็บอาวุธรอบบริเวณจนหมด จากนั้นก็บังคับรถม้ากลับจวนอ๋องผิงหยางรุ่งเช้า เฉียวเนี่ยนได้ไปเข้าเฝ้าในพระราชวัง สิ่งแรกที่ทำก็คือนำอาวุธเมื่อคืนมาทูลถวายองค์หญิงซูหยวนและฮองเฮาทันทีที่เห็นอาวุธเหล่านี้ องค์

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 759

    “ฮิฮิ เช่นนี้ต้องหมายความว่าคุณหนูผู้นั้นมีใจให้คุณชายอยู่แน่ๆ ไม่เช่นนั้นตอนเห็นแผงเครื่องประดับแล้วนึกอยากซื้อสร้อยข้อมือลูกประคำให้คุณชายได้อย่างไรกัน!”เซียวเหอเงยหน้าขึ้นมองไปยังพ่อค้า ทำท่าเย็นชา “พูดมาก”พลางควักเศษเงินจากข้างเอวออกมาให้พ่อค้า “ฟ้าใกล้มืดแล้ว รีบกลับเถอะ!”พ่อค้าได้รับเงินเข้าอย่างคาดไม่ถึง ก็รีบรับไว้พร้อมเอ่ยขอบคุณอย่างต่อเนื่อง “ขอบคุณคุณชายขอรับ ขอบคุณคุณชายขอรับ!”เซียวเหอยิ่งยิ้มกว้าง ก้าวเท้าจากไปพ่อค้าก็เก็บแผงด้วยความดีใจแต่ไม่ทันไร เงาร่างสูงใหญ่เงาหนึ่งก็เข้ามาบังแสงอาทิตย์ยามเย็นเสียแล้วพ่อค้าเงยหน้ามองไปก็เห็นชายหน้าตาเคร่งขรึมดุดันยืนอยู่หน้าแผงใจหนึ่งพลันตระหนก ว่าเขาจะมาปล้นเงินหรือไม่?แต่ยังไม่ทันได้ตอบสนอง ก็เห็นชายผู้นั้นยกมือหยิบสร้อยข้อมือประคำโพธิ์เพชรขึ้นมาสายตาเย็นยะเยือกปนเหยียดหยาม “ของแบบนี้ จะมีประโยชน์อะไร?”เขาออกแรงที่มือเพียงเล็กน้อย สร้อยข้อมือประคำโพธิ์เพชรในมือก็แหลกกระจายพ่อค้าตกใจ “อ๊ะ! ทำไมถึง...”ยังพูดไม่ทันจบ แท่งเงินแท่งใหญ่ก็ตกลงตรงหน้าพ่อค้าพ่อค้าตาเบิกกว้างทันทีนี่มันแท่งเงินมูลค่าห้าสิบตำลึงเช

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status