เตือนแล้ว

"อืม"

ดวงตากลมสวยค่อยๆ เปิดลืมขึ้นอย่างช้าๆ เมื่อมีแสงสว่างสาดเข้ามากระทบ

ความรู้สึกหนักอึ้งแถวท้องของเธอคือสิ่งแรกที่รับรู้ได้ในทันที

หญิงสาวค่อยๆ หันใบหน้าพร้อมกับบิดตัวไปด้วย หาสาเหตุของความหนักนั้นอย่างเชื่องช้าเมื่อเธอยังไม่ได้อยากจะตื่น

เวลาเช้าของที่นี่อากาศค่อนข้างดีและมีลมทะเลพัดผ่านเข้ามาเบาๆ อีกตั้งหากมันน่านอนต่อยิ่งนัก

"คุณ"

พริมาสะดุ้งตัวตื่นขึ้นในทันทีเมื่อสายตาของเธอปรับรับภาพตรงหน้าชัดเจน

ต้นเหตุแห่งความหนักอึ้งตรงท้องไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเวฆา

เขาเข้ามาในห้องนอนของเธอที่ลงกลอนล็อกอย่างแน่นหน้านี้ได้ยังไง

"เงียบ"

คนเพิ่งจะหลับไปดุคนตัวเล็กเบาๆ เมื่อเขานั้นอยากนอนต่ออีกสักพัก

"คุณเข้ามาในนี้ได้ยังไงนี่มันห้องนอนของฉันนะ"

พริมาแหวใส่เขาเมื่อถูกสั่งให้เงียบอย่างไร้เหตุผล

"แล้วนี่เกาะของใคร"

เวฆาทวนความจำให้กับผู้อาศัยอย่างเธอโดยที่ดวงตายังคงหลับสนิทอยู่

ลำแขนแกร่งยังคงพาดอยู่บนตัวเธอและขายังคงกอดเกี่ยวขาของเธอเอาไว้

"เกาะของคุณก็จริงแต่นี่มันห้องส่วนตัวของฉัน คุณก็ควรจะขออนุญาตก่อนจะเข้ามา"

ร่างบางโกงคอเถียงเขาคอเป็นเอ็นอย่างไม่ยอมง่ายๆ

เกาะของเขาที่ดินของเขามันก็จริง แต