Semua Bab พันธนาการรักนายเวฆา: Bab 1 - Bab 10

"อือ"ดวงตากลมสวยที่ล้อมรอบไปด้วยแผงขนตางอนยาวค่อยๆ เปิดขึ้นเมื่อฤทธิ์ของยาสลบหมดลงเธอนอนอยู่บนเตียงนอนนุ่ม กลิ่นหอมอ่อนๆ ปะทะเข้าจมูกเป็นอันดับแรก บ่งบอกเลยว่าเตียงนอนนี้เป็นของคนมีฐานะ ไม่ใช่แค่เตียงนอนในโรงแรมทั่วๆ ไปมือและเท้าถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นจนรู้สึกเจ็บในทันทีที่ลืมตาขึ้นมาปากบางก็มีผ้าผืนหนาคาดคั้นกลางเอาไว้ทำให้ไม่อาจเปล่งเสียงอะไรออกมาได้เลยความมืดมิดคือสิ่งเดียวที่เธอพบเจอ ความเงียบสงัดคือสิ่งเดียวที่เข้ามาทักทายเธอพริมาไม่รู้เลยว่าตัวเธอนั้นอยู่ที่ไหน ความจำสุดท้ายของเธอคือบนดาดฟ้าของคอนโดใครกันกล้าจับตัวเธอมาจากคอนโดที่มีการรักษาความปลอดภัยระดับห้าดาว"เอี๊ยดดด"ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะคิดอะไรออก เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับไฟภายในห้องก็สว่างจ้า พร้อมกับการปรากฏตัวของใครบางคนร่างหนาเดินก้าวเท้าอย่างสง่างามเข้ามานั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากเตียงนอนมากนักแผ่นหลังกว้างเอนแนบไปกับผนักของโซฟาหนังราคาแพง ขาเรียวขึ้นไขว้กันในท่าทางที่สบายมือหนาคว้าบุหรี่ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ โซฟาที่ประจำของมันขึ้นมาจุดสูบควันสีขาวถูกพ่นออกมาในนาทีถัดมาทันที"อือ"หญิงสาวหันม

ณ ผับใหญ่หรูหราใจกลางเมืองแหล่งท่องเที่ยวสำหรับคนมีเงิน กำลังมีนักเที่ยวกลางคืนที่เป็นพวกลูกไฮโซคนรวยหลั่งไหลกันเข้ามาใช้บริการรวมไปถึงพริมาก็ด้วยตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยเที่ยวแหล่งอโคจรแบบนี้มาก่อน แต่เพราะฝันร้ายมันตามหลอกหลอนจนเธอข่มตาหลับไม่ลง เลยจำต้องออกมาลองท่องราตรีดูบ้างหญิงสาวจอดรถคันหรูที่พ่อเพิ่งจะซื้อให้เพื่อให้เธอเมื่อไม่นานมานี้เพื่อให้มีหน้ามีตาเทียบเท่ากับคนอื่นตรงลานจอดรถของผับที่เตรียมเอาไว้สำหรับต้อนรับแขก"ดีกว่ากลับไปนอนฝันร้ายที่คอนโด"เสียวหวานบ่นพึมพำกับตัวเองที่ไม่กล้าลงจากรถอยู่นานพอสมควรเพื่อรวบรวมความกลางในการออกเที่ยวกลางคืนครั้งแรกร่างบางที่ใส่ชุดเดรสรัดรูปสีดำสั้นแค่คืบก้าวลงจากรถอย่างกล้าๆ กลัวๆ ไร้ความสง่างามเดินเข้าไปในผับหลังจากตัดสินใจได้พริมาเลือกที่จะไปนั่งในมุมที่ค่อนข้างไกลผู้คนเพื่อจะได้นั่งมองคนอื่นเพราะมันอาจทำให้เธอลืมเรื่องที่มันฝังใจลงไปได้บ้าง"พี่พิชญ์"หญิงสาวที่กำลังนั่งเหม่อลอยคิดนู้นคิดนี้ไปเรื่อยสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีผู้ชายมายืนอยู่ข้างหน้าคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อยแสดงความหงุดหงิดที่มีคนมาก่อกวนยืนบังวิสัยทัศน์ในการมองแต่แล้ว

"อย่าซน"มือหนาจับมือบางของพริมาไปไพล่ไว้ด้านหลังของเธออกอวบอิ่มภายใต้ชุดรัดรูปโชว์เด่นต่อหน้าเขาใบหน้าหล่อคมโน้มลงหาสองเต้าอวบสวยทันทีอย่างไม่รอช้าฟันคมๆ ถูกใช้แทนมือที่ไม่ว่างกัดชุดสวยของเธอรูดลงชุดเดรสแบบเกาะอกถกรนลงไปกองอยู่ที่เอวพร้อมเสื้อชั้นในแบบเดียวกับชุด เปิดเผยความสวยด้านบนของเธอปลายยอดปทุมถันถูกประเคนเข้าหาปากชายหนุ่มอย่างไม่ได้ตั้งใจริมฝีปากแสนร้ายเข้ากัดกินเธออย่างตะกละตะกลามจนเกิดรอยแผลตามเนื้ออ่อนของเธอส่วนลูกน้องเหมือนรู้งานกันเป็นอย่างดีไปยืนคอยดูแลเรื่องความปลอดภัยของผู้เป็นเจ้านายอยู่ห่างๆ"อืม"หญิงสาวที่เกลียดความรุนแรงจนเข้ากระดูกดำกำลังร้องครวญครางรับความป่าเถื่อนอย่างพึงพอใจทุกการกระทำของเขาที่รุนแรงกระตุ้นให้ใจกลางสาวผลิตน้ำหวานออกมาจนเปียกชุ่มกางเกงชั้นใน"อืม"เวฆาจับร่างบางที่ตัวเล็กกว่าเขามากพลิกลงไปนอนอยู่บนเบาะข้างๆ กับที่นั่งของเขาสองมือหนาช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าน้อยชิ้นของเธอออกจากร่างกายเปิดเผยเรือนร่างงดงามต่อหน้าเขาท่อนเอ็นยักษ์ถูกงัดออกมาจากในกางเกงผ้าเนื้อดีชักรูดต่อหน้าเธอเพื่อเตรียมความพร้อม"ได้โปรดเข้าหาหนู"ร่างกายเปลือยเปล่าของค

ณ สนามบินที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน พริมารีบวิ่งฝ่าฝูงชนตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ใกล้ทางเข้าของสนามบินมากที่สุดเธอทิ้งสัมภาระทั้งหมดไว้กับรถแท็กซี่ที่มาส่งโดยไม่ได้เอาอะไรติดตัวไปด้วยเลยแม้แต่ชิ้นเดียวความรีบร้อนของหญิงสาวทำให้เธอกลายเป็นจุดเด่นของสนามบินทันทีหลายสายตาเพ่งมองมาที่เธอพร้อมกับตั้งคำถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอพริมาวิ่งตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำที่ยังไม่มีคนเข้าเธอปิดประตูห้องน้ำลงและนั่งลงกอดชักโครกอาเจียนออกมาอย่างหนักเสียงโอ้กอ้ากของหญิงสาวดังไปทั่วบริเวณอย่างไม่เกรงใจใครและไม่มีแววว่าจะเงียบเสียงลงจนเวลาผ่านไปนานนับครึ่งชั่วโมง"คุณหนูหายไปไหนมาครับ"ลุงคนขับแท็กซี่ที่มักจะได้มารับทนายสาวคนนี้อยู่บ่อยๆเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอเดินกลับมาพร้อมกับรีบยกกระเป๋าที่อยู่ด้านหลังของรถลงให้ เพราะเข้าใจว่าเธอคงจะรีบไปขึ้นเครื่อง"ส่งหนูกลับคอนโดด้วยค่ะ"พริมาเดินอย่างคนหมดแรงกลับขึ้นไปบนรถแท็กซี่ที่เรียกใช้บริการอยู่บ่อยๆจนเกิดความสนิทสนมกันเธอนั่งลงอย่างหมดแรงและค่อยๆปล่อยน้ำตาให้ไหลซึมลงมาบนพวงแก้มขาวที่ซีดเซียวไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแต่ด้วยสภาพกายที่เป็นแบบนี้คงทำให้เธ

ณ บ้านพักริมทะเลหลังเกาะส่วนตัวของเวฆา"ฝนเทกระหน่ำลงมาแบบนี้นายควรแวะพักที่หลังเกาะก่อนนะครับ"เรือของเวฆากำลังโดนฝนเทกระหน่ำเข้าใส่อย่างหนักจนมองแทบไม่เห็นหนทางข้างหน้าลูกน้องที่มีหน้าที่ขับเรือรีบขอผู้เป็นเจ้านายพาเรือเข้าฝั่งก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุและสถานที่ใกล้ที่สุดก็คือด้านหลังของเกาะที่มีบ้านพักที่เพิ่งสร้างเสร็จไว้รอรับให้เข้าไปหลบฝนได้"อืม"เวฆาที่นั่งอยู่ในห้องพักส่วนตัวภายในเรือและกำลังทำแผลที่ถูกยิงมาอยู่โดยมีดีนมือขวาเป็นคนทำให้พยักหน้าอนุญาตให้ลูกน้องทำในสิ่งที่ควรทำถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบเข้าพักในสถานที่อื่นที่ไม่ใช่บ้านของเขาก็ตามเรือขนาดไม่ใหญ่มากนักหันหน้าเรือเข้าหาฝั่งในทันทีมันแล่นฝ่าสายฝนที่กำลังโหมกระหน่ำลงมาอย่างหนักเข้าหาฝั่งและไม่นานเรือก็ถึงที่หมาย ลูกน้องของเวฆาก้าวลงสู่ผืนน้ำด้านล่างทันทีเพื่อดูแลความปลอดภัยให้กับผู้เป็นเจ้านายเวฆาก้าวลงจากเรือคนสุดท้ายโดยมีอมือขวาคอยเดินประกบมุ่งหน้าสู่บ้านพักริมทะเลที่เพิ่งสร้างเสร็จ"กรี๊ด"พริมากรีดร้องอกกมาสุดเสียงด้วยความตกใจเมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามาภายในห้องนอนที่เธอกำลังใช้เป็นห้องแต่งตัวหลังอาบน้ำเสร็จสองมือบ