บทที่ 27

ใครจะไปทนไหวล่ะเหมือนถูกตบหน้าสามีนั่งจู๋จี๋กับผู้หญิงคนอื่นบนโต๊ะอาหารต่อหน้าเมียแต่ง ถึงแม้การแต่งงานนี้จะไม่ได้รับความยินยอมจากทั้งสองฝ่าย แต่สถานะของเขาก็คือผัวเธอ

ข้าวสวยลุกเดินออกมาจากโต๊ะอาหารโดยไม่สนใจว่าเขาจะโกรธไหม ถ้าอยากฆ่าเราให้ตายก็ตามมาฆ่าเลย

"แม่นี่ไม่มีมารยาทเลย เราทานกันต่อดีกว่าค่ะภู" ลิลลี่หันมาทำท่าทีออดอ้อนเพื่อประชดคนที่เพิ่งลุกออกจากโต๊ะอาหารไป

"คุณทานเถอะ" หลังจากเธอขึ้นไปแล้วภูเบศก็ลุกแต่ไม่ได้ตามข้าวสวยขึ้นไปชั้นบนเขาเดินออกไปหน้าประตู

"นายหัวจะไปไหนครับ" วัลลภรีบเดินตาม

"ไปเที่ยวในเมืองหน่อย"

"นายหัวจะไปดื่มหรือครับ"

"ทำไมมึงต้องถามกูทุกอย่างด้วยวะ"

"ภูจะไปไหนคะ" ลิลลี่รีบเดินตามออกมาพอเห็นภูเบศขึ้นรถก็เปิดประตูอีกฝั่งหนึ่งขึ้นไปนั่ง

ข้าวสวยมองลงมาก็เห็นว่าเขาออกจากบ้านไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ..เริงรักกันอยู่ในบ้านไม่พอออกไปต่อข้างนอกด้วยเหรอ

เขาไม่ค่อยมาเที่ยวสถานบันเทิงในตัวจังหวัดนี้หรอก เพราะขี้เกียจนั่งรถ แต่วันนี้ในใจมันกระวนกระวายว้าวุ่น หรือว่าเขาจะส่งเธอกลับไปให้พ่อดี แล้วสิ่งที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไรกันแน่ เพราะเหมือนความคิดกับความรู้สึก