บทที่ 12 จัดฉาก

เช้าวันต่อมา..

“กรี๊ดด!”

เสียงกรี๊ดแหลมปี๊ดดังขึ้นภายในห้องนอนสุดหรูที่อยู่ชั้นบนสุดของตึกสูงห้าสิบชั้น เจ้าของเสียงคืออลินดานั่นเองสาเหตุก็เพราะเธอตื่นขึ้นมาเห็นตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า

หนำซ้ำบนที่นอนข้าง ๆ มีร่างเปลือยเปล่าของมาเฟียหนุ่มนอนอยู่ด้วย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเรื่องที่ตื่นมาเจอทำให้เธอสติแตกกระเจิง

ทั้งมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งโกรธคนที่นอนอยู่ข้างกายเพราะเมื่อคืนก่อนภาพจะตัดไปเธอจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ดี เธอโดนมาเฟียหนุ่มทำบางอย่างจนหมดสติไปตื่นมาอีกก็อยู่ในสภาพนี้แล้ว

เธออยากจะคิดว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ด้วยคำพูดที่เขาเอ่ยก่อนเธอจะหมดสติไปบวกกับสภาพในตอนนี้มันชัดเจนเสียยิ่งกว่าอะไร

พยายามจะตั้งสติ และสงบสติอารมณ์ตัวเองให้เย็นลงสูดลมหายใจเข้าปอดพรืดใหญ่ ก่อนจะใช้มือล้วงเข้าไปสำรวจจุดสงวนที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มเพื่อเช็คดูเพราะเธอก็ไม่ใช่เด็กประสีประสาอะไรเคยรู้มาว่าหากมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกมันต้องรู้สึกเจ็บระบมส่วนนั้นบ้าง

ทว่าสำหรับเธอมันก็ติดอยู่หนึ่งอย่างคือเธอเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับแฟนสาวมีการใช้นิ้วล่วงล้ำเข้าไปแล้ว ซึ่งมันก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร แล้วแบบนี้การที่เธอมีอะไรกับผู้ชายจะเรียกว่าเป็นครั้งแรกอยู่ไหม

แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงไม่ได้รู้สึกเจ็บตรงนั้นเลยเลยสักนิด ปากช่องทางรักก็ยังปกติเหมือนเมื่อคืนไม่ได้มีการล่วงล้ำเข้ามาเลยหรือเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่ทำไมมันถึงสวนทางกับสภาพเธอในตอนนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสนงุนงงไปหมด เธอพยายามจะบอกกับตัวเองว่ามันไม่มีอะไรมันไม่มีอะไร

ขณะที่มาเฟียหนุ่มนั้นก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเช่นกันเพราะเสียงกรีดแสบแก้วหูของหญิงสาว แต่เขาเลือกนอนมองแผ่นหลังคนที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ นิ่ง ๆ เพื่อดูปฏิกิริยาของเธอ

จากที่สังเกตเหมือนว่าเธอกำลังสับสนงุนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น มุมปากหยักยกยิ้มร้ายออกมา ความจริงเมื่อคืนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นถึงเขาจะเลว แต่ก็ไม่นิยมมีอะไรกับคนที่ไม่ได้สติหรอก

เมื่อคืนหลังจากลูกน้องพาหญิงสาวมาวางที่เตียงเขาก็ได้ไล่ให้ลูกน้องออกไปหมด แล้วจัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกหมดไม่เว้นแม้แต่ชุดชั้นใน ซึ่งแน่นอนว่าเขาเห็นทุกซอกทุกมุมของร่างกายเธอเห็นหมดว่ามีตำหนิตรงไหนบ้างต้องยอมรับเลยว่าผิวพรรณ และสัดส่วนของเธอสวยงามมากจริง ๆ จนเขาเกิดอารมณ์

แต่อย่างที่บอกว่าเขาไม่นิยมมีอะไรกับคนไม่มีสติ เมื่อจัดการเสื้อผ้าหญิงสาวเสร็จเขาก็จัดการกับเสื้อผ้าตัวเองต่อ จากนั้นก็ขึ้นไปนอนภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเธอจัดฉากทำเหมือนว่ามีอะไรกัน

เขานอนมองหญิงสาวเงียบ ๆ นานหลายนาที ก่อนจะเปล่งเสียงพูดพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง “ยินดีตอนรับสู่ขุมนรกของฉันอย่างเป็นทางการนะอลินดา”

เสียงที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้อลินดาต้องรีบหมุนตัวไปกลับไปมอง อารมณ์ของเธอพลันพุ่งปรี๊ดอีกครั้งเพียงเห็นหน้าผู้ชายสารเลวที่ทำสกปรกกับเธอ ตะเบ็งเสียงสวนกลับไปด้วยความโกรธ

“ฉันไม่มีวันอยู่ในขุมนรกของคุณหรอก อีกอย่างฉันก็มั่นใจว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคุณอย่ามาหลอกฉัน”

ประโยคหลังที่เอ่ยออกไปเธอก็ไม่มั่นใจเต็มร้อยหรอก แต่ด้วยความโกรธบวกอยากเอาชนะทำให้เธอเอ่ยไปอย่างนั้น สายตาจ้องมองใบหน้าคมคายเขม็ง

“ทำไมฉันต้องหลอก ต้องให้ฉันบอกไหมล่ะว่าเธอมีตำหนิ หรือรอยแผลเป็นตรงไหนของร่างกายบ้าง”

มาเฟียหนุ่มจ้องตอบร่างบางตรงหน้าด้วยแววตาเรียบนิ่ง ก่อนเสี้ยวนาทีต่อมาจะเลื่อนสายตาลงมองลำคอระหงระเรื่อยจนถึงเนินหน้าอกที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมา

วินาทีนั้นอลินดารู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้ากำลังมองอะไรรีบขยำผ้าห่มที่ปกปิดเนินหน้าอกไว้แน่น ปากก็ตะเบ็งเสียงก่นด่าเขาไปด้วย “คุณมันทั้งเลว ทั้งสกปรกเสียแรงที่ฉันเคยเคารพคนอย่างคุณ”

“ด่าผัวตัวเองไม่ดีนะรู้ไหม เป็นเมียต้องหัดเชื่อฟังผัวรู้รึเปล่า” มาเฟียหนุ่มไม่ได้สะทกสะท้านกับคำด่าจากริมฝีปากอิ่มสักนิดกลับเอ่ยคำว่าผัวเมียออกมาหน้าตาเฉยทำเหมือนกับว่าเมื่อคืนเขากับเธอมีอะไรกันจริง ๆ

กลับกลายเป็นอลินดาเสียเองที่โกรธจนตัวสั่น

“อย่ามาพูดจาทุเรศฉันไม่ใช่เมียคุณ และคุณก็ไม่ใช่ผัวฉัน” มือเรียวเอื้อมไปคว้าหมอนใบใหญ่ที่วางอยู่ไม่ไกลมาตีลงบนตัวเจ้าของคำพูดแสนทุเรศอย่างแรงพร้อมกับก่นด่าไปด้วย นาทีนี้เธอไม่สนแล้วว่าเขาจะเป็นมาเฟียผู้โหดเหี้ยม หรือทรงอิทธิพลมากแค่ไหน

“หยุดเดี๋ยวนี้อลินดา!” แน่นอนว่าการกระทำของหญิงสาวทำให้มาเฟียหนุ่มโกรธไม่น้อยเพราะดูเหมือนว่าเธอไม่เกรงกลัวเขาเลยสักนิดตวาดเสียงใส่ดังลั่นพร้อมกับแย่งหมอนออกจากมือเรียว แล้วขว้างทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี

จากนั้นก็จับเธอกดลงกับเตียงแล้วขึ้นคร่อมเอาไว้ แววตาวาวโรน์จับจ้องใบหน้าเรียวอย่างคาดโทษ “สงสัยฉันคงต้องซ้ำอีกสักรอบ เพราะเมื่อคืนฉันคงใจดีกับเธอไปเช้านี้ตื่นมาเธอถึงยังมีแรงทำร้ายฉันได้”

ว่าจบเขาก็กระชากผ้าห่มที่ห่อหุ้มร่างบางออกเผยให้เห็นเรือนร่างขาวผ่อง และสองเต้าอวบที่สั่นไหวตามแรงหายใจ ขณะที่ริมฝีปากหยักก็กระแทกจูบลงบนเรียวปากผู้หญิงถือดีทันที

“อื้อ..อ่อยอ่ะอั้ยอนสาอะเอว”

อลินดาพยายามขัดขืนสุดแรงทั้งดีดดิ้น ทั้งใช้มือทุบตีไหล่กว้าง ทั้งพยายามส่ายหน้าหนีริมฝีปากหยัก แต่ก็ไม่เป็นผลกลับถูกคนด้านบนจับมือทั้งสองข้างไปกดตรึงไว้ข้างศีรษะ ปากก็ยิ่งบดจูบรุนแรงขึ้นจนเธอรู้สึกระบมกลีบปากไปหมด

หนำซ้ำยิ่งเธอดีดดิ้นมากเท่าไรร่างกายของเธอก็ยิ่งบดเบียดเสียดสีกับร่างเปลือยเปล่าของคนด้านบนมากขึ้น

หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอสั่นไหวอย่างหนักเมื่อเนินเนื้อสาวถูกแท่งแข็ง ๆ ถูไถเธอไม่ใช่เด็ก ๆ ที่จะไม่รู้ว่ามันคืออะไรพานทำให้รู้สึกขยะแขยงอย่างบอกไม่ถูก

อาจเป็นเพราะเธอชอบผู้หญิงด้วยกันพอโดนสัมผัสจากผู้ชายเลยมีอาการแบบนี้ พยายามจะพาสะโพกหลบหลีกแต่กลับถูกคนด้านบนกดแท่งเนื้อบดเบียดเนินเนื้อสาวหนักกว่าเดิม

อารมณ์ของมาเฟียหนุ่มในตอนนี้เริ่มดำดิ่งลงสู่ความมืดมิดเรื่อย ๆ เพราะร่างนุ่มนิ่มที่กำลังดีดดิ้นอยู่ภายใต้ร่างกายของเขา ยิ่งคนใต้ร่างต่อต้านมากแค่ไหนก็ยิ่งกระตุ้นให้เขาอยากเอาชนะทำให้เธอสยบอยู่แทบเท้าของเขาเหมือนแมวเชื่อง ๆ ตัวหนึ่ง

ริมฝีปากหนาบดขยี้กลีบปากนุ่มตามแรงอารมณ์ที่ปะทุอยู่ในกาย ก่อนจะใช้ฟันขบกัดอย่างแรงเพื่อให้ริมฝีปากที่เม้มแน่นเผยอออก

และมันก็ได้ผลความเจ็บที่แล่นแปลบไปทั่วกลีบปากทำให้อลินดาเจ็บจนต้องเผยอปากออก นั่นจึงเป็นโอกาสให้อีกคนสอดเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเธอได้

ลิ้นสากกวาดต้อนไปทั่วโพรงปากฉ่ำสลับกับไล่กระหวัดเรียวลิ้นเล็กที่พยายามหลบหลีก ริมฝีปากบดขยี้กลีบปากนุ่มอย่างดูดดื่มทำเอาอีกคนแทบขาดอากาศหายใจ

"อื้อ.." เสียงหวานร้องท้วงในลำคอไม่ขาดสาย ใบหน้าเรียวพยายามสั่นส่ายหนีเป็นพัลวันเพราะเริ่มหายใจไม่ทัน

เขาจูบราวกับจะสูบวิญญาณเธออย่างไงอย่างงั้น หากเขายังจูบไม่ปล่อยแบบนี้เธอได้ขาดอากาศหายใจตายในไม่นานนี้แน่ ๆ

ครืดดด~

ราวกับเทวดาลงมาโปรดเธอเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในนาทีต่อมาทำให้มาเฟียหนุ่มที่กำลังจูบเธอราวกับช้างตกมันหยุดชะงัก

ทันทีที่ปากได้รับอิสระเธอก็รีบอ้าปากกอบโกยลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ สายตาจ้องมองใบหน้าของคนด้านบนที่ยังคงคร่อมเธออยู่ด้วยโกรธพร้อมกับพ่นคำด่าออกไป "เลว!"

"ปากดี!" เสียงก่นด่าจากคนใต้ร่างทำให้มาเฟียหนุ่มเปลี่ยนใจจากที่จะลุกไปรับสายโทรศัพท์กลับกระแทกจูบลงบนเรียวปากอิ่มอีกครั้ง ครั้งนี้เขาบดขยี้หนักกว่าเดิมพร้อมทั้งใช้ฟันขบกัดแรง ๆ เพื่อลงโทษที่เธอกล้าด่าเขา

"อื้อ.." ความเจ็บที่แล่นแปลบปลาบบนกลีบปากทำเอาอลินดาน้ำตาคลอเบ้า การกระทำของมาเฟียหนุ่มสร้างความให้เธอไม่น้อย กลิ่นเลือดที่ลอยมาแตะจมูกชวนให้สะอิดสะเอียนยิ่งนัก และยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่าเขามันโหดร้ายป่าเถื่อนแค่ไหนไม่ผิดจากที่โยษิตาพูดไว้สักนิด

เธอพยายามออกแรงดีดดิ้นอีกครั้งหวังให้หลุดพ้นจากคนป่าเถื่อน ทว่าแรงเพียงน้อยนิดของเธอก็มิอาจต้านทานกำลังคนตัวโตกว่าได้

ครืดดด~

กระทั่งเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งมาเฟียหนุ่มจึงเป็นฝ่ายถอนจูบเอง ก่อนจะผละตัวจากร่างบางนั่งลงริมเตียงทั้งที่ร่างกายยังเปลือยเปล่า เอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ที่วางบนหัวเตียงมาดูเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของพ่อจึงกดรับสาย

"ว่าไงครับแด๊ด"

(แทนอยู่ไหนมาหาแด๊ดหน่อย มีธุระด่วนจะคุยด้วย)

 "ครับแด๊ด" รับคำปลายสายจบเขาก็กดวางสายทันที แล้วลุกเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไม่ได้สนใจอีกคนที่อยู่บนเตียงสักนิดเพราะคำสั่งจากผู้เป็นพ่อสำคัญกว่า

ส่วนอลินดาเมื่อมาเฟียหนุ่มเข้าห้องน้ำไปเธอก็รีบพาตัวเองลงจากเตียงหยิบเสื้อผ้าที่วางเกลื่อนบนพื้นมาใส่ จากนั้นก็รีบออกจากห้องไปก่อนที่อีกคนจะออกมาจากห้องน้ำ

นับว่าโชคเธอดีหน่อยที่เดินออกมาจากห้องแล้วไม่พบลูกน้องมาเฟียหนุ่มอยู่เลยสักคนทำให้เธอหนีกลับคอนโดตัวเองได้สะดวก