บทที่ 13 จัดการขั้นเด็ดขาด 1

“กรี๊ด! คนสาวรเลว ไอ้ชั่ว ไอ้บ้า”

เมื่อกลับมาถึงคอนโดตัวเองอลินดาก็กรีด และก่นด่ามาเฟียหนุ่มสุดเสียงพร้อมหยิบข้าวของมาปาลงพื้นจนกระจัดกระจายเต็มพื้นไปเพื่อระบายอารมณ์โกรธ และความรู้สึกต่าง ๆ ที่อัดอั้นอยู่ในกายออกไป

ครั้นอามรณ์เย็นลงก็พาตัวเองเข้าไปอาบน้ำเพื่อล้างทุกสัมผัสจากมาเฟียหนุ่มออกไปโดยเฉพาะริมฝีปากที่ถูกเขาจูบถึงสองครั้งสองครา

เธอทั้งแปรงฟันทั้งบ้วนปากด้วยน้ำยาทั้งใช้มือถูกจนปากแดงเถือกแม้จะรู้สึกเจ็บแผลที่เขาฝากเอาไว้ก็ตาม

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันยังคงเป็นคำถามติดค้างในใจว่าสรุปแล้วเธอถูกมาเฟียหนุ่มล่วงเกินแล้ว หรือไม่กันแน่ หากให้ถามความรู้สึกเธอเธอค่อนข้างมั่นใจว่าไม่

แต่มันก็มีหลายอย่างที่น่าคิดเหมือนกัน สรุปมันยังไงกันแน่เธอใช้มือยีผมอย่างหัวเสีย ก่อนจะพาตัวเองออกจากห้องน้ำมาแต่งตัว

จากนั้นก็เดินไปหย่อนก้นนั่งริมเตียงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาเปิดแชทไลน์ของแฟนสาวดูพลางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

สรุปแล้วเมื่อคืนใช่แฟนสาวของเธอจริง ๆ หรือเปล่าที่บอกให้เธอออกไปหา ทว่าทำไมพอไปถึงกลับเป็นมาเฟียหนุ่มไปได้ หรือคนที่ส่งข้อความมาหาเธอคือมาเฟียหนุ่มแต่มันก็มีข้อโต้แย้งขึ้นมา

หากเป็นมาเฟียหนุ่มทำไมคำพูดถึงได้เหมือนแฟนสาวจนเธอแยกไม่ออก แต่เรื่องแบบนี้มันก็สามารถดูและลอกเลียนแบบได้ง่ายมาก

ถ้าเป็นมาเฟียหนุ่มจริง ๆ แล้วเขาเอาโทรศัพท์แฟนสาวมาส่งข้อความได้อย่างไร แล้วตอนนี้เธอสาวเธอจะเป็นอย่างไรบ้าง ด้วยความเป็นห่วงเธอจึงตัดสินใจโทรหาแฟนสาวแม้ไม่รู้ว่าตอนนี้โทรศัพท์จะอยู่ที่แฟนสาวหรือเปล่า

ทว่ากลับไร้การตอบรับ กดโทรซ้ำอีกรอบก็ไม่มีการตอบรับเหมือนใจคอเธอเริ่มไม่ดีแปลก ๆ กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแฟนสาว

เธอลองส่งข้อความหาแฟนสาวดูบ้างแต่ก็ไร้การตอบกลับทั้ง ๆ ที่มันขึ้นว่าอ่านแล้วตอนนี้ทำให้เริ่มมั่นใจแล้วว่าโทรศัพท์แฟนสาวอาจจะอยู่ที่มาเฟียหนุ่ม

มือเรียวกำโทรศัพท์ในมือแน่นจนแขนสั่นด้วยนึกโกรธและเกลียดมาเฟียหนุ่มจนแทบอยากจะฆ่าเขาให้รู้แล้วรู้รอด ทำไมกันทำไมเขาต้องขัดขวางความรักของเธอกับแฟนสาว หนำซ้ำยังใช้วิธีสกปรกทำร้ายเธอ

พอเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ผุดขึ้นในสมองก็ทำให้เธอนึกไม่สบายใจขึ้นมา หากแฟนสาวรู้เรื่องนี้ไม่รู้ว่าจะรับได้หรือเปล่า ขนาดเธอเองยังรับไม่ค่อยได้เลย ถ้าคนที่รังแกเธอเป็นคนอื่นมันคงไม่อะไรมากแต่นี่เขาดันเป็นพี่ชายของแฟนสาว เธอเกลียดเขาเกลียดที่สุด

ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธอนั่งจมดิ่งกับความคิดมากมายจนรู้สึกง่วงจึงล้มตัวลงนอน และเพียงไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไป

หลายชั่วโมงต่อมา..

เธอรู้สึกตัวตื่นมาอีกครั้งในช่วงเย็น ๆ ของวัน สิ่งแรกที่เธอทำหลังตื่นนอนคือโทรหาแฟนสาว เธอเฝ้าโทรไปครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่มีคนรับ ส่งข้อความไปเป็นร้อย ๆ ข้อความก็ขึ้นแค่ว่าเปิดอ่านแต่ไม่มีการตอบกลับ

ความเครียดและความกังวลประเดประดังเข้ามาในสมองอย่างหนักแบบนี้แล้วเธอจะติดต่อ หรือรู้ข่าวคราวของแฟนสาวได้ยังไงกัน อย่างน้อยเธอก็แค่อยากรู้ว่าแฟนสาวสบายดีเธอจะได้หายห่วง

ครืดดด~

ผ่านไปราว ๆ ชั่วโมงเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเธอรีบหยิบโทรศัพท์ที่วางข้างตัวมาดูทันทีเผื่อว่าจะเป็นแฟนสาว และชื่อที่ปรากฏบนจอก็เป็นแฟนสาวจริง ๆ

เธอรีบกดรับสายด้วยความดีใจลืมคิดเรื่องอื่นไปเสียสนิท

“ฮัลโหล หยกทำไมเค้าโทรไปตั้งหลายสายถึงไม่รับเลย” กรอกเสียงลงไปตามสายด้วยความร้อนรนใจ

(ที่โดนไปมันไม่ทำให้เธอเข็ดหลาบเลยใช่ไหมอลินดา ทำไมถึงยังติดต่อน้องสาวฉันมาอีก)

ทว่าเสียงตอบจากปลายสายกลับทำให้เธอตกใจไม่น้อยเพราะจำได้ดีว่าเป็นเสียงของคนที่เธอเกลียดเข้าไส้ ก่อนตะเบ็งเสียงก่นด่าไปด้วยความโกรธ

“คนสารเลว! ทำไมโทรศัพท์หยกถึงมาอยู่ที่คุณ หยกไปไหนคุณทำอะไรหยกคนสารเลว”

(เธอไม่ต้องห่วงหรอกอลินดาหยกเป็นน้องสาวฉัน ฉันไม่ทำอะไรหรอก แต่ถ้าเป็นเธอไม่แน่ อย่าพยายามติดต่อน้องสาวฉันอีกถ้าเธอไม่อยากโดนดี)

“ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ทำไมคุณถึงได้เลวขนาดนี้”

(ถึงจะเลวจะชั่วยังไงฉันก็เป็นผัวเธอนะ อย่าลืมสิ)

“ทุเรศ!”

เธอก่นด่าคนปลายสายไปครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะกดสายทิ้งเพราะไม่สามารถทนพูดกับคนเลว ๆ แบบเขาได้อีกต่อไป

จากนั้นก็โยนโทรศัพท์ในมือลงบนที่นอนอย่างไม่สบอารมณ์

ความเครียดพลันเข้าเกาะกุมอีกครั้ง ตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่าแฟนสาวเป็นอย่างไรบ้าง แต่ที่แน่ ๆ คงไม่ดีเท่าไรเพราะโทรศัพท์ของแฟนสาวอยู่กับพี่ชายทั้ง ๆ ที่แฟนสาวเป็นคนหวงโทรศัพท์มาก

มันต้องมีอะไรเกิดขึ้น แล้วเธอจะหาทางพบแฟนสาวได้ยังไงเพราะการเข้าไปในบ้านแฟนสาวคงไม่ได้ง่ายดายเหมือนเมื่อก่อน

เธอพยายามคิดหาหนทางสารพัดแต่ก็ไม่มีวิธีไหนดีเลยจนสุดท้ายเธอก็ผล็อยหลับไปอีกครั้ง