ตอนที่ 27 ครบรอบวันตาย

“ผมยังให้คำตอบกับคุณตอนนี้ไม่ได้ ต้องรอดูอาการโดยรวมของผู้ป่วยก่อน หากว่าอาการไม่ดีก็คงต้องนอนพักฟื้นจนถึงช่วงกายภาพบำบัด อย่าลืมว่าอาการทางสมองสำคัญมาก ต่อให้คุณคิดว่ามันดีสำหรับคุณแม่ แต่อย่าลืมว่าในด้านการรักษา ยังไงก็เสี่ยงอยู่ดี”

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”

“ไม่เป็นไร คุณ… กินข้าวหรือยัง”

เฟรย์หันมาดึงผ้าห่มให้คุณแม่เพื่อจะได้ไม่ต้องมองหน้าเขา หมอมาร์คกำลังจะเดินเอื้อมมือไปหาเธอ เสียงมือถือของเฟรย์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน เธอกดรับสายทันที

“สวัสดีค่ะ…พี่ภูริช มีอะไรด่วนเหรอคะ”

แค่รู้ว่าใครโทรมาก็ทำเอาคนที่ยืนอยู่ชักสีหน้าตึงทันที เขายืนนิ่งไม่ยอมไปไหนและหันไปมองหน้าของเธอ เฟรย์ทำตัวไม่ถูกจึงได้เดินเลี่ยง แต่เขาก็ยืนขวางเอาไว้

“อะไรนะคะ เที่ยงนี้เหรอคะเฟรย์อยู่ที่…”

“แย่แล้ว!”

เฟรย์หันไปมองหมอมาร์คที่ทำสีหน้าไม่สู้ดีข้าง ๆ เตียงและกำลังปรับบางอย่างเธอจึงตัดสินใจตัดสายภูริชทันที

“ขอโทษด้วยค่ะพี่ภูริช ช่วงนี้เฟรย์ไม่ค่อยว่างเลย เอาไว้นัดกันวันหลังนะคะ ค่ะ ๆ สวัสดีค่ะ”

เธอวางหูทันทีและรีบวิ่งเข้ามามองใกล้ ๆ หมอมาร์คที่กำลังปรับสายน้ำเกลือให้คุณแม่ที่กำลังหลับสนิท เธอเผลอเดินมาชิดกับเข