3.คนที่หมายตา (2)

ร่างสูงใหญ่ของคนที่เพิ่งก้าวเข้ามาในงานทำให้มาลินีแปลกใจ หากไม่นานก็ยิ้มออกมาเพราะคิดว่าเป็นโอกาสดีที่ตนเองจะได้พูดคุยทำความรู้จักกับอีกฝ่ายให้มากขึ้น สาวร่างโปร่งระหงตรงไปทักทายชายหนุ่มพร้อมรอยยิ้มในทันใด ด้วยรู้สึกว่าเขาเริ่มตกเป็นเป้าสายตาของสาวหลายคนในงาน

“สวัสดีค่ะคุณปัฐ ไม่คิดว่าคุณจะมางานนี้”

“สวัสดีครับคุณหนึ่ง”

ชายหนุ่มไม่ได้ยิ้มตอบคนที่ส่งยิ้มหวานมาให้ หากเขาก็ตอบรับอย่างมีมารยาท

“พอดีนายกลางงอแงผมก็เลยต้องมาแทนน่ะครับ”

ปัฐวิกรไม่ได้อยากดิสเครดิตน้องชายตัวเองหรอก แต่อีกฝ่ายทำตัวอย่างนั้นจริงๆ อีกอย่างแม้สาวสวยตรงหน้าจะเคยสนใจน้องชายของเขาหากก็เธอเองก็มีส่วนช่วยให้กิตติกรสมหวัง ชายหนุ่มจึงคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรต้องรักษาภาพลักษณ์ของน้องชายกับเธอ

งานนี้เป็นงานเลี้ยงครบรอบหกสิบปีของอดีตผู้ว่าราชการจังหวัดที่ผู้ใหญ่ในเชียงใหม่ต่างก็นับหน้าถือตา ตระกูลเขาเพิ่งมาลงหลักปักฐานธุรกิจที่นี่จำเป็นต้องให้เกียติผู้หลักผู้ใหญ่ รวมทั้งออกงานสังคมทำความรู้จักผู้คนให้มาก ก่อนหน้านี้กิตติกรค่อนข้างออกงานบ่อยและวางรากฐานเอาไว้อย่างดี ทำให้งานใหญ่ครั้งนี้ไม่อาจพลาดได้

“แหม ถ้าบอกว่าเพราะต้องดูแลลูกหนึ่งยังพอนึกภาพออกนะคะ”

อีกฝ่ายพูดขำๆ

ปัฐวิกรยิ้มบาง คิดในใจว่าไม่ใช่เพราะลูกแต่เป็นเพราะเมียต่างหาก

“เดินเข้ามาก็เกร็งๆ เหมือนกันครับ มาเจอคนรู้จักอย่างคุณหนึ่งแล้วค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย”

ถึงจะบอกอย่างนั้น แต่เขาเองก็ไม่เกร็งเท่าช่วงแรกๆ ที่ต้องออกงานคนเดียวแล้ว เพราะนับแต่มารดาเขายึดเอาหลานเป็นหลักท่านก็แทบไม่ออกงานสังคมที่เคยชื่นชอบเลย ทำให้หน้าที่ตกมาอยู่ที่เขาเต็มๆ

“หนึ่งยินดีอยู่เป็นเพื่อนคุณปัฐทั้งคืนเลยค่ะ”

พูดออกไปแล้วก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองออกตัวแรงเกินไปหน่อยจึงยิ้มแหย

“หมายถึงในงานนี้น่ะค่ะ”

ปัฐวิกรเพียงยิ้มรับเพราะเขาไม่ได้คิดเลยเถิดอะไร

“คุณพ่อคุณแม่ของหนึ่งมาด้วยนะคะ เชิญทางนี้ค่ะ”

มาลินีผายมือเชิญชวน บิดามารดาของเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะโซนด้านหน้าใกล้เจ้าของงานเพราะเป็นผู้ใหญ่ของจังหวัด

ปัฐวิกรเดินตามอย่างยินดีเพราะคิดว่าเป็นมารยาทที่ควรทำความรู้จักทักทายกับบิดามารดาของหญิงสาว

พ่อเลี้ยงศรากับแม่เลี้ยง ภูมิฐานสมวัยของท่าน ทั้งสองท่านใจดีร่าเริง มาลินีดูคล้ายกับแม่เลี้ยงมารตี ส่วนเจ้าของดวงหน้าสวยน่ารักในความทรงจำของเขาที่พอได้เห็นพ่อเลี้ยงก็นึกถึงทันทีนั้นทำให้เขารู้ว่าอีกฝ่ายได้โครงหน้ามาจากใคร ทว่าดวงตาของมาธาวีกลับคล้ายมารดา ส่วนมาลินีนั้นตาคมมีแววมุ่งมั่นคล้ายบิดา

“จำได้ว่าเคยเจอกันในงานแต่งของคุณมิทร์กับหนูก้อย แล้วก็งานศพของเจ้า ใช่ไหมคะ”

แม่เลี้ยงมารตีนึกทวนความจำอยู่ไม่นาน

“ครับ”

ปัฐวิกรรับคำอย่างนอบน้อม เขานั่งข้างพ่อเลี้ยงศรา แต่ด้วยความที่โต๊ะกลมทำให้แม่เลี้ยงสามารถคุยกับเขาได้อย่างไม่มีปัญหา

“นั่งเสียด้วยกันนี่แหละคุณปัฐ”

พ่อเลี้ยงเอ่ยขึ้นพร้อมกับตบไหล่เขาเบาๆ

“ขอบคุณครับ”

“หนึ่งก็ว่าจะชวนคุณปัฐพอดีเหมือนกันค่ะ”

มาลินีบอกพร้อมยิ้มหวาน นั่นทำให้ผู้เป็นมารดาจับสังเกตได้ ท่านสบตาลูกสาวคนโตอย่างมีความนัย ซึ่งคนถูกถามด้วยสายตาก็พยักหน้าลงนิดๆ พร้อมกับยิ้มขัดเขิน แม่เลี้ยงมารตียิ้มกว้างทันทีอย่างเป็นที่รู้กันว่าคนนี้คือคนที่ลูกสาวของท่านหมายตาเอาไว้

ปัฐวิกรมาดเนี้ยบ สมาร์ต ดูดีทุกมุมมอง วางตัวพอเหมาะพอควรอย่างรู้กาลเทศะ ที่สำคัญชาติตระกูลดีมาก ท่านเคยเจอน้องชายอีกฝ่ายมาแล้ว ฝ่ายนั้นก็ดูดีถูกตาไม่น้อย แม้จะออกแพรวพราวไม่สุขุมเหมือนพี่ชายแต่ก็น่าสนใจ ทว่ากิตติกรเพิ่งเป็นฝั่งเป็นฝาไปไม่นานมานี้ ท่านก็แอบเสียดายเล็กน้อยหลังรู้จากลูกสาวคนเล็กว่าลงเอยกับพิมพ์ปรางเพื่อนของมาธาวีไป

คุยกันไม่นานอาหารก็เริ่มมาเสิร์ฟพร้อมกับบนเวลาทีเริ่มมีการแสดง

“เห็นว่าอยู่กรุงเทพฯ นี่คะ มาเชียงใหม่บ่อยไหมคะ”

แม่เลี้ยงเอ่ยถามแทนลูกสาว

“ช่วงนี้คงมาบ่อยขึ้นครับ เพราะปรางภรรยานายกลางเพิ่งคลอดไม่นาน คุณพ่อคุณแม่อยากช่วยเลี้ยงหลาน นายกลางคงขึ้นมาเชียงใหม่น้อยลง”

คำตอบนี้ทำให้มาลินีตาวาว ขณะที่แม่เลี้ยงถึงกับยิ้มกว้าง

“มาเมื่อไร ก็แวะมาเยี่ยมที่บ้านบ้างนะคะ ป้าจะให้แม่บ้านทำอาหารพื้นเมืองอร่อยๆ ให้ได้ชิม”

“คุณปัฐคงทานมาบ่อยแล้วล่ะมั้ง”

พ่อเลี้ยงศราอดแย้งไม่ได้จนได้รับค้อนจากภรรยา

“แหมพ่อเลี้ยงก็ ยังไงก็ต้องให้ได้ลองชิมฝีมือแม่บ้านเราด้วยสิคะ”

“ป้าแม่บ้านฝีมือดี อร่อยไม่แพ้ร้านอาหารพื้นเมืองดังเลยค่ะ หนึ่งรับรอง”

มาลินีรีบเสริมมารดา

ปัฐวิกรกำลังจะตอบรับเพราะเกรงใจผู้ใหญ่ แต่เพราะคำร้องที่คุ้นหูทำให้เขาหันมอง เพราะเพียงดนตรีก่อนหน้านี้ยังไม่สะดุดใจจนนึกได้ ตอนแรกชายหนุ่มไม่ได้สนใจบนเวทีนัก ได้ยินแว่วๆ ว่าหลังรำอวยพรมีรายการแสดงพิเศษแต่ไม่ได้บอกว่าอะไร บอกเพียงว่าภรรยาอดีตท่านผู้ว่าชอบการแสดงนี้ จึงอยากให้ทุกคนได้ชมไปพร้อมกัน

“ฉุยฉายพราหมณ์”

ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง และร่างอรชรที่เยื้องย่างกรีดกรายบนเวทีก็เป็นร่างที่เขาคุ้นตาในระยะหลังมานี้

คนบนโต๊ะทุกคนได้ยินที่เขาพูด และไม่คิดว่าชายหนุ่มจะรู้จัก พ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงหันไปมองบนเวทีด้วยความภาคภูมิใจ มีเพียงมาลินีที่หน้างอแม้จะมองตามทุกคน

“นั่นสอง ลูกสาวคนเล็กของผมครับ พักหลังมานี้ให้เด็กๆ โชว์เสียเป็นส่วนใหญ่ ผมเองก็ไม่ได้ดูลูกสาวรำนานแล้ว”

พ่อเลี้ยงศราเอ่ยขึ้นทำให้ชายหนุ่มต้องละสายตากลับมามองท่าน

“ครับ”

“ยายสองเขาเก่ง ผู้ใหญ่ในจังหวัดชอบทั้งนั้นค่ะ มีงานไหนก็เรียกหาตลอด นี่รีเควสเลยนะคะ ว่าต้องเป็นยายสอง”

แม่เลี้ยงหันมาพูดบ้าง นั่นทำให้ลูกสาวคนโตของบ้านกอดอกข่มความขุ่นใจเอาไว้

“คุณก็เลยพลอยได้หน้าไปด้วย”

พ่อเลี้ยงแซวภรรยา จึงได้ค้อนกลับไปอีกครั้ง

จากนั้นผู้ใหญ่ทั้งสองก็หันไปดูการแสดงต่อ ปัฐวิกรมองเห็นความอิ่มอกอิ่มใจจากพวกท่าน แม้แต่เขาเองยังดูการร่ายรำจนเพลินทั้งที่เคยดูมาแล้ว

มาลินีมองบิดามารดาของตัวเองอย่างเซ็งๆ ทว่าเมื่อสายตากวาดไปยังหนุ่มหล่อที่นั่งฝั่งตรงข้าม ตาคมคู่สวยก็ต้องชะงัก ความรู้สึกสะดุดใจบางอย่างทำให้เธอขมวดคิ้ว แม้จะบอกตัวเองให้ใจเย็นอย่าเพิ่งคิดมาก แต่ในใจลึกๆ ก็อดหงุดหงิดไม่ได้

=====