4.หนุ่มเนื้อหอม (2)

มาธาวีนั่งเงียบอยู่ที่เบาะด้านหลังรถของปัฐวิกรอย่างอึดอัด เธอไม่ได้อยากติดสอยห้อยตามมากับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ทว่าเพราะวันพรุ่งนี้โรงเรียนหยุดและกัญญานันเองก็ไปนอนบนภูหมอก เธอจึงกลับบ้านก่อนจะมาที่งานพร้อมบิดามารดาและจะกลับไปนอนกับพวกท่าน

ทว่าเมื่อพี่สาวเอ่ยปากเรื่องไปต่อกับกลุ่มเพื่อน เพราะพรชิตาเอ่ยปากชวน เธอจึงถูกยัดเยียดให้มาเป็นเพื่อนพี่สาว แถมพี่เธอยังชวนปัฐวิกรมาอีกด้วย ในคราแรกชายหนุ่มปฏิเสธแต่เพราะมาลินีอ้างว่าอยากให้มีคนที่ไว้ใจได้ไปด้วยเพื่อความสบายใจของพ่อกับแม่ นั่นทำให้ได้แรงสนับสนุนจากพวกท่านในทันที ยิ่งแม่ของเธอถึงกับฝากฝังลูกสาวสองคนกับชายหนุ่มเลยทีเดียว

ปัฐวิกรขับรถมาตามสถานที่ที่มาลินีบอก แล้วก็ได้รู้ว่าอยู่ไม่ไกลคอนโดของตนนัก เมื่อก่อนชายหนุ่มพักกับน้องชาย แต่เมื่ออีกฝ่ายมีครอบครัวแล้วเขาจึงซื้อคอนโดของตนเองแยกออกมา แม้จะนอนโรงแรมก็ได้ทว่าชายหนุ่มคิดว่าหากบิดามารดาต้องการมาเยี่ยมกิตติกรหรือกัญญานัน น่าจะสะดวกมากกว่า

“นึกว่าคุณอธิปจะไม่มาเสียอีกค่ะ”

มาธาวีพูดขึ้นเมื่อเห็นอธิปเดินตามกลุ่มของพวกเธอเข้าไปข้างใน

“จะพลาดได้ไงล่ะครับ”

อธิปยิ้มกว้างตาพราว

“สาวๆ เยอะใช่ไหมล่ะ”

มาลินีเหล่ตาพร้อมเอ่ยขึ้น

คนถูกทักยักไหล่ ไม่อยากบอกว่าความจริงเขาตามน้องสาวของเธอมาต่างหาก เพราะแม้อธิปดูเหมือนสนิทสนมกับผู้หญิงในที่ทำงานหลายคนแต่เขาก็ไม่ได้หมาหยอกไก่ ชายหนุ่มเพียงแค่อัธยาศัยดี ทว่ามาลินีคงคิดว่าเขาเจ้าชู้ไม่เบา และเธอก็ค่อนข้างวางตัวกับเขาอย่างมีช่องว่าง ซึ่งอธิปไม่ได้ใส่ใจเท่าไรนัก ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้คิดจะคบหาเขาแบบเพื่อน เขาก็ไม่จำเป็นต้องพยายามทำให้หญิงสาวรู้ว่าตัวตนจริงๆ ของเขาเป็นอย่างไร

มาลินีเดินนำปัฐวิกรและน้องสาวมานั่งร่วมโต๊ะกับพรชิตาที่รออยู่คนเดียว ส่วนอธิปแยกไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนของเขา

มาธาวีมองทุกคนในนี้แล้วก็รู้สึกว่าแต่มีรุ่นพี่ที่อายุมากกว่าเธอหลายปีและมีหน้าที่การงานมั่นคงแล้วทั้งนั้น ไม่มีใครรุ่นราวคราวเดียวกับเธอสักคน อาจเป็นเพราะพรชิตาเองก็ทำงานราชการเช่นกัน ทำให้เพื่อนที่รู้จักส่วนใหญ่อยู่ในวงการนี้

“คุณปัฐคงไม่เคยเที่ยวกลางคืนที่เชียงใหม่ใช่ไหมคะ”

พรชิตาถามขึ้น เห็นชัดว่าความสนใจอยู่ที่เขาเต็มๆ

“ครับ”

“งั้นก็สนุกให้เต็มที่นะคะ คิดเสียว่านานๆ จะได้ผ่อนคลายสักที”

หญิงสาวบอกพร้อมกับยื่นแก้วของตนมาเพื่อจะชนกับชายหนุ่ม

“สองด้วยนะ กลับมาอยู่เชียงใหม่ตั้งนานไม่ได้สังสรรค์กันเลย ตามสบายนะจ๊ะ”

พรชิตาหันไปทางคนที่อายุน้อยที่สุด

ปัฐวิกรชนแก้วกับพรชิตา ทว่าสายตาคมเหลือบมองคนร่างอรชรที่มีแก้วอยู่ในมือเช่นกัน เมื่อเห็นว่าเป็นเพียงคอกเทลที่แอลกอฮอล์ไม่แรงก็วางใจได้เปลาะหนึ่ง แม้จะไม่รู้ว่าทำไมตนต้องคอยสังเกตเธอก็ตาม พอมาลินียื่นแก้วมาชนด้วยเขาก็ชนแล้วดื่มราวไม่ได้ใส่ใจมาธาวี

“คุณปัฐเต้นรำกับตานะคะ”

เวลานี้เพลงเปลี่ยนเป็นจังหวะช้าและมีหลายคู่ออกไปวาดลวดลายในพื้นที่ตรงกลางใกล้หน้าเวทีที่มีดีเจอยู่

ชายหนุ่มไม่ทันตั้งตัว ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าพูดขึ้นมาดื้อๆ แต่เมื่อสังเกตจากการดื่มของเธอแล้วก็ไม่แปลกใจนัก ไม่พูดเปล่า มือบางยังวางลงบนมือเขาลูบเบาๆ อีกต่างหาก

ปัฐวิกรอดคิดไม่ได้ว่าเขาดูใจดีและง่ายขนาดนั้นเลยหรือ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็มักจะแตะตัวเขาก่อน แม้แต่มาธาวีเองก็เช่นกัน คิดมาตรงแล้วเขาก็เหลือบมองไปทางหญิงสาวก็เห็นว่าเธอไม่ได้สนใจมองเขาด้วยซ้ำ มาธาวีสนใจมือถือของตนเองมากกว่า เมื่อมองไปทางมาลินีก็เห็นว่าสีหน้าลำบากใจกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“นะคะ ยังไงวันนี้ตาก็เป็นเจ้ามือ ให้เกียรติตาหน่อยนะคะ”

“คุณตาเป็นฝ่ายให้เกียรติผมต่างหากล่ะครับ”

เขาบอกอย่างอ่อนใจ

“งั้นก็หมายความว่าตกลง”

สาวสวยร่างอิ่มสมส่วนลุกขึ้นทันทีพร้อมจับมือเขาให้ลุกตาม สุดท้ายปัฐวิกรก็จำต้องไปกับเธอ

เสียงจิ๊กจั๊กที่ดังใกล้ๆ ตัวหลังคนสองคนไปแล้วทำให้มาธาวีเหลือบตามองพี่สาวที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ

“ขัดอกขัดใจอะไรนักหนาคะ”

“เธอก็เห็น แทนที่ฉันจะได้คุยกับคุณปัฐบ้าง กลายเป็นว่ายายตาเหมาเขาไปคนเดียวเลย”

มาลินีระบายด้วยความเซ็ง เห็นชัดว่าเป็นเพียงการบ่นไม่ได้คิดจะปรึกษา มาธาวีจึงแค่ยักไหล่ เธอเองก็ไม่คิดว่าผู้ชายที่ดูมาดดี สุขุม เป็นผู้ใหญ่อย่างปัฐวิกรจะเนื้อหอมในหมู่สาวๆ ที่หน้าที่การงานมั่นคงขนาดนี้ เพราะไม่ใช่เพียงแค่พี่สาวเธอกับพรชิตาหรอก หญิงสาวรับรู้ถึงสายตาสนอกสนใจมองมาไม่ขนาดสาย ใครกล้าหน่อยก็เข้ามาทักทายและถามไถ่ว่าเขาเป็นใคร

ไม่เพียงเท่านั้น สาวใหญ่มีอายุเองก็ยังติดบ่วงหนุ่มเนี้ยบอย่างปัฐวิกรจนเขาต้องเอาเธอไปอ้างมาแล้ว

ไม่เข้าใจเลยว่าอีกฝ่ายมีอะไรดึงดูดใจสาววัยผู้ใหญ่นักหนา

“คุณสอง ไปเต้นรำกันไหมครับ”

อยู่ๆ อธิปก็เดินเข้ามาพูดกับเธอ

สองสาวพี่น้องเงยหน้ามองชายหนุ่มราวกับเขาเป็นตัวประหลาด ก่อนมาลินีจะสะบัดหน้าหนีไม่ใส่ใจ ปล่อยให้น้องสาวตัดสินใจเอง

มาธาวียิ้มแหยแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่ไหวหรอกค่ะ”

“ยายสองรำเป็นแค่อย่างเดียวเท่านั้นแหละ”

เสียงพี่สาวเอ่ยลอยขึ้นมาบ่งบอกความหมั่นไส้

“อย่างที่พี่หนึ่งบอกแหละค่ะ คุณอธิปไปกับพี่หนึ่งสิคะ เธอเต้นรำเก่งมาก นี่นั่งรอให้คนมาขอก็ไม่มีใครสนใจเลยสักคน”

“ยายสอง”

มาลินีหันมาแว้ดใส่น้องสาวทันที

ชายหนุ่มที่มองอยู่ถึงกับหลุดหัวเราะขึ้นมากับความเป็นธรรมชาติของสองพี่น้อง ที่ไม่มีใครคีบลุคกับเขาเลยสักคน เห็นชัดว่าเขาไม่อยู่ในสายตาพวกเธอ

ความจริงชายหนุ่มก็พอจะเดาได้ว่ามาลินีหมายตาใครเอาไว้จนอุตส่าห์ชวนมาด้วย แต่ตอนนี้เหมือนคนคนนั้นจะโดนยึดไปแล้ว

“นั่งเฉยๆ เบื่อแย่ ไปเถอะครับคุณหนึ่ง”

มาลินีแปลกใจที่เขาก็เปลี่ยนมาชวนเธอแทน และนั่นกลับยิ่งทำให้หญิงสาวชักสีหน้าใส่อีกฝ่าย

“ก็คุณสองบอกว่าคุณเก่ง ผมเลยอยากรู้ว่าจะสักแค่ไหนกันเชียว”

อธิปจงใจท้าทาย เพราะดูจากสถานการณ์แล้วยังไงมาธาวีก็คงไม่ออกไปเต้นรำกับเขาแน่ ส่วนมาลินีชะเง้อชะแง้ไปที่ด้านหน้าอยู่ตลอดเวลา

“ไปเถอะคุณ อยู่ตรงนี้ยังไงก็ไม่ได้ยินหรอกว่าเขาคุยอะไรกัน เข้าไปใกล้ๆ ดีกว่า”

ร่างสูงเพรียวโน้มลงมากระซิบอย่างรู้ทัน มาลินีสบตาคมนิ่ง เห็นด้วยกับชายหนุ่ม เพราะเธออยากเข้าไปฟังใกล้ๆ จะแย่อยู่แล้ว ว่าร่างสองร่างที่กำลังกอดและซุกซบกันอยู่ท่ามกลางคู่เต้นอื่นๆ นั้นคุยอะไรกัน ทำไมต้องคุยกันในระยะประชิดขนาดนี้

=====