Home / โรแมนติก / พันธะแค้นผูกรัก / บทที่ 5 ยินดีต้อนรับสู่นรก

Share

บทที่ 5 ยินดีต้อนรับสู่นรก

last update Last Updated: 2025-02-13 21:27:56

@ปางไม้วิโรจน์อัครโชติ

รถสปอร์ตหรูเคลื่อนตัวมาจอดลงยังปางไม้ในช่วงเช้าของอีกวันหลังจากวิ่งยาวนานกว่าเก้าชั่วโมง ภาคินหันมองร่างบางข้างๆ ที่นอนหลับอยู่ด้วยแววตายากเกินคาดเดาได้ก่อนหยิบขวดน้ำขึ้นมาเปิดฝาแล้วราดลงบนศีรษะเล็กทุยทำเอาคนที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นด้วยความตกใจเมื่อน้ำเย็นๆ สัมผัสลงบนศีรษะไหลลงอาบใบหน้าและเสื้อของเธอจนเปียก 

"คุณทำบ้าอะไรฉันเปียกหมดแล้ว" เอวาใช้มือลูบน้ำที่เกราะบนใบหน้าออกแล้วหันไปต่อว่าเจ้าของการกระทำด้วยความไม่พอใจเธอก็แค่เผลอหลับไปแต่เขาก็ไม่จำเป็นปลุกเธอด้วยวิธีแบบนี้ ทว่าคิ้วสวยก็ต้องขมวดชนกันเป็นปมด้วยความสงสัยเมื่อมองผ่านกระจกรถเห็นว่ารอบๆ บริเวณโอบล้อมไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่และป่าเขียวชะอุ่ม "คุณพาฉันมาที่ไหน"

"ยินดีต้อนรับสู่นรก" ร่างสูงพูดเพียงแค่นั้นไม่ได้ตอบคำถามของหญิงสาวก่อนเปิดประตูลงจากรถเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งที่เธอนั่งแล้วเอื้อมไปจับแขนเล็กดึงลงจากรถ 

"ปล่อยฉัน ฉันไม่ไป" ร่างบางพยายามขืนตัวต่อต้านไม่ให้ตัวเองเดินตามแรงลากของชายหนุ่มพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวงคนที่อยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆ แบบเธอไม่สามารถเดาได้เลยว่าที่นี่คือส่วนไหนของประเทศไทยและเขาจะทำอะไรกับเธอกันแน่ "บอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่ไอวาถ้าคุณอยากแก้แค้นก็ไปแก้แค้นไอวาสิ ฉันไม่เกี่ยว"

ภาคินหยุดเดินอัตโนมัติหันกลับไปมองใบหน้าสวยคมอย่างเอาเรื่องเธอกล้าพูดออกมาได้ยังไงว่าตัวเองไม่ใช่ไอวาผู้หญิงแพศยาไม่ว่าจะมองมุมไหนเธอก็คือไอวา แหวนเพชรและสร้อยบนคอก็เป็นเครื่องยืนยันได้ดีว่าเธอคือไอวา มือหนายกขึ้นกระชากสร้อยบนคอระหงจนขาดวิ่นติดมือแล้วยื่นมันไปตรงหน้าเธอ ขณะที่สายตาจ้องมองแหวนเพชรบนนิ้วเขม็ง "แล้วนี่อะไรหากคุณไม่ใช่ไอวาแล้วสร้อยคอจี้เพชรรูปหัวใจกับแหวนเพชรบนนิ้วที่ผมซื้อให้ไปอยู่ที่คุณได้ยังไง" 

"อะ..ไอวาให้ฉันมาฉะ..ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นของคุณ" เอวาส่ายหน้าปฏิเสธพัลวันรู้สึกสับสนงุนงงไปหมดคำถามมากมายผุดขึ้นในสมองหากสร้อยกับแหวนเป็นของเขาจริงๆ แล้วทำไมพี่สาวฝาแฝดถึงบอกว่าเป็นของขวัญที่ตั้งใจซื้อให้เธอ 

สมองเริ่มประมวลเรื่องราวต่างๆ เมื่อหลายวันก่อนเธอได้เล่าเรื่องชายหนุ่มให้พี่สาวฟังและถามไถ่ถึงสาเหตุพี่สาวก็บอกว่าเธอขอเลิกกับเขาแล้วหนีไปอยู่อิตาลีกับพ่อแค่นั้นพอสองวันให้หลังพี่สาวก็เอาสร้อยกับแหวนมามอบให้ทั้งที่ไม่เคยมอบอะไรให้เธอเลยสักครั้งด้วยความดีใจที่ได้ของขวัญจากพี่สาวครั้งแรกเธอจึงรีบใส่มันทันที เธอเพิ่งเข้าใจในตอนนี้นี่เองว่าพี่สาวต้องการให้ชายหนุ่มคิดว่าเธอเป็นไอวาแล้วมาแก้แค้นเธอแทน

"ทำไมพี่ไอถึงทำกับเอวาแบบนี้" น้ำตาแห่งความผิดหวังเสียใจพรั่งพรูออกจากตาคู่สวยอย่างกลั้นไม่อยู่เธอรู้ว่าพี่สาวฝาแฝดไม่ได้รักและผูกพันกับเธอสักนิด แต่คิดไม่ถึงว่าพี่สาวที่คลานตามหลังกันมาจะกล้าส่งน้องสาวตัวเองลงนรกทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น

"เลิกแสดงละครสักทีไอวาก้มหน้ารับผลกรรมจากการกระทำของตัวเองไปเถอะ" เสียงสะอื้นไห้ของร่างบางทำภาคินรู้สึกรำคาญไม่น้อยเขาใช้ลิ้นด้นกระพุ้งแก้มอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนฉุดกระชากลากถูเธอให้เดินต่อน้ำตา และคำพูดของเธอไม่ได้ทำให้เขาใจอ่อนขึ้นมาสักนิดเธอแสร้งทำว่ารักเขามาได้ถึงสองปีแล้วเรื่องแค่นี้ทำไมเธอจะแสแสร้งแกล้งทำไม่ได้ความอคติ ความโกรธแค้นบดบังสมองและจิตใจของเขาจนแยกแยะไม่ออก ปิดหูปิดตาเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ไร้เหตุ

"บอกว่าฉันไม่ใช่ไอวาไง ปล่อยฉัน!" เสียงหวานเปล่งออกจากริมฝีปากเอิบอิ่มทั้งน้ำตาขณะพยายามขัดขืนสุดฤทธิ์ ทว่าแรงผู้หญิงบอบบางหรือจะต้านทานกำลังผู้ชายตัวโตกว่าได้สุดท้ายตัวเธอก็ลอยละลิ่วไปตามแรงกระชาก "คุณจะพาฉันไปไหน"

"...." ภาคินลากร่างบางมาจนถึงกระท่อมหลังคามุงจากกันด้วยฝาสานไม้ไผ่เก่าๆ หลังเล็กพออยู่ได้แค่สองที่ตั้งอยู่โดดๆ เพียงหลังเดียวท่ามกลางต้นไม่น้อยใหญ่ห่างออกไปมีลำธารเล็กๆ สำหรับไว้ตักน้ำใช้เพราะที่นี่ไม่มีทั้งน้ำปะปาและไฟฟ้า

"โอ๊ยย!" ร่างบางถูกภาคินเหวี่ยงเข้าไปในกระท่อมที่เต็มไปด้วยไรฝุ่น ใบไม้แห้งที่ปลิวเข้ามาทางหน้าต่างอย่างไร้ความอ่อนโยนจนร่างบางกระแทกกับพื้นดังตุบทำให้เธอเจ็บไม่น้อย ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บ

"ขอให้มีความสุขกับการอยู่ที่นี่นะคุณไอวา" ร่างบางหายเจ็บเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้ยินประโยคจากปากร่างสูง ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ กระท่อมที่มีแค่เสื่อผุพังกับหมอนใบเก่าหนึ่งใบสภาพคนไม่น่าจะอยู่ได้ด้วยความหวาดกลัว

"มะ..ไม่คุณอย่าทำแบบนี้กับฉันเลย ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้" ใบหน้าสวยส่ายไปมาพัลวันน้ำตาที่เพิ่งแห้งไปเริ่มไหลออกมาอีกครั้งจะให้คนที่อยู่อย่างสุขสบายมาตั้งแต่เล็กจนโตแบบเธอมาอยู่ท่ามกลางป่าเขาไร้ผู้คน ไร้ไฟฟ้า ไร้สิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างได้ยังไงกันเธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียว 

"หึ" ภาคินเค้นหัวเราะในลำคออย่างสมเพชกับท่าทางหวาดกลัวของคนตรงหน้าเขารู้สึกสะใจเป็นที่สุดเมื่อได้เห็นผู้หญิงอย่างไอวาตกอยู่สภาพแบบนี้แต่นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเธอยังต้องเจออะไรอีกเยอะ 

"โชคดีนะไอวาหวังคุณจะผ่านพ้นคืนนี้ไปได้ อย่าตายซะก่อนละ" เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเย้ยหยันก่อนหมุนตัวเดินออกจากกระท่อม เอวารีบหยัดกายลุกขึ้นวิ่งตามร่างสูงไปทันทีแต่ก็ช้าไปเสียแล้วเมื่อร่างสูงปิดประตูใส่หน้าเธอดังปังในจังหวะที่กำลังจะก้าวเท้าออกพ้นประตู

ปังๆ!

"คุณอย่าทิ้งฉันไว้ที่นี่" มือเรียวที่ถูกมัดไว้ด้วยเข็มขัดยกขึ้นทุบประตูไม้อย่างแรงพลางขอร้องคนด้านนอกด้วยน้ำเสียงสั่นแต่ก็ได้รับเพียงความเงียบตอบกลับ เธอทิ้งตัวลงนั่งชันเข่าพิงประตูอย่างสิ้นหวังเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหนักดังออกห่างไปเรื่อยๆ จนเงียบไปในที่สุด

"ฮึก! ใครก็ได้มาช่วยฉันออกไปที" ดวงตากลมโตกวาดมองรอบๆ กระท่อมผ่านม่านน้ำตาเธอรู้สึกกลัวเหลือเกินแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งกอดเข่าร้องไห้อย่างน่าเวทนาโดยไม่รู้เลยว่ามีใครอีกคนยืนฟังเสียงสะอื้นของเธอด้วยความสะใจ

ภาคินทำเหมือนว่าเขาไปแล้วแต่ความเป็นจริงเขายังอยู่บริเวณกระท่อมเพื่อรอดูปฏิกิริยาของคนด้านใน มือหนาล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาต่อสายหาพีรวัฒน์ผู้จัดการของปางไม้ ถือสายรอไม่นานปลายสายก็กดรับ 

(สวัสดีครับคุณภาคิน)

"มาหาฉันที่กระท่อมริมลำธารหน่อย"

(ครับ) นิ้วเรียวกดวางสายทันทีหลังจากลูกน้องรับทราบแล้วเขายืนรอเพียงสิบนาทีลูกน้องก็มาถึง

"สวัสดีครับคุณภาคิน" พีรวัฒน์กล่าวทักทายผู้เป็นเจ้านายที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขาด้วยความนบน้อมตามมารยาทพลางมองไปยังกระท่อมด้วยความสงสัยเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นดังแว่วมาเบาๆ ก่อนหันกลับมาถามผู้เป็นเจ้านาย "คุณภาคินเรียกผมมาที่กระท่อมร้างทำไมครับ"

"เฝ้าคนในกระท่อมให้ดีอย่าให้หนีไปได้"

"ครับ"

"เฝ้าอยู่ห่างๆ ไม่ต้องให้เธอรู้ว่ามีคนอยู่ด้วยให้เธอคิดว่าตัวเองถูกขังอยู่กลางป่าคนเดียว"

"ครับ" พีรวัฒน์รับคำสั่งเจ้านายอย่างงงๆ ถึงแม้ในใจจะรู้สึกสงสัยมากแค่ไหนแต่ก็ไม่กล้าถามออกไปเดี๋ยวจะโดนเจ้านายดุเอาได้

ภาคินเมื่อสั่งงานลูกน้องเรียบร้อยแล้วก็เดินออกไปขึ้นรถขับกลับบ้านพักที่อยู่ห่างจากกระท่อมประมาณ15 กิโลเมตรเพื่อพักผ่อนเพราะขับรถมาทั้งคืนทำให้รู้สึกล้า

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พันธะแค้นผูกรัก   บทส่งท้าย

    5 ปีต่อมาวันเวลาหมุนเวียนดำเนินไปเรื่อย ๆ นี่ก็ผ่านมาห้าปีแล้วที่เอวากับภาคินได้สร้างครอบครัวด้วยกัน ทั้งสองคนได้ตกลงแต่งงานจดทะเบียนสมรสกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วเมื่อสามปีก่อนมีลูกเป็นโซ่ผูกใจด้วยกันสามคนก็คืออลัน อลินดา อคิน และยังมีบุตรสาวบุตรธรรมอีกหนึ่งคนชื่อพะพายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับอคินบุตรชายคนสุดท้อง"มามี๊ แด๊ดดี๊พี่อลันแกล้งพะพายอีกแล้วครับ" เสียงของอคินเด็กน้อยวัยสี่ขวบเศษ ๆ หน้าตาหล่อเหลาตั้งแต่เด็กวิ่งเข้ามาฟ้องบิดากับมารดาที่นั่งอยู่ในบ้านเสียงดั่งลั่น ภาคินกับเอวาที่กำลังนั่งคุยกันถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนลุกเดินตามบุตรชายคนเล็กออกไปยังลานหน้าบ้าน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลูกชายคนโตอย่างอลันทะเลาะกับลูกบุตรธรรมแต่มันเกิดขึ้นตลอดตั้งแต่พวกเขารับพะพายเด็กกำพร้ามาเลี้ยงดู "พะพาย! ยัยตัวแสบกล้าทำฉันเลือดออกเหรอห๊ะ""พะพายไม่ได้ตั้งใจนะ ก็พี่อลันแกล้งพะพายก่อน""ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่ ฉันไม่ใช่พี่เธอ" เสียงของอลันกับพะพายที่กำลังทะเลาะกันดังแว่วมาทำให้ภาคินต้องรีบเดินเข้าไปห้ามศึก "ทะเลาะอะไรกันอลัน พะพาย" อลันกับพะพายเงียบปากลงทันทีมองหน้าผู้เป็นบิดาตาปริบ ๆ ภาคิน

  • พันธะแค้นผูกรัก   บทที่ 52 The end

    วันต่อมา"แด๊ดดี๊ มามี๊ๆ" เสียงร้องตะโกนของสองแฝดที่ดังอยู่หน้าห้องปลุกให้คนเป็นพ่อแม่อย่างเอวากับภาคินที่กำลังนอนกอดกันอยู่ภายในห้องรู้สึกตัวตื่น"คุณนอนต่อเถอะผมไปเปิดประตูให้ลูกเอง" ภาคินยกมือขึ้นรั้งไหล่เมียสาวที่กำลังจะลุกให้นอนลงเหมือนเดิมเพราะอยากให้เธอพักผ่อนเมื่อคืนเขาเล่นต่อแขนต่อขาให้ลูกจนเธอแทบหมดแรง ก่อนเขาจะลุกลงจากเตียงเดินไปเปิดประตูให้ลูกแทน"กู๊ดมอร์นิ่งค่ะแด๊ดดี๊" อลินดาเอ่ยทักทายเสียงใสพร้อมฉีกยิ้มจนตายีทันทีที่บิดาเปิดประตูออกมา"มอร์นิ่งคิดส์ครับคนสวย" ภาคินย่อตัวลงหอมแก้มซ้ายแก้มขวาของบุตรสาวฟอดใหญ่แล้วหอมแก้มบุตรชายต่อ "มอร์นิ่งคิดส์ครับคนหล่อ""มอร์นิ่งครับแด๊ดดี๊" อลันยิ้มตอบบิดาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มจากนั้นก็พากันเดินเข้าไปในห้อง"ทำไมไม่นอนต่อ" ใบหน้าหล่อเหลาเลิ่กคิ้วขึ้นถามเมื่อเห็นว่าร่างบางนั่งพิงหัวเตียงอยู่"นอนไม่หลับแล้ว" เอวาระบายยิ้มตอบชายหนุ่มแล้วหันไปถามไถ่สองแฝดต่อ "เมื่อคืนนอนกับคุณปู่ คุณย่าเป็นไงบ้างคะ""สบายมากครับ สบายมากค่ะ" สองแฝดตอบเสียงเจื้อยแจ้วก่อนอลินดาจะกระโดดขึ้นเตียงไปนั่งทับหน้าขามารดาที่นั่งยืดขายาวเหยียด การกระทำของบุตรสาวสร้างความ

  • พันธะแค้นผูกรัก   บทที่ 51 สมบูรณ์แบบ

    "ว๊าย!""ภาคินปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ" เอวาร้องท้วงเสียงดังลั่นเมื่อจู่ ๆ ชายหนุ่มก็เดินอ้อมมาช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวขณะที่เธอกำลังลงจากรถหลังจากรถมาจอดลงหน้าบ้านวิโรจน์อัครโชติแล้ว"ปล่อยแน่...แต่หลังจากต่อแขนต่อขาให้ลูกแล้วนะ" ภาคินตอบหน้าระรื่นไม่ได้สนใจเสียงโวยวายของคนในวงแขนสักนิดอุ้มเธอเดินดุ้ม ๆ เข้าบ้าน "ฉันท้องอยู่นะ คุณคงจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ ไม่ได้" คนฟังถึงกับอ้าปากเหวอเมื่อได้ยินคำพูดจากริมฝีปากหนาทำได้เพียงส่งเสียงร้องท้วงไม่กล้าดิ้นหรือขัดขืนอะไรยกมือขึ้นคล้องคอร่างสูงไว้แน่นเพราะกลัวตกตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วร่างบางถูกภาคินอุ้มมาวางบนเตียงอย่างแผ่วเบาก่อนเขาจะตามขึ้นไปคร่อมเธอเอาไว้จับจ้องใบหน้าคมที่ห่างกันเพียงคืบด้วยแววตาหวานเยิ้ม "ผมรักคุณนะ"เอวาระบายยิ้มหวานให้คนด้านบนมองสบแววตาหวานเยิ้มด้วยแววตาอ่อนโยนยกมือขึ้นประคองใบหน้าหล่อเหลาพร้อมเอื้อนเอ่ยความรู้สึกในใจออกมา "ตอนนี้ฉันยังไม่รู้หรอกว่าตัวเองรักคุณแล้วหรือเปล่า แต่ฉันมีความสุขและรู้สึกอบอุ่นที่มีคุณอยู่ใกล้ ๆ ฉันเชื่อว่าสักวันคุณจะทำให้ฉันกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าฉันรักคุณ ฉันเปิดโอกาสให้คุณได้ทำ

  • พันธะแค้นผูกรัก   บทที่ 50 ตีตราจอง

    วันเวลาหมุนเวียนมาจนถึงวันงานประมูลเครื่องเพชร รถลีมูซีนคันหรูที่มีสองหนุ่มสาวนั่งอยู่เบาะหลังเคลื่อนตัวมาจอดลงยังหน้าโรงแรมชื่อดังใจกลางเมืองกรุงซึ่งเป็นสถานที่จัดงานประมูลเครื่องเพชรร่างสูงในชุดสูทสีเทาเข้มเข้ารูปเปิดประตูลงจากรถด้วยท่าทางสง่าผ่าเผยก่อนเดินอ้อมไปเปิดประตูรถอีกฝั่ง"ขอบคุณค่ะ" เอวาในชุดเดรสเปิดไหล่แขนพองสีเทาอ่อนยาวเสมอเข่าผ่าข้างเล็กน้อยโชว์เรียวขาขาวเนียนเรียบหรูดูดีก้าวลงจากรถพร้อมระบายยิ้มหวานให้ชายหนุ่มเชิงขอบคุณ "พร้อมไหม" ชายหนุ่มระบายยิ้มบาง ๆ พร้อมยกแขนขึ้นให้อีกคนคล้อง มือเรียวสอดเข้ามาคล้องแขนแกร่งอย่างว่าง่ายพยักหน้าแทนคำตอบว่าเธอพร้อมแล้วจากนั้นทั้งสองก็เดินควงคู่เข้าไปในงานทันทีที่ภาคินกับเอวาย่างกรายเข้ามาในงานทุกสายตาก็มองมายังทั้งสอง ก่อนเสียงซุบซิบจะเริ่มดังขึ้นทุกคนต่างให้ความสนใจกับผู้หญิงหน้าตาสะสวยข้างกายนักธุรกิจหนุ่มชื่อดังเพราะเขาไม่เคยควงผู้หญิงออกงานเลยสักครั้ง กล้องจากนักข่าวหลายสำนักก็กดชัตเตอร์รูปของสองหนุ่มสาวระรัวก่อนจะมีนักข่าวสองสามคนเดินเข้ามาสัมภาษณ์ "สวัสดีค่ะคุณภาคิน""สวัสดีครับ" ภาคินตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนปรายตามองสี

  • พันธะแค้นผูกรัก   บทที่ 49 ลูกคนที่3

    แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านหน้าต่างกระจกเข้ามากระทบเปลือกตาบางของร่างสูงที่นอนกอดลูกบนเตียงคิงไซส์ให้รู้สึกตัวตื่นในช่วงสาย ๆ ของวันใหม่ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาก็ได้เจอหน้าลูกเมียเป็นอันดับแรกเขาหยัดกายลุกขึ้นนั่งก่อนโน้มไปจูบหน้าผากบุตรชายที่นอนข้าง ๆ อย่างแผ่วเบาแล้วเลื่อนไปจูบหน้าผากบุตรสาวต่อจากนั้นก็ลงจากเตียงเดินอ้อมไปริมเตียงอีกฝั่งที่แม่สองแฝดนอนอยู่โน้มลงจูบหน้าผากมนเบา ๆ "ผมรักคุณกับลูกนะ" ดวงตาคมกริบไล่มองใบหน้าสามคนแม่ลูกที่นอนหลับบนเตียงด้วยความอิ่มเอมใจ ก่อนละสายตาออกแล้วจัดการอาบน้ำแต่งตัวหยิบโน้ตบุ๊คเดินลงมานั่งทำงานที่ห้องนั่งเล่นปล่อยให้เมียกับลูกนอนต่อโดยไม่คิดจะปลุกเพราะเมื่อคืนทั้งสามคนนอนดึกเพราะมัวแต่พูดคุยหยอกล้อกับเขาอยู่"คุณน้าจะไปไหนครับ" ภาคินเปล่งเสียงถามขึ้นเมื่อเหลือบสายตาาไปเห็นมารดาของหญิงสาวกำลังเดินถือตะกร้าผ่านห้องนั่งเล่นไป ดวงเดือนหยุดชะงักหันไปตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มกว่าที่ผ่านมา "ว่าจะออกไปจ่ายตลาดหน่อยนะ" ทำคนฟังอย่างภาคินแปลกใจไม่น้อยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของดวงเดือนทั้งที่ที่ผ่านมาเธอมักจะแยกเขี้ยวใส่เขาตลอดบาง

  • พันธะแค้นผูกรัก   บทที่ 48 รัก

    วันต่อมา"มามี๊คะเมื่อไรแด๊ดดี๊จะกลับมา อลินคิดถึงแด๊ดดี๊แล้วค่ะ" เสียงของอลินดาดังขึ้นทำลายความเงียบขณะที่ทุกคนกำลังนั่งทานอาหารอยู่ "อีกสองวันแด๊ดดี๊ก็จะกลับแล้วค่ะ อดทนอีกหน่อยนะคะ" เอวาวางช้อนลงเอื้อมมือไปลูบศรีษะเล็กทุยอย่างเอ็นดูเธอเองก็คิดถึงชายหนุ่มมากเหมือนกันไม่รู้ทำไมถึงคิดถึงมากขนาดนี้ "อลันก็คิดถึงแด๊ดดี๊ครับ" อลันพูดเสริมอีกเสียงพร้อมทำหน้าเหงาหงอยจนคนเป็นแม่ต้องเลื่อนไปลูบศีรษะปลอบประโลม "เดี๋ยวแด๊ดดี๊ก็กลับมาแล้วครับ""ครับ ค่ะ" สองแฝดพยักหน้ารับรู้แล้วก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อเมื่อเสร็จก็ขอมารดาขึ้นไปนอนดูการ์ตูนบนห้องนอน ส่วนเอวาก็ช่วยมารดาเก็บจานล้างจากนั้นก็มานั่งคุยกันต่อที่โซฟา"แม่ว่าลูกดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ" ดวงเดือนไล่สายตามองบุตรสาวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก่อนพูดลอย ๆ เพราะดูบุตรสาวมีน้ำมีนวลอวบอิ่มขึ้นกว่าเดิมมาก "สงสัยช่วงนี้คงเจริญอาหารค่ะ" คนโดนทักตอบอย่างไม่ใส่ใจมากนัก ดวงเดือนไม่ได้ซักไซร้อะไรต่อพูดคุยเรื่องอีกแทนผ่านไปครึ่งชั่วโมงเธอจึงขอแยกตัวออกไปข้างนอกเพราะมีนัดกับเพื่อน ๆ"เฮ้อ" เอวาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เอนกายพิงพนักโซฟาแล้วค่อย ๆ หลับตาลงด้วยสมองหนัก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status