เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-02 20:47:031
Line!~
NewYear : ฉันจะกลับไทยเร็วๆ นี้นะ
คลื่นมองข้อความที่เด้งเตือนบนจอโทรศัพท์ด้วยสายตาเรียบสนิท นานแล้วที่เขาไม่ได้คุยกับคนในชื่อ ประมาณสองปีได้... แล้วจู่ๆ ส่งข้อความมาแบบนี้ต้องการอะไร
คลื่นไม่ได้สนใจ เขาเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเสื้อ หยิบแก้วกาแฟแล้วเดินออกจากร้าน ตรงไปตึกเรียนเพื่อเข้าเรียนคลาสต่อไป
ถึงแบบนั้นในหัวก็ยังไม่หยุดคิดเรื่องข้อความในไลน์ พลอยทำให้เขานึกถึงความขุ่นแค้นเมื่อสองปีก่อนขึ้นมาอีก
ความจริงที่ว่าคู่หมั้นแอบมีอะไรกับเพื่อนมันเหมือนหนามที่คอยทิ่มแทงใจอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกที่โดนคนทรยศสร้างรอยร้าวไปถึงข้างในและเขาปรารถนาให้คนเหล่านั้นเจอแบบเดียวกัน โดยเฉพาะไอ้เวรนั่น! ริกกี้มันจะต้องเจ็บแบบที่เขาเคยเจ็บ
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าดังขึ้นก่อนถึงห้องเรียนไม่กี่ก้าว คลื่นขมวดคิ้ว ดึงมือถือมาดู ชื่อที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอทำให้เขากดรับอย่างเลี่ยงไม่ได้
>> เจ๊แมว
“ว่าไง”
(โอ๊ยตายละน้องคลื่น ทำเสียงซะน่ากลัวเลยนะคะ เจ๊จะโทรมาถามเรื่องเรซควีนที่น้องคลื่นบอกจะหามาเพิ่ม ว่าไงคะ ได้มั้ย ถ้าไม่ได้เจ๊จะได้เลือกเด็กในโมเดลลิ่งแทน)
“เรื่องนั้นเองเหรอ ไม่ต้องห่วง พรุ่งนี้เดี๋ยวพาไปส่งถึงที่”
(อุ๊ยตายละ ขอบคุณมากคร่า งั้นเจ๊ไม่กวนละนะ แค่นี้แหละ)
ชายหนุ่มวางสาย มิวายสบถเสียงแข็งในลำคอคำหนึ่ง ‘เหอะ!’ ก่อนเดินเข้าห้องไปพบกับบทเรียนอันหนักหน่วง ถึงแบบนั้นประสาทส่วนหนึ่งก็ยังครุ่นคิดถึงแผนการชั่วร้ายในวันรุ่งขึ้น ใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งเด่นชัดอยู่ในมโนสำนึก ครั้งนี้แหละผู้หญิงของมันไม่รอดแน่!
เสียงโทรศัพท์ของเหมยดังไม่หยุด เธอคอยยกขึ้นมาดูแล้วก็กดตัดสายไปทันทีที่เห็นชื่อคนโทรเข้ามาระหว่างเดินลงบันไดหอพัก หลายครั้งเข้าก็ปิดเสียงแจ้งเตือนไปซะเลย จนถึงประตูทางออกเธอรีบเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าแล้วผลักประตูกระจกออกมายืนรอเพื่อนอีกสองคนที่จุดนัดพบหน้ามหาวิทยาลัย
ไม่นานแท็กซี่คันหนึ่งก็จอดเทียบขอบถนนตรงหน้า ผู้หญิงรูปร่างดีสองคนก้าวออกจากรถ หนึ่งในนั้นหันมาโบกมือให้เธออย่างร่าเริง
“เหมยรอนานมั้ย”
“ไม่หรอก เพิ่งมาเหมือนกัน”
เหมยส่งยิ้มให้เค้ก ก่อนหันไปพยักหน้าให้เพื่อนอีกคนที่เพิ่งเคลียร์ค่าแท็กซี่เสร็จและลงตามมาทีหลัง ...คะนิ้ง
“ไงเหมย มานานแล้วเหรอ โทษทีนะรถติดน่ะ”
“ไม่เป็นไร เพิ่งมา”
“อื้ม แป๊บหนึ่งนะโทรหาคลื่นก่อน”
ยังไม่ทันที่เสียงรอสายดังรถยนต์คันหนึ่งก็แล่นมาจอดเทียบถนนใกล้ๆ กระจกรถเลื่อนลงพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลายื่นออกมา
“ไงสาวๆ พร้อมหรือยัง”
“ไปกันเถอะ” คะนิ้งมองสบตากับเพื่อนอีกสองคนทันที
“อื้อ ไปสิ”
ทั้งสามขึ้นรถโดยไม่รู้ว่าจะถูกพาไปทำอะไร
“นี่เหมยมีอะไรหรือเปล่า เห็นเอาแต่ดูโทรศัพท์อยู่นั่นแหละ”
เค้กทักท้วงระหว่างนั่งมาในรถ เห็นเหมยจ้องโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดตลอดเวลาเลยอดเป็นห่วงไม่ได้
“อ๋อ คุยกับพี่สาวน่ะไม่มีอะไรหรอก” เหมยยิ้มเบาๆ หลังจากนั้นก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าทันทีไม่แม้แต่จะหยิบมาดูอีก
“แล้วนี่นายจะพาเราไปไหนคลื่น” พอในรถเงียบสักพัก น้ำเสียงสงสัยของเค้กเจ้าเก่าก็ดังขึ้นมาอีก
“เดี๋ยวก็รู้น่า ใกล้ถึงแล้ว”
“สนามแข่งเหรอ” คะนิ้งที่นั่งเบาะหน้าคู่คนขับหันไปมองอย่างสงสัย คลื่นคลี่ยิ้มแต่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ก่อนหน้านี้เขาบอกสามสาวว่าให้มาช่วยงานเสิร์ฟน้ำที่เต็นท์รถเพราะคนไม่พอแต่ยังไม่บอกเรื่องเรซควีน
กระทั่งถึงที่หมาย
คลื่นดันหลังสามสาวเข้าไปในตู้คอนเทนเนอร์ที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ของทีม Eagle-Speed ก่อนถึงสนามแข่งประมาณครึ่งทาง
“ก่อนไปที่งาน พวกเธอต้องเปลี่ยนชุดก่อนนะ”
“เปลี่ยนชุดเหรอ”
คะนิ้งหันกลับไปมองด้วยสีหน้างุนงง ไม่เข้าใจว่าแค่ชุดเสิร์ฟทำไมต้องแวะเปลี่ยนให้มันวุ่นวาย ไปเปลี่ยนในห้องน้ำที่งานก็ได้นี่นา
“เอาเถอะน่า ฉันรอข้างนอกนะ มีอะไรก็เรียกได้ตลอดเวลา”
คลื่นผละตัวออกไปแล้ว เหมย คะนิ้ง และเค้กยืนอึ้งอยู่หน้าตู้คอนเทนเนอร์ ข้างในมีสาวๆ สวยๆ กำลังนั่งแต่งหน้าทาปากแข่งกันอยู่เต็มไปหมด
“พามาทำอะไรเนี่ยคะนิ้ง” เสียงโอดครวญของเหมยดังขึ้นมาทันที แววตากลมเรียวกะพริบไหวคล้ายไม่พอใจ ภาพตรงหน้าเหมือนกำลังแต่งตัวไปงานอีเวนท์อะไรกันสักอย่าง ไหนบอกแค่เสิร์ฟน้ำแล้วนี่คืออะไร?
บทล่าสุด
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 136
EXTRA STORYEP.5/3เสียงเข้มห้วนทำให้เท้าที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้าหยุดกึก เหมยกลั้นใจหันไปเผชิญหน้ากับเขา ดวงตากลมสวยฉายแววแข็งขืนจนคนบนเตียงหวั่นใจ “หมวยคะ โกรธอยู่เหรอ”“เปล่า แค่เหนื่อยๆ น่ะ อยากอาบน้ำ”“ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวช่วยอาบนะ”“เอ๊ะ? ...คลื่น! นี่ว้ายยย ทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ”ร่างสูงก้าวลงจากเตียง สืบเท้าเข้ามาคว้าร่างบางขึ้นอุ้มทันทีทันใด เหมยถึงกับตั้งตัวไม่ทัน กะพริบตาอีกทีเธอก็อยู่ในอ้อมแขนเขาแล้วต่อให้เธอโวยวายแค่ไหนคลื่นก็ไม่คิดจะปล่อย เขาอุ้มภรรยาที่ดิ้นพล่านเป็นเด็กๆ มาลงอ่าง“นี่เดี๋ยว... อ๊ายเดี๋ยวชุดเปียก อย่านะ”“จะถอดเองหรือให้ถอดให้”“อึก คนบ้า!”สาวเจ้าหลุดยิ้มออกมาทั้งที่กำลังโกรธ มองค้อนสามีวงโตทว่าอีกฝ่ายกลับจ้องมาด้วยนัยน์ตาคมกริบ เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว หลุบตาลงอย่างประหม่า“ออกไปได้แล้วจะอาบน้ำ”“ก็อาบสิ ทำอย่างกับไม่เคยเห็น”“แต่...อุบอื้อ!~”คลื่นโฉบเข้าไปประกบริมฝีปากอิ่มโดยไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดอะไรอีก เหมยเบิกตาโพลง มือเล็กกำคอเสื้อของเขาแน่น ตั้งใจผลักร่างสูงออกห่างทว่าปลายลิ้นที่แทรกซึมเข้ามาภายในกลับหวานซะจนเธออ่อนระทวยไปทั้งตัวและหัวใจ เสียงลมหายใจหอบ
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 135
EXTRA STORYEP.5/2วันต่อมา เหมยช่วยลูกแต่งตัวไปโรงเรียน เธอกลับมาที่ห้องอีกทีก็ไร้วี่แววของคลื่นแล้วไปธุระข้างนอกหรือเปล่านะ ไม่เห็นบอกสักคำหญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆ ห้องที่ไร้เงาของร่างสูงแล้วก่อเกิดความเหงาในอกแผ่นเบา คำพูดของหนูมีนเมื่อคืนทำให้ความตั้งใจเรื่องที่จะไม่ไปต่างจังหวัดสั่นคลอน ความรู้สึกของหนูมีนสำคัญที่สุด ถ้าพ่อกับแม่ต้องแยกกันอยู่ลูกจะคิดยังไง นึกแล้วเหมยก็สงสารลูกเหลือเกินตกบ่าย เหมยไปรับลูกที่โรงเรียน บังเอิญเจอกับคะนิ้งพอดี จึงชวนกันไปนั่งเล่นที่ร้านไอศกรีมที่เด็กๆ ชอบระหว่างปล่อยให้ภามกับหนูมีนวิ่งเล่นในสวนหย่อมของบริเวณร้าน เหมยก็ขอคำปรึกษาจากคะนิ้ง“นี่คลื่นรู้หรือเปล่าว่าเหมยลำบากใจ”“ไม่รู้สิ ตั้งแต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คุยกันอีกเลย เมื่อคืนเหมยก็นอนกับลูก วันนี้ทั้งวันยังไม่เจอหน้าด้วยซ้ำ”“อ่าว แล้วไม่โทรหากันเหรอ”เหมยส่ายหน้า... รู้สึกท้อแท้อย่างบอกไม่ถูก“แล้วลองพูดกับหนูมีนเรื่องย้ายบ้านยัง”“ยัง... แต่เหมยรู้ยังไงหนูมีนก็เลือกพ่อ เฮ้อ... พูดแล้วก็ปวดใจ”“เอาน่าอย่าเพิ่งคิดมากเลย วันนี้กลับไปก็ลองคุยกับคลื่นดูมันอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่เหมยกังวลก็ได้”“อื้
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 134
EXTRA STORYEP.5/13 เดือนต่อมา...“อะไรนะ ไปประจำที่ต่างจังหวัด!”เสียงเอ็ดตะโรดังลั่นคฤหาสน์ฟู่หงส์ในเย็นวันหนึ่ง ทั้งคนรับใช้และคนสวนต่างหันขวับเข้ามาในบ้านด้วยท่าทีสงสัยสามเดือนแล้วที่คุณหนูแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับหมอคลื่นอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ความรักของทั้งคู่ชื่นมื่นไม่เคยมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้ง ดูแลเอาใจใส่กันเป็นอย่างดี แต่เหตุไฉนวันนี้คุณหนูถึงทำเสียงเหมือนจะมีใครตายแบบนั้น“ว่าไงนะคลื่น ไหนพูดอีกทีสิ”ใจเหมยสั่นตุบๆ รู้สึกร้อนรนและไม่แน่ใจว่าได้ยินผิดไปหรือเปล่า“คลื่นต้องไปประจำที่โรงพยาบาลต่างจังหวัด คำสั่งเพิ่งออกเมื่อเช้า”เหมยยืนอึ้ง ได้ยินเรื่องที่คลื่นสอบอะไรสักอย่างเกี่ยวกับแพทย์มาบ้างแต่เธอไม่ได้ใส่ใจ และไม่เคยคิดมาก่อนว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น“หมายความว่าคลื่นต้องไปพักต่างจังหวัดด้วยใช่มั้ย”“อื้ม”“แล้วเหมยล่ะ?”“หมวยก็จะไปกับคลื่นด้วยไงคะ เราจะพาหนูมีนไปด้วย หาโรงเรียนดีๆ ที่นั่นให้ลูก”คลื่นกุมมือเหมยขึ้นมาจูบ เหมยสะบัดทิ้งหลังจากเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด“ไม่!”“หมวย?”เหมยส่ายหน้า มองสามีด้วยสายตาต่อต้าน ก้าวถอยออกมาหนึ่งก้าว ไม่ใช่ว่ารังเกียจที่จะต้องอยู่ต่างจ
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 133
EXTRA STORYEP.44 ปีต่อมา...งานมงคลสมรสถูกจัดขึ้นภายในคฤหาสน์ฟู่หงส์ เจ้าของกิจการกว่าพันล้าน จัดงานเลี้ยงฉลองแต่งงานลูกสาวคนเล็กแบบเรียบง่าย แขกเหรื่อภายในงานมีแต่คนสนิท ญาติ และเพื่อนพ้องของทั้งสองฝ่ายเท่านั้นกระนั้นคนก็ยังเต็มบ้านอยู่ดี“แต่งงานแล้วก็ทำตัวเป็นผู้นำครอบครัวที่ดีล่ะ อย่าให้หนูเหมยลำบากเข้าใจมั้ย”“ครับพ่อ”คลื่นพยักหน้ารับโอวาทพร้อมรอยยิ้มจากผู้เป็นพ่อก่อนหันไปยิ้มให้ภรรยาสาวข้างๆ“ฝากดูแลลูกชายพ่อด้วยนะ ถ้ามันเกเรก็จัดการได้เลยไม่ต้องเกรงใจ”“แน่นอนค่ะ”เหมยตอบรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทำเอาชายหนุ่มข้างๆ ถึงกับโอดครวญขณะที่พ่อกับลูกสะใภ้สบตากันแล้วขำคิกคักเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียงหัวเราะเงียบกริบทันทีเมื่อแม่คลื่นเดินเข้ามา บรรยากาศเงียบเชียบจนน่าอึดอัด สายน้ำเทลงบนมือคู่บ่าวสาวอย่างไร้สุ้มเสียง“แม่จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอครับ”แม่เหลือบมองหน้าลูกชายครู่สั้นๆ ก่อนถอนหายใจยาวเพราะทนใจแข็งต่อไปไม่ไหว“ขอให้ลูกมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือก” หล่อนเหลือบมองหน้าลูกสะใภ้ชั่วขณะ “อะไรที่แล้วมาก็ให้แล้วกันไปนะ แม่ไม่เคยกีดกันความสุขของลูกแม่แค่เป็นห่วง... ฝากลูกชายฉันด้วย
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 132
EXTRA STORYEP.3/2หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ประเทศไทย“อะไรกันน่ะหมวย ไหนว่าจะไปยาว แล้วนี่กลับมาคนเดียวเหรอ?”คลื่นมารอรับแฟนสาวที่สนามบิน เขาเองก็เพิ่งรู้ล่วงหน้าไม่ถึงวันด้วยซ้ำว่าเหมยจะมา ชายหนุ่มมองไปรอบๆ เพราะปกติเหมยจะมีทิกเกอร์คอยประกบตลอด“มาคนเดียว ทำไมเหรอ อยากให้มีหนุ่มๆ ติดสอยห้อยตามมาด้วย?”“หนุ่มๆ งั้นเหรอ”“โอ๊ยคลื่น!”คลื่นหยิกแก้มขาวๆ ของเหมยลงโทษที่เธอพูดเล่นไม่เข้าเรื่อง เหมยลูบแก้มป้อยๆ มองค้อนเขาวงใหญ่“ชิ... รีบเดินได้แล้วคิดถึงลูกจะแย่”“แล้วไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอ”“ก็คิดถึงไงถึงได้รีบกลับมา”“หมวยรอด้วย”เหมยเร่งฝีเท้าเร็วผิดปกติ คลื่นรีบตามไปอย่างตั้งตัวไม่ทัน เขาแอบเห็นนะว่าแก้มเธอแดงหน่อยๆ ด้วย คงกำลังกลบเกลื่อนความเขินตัวเองอยู่แน่ๆชายหนุ่มเดินตามร่างบางไปเงียบๆ ถึงเขาจะกำลังอมยิ้มแต่ก็ยังไม่หายแคลงใจเรื่องที่เธอกลับมา“แล้วจะอยู่ถึงเมื่อไหร่”“เปิดเทอม”“ไม่เห็นบอกก่อนว่าจะกลับมาอีก”“พอดีเหมยเคลียร์งานไวป๊าก็เลยอนุญาตให้กลับมาได้” เหมยไม่ได้เล่าว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่ไปอาละวาดในห้องทำงานป๊าวันนั้น เธอตั้งใจจะเก็บกระเป๋าหนีกลับเมืองไทยทันทีแต่ทิกเกอร์เตือนสติเ
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 131
EXTRA STORYEP.3/1- คลื่น –ผมขับรถมาส่งหมวยที่สนามบิน บอกตรงๆ ว่าไม่โอเค โมโหที่ได้อยู่ด้วยกันไม่นานเธอก็ต้องไปเพราะเหตุผลเรื่องงาน ความทรมานที่ต้องพลัดพรากมันยังเจ็บใจน้อยกว่าความจริงที่ว่าผมไม่มีกำลังพอจะรั้งเธอเอาไว้ถ้าผมสามารถเร่งเวลาให้ตัวเองเรียนจบได้ภายในปีเดียวคงจะดีสำหรับเราทั้งคู่ ไม่สิ...เราทั้งสามต่างหากวันนี้หนูมีนไม่ได้มาด้วยเพราะกลัวทำใจกันไม่ได้ที่จริงเราทะเลาะกันครับ หมวยอยากพาหนูมีนไปสิงคโปร์ด้วยแต่ผมไม่ยอมให้ไป ถ้าเกิดเธอพาลูกไปจากผมตลอดกาลล่ะ ผมคงทนไม่ได้ จะว่าผมเห็นแก่ตัวหรือขี้ขลาดก็ไม่เป็นไร“ถึงแล้วโทรบอกด้วยนะ”ผมจับมือหมวยเอาไว้แน่น เธอหันกลับมายิ้มให้ผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อื้ม”“หมวย”ผมรั้งมือที่กำลังจะเดินเข้าไปข้างในเอาไว้“โกรธเรื่องหนูมีนหรือเปล่า”“ไม่หรอก เหมยเข้าใจคลื่นนะ เหมยเองก็คิดถึงลูกเหมือนกัน ไม่ได้เลี้ยงยังทรมานขนาดนี้ แล้วคลื่นเลี้ยงหนูมีนมาตั้งแต่แบเบาะ ได้ใกล้ชิดกันทุกวัน ถ้าเหมยเอาลูกไปเหมยคงใจดำมาก อีกอย่างหนูมีนคงทนไม่ได้ถ้าขาดพ่อ”หมวยพูดเหมือนตัวเองไม่เป็นอะไร แต่ผมจับน้ำเสียงที่กำลังสั่นไหวได้ ดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอกแน่น ผ
บางทีคุณอาจจะชอบ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย490.1K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์27.7K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz22.0K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.4K viewsพระรามหวงรัก
กระดาษสีเลือด218 viewsชญามณี...รักพี่รออยู่
กานต์ทอง44 viewsร้อนรักเลขาชั่วคราว
วนิลากลิ่นเลม่อน22131 viewsBAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ
Sherlina171 views
