Novels by Yaygoh

“เมาหรือเปล่า?”ริกกี้เอ่ยถามระหว่างอยู่ในลิฟต์ มือโอบเอวบางเอาไว้หลวมๆ“หือ เปล่า นิ้งไม่ได้แตะเลย”“ไม่ได้ดื่มเหรอ”“ไม่สิ เนี่ยมีกลิ่นเหล้าที่ไหน”สาวเจ้าไม่พูดเปล่าแต่เขย่งเท้าขึ้นคว้าต้นคออีกฝ่ายลงมาประกบริมฝีปาก รสจูบที่เต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนทำคิ้วเข้มขมวดมุ่น ไหนว่าไม่ได้ดื่มไง ทำไมกลิ่

“เหมยไปเมืองนอกแล้วอ่า... สงสารหนูมีน”คะนิ้งพูดขึ้นมาระหว่างเดินเข้าสู่โรงอาหารของมหาวิทยาลัยพร้อมกับเพื่อนๆ ในกลุ่ม เลโอซึ่งเป็นคู่สนทนาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย“เทียน!”ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเทียนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เพื่อนๆ ในกลุ่มที่กำลังฟังเรื่องเหมยจากคะนิ้งและเลโอหันไปมองเจ้าของเสียงทันที“พี

“อย่าพาภามมาที่นี่อีก ไม่งั้นฉันโกรธจริงๆ ด้วย”“เพนนี... ทำไม ฮาน...”คะนิ้งมองท่าทีโกรธกรุ่นของเพนนีด้วยความสับสน กำลังจะถามว่ามันเรื่องอะไร ทำไมต้องโกรธหนักแบบนั้น ร่างสูงของฮานก็เดินตามออกมาเฉลยข้อข้องใจของคะนิ้งทันทีฮานไม่พูดอะไร เพนนีก็เบือนหน้าไปทางอื่นด้วยท่าทางพะอืดพะอมทนหายใจร่วมกับอีกฝ่า

“ครับเฮีย ได้ครับ” ปริ๊นซ์พยักหน้าหงึกหงักแบบตั้งตัวไม่ทัน มองใบหน้าที่กำลังหลับสนิทของภามอย่างรู้สึกเอ็นดู “ถ้ามีอะไรก็โทรมานะปริ๊นซ์”คะนิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นจะเดินตามริกกี้ออกไปก็ยังพะวักพะวนไม่หาย ฝากฝังโน่นนี่นั่นอยู่หลายคำราวกลับว่าไปไหนไกลทั้งที่ริกกี้จะพาไปร้านข้าวหน้าปา

“อ่อ เร็วๆ นะ” ริกกี้คว้าร่างภามขึ้นอุ้ม พาเดินลงมาบันไดหน้าตึงเล็กน้อย ตรงมาที่โซฟาแล้วเปิดทีวีดู แต่ดูไม่เป็นสุขหรอกเพราะน้องไม่อยู่เฉยๆ ต้องจับเอาไว้ตลอดไม่งั้นได้กลิ้งตกโซฟาแน่นอน “อยู่นิ่งๆ สิวะ เฮ้อ...” “มาแล้ว” คะนิ้งวิ่งลงบันไดมาอย่างร่าเริงมอง

“คะนิ้ง!” ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูผสมโรงกับเสียงเรียกทำให้คนบนเตียงพลิกตัวไปมาแล้วลุกขึ้นนั่งอย่างทนนอนต่อไปไม่ไหว หันไปมองทางประตูที่ยังมีเสียงตะโกนเรียกไม่หยุด “เพนนี...” คะนิ้งพึมพำชื่อน้องสาวต่างสายเลือด ผ่อนลมหายใจยาวฝืนใจลุกออกจากเตียงมาเปิดประตู

EXTRA STORYEP.5/3เสียงเข้มห้วนทำให้เท้าที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้าหยุดกึก เหมยกลั้นใจหันไปเผชิญหน้ากับเขา ดวงตากลมสวยฉายแววแข็งขืนจนคนบนเตียงหวั่นใจ “หมวยคะ โกรธอยู่เหรอ”“เปล่า แค่เหนื่อยๆ น่ะ อยากอาบน้ำ”“ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวช่วยอาบนะ”“เอ๊ะ? ...คลื่น! นี่ว้ายยย ทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ”ร่างสูงก้าวลงจากเตียง สืบเท้าเข้ามาคว้าร่างบางขึ้นอุ้มทันทีทันใด เหมยถึงกับตั้งตัวไม่ทัน กะพริบตาอีกทีเธอก็อยู่ในอ้อมแขนเขาแล้วต่อให้เธอโวยวายแค่ไหนคลื่นก็ไม่คิดจะปล่อย เขาอุ้มภรรยาที่ดิ้นพล่านเป็นเด็กๆ มาลงอ่าง“นี่เดี๋ยว... อ๊ายเดี๋ยวชุดเปียก อย่านะ”“จะถอดเองหรือให้ถอดให้”“อึก คนบ้า!”สาวเจ้าหลุดยิ้มออกมาทั้งที่กำลังโกรธ มองค้อนสามีวงโตทว่าอีกฝ่ายกลับจ้องมาด้วยนัยน์ตาคมกริบ เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว หลุบตาลงอย่างประหม่า“ออกไปได้แล้วจะอาบน้ำ”“ก็อาบสิ ทำอย่างกับไม่เคยเห็น”“แต่...อุบอื้อ!~”คลื่นโฉบเข้าไปประกบริมฝีปากอิ่มโดยไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดอะไรอีก เหมยเบิกตาโพลง มือเล็กกำคอเสื้อของเขาแน่น ตั้งใจผลักร่างสูงออกห่างทว่าปลายลิ้นที่แทรกซึมเข้ามาภายในกลับหวานซะจนเธออ่อนระทวยไปทั้งตัวและหัวใจ เสียงลมหายใจหอบ

EXTRA STORYEP.5/2วันต่อมา เหมยช่วยลูกแต่งตัวไปโรงเรียน เธอกลับมาที่ห้องอีกทีก็ไร้วี่แววของคลื่นแล้วไปธุระข้างนอกหรือเปล่านะ ไม่เห็นบอกสักคำหญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆ ห้องที่ไร้เงาของร่างสูงแล้วก่อเกิดความเหงาในอกแผ่นเบา คำพูดของหนูมีนเมื่อคืนทำให้ความตั้งใจเรื่องที่จะไม่ไปต่างจังหวัดสั่นคลอน ความรู้สึกของหนูมีนสำคัญที่สุด ถ้าพ่อกับแม่ต้องแยกกันอยู่ลูกจะคิดยังไง นึกแล้วเหมยก็สงสารลูกเหลือเกินตกบ่าย เหมยไปรับลูกที่โรงเรียน บังเอิญเจอกับคะนิ้งพอดี จึงชวนกันไปนั่งเล่นที่ร้านไอศกรีมที่เด็กๆ ชอบระหว่างปล่อยให้ภามกับหนูมีนวิ่งเล่นในสวนหย่อมของบริเวณร้าน เหมยก็ขอคำปรึกษาจากคะนิ้ง“นี่คลื่นรู้หรือเปล่าว่าเหมยลำบากใจ”“ไม่รู้สิ ตั้งแต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คุยกันอีกเลย เมื่อคืนเหมยก็นอนกับลูก วันนี้ทั้งวันยังไม่เจอหน้าด้วยซ้ำ”“อ่าว แล้วไม่โทรหากันเหรอ”เหมยส่ายหน้า... รู้สึกท้อแท้อย่างบอกไม่ถูก“แล้วลองพูดกับหนูมีนเรื่องย้ายบ้านยัง”“ยัง... แต่เหมยรู้ยังไงหนูมีนก็เลือกพ่อ เฮ้อ... พูดแล้วก็ปวดใจ”“เอาน่าอย่าเพิ่งคิดมากเลย วันนี้กลับไปก็ลองคุยกับคลื่นดูมันอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่เหมยกังวลก็ได้”“อื้

EXTRA STORYEP.5/13 เดือนต่อมา...“อะไรนะ ไปประจำที่ต่างจังหวัด!”เสียงเอ็ดตะโรดังลั่นคฤหาสน์ฟู่หงส์ในเย็นวันหนึ่ง ทั้งคนรับใช้และคนสวนต่างหันขวับเข้ามาในบ้านด้วยท่าทีสงสัยสามเดือนแล้วที่คุณหนูแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับหมอคลื่นอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ความรักของทั้งคู่ชื่นมื่นไม่เคยมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้ง ดูแลเอาใจใส่กันเป็นอย่างดี แต่เหตุไฉนวันนี้คุณหนูถึงทำเสียงเหมือนจะมีใครตายแบบนั้น“ว่าไงนะคลื่น ไหนพูดอีกทีสิ”ใจเหมยสั่นตุบๆ รู้สึกร้อนรนและไม่แน่ใจว่าได้ยินผิดไปหรือเปล่า“คลื่นต้องไปประจำที่โรงพยาบาลต่างจังหวัด คำสั่งเพิ่งออกเมื่อเช้า”เหมยยืนอึ้ง ได้ยินเรื่องที่คลื่นสอบอะไรสักอย่างเกี่ยวกับแพทย์มาบ้างแต่เธอไม่ได้ใส่ใจ และไม่เคยคิดมาก่อนว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น“หมายความว่าคลื่นต้องไปพักต่างจังหวัดด้วยใช่มั้ย”“อื้ม”“แล้วเหมยล่ะ?”“หมวยก็จะไปกับคลื่นด้วยไงคะ เราจะพาหนูมีนไปด้วย หาโรงเรียนดีๆ ที่นั่นให้ลูก”คลื่นกุมมือเหมยขึ้นมาจูบ เหมยสะบัดทิ้งหลังจากเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด“ไม่!”“หมวย?”เหมยส่ายหน้า มองสามีด้วยสายตาต่อต้าน ก้าวถอยออกมาหนึ่งก้าว ไม่ใช่ว่ารังเกียจที่จะต้องอยู่ต่างจ

EXTRA STORYEP.44 ปีต่อมา...งานมงคลสมรสถูกจัดขึ้นภายในคฤหาสน์ฟู่หงส์ เจ้าของกิจการกว่าพันล้าน จัดงานเลี้ยงฉลองแต่งงานลูกสาวคนเล็กแบบเรียบง่าย แขกเหรื่อภายในงานมีแต่คนสนิท ญาติ และเพื่อนพ้องของทั้งสองฝ่ายเท่านั้นกระนั้นคนก็ยังเต็มบ้านอยู่ดี“แต่งงานแล้วก็ทำตัวเป็นผู้นำครอบครัวที่ดีล่ะ อย่าให้หนูเหมยลำบากเข้าใจมั้ย”“ครับพ่อ”คลื่นพยักหน้ารับโอวาทพร้อมรอยยิ้มจากผู้เป็นพ่อก่อนหันไปยิ้มให้ภรรยาสาวข้างๆ“ฝากดูแลลูกชายพ่อด้วยนะ ถ้ามันเกเรก็จัดการได้เลยไม่ต้องเกรงใจ”“แน่นอนค่ะ”เหมยตอบรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทำเอาชายหนุ่มข้างๆ ถึงกับโอดครวญขณะที่พ่อกับลูกสะใภ้สบตากันแล้วขำคิกคักเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียงหัวเราะเงียบกริบทันทีเมื่อแม่คลื่นเดินเข้ามา บรรยากาศเงียบเชียบจนน่าอึดอัด สายน้ำเทลงบนมือคู่บ่าวสาวอย่างไร้สุ้มเสียง“แม่จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอครับ”แม่เหลือบมองหน้าลูกชายครู่สั้นๆ ก่อนถอนหายใจยาวเพราะทนใจแข็งต่อไปไม่ไหว“ขอให้ลูกมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือก” หล่อนเหลือบมองหน้าลูกสะใภ้ชั่วขณะ “อะไรที่แล้วมาก็ให้แล้วกันไปนะ แม่ไม่เคยกีดกันความสุขของลูกแม่แค่เป็นห่วง... ฝากลูกชายฉันด้วย

EXTRA STORYEP.3/2หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ประเทศไทย“อะไรกันน่ะหมวย ไหนว่าจะไปยาว แล้วนี่กลับมาคนเดียวเหรอ?”คลื่นมารอรับแฟนสาวที่สนามบิน เขาเองก็เพิ่งรู้ล่วงหน้าไม่ถึงวันด้วยซ้ำว่าเหมยจะมา ชายหนุ่มมองไปรอบๆ เพราะปกติเหมยจะมีทิกเกอร์คอยประกบตลอด“มาคนเดียว ทำไมเหรอ อยากให้มีหนุ่มๆ ติดสอยห้อยตามมาด้วย?”“หนุ่มๆ งั้นเหรอ”“โอ๊ยคลื่น!”คลื่นหยิกแก้มขาวๆ ของเหมยลงโทษที่เธอพูดเล่นไม่เข้าเรื่อง เหมยลูบแก้มป้อยๆ มองค้อนเขาวงใหญ่“ชิ... รีบเดินได้แล้วคิดถึงลูกจะแย่”“แล้วไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอ”“ก็คิดถึงไงถึงได้รีบกลับมา”“หมวยรอด้วย”เหมยเร่งฝีเท้าเร็วผิดปกติ คลื่นรีบตามไปอย่างตั้งตัวไม่ทัน เขาแอบเห็นนะว่าแก้มเธอแดงหน่อยๆ ด้วย คงกำลังกลบเกลื่อนความเขินตัวเองอยู่แน่ๆชายหนุ่มเดินตามร่างบางไปเงียบๆ ถึงเขาจะกำลังอมยิ้มแต่ก็ยังไม่หายแคลงใจเรื่องที่เธอกลับมา“แล้วจะอยู่ถึงเมื่อไหร่”“เปิดเทอม”“ไม่เห็นบอกก่อนว่าจะกลับมาอีก”“พอดีเหมยเคลียร์งานไวป๊าก็เลยอนุญาตให้กลับมาได้” เหมยไม่ได้เล่าว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่ไปอาละวาดในห้องทำงานป๊าวันนั้น เธอตั้งใจจะเก็บกระเป๋าหนีกลับเมืองไทยทันทีแต่ทิกเกอร์เตือนสติเ

EXTRA STORYEP.3/1- คลื่น –ผมขับรถมาส่งหมวยที่สนามบิน บอกตรงๆ ว่าไม่โอเค โมโหที่ได้อยู่ด้วยกันไม่นานเธอก็ต้องไปเพราะเหตุผลเรื่องงาน ความทรมานที่ต้องพลัดพรากมันยังเจ็บใจน้อยกว่าความจริงที่ว่าผมไม่มีกำลังพอจะรั้งเธอเอาไว้ถ้าผมสามารถเร่งเวลาให้ตัวเองเรียนจบได้ภายในปีเดียวคงจะดีสำหรับเราทั้งคู่ ไม่สิ...เราทั้งสามต่างหากวันนี้หนูมีนไม่ได้มาด้วยเพราะกลัวทำใจกันไม่ได้ที่จริงเราทะเลาะกันครับ หมวยอยากพาหนูมีนไปสิงคโปร์ด้วยแต่ผมไม่ยอมให้ไป ถ้าเกิดเธอพาลูกไปจากผมตลอดกาลล่ะ ผมคงทนไม่ได้ จะว่าผมเห็นแก่ตัวหรือขี้ขลาดก็ไม่เป็นไร“ถึงแล้วโทรบอกด้วยนะ”ผมจับมือหมวยเอาไว้แน่น เธอหันกลับมายิ้มให้ผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อื้ม”“หมวย”ผมรั้งมือที่กำลังจะเดินเข้าไปข้างในเอาไว้“โกรธเรื่องหนูมีนหรือเปล่า”“ไม่หรอก เหมยเข้าใจคลื่นนะ เหมยเองก็คิดถึงลูกเหมือนกัน ไม่ได้เลี้ยงยังทรมานขนาดนี้ แล้วคลื่นเลี้ยงหนูมีนมาตั้งแต่แบเบาะ ได้ใกล้ชิดกันทุกวัน ถ้าเหมยเอาลูกไปเหมยคงใจดำมาก อีกอย่างหนูมีนคงทนไม่ได้ถ้าขาดพ่อ”หมวยพูดเหมือนตัวเองไม่เป็นอะไร แต่ผมจับน้ำเสียงที่กำลังสั่นไหวได้ ดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอกแน่น ผ