ปิดเมืองข้า...ค้นหานาง! 1.1

ชายแดนเมืองจิงโจ

จวนแม่ทัพ

ภายในห้องบรรทมชินอ๋อง

 พระวรกายสูงใหญ่ของจอมมารชินซางทรงบรรทมสนิทในเวลาแห่งรัตติกาล ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาจอมมารหนุ่มหรือชินอ๋องแห่งแคว้นเทียนโจว ดำรงพระชนม์ชีพดั่งเช่นมนุษย์ธรรมดาเดินดินทั่วไป มีความรู้สึกร้อน หนาวและเจ็บป่วย รวมไปถึงได้รับบาดแผลจากการทำสงครามไม่แตกต่างจากผู้อื่นแม้แต่น้อย ในเวลานี้ไอจอมมารและพลังปีศาจที่ทรงมีอยู่คู่พระวรกายได้เลือนหายไปจนหมดสิ้นนับตั้งแต่ปานไฟอัคคีย้ายไปสถิตอยู่กับคู่ชะตาของพระองค์

 จอมมารจึงคงเหลือเพียงวรยุทธ์จากดินแดนปีศาจที่ทรงฝึกฝนมานับหลายแสนปีเท่านั้น เมื่อไอมารเลือนหายความเป็นมนุษย์เข้ามาแทนที่พระองค์จึงเริ่มได้รับบาดเจ็บจากการทำสงคราม บาดแผลปรากฏอยู่บนพระวรกายหลายแห่ง แต่โชคยังดีที่ภายในพระวรกายทรงมีเลือดปีศาจจึงทำให้บาดแผลสมานเข้าหากันได้ในเร็ววัน แต่สิ่งหนึ่งที่หามีผู้ใดล่วงรู้นั่นก็คือทรงไม่มีวันตายเพราะเป็นอมตะ 

ทว่าความเป็นอมตะของพระองค์ล้วนอยู่ในปานรูปไฟอัคคีทั้งสิ้น ปานดังกล่าวคือสัญลักษณ์ของจอมมาร พลังเวทปีศาจและญาณตบะขั้นที่แปดที่ทรงฝึกฝนมาล้วนอยู่ในปานไฟอัคคีทั้งสิ้น อีกทั้งยังเป็นตาที่สามของพระองค์สามารถล่วงรู้เหตุการณ์ในอนาคต อดีตและปัจจุบัน ครั้นย้ายไปสถิตอยู่กับคู่ชะตาทำให้พระองค์มิอาจหยั่งรู้ได้ดั่งเช่นกาลก่อน ตรงกันข้ามกับคู่ชะตาจะสามารถหยั่งรู้เหตุการณ์ในอนาคต อดีตและปัจจุบันเข้ามาแทนที่

แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงหลงเหลืออยู่นั่นก็คือรูปสังขารที่มิโรยรา ไม่ว่าระยะเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด จะเป็นร้อยปีหรือพันปีหรือเป็นหมื่นๆ ปี พระองค์ยังทรงเต็มไปด้วยพระสิริโฉมอันงดงามมิมีเสื่อมคลาย ทรงอ่อนชันษาดั่งเช่นบุรุษหนุ่มในวัยยี่สิบปี เป็นเช่นนี้ตลอดกาล

ถึงแม้ว่าจะทรงมีพระชนมายุในโลกมนุษย์เข้าสู่ปีที่ยี่สิบเก้า แต่ถ้าหากเทียบพระชนมายุในดินแดนปีศาจแล้วไซร้ จอมมารมีพระชนมายุถึงสองแสนปี และตลอดห้าปีที่ผ่านมาจอมมารเฝ้าค้นหาติดตามเจ้าสาวในชุดสีขาว ผู้ถูกกำหนดให้เป็นคู่ชีวิตของพระองค์มาโดยตลอด

เหตุที่ทรงเลือกประทับอยู่แถบชายแดน นอกจากสามารถป้องกันเทียนโจวให้ปลอดภัยตามสัตย์สัญญาที่ทรงให้ไว้กับเฉินกงฮ่องเต้ จอมมารสามารถใช้โอกาสดังกล่าวออกติดตามค้นหาคู่ชะตาของพระองค์ไปในแต่ละแคว้นยามเมื่อยกกองทัพออกโจมตีแคว้นศัตรูหรือหากมีแคว้นอื่นมารุกราน 

ครั้นเมื่อรบชนะจอมมารชินซางจะเสด็จเข้าเมืองหลวงและค้นหาคู่ชะตาชนิดพลิกบ้านเรือนของแต่ละแคว้นจนละเอียดถี่ยิบ โดยเฉพาะจวนขุนนางที่บุตรีได้สมรสกับเชื้อพระวงศ์ พระองค์จะส่งทหารไปตรวจตราบ้านนั้นทุกซอกทุกมุมโดยเฉพาะเจ้าสาว จะถูกนำมาเข้าเฝ้าต่อหน้าพระพักตร์เพื่อพระองค์ได้เพ่งพิศว่าใช่เจ้าสาวในชุดขาวของพระองค์ที่หายไปหรือไม่ โดยอ้างว่าเพื่อความปลอดภัยของเทียนโจว แคว้นที่แพ้สงครามจะต้องทำตามเงื่อนไขของเทพสงครามทุกประการโดยไร้สิ้นข้อแม้ใดๆ 

และถึงแม้ว่าพระองค์จะทรงน่าสะพรึงกลัว ดุดัน อีกทั้งโหดร้ายเต็มไปด้วยความเลือดเย็นและเป็นที่ประหวั่นพรั่นพรึงในสนามรบ แต่โดยเนื้อแท้แล้วไซร้จอมมารชินซางมีพระทัยอ่อนโยน และจะแสดงออกเฉพาะคนที่ทรงรักเท่านั้น พระองค์มีอุปนิสัย รักแรง เกลียดแรง แค้นลึกถึงรากเหง้า และที่สำคัญทรงหวงแหนทุกสิ่งที่เป็นของพระองค์อย่างยิ่งยวดและอย่าหวังว่าผู้ใดจะได้ครอบครอง

ในขณะเดียวกันแม้ว่าจะทรงมีลักษณะดุดันและน่าสะพรึงกลัวเช่นนั้น ทว่ากลับกลายเป็นที่ชื่นชมของประชาชนไปทุกหัวระแหง โดยเฉพาะทรงเป็นที่ใฝ่ฝันและได้รับความนิยมจากอิสตรีที่ได้มีโอกาสประสบพบพระพักตร์ องค์หญิงจากแคว้นน้อยใหญ่เดินทางไกลมาแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ไมตรีกับแคว้นเทียนโจวก็หวังที่จะได้ถูกยกให้เป็นพระชายาของชินอ๋องนั่นเอง 

ด้วยเพราะสาเหตุนี้จึงทรงประทับอยู่แต่ชายแดนมิยอมเหยียบเข้าเมืองหลวงแต่อย่างใด เพื่อตัดปัญหาในเรื่องสมรสพระราชทานที่จะต้องมีขึ้นรวมไปถึงต้องรับพระชายาเพิ่ม ซึ่งเป็นผลมาจากการทำสงครามของพระองค์ ด้วยภายในราชสำนักตอนนี้เต็มไปด้วยพระสนมที่พ่ายแพ้สงคราม และเดินทางมาอภิเษกสมรสเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ไมตรีสงบศึกระหว่างแคว้นกันอย่างคับคั่ง ทำให้วังหลังเต็มไปด้วยพระสนมมากมาย 

ด้วยเหตุนี้ทำให้บรรดาองค์ชายต่างๆ ซึ่งประสูติจากโจวฟางหยางฮ่องเต้ ที่ถึงเกณฑ์อายุแต่งงานแล้วต่างได้รับพระราชทานอภิเษกสมรสกับบรรดาองค์หญิงต่างๆ อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงจนเนืองแน่นไปหมด ซึ่งโจวฟางหยางฮ่องเต้ก็ทรงต้องการให้เป็นเช่นนั้น พระองค์มิประสงค์ให้พระอนุชาต่างพระมารดาเสด็จหวนคืนเมืองหลวงแต่อย่างใด

 ด้วยเพราะทรงริษยาและชิงชังพระอนุชาต่างพระมารดาอย่างยิ่งยวด ยิ่งพสกนิกรและทหารในกองทัพชื่นชมรักเทิดทูนชินอ๋องจนถึงขนาดพากันกราบไหว้บูชาภาพเหมือนของชินอ๋องดุจดั่งเทพเจ้า แทนที่จะรักและเทิดทูนพระองค์ซึ่งเป็นฮ่องเต้ปกครองแคว้น ยิ่งเพิ่มความชิงชังที่มีต่อพระอนุชามากล้นทวีคูณ ด้วยทรงกลัวว่าหากชินอ๋องเสด็จหวนกลับคืนเมืองหลวง พระองค์จะมิหลงเหลืออำนาจใดๆ ที่อยู่ในพระหัตถ์อีกต่อไป 

 ท่ามกลางความมืดมิดในยามราตรีและความเงียบงันที่แผ่เข้ามาปกคลุมโดยรอบ พระพักตร์หล่อเหลาในยามบรรทมไม่หลงเหลือความเย็นชาปรากฏอยู่แต่อย่างใด เกศาสีเงินยวงปล่อยยาวสยายค่อยๆ ปรกลงบนพระพักตร์เมื่อพระองค์เข้าสู่ห้วงเวลาแห่งความฝัน 

ในฝันนั้นคืองานพิธีอภิเษกสมรสของโจวฟางหยางฮ่องเต้และองค์หญิงจากต่างแคว้น ภายในพระราชวังหลวงบริเวณตำหนักบูรพา ซึ่งเป็นที่ประทับของพระสนมองค์ใหม่กำลังจะเข้าพิธีอภิเษก ได้ถูกประดับด้วยผ้าแดงมงคลทั้งด้านนอกและด้านใน เจ้าสาวในชุดขาว สวมมงกุฎหงส์กำลังก้าวออกจากพระตำหนักเพื่อเดินทางไปเข้าพิธีโดยมีพัดสีขาวที่ทำมาจากขนห่านฟ้าปิดบังใบหน้า

 “หยุดก่อน!” สุรเสียงดังก้องสั่งห้ามเจ้าสาวให้หยุดพระดำเนินตรงหน้าพระตำหนักในขณะที่กำลังจะขึ้นเกี้ยว

จอมมารทรงยืนสูงทะมึนอยู่ตรงหน้าเกี้ยวพระที่นั่ง พระเนตรสีนิลกาฬทรงทอดพระเนตรเจ้าสาวในชุดสีขาวเขม็งเพื่อสำรวจนางก่อนเข้าพิธี ใบหน้าที่ถูกพัดปิดบังอยู่ในขณะนั้นเห็นเพียงแค่ดวงตากลมโต ค่อยๆ หันกลับมามองพระองค์ด้วยความสงสัย

“เทพสงครามอุตสาห์เสด็จมาถึงตำหนักบูรพามีพระประสงค์สิ่งใดหรือเพคะ” องค์หญิงต่างแคว้นรับสั่งถามกลับไป

จอมมารทรงยืนทอดพระเนตรเจ้าสาวในชุดขาวเขม็งตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ชุดเจ้าสาวช่างคุ้นตาเสียนี่กระไร ก่อนจะทอดพระเนตรมงกุฎหงส์พลางพระดำเนินเข้ามาหานางทันทีในระยะใกล้ชิดเพื่อทอดพระเนตรให้แน่พระทัย ครั้นพระเนตรสีนิลกาฬทรงทอดพระเนตรมงกุฎหงส์ที่นางประดับอยู่บนศีรษะก็ทรงจดจำได้ทันทีว่าเป็นแบบเดียวกับคู่ชะตาของพระองค์สวมในวันแรกที่ทรงเบิกเนตรขึ้นมาพบนางในชุดเจ้าสาว ซึ่งมีลักษณะเหมือนกันทุกประการ พระองค์รีบมีรับสั่งออกไปทันใด

“นี่คือการตรวจสอบเพื่อความปลอดภัยก่อนเข้าพิธี องค์หญิงให้ความร่วมมือด้วย” จอมมารรับสั่งออกไป ก่อนจะได้ยินเจ้าสาวตอบกลับมา

“เรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านี้เหตุไฉนชินอ๋องจึงต้องเสด็จมาด้วยพระองค์เองเล่า ให้ทหารองครักษ์มาตรวจสอบก็เพียงพอแล้วมิจำเป็นให้พระองค์ต้องมาเสียเวลากับเรื่องแบบนี้แต่อย่างใด” องค์หญิงต่างแคว้นรับสั่งถามกลับไป

พระวรกายสูงใหญ่ทะมึนก้มลงทอดพระเนตรเจ้าสาวตรงหน้าพระพักตร์ครั้นทรงได้ยินเช่นนั้น

“ก็ข้าพอใจ! มีอะไรไหม!” รับสั่งสุรเสียงห้วนสั้นพร้อมมีรับสั่งตามติดมา

“เอาพัดลงข้าจะตรวจสอบใบหน้าของเจ้”รับสั่งบังคับเจ้าสาว 

และนั่นทำให้จอมมารทอดพระเนตรดวงตากลมโตสีเมล็ดองุ่นจ้องมาที่พระองค์เขม็งด้วยความไม่พอใจ

“ทรงทำเช่นนี้ผิดธรรมเนียมในพิธีนะเพคะ พระสวามีของหม่อมฉันเท่านั้นจึงจะสามารถเปิดพัดที่ปิดใบหน้านี้ได้ พระองค์รับสั่งให้เปิดเผยรูปโฉมของหม่อมฉันก่อนพระสวามีเป็นการไม่สมควรอย่างยิ่ง”

ครั้นจอมมารทรงได้ยินเช่นนั้นพระโอษฐ์ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาบางๆ

“สมควรอย่างไร ไม่สมควรเป็นอย่างไร ข้าไม่รู้จัก ข้าสนใจแต่เพียงว่าเจ้ามีใบหน้าของสตรีที่ข้ากำลังค้นหาอยู่หรือเปล่าเท่านั้น...เอาพัดลง!” ประโยคสุดท้ายรับสั่งสุรเสียงดุดัน

องค์หญิงต่างแคว้นทรงยืนนิ่งมิยอมขยับเขยื้อนพระวรกายแม้แต่น้อย และไม่ยอมนำพัดลงตามพระบัญชาแต่อย่างใด ยังคงยืนอย่างไม่สะทกสะท้านมิหนำซ้ำยังจ้องพระองค์ไม่หลบสายพระเนตรจอมมารแม้แต่น้อย

“ช่างเป็นสตรีที่ใจกล้าและเด็ดเดี่ยวยิ่งนัก กล้าจ้องหน้าข้าโดยไม่ยอมหลบสายตาเสียด้วย ถ้าเช่นนั้นก็ดี! อยากจะรู้เช่นกันว่าเจ้าจะหลบหลีกข้าไปได้สักกี่น้ำ” รับสั่งพร้อมดึงพัดที่อยู่ในมือของนางออกทันใด

“เพียะ!” มือเรียวสวยขององค์หญิงต่างแคว้นฟาดลงบนพระหัตถ์หนาของจอมมารอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะรีบหมุนตัวกลับพร้อมใช้พัดยกขึ้นปิดบังใบหน้าจนมิดชิด

“อุ้ย!ขออภัย!ด้วยความตกใจมือมันลั่นไปเองเพคะ”เสียงตอบกลับมานั้นเต็มไปด้วยความยียวนกวนอารมณ์ให้จอมมารเริ่มทรงมีพระอารมณ์ขุ่นมัว

ทันใดนั้นเองสายพระเนตรเหลือบไปพบรอยไฟอัคคีลามเลียอยู่ตรงข้อมือข้างที่กำลังยกพัดขึ้นสูงเพื่อปิดบังใบหน้า รอยไฟอัคคีถูกแป้งทาทับเอาไว้จนเลือนรางจนถึงข้อมือเพียงเท่านั้น แต่ผิวเนื้อนวลเนียนเหนือขึ้นไปเต็มไปด้วยรอยไฟอัคคีอย่างเห็นได้ชัด

“จะ....เจ้า!” รับสั่งได้เพียงเท่านั้นเสียงของหัวหน้าขันทีดังขึ้นอยู่ทางด้านหลังขึ้นมาโดยพลัน

“ชินอ๋องพ่ะย่ะค่ะ! ทรงมาอยู่ตรงนี้เองกระหม่อมตามหาจนทั่ว” หัวหน้าขันทีกราบทูลกลับไป

“มีอะไร!” รับสั่งสุรเสียงห้วนและนั่นทำให้หัวหน้าขันทีสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินพระสุรเสียงที่บ่งบอกว่าทรงมีพระอารมณ์มิสู้ดีนัก

“อะ...เออ...ฝ่าบาททูลเชิญพระองค์ให้เสด็จไปเป็นสักขีพยานพิธีอภิเษกสมรสในวันนี้ด้วย ตอนนี้ใกล้จะถึงฤกษ์มงคลแล้วทูลเชิญชินอ๋องขึ้นเกี้ยว และองค์หญิงก็รีบขึ้นเกี้ยวเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ” ประโยคสุดท้ายหัวหน้าขันทีหันไปกราบทูลเจ้าสาวในพิธีของวันนี้

ครั้นจอมมารทรงได้ยินเช่นนั้นพระพักตร์หล่อเหลาหันกลับไปทอดพระเนตรคู่ชะตาของพระองค์ทันที แม้จะยังมิได้ทอดพระเนตรใบหน้าแต่รอยไฟอัคคีเป็นสิ่งยืนยันได้เป็นอย่างดี ผู้ครอบครองไฟอัคคีของพระองค์เท่านั้นจึงจะปรากฏรอยเช่นนี้ขึ้นบนเรือนกาย

“ไปกราบทูลฝ่าบาท! ว่าข้าต้องการเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับองค์หญิงแทนพระองค์!” รับสั่งกับหัวหน้าขันที

“หา!” เสียงอุทานดังออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน ทุกชีวิตมีอาการตื่นตะลึงไปตามๆ กันกับถ้อยรับสั่งเช่นนั้น

ท่ามกลางอาการตกตะลึงของผู้คนในบริเวณนั้น ชินอ๋องตรงเข้าไปคว้าแขนเรียวของเจ้าสาวโดยพลัน

“ข้าจะเข้าพิธีแต่งงานกับเจ้า! ไปกับข้า!”รับสั่งพร้อมลากนางให้ไปพร้อมกับพระองค์

“พรืดดด!” ท่อนแขนเรียวสะบัดออกจากพระหัตถ์หนาของจอมมารด้วยความรวดเร็ว

“หม่อมฉันไม่เข้าพิธีกับพระองค์ เป็นตายร้ายดีเยี่ยงไรคนอย่าง... เยว่วาวา จะไม่ขอเข้าพิธีแต่งงานกับบุรุษผู้มีนามว่าโจวชินซางอย่างเด็ดขาด!”

และนั่นทำให้พระเนตรสีนิลกาฬของจอมมารแปรเปลี่ยนเป็นดวงเนตรสีเลือดขึ้นมาโดยพลันก่อนจะเลือนหายไปเพียงชั่วพริบตา

“เจ้าเป็นของข้าเยว่วาวา!” จอมมารรับสั่งสุรเสียงกึกก้อง

“พรึ่บ!!!” พระเนตรสีนิลกาฬเปิดขึ้นมาทันทีครั้นทรงหลุดจากภวังค์แห่งความฝัน

พระวรกายใหญ่ลุกพรวดพราดจากฟูกพระบรรทม พระพักตร์หล่อเหลาส่ายไปมาติดๆ กันด้วยทรงทบทวนความฝันเมื่อครู่ที่ผ่านมาให้มั่นพระทัยอีกรอบ พระโอษฐ์ค่อยๆ คลี่ยิ้มกว้างด้วยความดีพระทัยอย่างยิ่งยวด

“เยว่วาวา! ในที่สุดข้าก็ล่วงรู้ชื่อของเจ้าแล้ว” รับสั่งพร้อมทรงรีบลุกจากแท่นพระบรรทม 

พระวรกายสูงทะมึนพระดำเนินออกจากห้องพระบรรทมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมาทรงหยุดยืนอยู่กลางสวนหย่อม พระพักตร์แหงนขึ้นทอดพระเนตรท้องฟ้าเบื้องบน เพื่อควานหาตำแหน่งดวงดาว พระเนตรสีนิลกาฬกวาดสายพระเนตรไปทั่วท้องฟ้าก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อดาวราชินีปีศาจส่องแสงเจิดจ้าให้พระองค์ได้ทอดพระเนตร พระโอษฐ์คลี่ยิ้มกว้างออกมาทันที

“นางปรากฏตัวแล้ว! เหตุใดเจ้าจึงหายไปนานถึงห้าปีเช่นนี้เยว่วาวา รู้หรือไม่ว่าข้าเพียรเฝ้าค้นหาเจ้าแทบพลิกแผ่นดินไปทั่วทุกแคว้น แต่ตำแหน่งดวงดาวของเจ้ากลับไปปรากฏอยู่ที่แคว้นเทียนโจวเสียนี่ เห็นทีถึงเวลาแล้วที่จะต้องกลับเมืองหลวง” รับสั่งได้เพียงเท่านั้นทรงหยุดนิ่งคิดกับความฝันของพระองค์ทันใด

“ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาข้าไม่เคยฝันเห็นนางแม้แต่น้อย จนกระทั่งคืนนี้แสดงว่าไฟอัคคีซึ่งเป็นตาที่สามของข้าได้สื่อสารให้ข้าล่วงรู้ทันทีที่นางปรากฏตัว เพื่อบอกตำแหน่งและเหตุการณ์ในอนาคตที่กำลังจะเกิดขึ้นกับนาง ไม่ได้การแล้ว... ข้าต้องรีบกลับเมืองหลวงเดี๋ยวนี้! หาไม่แล้วจะคลาดกับเจ้าอีก หากแม้นกลับไปไม่ทันเวลา” รับสั่งพร้อมหันพระวรกายกลับพระดำเนินไปที่ห้องพระบรรทม

 จอมมารหนุ่มมิสามารถข่มพระเนตรบรรทมได้อีกต่อไป เพราะหัวใจล่องลอยไปไกลถึงเมืองหลวงของแคว้นเทียนโจว ทันทีที่ไฟอัคคีซึ่งสถิตอยู่ที่กายนางสื่อสารให้พระองค์ทรงล่วงรู้ว่าบัดนี้คู่ชะตาของพระองค์ปรากฏกายขึ้นมาอีกครั้งหลังจากหายไปอย่างไร้ร่องรอยถึงห้าปี ราวกับว่าไม่มีตัวตนอยู่ในภพนี้ 

และครานี้จอมมารจะไม่เสียเวลาอีกต่อไป พระองค์จะทรงทำทุกอย่างเพื่อนำนางมาเคียงข้างพระวรกายเพราะเยว่วาวา เป็นเจ้าของหัวใจเพียงหนึ่งเดียวที่สถิตอยู่ในความรู้สึกและทุกลมหายใจเข้าออกของพระองค์