(ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณรามิล พอดีน้องอันดาไม่ตกลงรับงานค่ะ)
“ไม่เป็นไรครับ” (เดี๋ยวแซมมี่ส่งเด็กเกรดเอคนใหม่ไปแทนนะคะ รับรองเลยว่าไม่ทำให้คุณรามิลผิดหวังแน่นอนค่ะ) “ผมสนใจคนนี้” (เอ่อ…น่าจะยากนะคะ เพราะไม่ใช่เด็กในสังกัดแซมมี่ น้องเขารับงานนี้เป็นงานเสริมน่ะค่ะ) “ถ้าดีลมาได้ ผมจ่ายให้สองเท่า” แซมมี่ชะงัก เรื่องเงินไม่เข้าใครออกใครอยู่แล้ว ยิ่งเป็นเงินจากรามิลยิ่งคิดแล้วคิดอีก คิดดีๆอีกสักรอบ ใครๆก็รู้ว่ารามิลรวยมาก ครอบครัวเป็นถึงมหาเศรษฐีแถมยังเป็นเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดัง มีแต่ระดับดารา ไฮโซ และคนมีเงินเข้าไปใช้บริการ นอกจากนี้ยังมีธุรกิจมากมายนับไม่ถ้วน หากวันนี้ปฏิเสธลูกค้าระดับวีไอพีแบบรามิล รอบหน้าทางนั้นคงไม่มาใช้บริการอีกแน่นอน จะปล่อยลูกค้ากระเป๋าหนักแบบนี้ไปจริงหรือ “ไม่ต้องคืนนี้ก็ได้ ผมให้เวลาเจ้แซมมี่ดีลผู้หญิงคนนั้นมาให้ภายในวันเสาร์นี้ ถ้าดีลมาให้อีกครั้งได้…มากกว่าสองเท่าผมก็จ่ายให้เจ้ได้” (ดะ…ได้ค่ะคุณรามิล แซมมี่จะพยายามนะคะ) “หวังว่าผมจะได้รับข่าวดี” (รอฟังข่าวดีได้เลยค่ะ) “ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นชื่ออันดาเหรอ” (ค่ะ น้องเขาชื่ออันดา) “โอเค แค่นี้แหละ” เขากดวางสายจากแซมมี่ วางโทรศัพท์เครื่องหรูสีดำลงโต๊ะทำงานแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ยิ่งยากยิ่งอยากได้ ไม่มีอะไรที่คนอย่างรามิลอยากได้แล้วไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นทำให้เขารู้สึกเสียเซลฟ์ และมันทำให้เขาอยากเอาชนะ อะไรที่ได้มายากๆมักน่าตื่นเต้นเสมอ คิดว่าคืนนั้นเป็นคืนสุดท้ายที่เขาจะจดจำผู้หญิงคนนั้น เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่เคยเจอมา แม้ลีลาบนเตียงไม่ค่อยถูกปาก หากแต่ถูกจริตอย่างบอกไม่ถูก กลับมาลากผู้หญิงไทป์เดิมๆขึ้นเตียง ทว่ากลับรู้สึกไม่เวิร์กเหมือนเคย หวนนึกถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่เสมอ เธอไม่เก่งเรื่องบนเตียงแต่เก่งทำให้เขา ‘จดจำ’ ไม่ลืม ‘อีกรอบ’ ‘แสนนึง’ ‘กะเอารวยเลยเหรอ?’ ‘คุณได้เซ็กซ์ ฉันได้เงิน ไม่มีใครได้เปรียบหรือว่าเสียเปรียบ’ ใช่…เขาไม่เคยลืมคำพูดของเธอในคืนนั้น คำพูดและท่าทางแสนเย็นชาทำให้เขาต้องการเธอมาครอบครอง ชอบความเย่อหยิ่ง คำพูดที่ออกมาจากความคิดจริงๆ ปราศจากการปรุงแต่ง ไม่เหมือนผู้หญิงที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต คิดอะไรก็พูดออกมาเหมือนแมนๆคุยกัน “หึ เราจะได้เจอกันอีกไหมนะ… อันดา” ชักสนใจอยากได้มาเป็น ‘ของเล่นชิ้นโปรด’ แล้วสิ ••• “โอ้โห้ป้า รวยมาจากไหนเนี่ย ของกินดีๆเยอะแยะเต็มไปหมดเลย” พอเธอมาถึงบ้านแล้วเห็นของกินดีๆมากมายวางเต็มโต๊ะ ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่บ้านของเธอมีของกินดีๆแบบนี้ ปกติซื้อข้าวแกงมากินกันคนละถุงก็อิ่มแล้ว วันนี้เซอร์ไพรส์มากที่เห็นของกินดีๆ ถ้าแม่เธอไม่ได้นอนป่วยที่โรงพยาบาล คงได้ร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน ไม่เป็นไร ค่อยเอาไปฝากแม่ก็ได้ “ป้ามีของขวัญมาให้” “ของขวัญอะไรคะ?” “นี่ไง ของขวัญวันเกิดย้อนหลังของอันดา” เธอมองของขวัญที่ป้าเอามาให้ตาลุกวาว ถุงชาแนล! “ปะ…ป้า..” “ป้าให้ รางวัลที่อันดาทำงานหนักมาโดยตลอด ทำเพื่อคนอื่นมาเยอะแล้ว เป็นผู้รับกลับไปบ้างนะ” “ขอบคุณป้ามากๆเลยนะ” เธอยิ้มระรื้นทั้งน้ำตา ก่อนจะสวมกอดคนเป็นป้า “อะไรกันเนี่ยสองป้าหลาน อารมณ์ไหนมายืนกอดกัน” ‘อัยย์’ น้องชายที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนเอ่ยถามสองป้าหลาน ทั้งสองผละออกจากกัน ‘กุล’ คนเป็นป้าเช็ดน้ำตาออกให้อันดา ก่อนจะเดินไปหยิบบางอย่างมาแล้วยื่นให้อัยย์ “อะไรอะป้า” “ของอัยย์” “ให้เนื่องในโอกาสอะไร” “ป้าเห็นอัยย์ใช้โทรศัพท์เครื่องเก่ามานานแล้ว เลยซื้อเครื่องใหม่มาให้” อัยย์เปิดดูโทรศัพท์ที่ป้าตัวเองซื้อมาให้ ดวงตาหลานชายเบิกกว้างเมื่อเห็นโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุด “ให้อัยย์จริงอะป้า!” “จริงสิ” “ขอบคุณครับป้า” คราวนี้อัยย์สวมกอดป้าตัวเองบ้าง อันดายืนมองแล้วยิ้มส่ายหน้าไปมา “ว่าแต่ป้าไปรวยมาจากไหนเนี่ย” “เถอะน่า อย่างน้อยพวกเราก็จะไม่ลำบากเหมือนที่ผ่านมาแล้ว ไปๆทั้งสองคน เอาของขึ้นไปเก็บแล้วลงมากินข้าว ป้าทำของอร่อยไว้เพียบเลย” อันดาและอัยย์เดินตามกันขึ้นไปชั้นสองของบ้าน กุลมองหลานๆแล้วยิ้มด้วยความเอ็นดู ก่อนจะหันไปจัดเตรียมอาหารเย็นต่อรอหลานทั้งสองคน กล่องชาแนลถูกหยิบออกมาวางไว้บนเตียง อันดาเริ่มแกะออกเพื่อดูว่าข้างในเป็นอะไร หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำพอรู้ว่าข้างในเป็นกระเป๋าใบหรูสีดำยอดฮิต “สวยจัง…” ครืด ครืด หันไปมองโทรศัพท์ที่ส่งเสียงแผดร้อง ก่อนจะหยิบมากดรับสาย “ว่าไงคะพี่แซมมี่” (น้องอันดาไม่เปลี่ยนใจรับงานที่พี่พูดไปเมื่อวานจริงๆเหรอ) “อันดาบอกพี่แซมมี่ไปแล้ว รับงานนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ” (ลองคิดทบทวนดีๆอีกสักครั้งได้ไหม) “เมื่อวานพี่แซมมี่บอกว่าไม่อยากบังคับอันดา แต่ตอนนี้เหมือนพี่แซมมี่กำลังบีบบังคับอันดาอยู่นะคะ” (คุณรามิลสนใจอันดามาก พี่น่ะเสนอเด็กเกรดเอไปให้ก็ไม่เอา พูดแบบเห็นแก่ตัวเลยนะ พี่เองก็ไม่อยากเสียลูกค้าระดับวีไอพีแบบคุณรามิลไปเหมือนกัน) “…” (พวกเราอยู่ได้เพราะคุณรามิล เขาคอยช่วยหาลูกค้าใหม่ๆกระเป๋าหนักๆมาให้ตลอด อันดาเก็บไปคิดอีกรอบได้ไหม ถือซะว่าเห็นแก่ที่พี่เคยช่วยเรานะ) เธอถอนหายใจ พี่แซมมี่ใช้ไม้นี้กับเธออีกแล้ว ไม่ได้อยากมองว่าเป็นการทวงบุญคุณ เวลาร้อนเงินเธอมักมาขอให้พี่แซมมี่ช่วยหางานให้เสมอ บางทีพี่แซมมี่ป้อนงานให้เธอแทนที่จะเป็นเด็กเกรดเอในสังกัดด้วยซ้ำ ปกติเธอรับแค่นั่งดื่มเป็นเพื่อน คืนนั้นกับรามิล เป็นครั้งแรกที่เธอยอมทำมากกว่าการนั่งดื่ม เพราะเงินเธอจึงยอมนอนกับเขา “อันดาจะเก็บไปคิดดูนะคะ” (พี่ขอคำตอบวันมะรืนได้ไหม) “ได้ค่ะพี่แซมมี่” เธอวางสายจากพี่แซมมี่ เริ่มคิดหนักอีกแล้ว… หรือเธอควรตกลงรับงานนี้ให้จบๆ แล้วตกลงกับเขาด้วยตัวเอง ไม่อยากเจอเขาอีกแล้วหลายวันต่อมา ปึก! ปึก! ปึก! “อะ อ๊ะ~”รามิลเริ่มเคลื่อนไหวส่วนล่างไปมาอย่างด้วยจังหวะเนิบนาบ สายตาคมเข้มมองเรือนร่างขาวผุดผ่องของคนใต้ร่างด้วยความหลงใหล หน้าท้องแบนราบตอนนี้เริ่มนูนขึ้นมาเล็กน้อยเพราะมีอีกหนึ่งชีวิตกำลังลืมตาออกมาดูโลก“อึก! อ๊ะ อ๊ะ~” เธอเสียวสะท้านไปทั่วร่างกาย ในระหว่างที่รามิลกระแทกท่อนเอ็นแข็งขึงเข้ามาเขาโน้มตัวลงไปจูบอันดาอย่างอ่อนโยน เธอยกแขนมาคล้องคอเอาไว้หลวมๆ ขณะที่ท่อนเอ็นยังคงตอกอัดใส่โพรงถ้ำอย่างหนักหน่วง ภายในตอดรัดแท่งเอ็นจนรู้สึกเสียวสะท้านไปทั่วร่างกาย กลิ่นตัวอันดาหอมเย้ายวนจนเขาอดที่จะสูดดมเข้ามาในปอดไม่ได้“อืมม ตอดดีจังเลยนะ” เขาทำหน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่าน สีหน้าทรมานของอันดาตอนนี้ยังกระตุ้นอารมณ์กระสันในกายให้เพิ่มมากขึ้นได้ไม่ยาก“อ๊ะ…อ๊า~” แท่งเอ็นของเขามันเคลื่อนเข้ามาลึกมากขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าส่วนหัวมันแทบจะชนผนังด้านในอยู่แล้ว “อ่า…”“อึก! มัน…มันแรงเกินไป เบาๆ หน่อยได้ไหม…” กระแสเสียวซ่านวิ่งปราดไปทั่วร่างกายจนนอนบิดเร่าร่างกายไปมาด้วยความทรมาน แรงกระแทกหนักหน่วงจากเขาทำให้เธอแทบหยุดหายใจเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องนอน คนตัวเล็กค
ก๊อก ก๊อก“ใคร” “ผมเองครับ แม็ค”“เข้ามา”‘แม็ค’ คนของราเชนทร์เปิดประตูเข้ามา หลังจากได้รับอนุญาตจากเจ้านาย เดินมาหยุดอยู่หน้าเจ้านายหนุ่มที่กำลังนั่งยกขาไขว่ห้างสูบบุหรี่ รามิลอัดบุหรี่เข้าเต็มปอด ก่อนจะพ่นควันสีขาวเจือเทาออกมาอย่างใจเย็นการมาของแม็คทำให้เขารู้สึกดีใจ เพราะแม็คคือลูกน้องคนสนิทของพ่อ เขาขอให้พ่อช่วยตามหาคนที่ขับรถชนป้าของอันดา คนของพ่อทำงานเร็วมาก ใช้เวลาแค่สามวันก็สามารถรู้ตัวคนทำแล้ว“รู้ตัวคนทำแล้วครับคุณรามิล”“มันเป็นใคร”“จริงๆคนที่ขับรถชนถูกสั่งมาอีกทีครับ ผมสืบสาวจนรู้ว่าคนสั่งการคือคุณควีน”“ควีน?” เขาเลิกคิ้วขึ้นสูงพร้อมกับย้ำชื่อที่ได้ยินเมื่อครู่อีกครั้ง “ครับ คุณควีนคือคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้” เขาอึ้งและช็อกในเวลาเดียวกัน หลังจากรู้ว่าควีนคือคนอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของกุล คาดไม่ถึงว่าจะเป็นควีน จิตใจทำด้วยอะไรถึงโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้ จ้างคนให้ขับรถชนกุล ป้าแท้ๆของอันดาแบบนี้เรียกตั้งใจฆ่าให้ตายแล้ว“ผมรวบรวมหลักฐานทั้งหมดมาให้ ที่เหลือขึ้นอยู่กับคุณรามิลและคุณอันดา ว่าจะทำยังไงต่อไปครับ”ครอบครัวควีนมีอิทธิพลและมีหน้ามีตาทางสังคมพอสมควร พ่อของควีนค
หลายวันต่อมาพายุที่โหมกระหน่ำมานานกลายเป็นความสงบสุขในเวลาต่อมา รามิลให้สัญญาว่าจะดูแลอันดาและลูกน้อยเป็นอย่างดีใช่แล้ว…ตอนนี้ทั้งคู่กำลังได้รับบทบาทใหม่แสนท้าทาย นั่นคือการเป็นคุณพ่อและคุณแม่ป้ายแดง รามิลดีใจจนร้องไห้หลังจากรู้ว่ากำลังเลื่อนขั้นเป็น ‘คุณพ่อ’ในตอนแรกอันดานึกภาพไม่ออกถ้าเกิดตัวเองมีลูกขึ้นมาจริงๆ ทว่าหลังจากผลออกมาว่ากำลังตั้งครรภ์ ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นคือ อึ้ง ต่อมาตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกเคยกังวลอะไรหลายอย่าง หลังจากกลับมาเชื่อใจรามิลอีกครั้งไม่มีอะไรให้กังวลอีกต่อไป รามิลเป็นคนเข้าไปสารภาพกับแม่อันดาเรื่องนี้ด้วยตัวเองอ้อมเข้าใจและไม่ถือโทษโกรธ ตรงกันข้ามดีใจด้วยซ้ำที่จะได้อุ้มหลานคนแรก ส่วนครอบครัวรามิลไม่มีปัญหาอะไร ดีใจและเตรียมของรับขวัญหลานไว้รอแล้วหลานคนแรกของตระกูลภูริธนากุล ว่าที่คุณปู่และคุณย่าเล่นใหญ่รัชดาลัยแน่นอนครืด ครืดเธอคว้าโทรศัพท์มาแล้วกดรับสายแม่ที่โทรมาหา“คะแม่”(อัน ป้ากุลโดนรถชน อาการสาหัสมาก ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล)“อะ…อะไรนะ ป้ากุลโดนรถชน?” ใจเธอหล่นวูบเมื่อได้ยินแบบนั้น ถึงจะโกรธกับสิ่งที่ป้ากุลทำไว้ในอดีต แต่พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นกับป้
“คุณกำลังทำอะไร”“ทำงาน”“ทำงานแล้วทำไมถึงมีไวน์ด้วย”“เพิ่งสั่งมาเมื่อกี้”“คุณไปดื่มไกลๆได้ไหม” เธอบอกเขาด้วยท่าทางหงุดหงิด ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ รู้สึกหงุดหงิดง่ายกว่าปกติ ไม่ว่ารามิลทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเลยสักอย่าง แถมช่วงนี้ยังรู้สึกคลื่นไส้บ่อยๆ กินเยอะผิดปกติ แถมยังอ่อนเพลียง่าย บางครั้งเธอก็เผลอนึกย้อนกลับไปในคำพูดของรามิลตอนนั้น‘แพ้ท้องเหรอ’ถึงรามิลเคยบอกว่าอยากมีลูกกับเธอ ทว่ามันก็แอบกังวลไม่ได้อยู่ดีถ้าเกิดว่าท้องขึ้นมาจริงๆ “ทำไม”“ฉันไม่ชอบ”คุณหมอหนุ่มมองไวน์ราคาแพง ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองคนตัวเล็กอีกครั้ง“ไม่ชอบที่ฉันดื่มไวน์?”“ไม่ชอบทั้งที่คุณดื่มไวน์และกลิ่นของมัน”“กลิ่นก็ไม่ได้แย่นะ ออกจะหอม”“ก็ฉันไม่ชอบ มันเหม็น ถ้าคุณอยากดื่มก็ไปดื่มที่อื่น”เขามองอันดาสลับกับไวน์ที่วางอยู่ตรงหน้า แบบนี้เริ่มไม่ใช่ละ อาการของอันดานับวันยิ่งเหมือนคนแพ้ท้อง เขาเป็นหมอทำไมจะดูไม่ออก ถึงไม่ได้จับตรวจโดยตรง แต่อาการของอันดามันฟ้องทุกอย่าง“พรุ่งนี้กลับกรุงเทพกัน”“ฉันยังไม่อยากกลับ”เขาดึงตัวเองขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปหาอันดา“เธอรู้ไหมว่าอาการของเธอนับวันยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
เช้าวันต่อมา“อื้อ~” หญิงสาวนอนส่งเสียงดังในลำคอออกมาเบาๆ พร้อมกับพลิกตัวเข้าหาไออุ่นจากคนข้างกาย ใบหน้าสวยหวานซุกลงแผงอกอุ่นคุ้ยเคย ก่อนจะเริ่มลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก และเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นนี้รามิลนอนกอดเธอทั้งคืน…เมื่อคืนหลังไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ หลังจากอาบน้ำเสร็จออกมานอนเล่นโทรศัพท์อยู่โซฟา รู้สึกง่วงเลยงีบไปสักพัก ทว่าไม่คิดว่าตัวเองจะหลับจริง ตื่นขึ้นมาอีกทีช่วงเที่ยงคืนเพราะหิวน้ำ ตอนนั้นรามิลกำลังนั่งทำงานอยู่มุมหนึ่งของห้อง กลับมานอนต่อก็หลับไปเลยทันที ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเหนื่อยมาจากไหน เธอหลับตาแล้วนอนต่อในอ้อมกอดของรามิล ชอบเวลาได้นอนในอ้อมกอดอุ่นๆนี้•••คุณหมอหนุ่มตื่นจากการนอนหลับในช่วงเก้าโมงเช้า อ้อมกอดที่ว่างเปล่าทำให้รามิลลืมตาพรึ่บทันที ดีดตัวเองขึ้นมานั่งแล้วมองหาอันดา เธอไม่ได้นอนอยู่ตรงนี้แล้ว…เขาดึงผ้าห่มออกแล้วก้าวลงจากเตียง“ไปไหนอีกวะ!” เขาพูดคนเดียวอย่างกระวนกระวาย กำลังก้าวขาเดินออกไปก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงดังอ้วกอ้ากออกมาจากห้องน้ำเขาเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป เห็นอันดากำลังลุกขึ้นจากชักโครก ก่อนจะกดชักโครกแล้วหันมามองเขา เธอเดิน
เธอยืนกอดอกมองออกไปนอกทะเลตรงหน้าด้วยความคิดมากมาย ปล่อยสายลมเย็นพัดผ่าน พากลิ่นอายของน้ำทะเลลอยมาเตะจมูก เสียงเกลียวคลื่นดังระงมไปทั่วชายหาด มองคลื่นทะเลที่ซัดเข้ามาชายฝั่งแล้วไหลย้อนกลับ เฉกเช่นเดียวกับความรู้สึกของเธอตอนนี้ ครั้นจะเดินออกไปก็ไม่กล้าพอ ทำได้แค่วนเวียนอยู่แบบนี้เพราะไม่สามารถไปไหนไม่ได้เธอมาที่นี่เพราะตั้งใจหนีหน้ารามิล อยากอยู่คนเดียวเพื่อทบทวนตัวเองอีกครั้งมาได้แค่ตัว ส่วนหัวใจยังอยู่กับเขา…เธอหมุนตัวเตรียมเดินกลับเข้าไปข้างในวิลล่าของครอบครัวคิระ หากแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อสายตาพลันเห็นใครบางคนที่ยืนมองมาทางนี้รามิล…เขามาได้ยังไง?“เจอตัวแล้ว”เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูกที่เห็นรามิล สองเท้าถอยกรูดออกห่างเมื่อเขาเดินเข้ามาหา ก่อนจะรีบก้าวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว หากแต่ว่า…หมับรามิลคว้าแขนเธอแล้วดึงเข้าไปหา ร่างกายแนบชิดกันจนได้กลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเขา“หนีมาทำไม”“ฉันอยากอยู่คนเดียว”“ให้จีบแล้วหนีมาดื้อๆแบบนี้ แถวบ้านเรียกขี้โกง”“ขี้โกงตรงไหน ฉันแค่อยากอยู่คนเดียว”“แต่ฉันอยากอยู่กับเธอ” เขาพูดพร้อมกับกระชับกอดอันดาให้แน่นขึ้น“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”“เมียหายทั้งคนก็ต