บทที่ 4
"คะ คาวีคะ จะทำอะไรเหรอคะ" หญิงสาวรุ่นพี่แสร้งทำเหมือนว่าตัวเองนั้นใสซื่อไร้เดียงสาไม่รู้ในสิ่งที่คาวีกำลังจะทำนั้นคืออะไร แต่ทว่าคาวีเองผ่านผู้หญิงมาทุกรูปแบบแล้วมารยาหญิงของหล่อนมีหรือที่เขาจะดูไม่ออก "หึ อย่ามากระแดะทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย ที่เรียกฉันมาไม่ใช่เพราะว่าอยากจะขึ้นเตียงกับฉันหรอกเหรอ" คาวีแค่นหัวเราะในลำคอหนาเบาๆอย่างเย้ยหยันเขาตอกกลับหญิงสาวอย่างรู้ทันความคิดของเธอ ผู้หญิงที่เข้าหาเขาก็คงจะเหมือนกันหมดทุกคน "ดา..." ญดาแสร้งทำราวกับกำลังเขินอายกับสิ่งที่คาวีเอ่ยออกมาคาวีที่เห็นท่าทางของเธอยิ่งทำให้เขารู้สึกรำคาญ "ไม่ทำใช่ไหม ฉันจะได้กลับ" คาวีเอ่ยขึ้นเสียงเข้มด้วยท่าทางที่ฉุนเฉียวก่อนจะหยิบกางเกงยีนส์ตัวแพงขึ้นมาสวมใส่แต่ทว่าหญิงสาวเดินเข้ามาสวมกอดเขาเอาไว้จากด้านหลังก่อนมือบางค่อยๆเลื่อนลงมาจับแก่นกายใหญ่ของชายหนุ่มจากนั้นจึงเดินมานั่งคุกเข่าตรงหน้าของชายหนุ่ม อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! ญดาตาเหลือกน้ำตาคลอเมื่อถูกคาวีจับศีรษะของเธอกดเข้าหาความเป็นชายของเขาจนสุดลำคอ "ฉันบอกก่อน ว่าอย่างเธอฉันเอาแค่ครั้งเดียว ถ้าหลังจากวันนี้ไปห้ามโทรหาห้ามมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก" คาวีเอ่ยบอกข้อตกลงระหว่างเขากับเธอทุกครั้งที่เขาจะมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงประเภทนี้เขาจะทำการตกลงกับพวกเธอก่อนเพื่อที่จะไม่ให้มีปัญหาตามมาในภายหลัง "ทำไมคะดาไม่ดีตรงไหนทำไมคุณถึงไม่เลือกดา" ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาตอบกลับชายหนุ่มเธอพยายามส่งสายตาอ้อนวอนมาให้เขาอย่างเปิดเผยด้วยเธอเองอยากที่จะเป็นแฟนสาวของเขาจริงๆไม่ใช่แค่คืนวันไนต์สแตนด์ "ฉันไม่ชอบพูดอะไรซ้ำๆหันหลังไป" ญดาที่เห็นว่าคาวีกำลังหงุดหงิดจึงหันหลังโค้งบั้นท้ายตามคำสั่งของเขาในทันที ปึก! ปึก! ปึก! เสียงลามกของเนื้อกระทบกันดังระงมภายในห้องนอน คาวีไม่ได้เล้าโลมเธออย่างที่ควรจะทำและเขาไม่เคยเล้าโลมผู้หญิงคนไหนเลยนอกจากลูกพีชเพียงคนเดียวที่เป็นข้อยกเว้น คาวีเอาแต่กระแทกกระทั้นแก่นกายใหญ่เข้าใส่หญิงสาวอย่างไม่ยั้งแรง "อ๊าสสสส!!" จนในที่สุดเขาก็ปลดปล่อยน้ำคาวออกมาใส่เครื่องป้องกัน แล้วลุกเดินไปล้างตัวในห้องน้ำทันทีโดยที่ไม่พูดคุยกับหญิงสาวแม้แต่คำเดียว "คาวีจะกลับแล้วเหรอคะ ไม่ต่ออีกสักหน่อยเหรอตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว" ญดาพยายามพูดหว่านล้อมให้คาวีอยู่กับเธอต่อเพราะแค่รอบเดียวไม่สามารถทำให้เธอหายอยากได้ "ฉันไม่นอนค้างกับใคร" ร่างสูงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งใบหน้าไร้ความรู้สึกเหมือนที่เขาชอบทำเป็นประจำเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น "ดาขอถามอะไรคาวีหน่อยได้ไหมคะ" คาวีไม่ตอบอะไร เขาเพียงแค่ยืนฟังที่เธอจะเอ่ยอย่างเงียบๆ "คาวีชอบน้องลูกพีชเหรอคะ" ญดาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อเรียกความกล้าให้กับตัวเองก่อนจะเอ่ยถามในสิ่งที่เธอคิด ที่ผ่านมาเธอไม่กล้าที่จะเอ่ยถามเรื่องนี้กับคาวีด้วยกลัวว่าหากเอ่ยถามออกไปคาวีอาจจะไม่ชอบที่เธอก้าวล่วงเรื่องส่วนตัวของเขา แต่ในครั้งนี้เธอรวบรวมความกล้าด้วยอยากจะรู้เรื่องที่หลายๆคนในมหาวิทยาลัยลือกันว่าคาวีชอบพอกันกับลูกพีชว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่เพราะครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาแบบนี้เพราะคาวีไม่เคยกินผู้หญิงซ้ำเป็นครั้งที่สอง "อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน" คาวีตอกกลับเสียงเข้มพลางตวัดตามองหญิงสาวเพียงนิดก่อนจะเดินออกไปจากห้องพักของเธอในทันที "กรี๊ดดดดด!!แกกกกก น้องคาวีคือแซ่บมากก" ญดากรี๊ดเสียงดังขณะที่กำลังเดินกลับมาพูดคุยกับเพื่อนๆของเธอที่อยู่ในสายหลังจากที่แน่ใจแล้วว่าคาวีเดินออกไปจากห้องพักของเธอแล้ว ก่อนจะเดินกลับมาเก็บกล้องที่เธอตั้งเอาไว้แอบถ่ายขณะที่เธออยู่บนเตียงกับคาวี "แกนี่โชคดีมากที่ได้ขึ้นเตียงกับน้องคาวี ฉันล่ะอิจฉาแกจริงๆเลยตอนที่แกขึ้นขย่มน้องคาวี ฉันแทบกรี๊ดร้องออกมาน้องคืองานดีมากกกกก" "แกนี่มันร้ายนักนะยัยดา ได้กินของดีตลอดเลย" เพื่อนในสายของหล่อนต่างพากันอิจฉาหล่อนกันใหญ่ เช้าวันต่อมา @คอนโดหรูของคาวี ลูกพีชในชุดเดรสสายเดีี่ยวสีดำเปิดประตูเข้ามาภายในห้องนอนของคาวีอย่างเบามือคาวีและลูกพีชทั้งคู่ต่างมีคีย์การ์ดห้องพักคอนโดของกันและกัน ลูกพีชเดินเข้ามายืนจ้องมองคาวีที่นอนหลับอยู่บนเตียงนอนอย่างเงียบๆก่อนจะเดินเข้าไปหย่อนสะโพกนั่งลงบนหัวเตียงนอน "คาวี" ลูกพีชเอ่ยเรียกชื่อของคนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงนอนเสียงเบา "คาวี เมื่อคืนฉันโทรหาแกทำไมแกไม่รับสายฉัน" ลูกพีชเอ่ยถามพลางก้มหน้าลงมาพูดข้างใบหูของคาวี "คาวีฉันรู้ว่าแกแกล้งหลับ"บทที่ 10@ตกเย็น@คอนโดหรูของคาวีคาวีกลับมาจากประชุมงานสำคัญที่บริษัททันทีที่ประชุมเสร็จเขาเปิดประตูเข้ามาภายในห้องพักของคอนโดหรูของตัวเองดวงตาคมกริบกวาดสายตามองหาร่างบางของแฟนสาวแต่ทว่ากลับไม่เห็นร่างบางของคนรักรออยู่ภายในห้องนั่งเล่นจึงเดินไปเปิดประตูห้องนอนออกจึงพบว่าแฟนสาวกำลังนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาบนเตียงนอน เท้าแกร่งเดินตรงเข้าไปหาแฟนสาวก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งลงบนหัวเตียงนอน"อื้อ" ร่างบางเปล่งเสียงครางในลำคอเบาๆด้วยความรำคาญเมื่อรู้สึกได้ถึงความเปียกแฉะตรงบริเวณลำคอระหงที่ในตอนนี้กำลังถูกจมูกโด่งซุกไซ้คลอเคลียอยู่"กินข้าวรึยัง" คาวีเอ่ยถามแฟนสาวเสียงเรียบเมื่อเห็นว่าเธอลืมตาขึ้นมาแล้วพลางซุกใบหน้าหล่อเหลาสูมดมกลิ่นหอมจากซอกคอระหง"ฉันยังไม่หิวแกกินมาแล้วเหรอ" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าหากแต่ว่าสรรพนามที่เธอใช้เรียกเขายังคงเหมือนเดิมเหมือนตอนที่ยังเป็นเพื่อนกัน คาวีที่ได้ฟังอย่างนั้นจึงขบกรามแน่นอย่างไม่สบอารมณ์กับสรรพนามที่เธอเรียกเขา"มึงคงไม่ชอบให้กูพูดดีๆกับมึงใช่ไหม เมื่อเช้ากูบอกมึงว่าอะไร" คาวีเอ่ยเสียงเข้มพลางผละใบหน้าออกจากซอกคอระหงแล้วจ้องมองดวงหน้าของแฟนสาว
บทที่ 9"อึก" ลูกพีชยังคงสะอื้นไห้พลางโค้งบั้นท้ายหันหลังให้เขาดันตัวตนเข้ามาในกายของเธออีกครั้งปึก! ปึก! ปึก! คาวีดันความเป็นชายกระแทกกระทั้นเข้าใส่ช่องทางรักบวมช้ำเต็มแรงที่มีทั้งหมดกระหน่ำจ้วงแทงอย่างไร้ความปราณี ทำเอาหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดทรมานจุดหน่วงบริเวณท้องน้อยจนไม่สามารถกรีดร้องออกมาเป็นเสียงได้ "โอ๊ย!" หญิงสาวร้องขึ้นเมื่อมือหนากระชากเส้นผมดำขลับตรงท้ายทอยของเธอขึ้นมาอย่างแรง โดยที่ช่วงล่างยังคงถูกทารุณอย่างหนักหน่วง ฟันคมกัดเข้าที่ใบหูขาวผ่องของร่างบางอย่างแรงก่อนจะค่อยๆไล้กัดลงมาจนถึงแผ่นหลังขาวเนียนริมฝีปากหนาดูดเม้มจนแผ่นหลังขาวผ่องเกิดเป็นรอยดูดสีแดงและรอยเขี้ยวขบกัดทั่วทั้งแผ่นหลังเขาทำแบบนี้ซ้ำๆเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของว่าเธอเป็นของเขาแล้วและเป็นของเขาแค่คนเดียว "อึก เจ็บ..ยะ..อย่ากัด" ลูกพีชร้องไห้อย่างหนักราวจะขาดใจ แต่ทว่าคาวียังคงกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าใส่เธออย่างรุนแรงไม่ยั้งคาวีในตอนนี้เขาเหมือนกับสิงโตที่กำลังขย้ำเหยื่อ แม้ว่าเธอจะร้องไห้แต่เขาก็ยังคงสัมผัสเธอด้วยความรุนแรงและป่าเถื่อนอยู่ดี"อ๊าส์!!อ๊าสสสสส!!" คาวีเปล่งเสียงคำรามเขากระตุกเกร็งก่อนจะร
บทที่ 8ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนลงมาตะโบมดูดดุนปลายถันสีชมพูระเรื่ออย่างละเมียดละไม ปลายลิ้นสากปาดเลียปลายถันที่ในตอนนี้แข็งชันเป็นไตเชื้อเชิญให้เขาอยากสัมผัส จากนั้นไม่นานนักลิ้นสากก็ค่อยๆลากยาวลงมาเรื่อยๆผ่านหน้าท้องแบนราบลากเลียมาจนถึงเนินสามเหลี่ยมอวบนูนที่ไร้ซึ่งเส้นขนปกปิดริมฝีปากหยักได้รูปพรมจูบตามกลีบสวาทอย่างแผ่วเบาก่อนจะตะโบมดูดดุนติ่งเกสรสีสวยฟันคมขบเม้มเบาๆตรงติ่งเกสรก่อนจะลากลิ้นสากลงมาเรื่อยๆจนถึงช่องทางด้านหลังปลายลิ้นสากตวัดเลียขึ้นลงตั้งแต่ช่องทางด้านหลังลากยาวมาจนถึงกลีบดอกไม้งามสีชมพูระเรื่อบริสุทธิ์เขายังคงใช้ลิ้นปรนเปรอให้เธอเหมือนทุกครั้งที่ได้สัมผัสเธออย่างแนบเนื้อลูกพีชเป็นผู้หญิงคนแรกและผู้หญิงเพียงคนเดียวที่คาวีใช้ปากปรนเปรอให้"อ๊า~วี" หญิงสาวเผลอเปล่งเสียงครางหวานออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อช่องทางรักบริสุทธิ์ถูกริมฝีปากหนาตะโบมดูดดุนอย่างหนักหน่วงจนรู้สึกเสียววูบวาบบริเวณท้องน้อย"เสียวเหรอ" คาวีเอ่ยถาม ลูกพีชที่ได้ยินอย่างนั้นจึงพยักหน้าเป็นการตอบ"เดี๋ยวจะได้เสียวกว่านี้ ใจเย็นที่รักกูจะทำให้ครั้งแรกของมึงเป็นที่น่าจดจำไปตลอดชีวิต" คาวีเอ่ยเสียงกระหายพลางยัก
บทที่ 7"ไม่ทันแล้วมั้ง กูจะสรุปให้สั้นๆให้มึงเข้าใจง่ายๆมึงกับกูเราเป็นแฟนกันแล้วกูหวังว่ามึงจะเข้าใจ" คาวีตอกกลับรวบหัวรวบหางลูกพีชโดยเร็วไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้โต้แย้งเขากลับ"นี่ ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ" ลูกพีชแสร้งแหวเสียงเขียวพลางทำหน้ามุ่ยเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอายวาจาที่ห้าวห้วนรวบรัดของคนที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนสนิททำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง"ไปอาบน้ำกับกู" คาวีเอ่ยเสียงเรียบพลางช้อนร่างบางขึ้นมาในท่าเจ้าสาวแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที"แกมองหน้าฉันทำไม" ลูกพีชที่เห็นว่าคาวีเอาแต่จ้องมองดวงหน้าของเธอไม่วางตาในขณะที่เธอและเขานั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำจากุซซี่อ่างเดียวกัน แต่ดวงตาคมกริบที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์กลับเอาแต่จ้องมองใบหน้าหวานตาไม่กระพริบทำเอาร่างบางรู้สึกเขินอายจนทำตัวไม่ถูก"แค่อยากมอง" คาวีตอบกลับพลางยักยิ้มมุมปากจ้องมองใบหน้าหวานอย่างเจ้าเล่ห์"มองนานๆระวังจะตกหลุมรักฉันขึ้นมานะ" ร่างบางตอกกลับทีเล่นทีจริงพลางขยิบตาใส่ร่างสูงใหญ่อย่างมีจริต"หึ แล้วตอนนี้กูไม่เป็นแบบนั้นรึไง" คาวีแค่นหัวเราะในลำคอหนาเบาๆก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้ๆร่างบางที่ในตอนนี้กำลังเขินอายจนพวง
บทที่ 6@มหาวิทยาลัยคาวีและลูกพีชทั้งคู่เดินจูงมือกันลงมาจากรถยนต์คันหรูโดยมีสายตาล้อเลียนของเหล่าเพื่อนๆและรุ่นน้องในคณะตลอดทาง"อ้าวเฮียวีคบกับพี่คนสวยแล้วเหรอ" ไผ่รุ่นน้องในคณะเอ่ยแซวพร้อมกับส่งสายตาล้อเลียนมาที่คาวีอย่างเปิดเผย"ไหนบอกแค่เพื่อนไงเฮีย" ปาร์ครุ่นน้องในคณะอีกคนทักท้วงขึ้นติดตลก"พวกมึงว่างกันมากใช่ไหม" คาวีหันไปตวัดตามองรุ่นน้องหนุ่มอย่างเอาเรื่อง"ดาวกับเดือนคบกันก็เหมาะสมกันดีนะเฮีย" โอ๊ตรุ่นน้องอีกคนเอ่ยแซวทำเอาใบหน้าหวานของลูกพีชแดงระเรื่อไปถึงใบหูด้วยความเขินอาย"สาระแนนะพวกมึง" คาวีส่ายหน้าให้กับรุ่นน้องหนุ่มก่อนจะเดินจูงมือลูกพีชออกไปจากตรงนั้นทันที"เป็นอะไร" คาวีเอ่ยถามลูกพีชเมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอแดงระเรื่อทั่วทั้งใบหน้าเขาจึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ปะ..เปล่าฉันแค่ร้อนนิดหน่อย" ลูกพีชตอบกลับไปแบบนั้นด้วยไม่อยากให้คาวีจับได้ว่าเธอกำลังเขินอายกับคำพูดหยอกล้อที่รุ่นน้องในคณะเอ่ยแซวเมื่อครู่"งั้นก็รีบเดินเข้าห้องเรียนเถอะ" คาวีเอ่ยเสียงเรียบพลางเดินจับมือบางไว้แน่นราวกลับกลัวว่าเธอจะหายไป@สามชั่วโมงต่อมา@ห้างสรรพสินค้าดังร่างสูงใหญ่ในชุดนักศึกษาผิดระเบีย
บทที่ 5"เมื่อคืนฉันเกือบจะโดนไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้จะข่มขืนฉันด้วย" "เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ!" คาวีเอ่ยขึ้นเสียงดังเขาลืมตาขึ้นในทันทีที่ลูกพีชพูดจบมือหนากระชากเส้นผมดำขลับตรงท้ายทอยของเธออย่างแรงด้วยความไม่พอใจ"โอ๊ย!นี่! ฉันเจ็บนะทำไมแกชอบรุนแรงกับฉันตลอดเลย" ลูกพีชร้องขึ้นด้วยความเจ็บพลางมองค้อนคาวีด้วยความไม่พอใจ"ใครทำมึง" คาวีเค้นเสียงลอดไรฟันเอ่ยถามพลางขบกรามแน่นจนสันกรามนูน"ฉันไม่รู้จัก แต่ผู้ชายคนนั้นน่าจะเป็นคนจีนมั้ง" "มันทำอะไรมึงบ้าง" คำถามที่เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ดุดันทำให้ลูกพีชจำใจต้องเล่าความจริงทุกอย่างให้เขาฟังอย่างละเอียด"ทำไมมึงเพึ่งมาบอกกู ไม่รอให้มันข่มขืนก่อนล่ะค่อยมาบอกกู" หลังจากที่ฟังลูกพีชเล่าทุกอย่างจนจบคาวีจึงเอ่ยขึ้นเสียงเข้มแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างไม่ปิดบังพลางบีบปลายคางมนของเธออย่างแรง"อื้อ!..แล้วทำไมเมื่อคืนฉันโทรหาแกทำไมแกไม่รับสายฉัน" คำถามของลูกพีชทำให้คาวีนิ่งไปเขาไม่ได้ตอบอะไรแต่เลือกที่จะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง"กูไม่ว่าง ติดธุระ" คาวีตอบคำถามของเธอด้วยน้ำเสียงที่ห้วนๆโดยที่ไม่หันหน้ามาจ้องมองใบหน้าหวานของเธอ"ธุระอะไรของแกตอนตีสอง" ลูกพีชจับใบ