Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน

ติณณ์

การมีเพื่อนดีก็ดีไปแต่การที่มีเพื่อนชั่วเหมือนที่ผมมีเนี่ยแม่งโคตรอยากจะกัดลิ้นตัวเองตายเถอะ ผมชื่อติณณ์ครับเป็นเพื่อนรักของไอ้เฮคเตอร์คนแสนดีประจำปีแสนดีจนโดนเมียทิ้ง และที่ผมมานั่งบ่นอยู่เนี่ยไม่ใช่อะไรหรอกก็เพราะมันใช้ให้ผมมารับน้องสาวของมันแทนมันไง

"กายแล้วมึงจะมากับกูทำไม"ไอ้นี่ก็อีกคนต้องตามติดผมตลอด

"กูมาส่องเด็ก"

ผมมารับมะปรางแทนพี่ชายของเธอได้เกือบสองอาทิตย์แล้วแหละครับ เพราะอามะนาวกับอาเธียร์ไปต่างประเทศแล้วไอ้ห่าเฮคมันเป็นบุคคลจำพวกหวงน้องมากมากสะจนมันเกินไป

"มึงอยากเข้าคุกหรอกาย"ผมหันมาถามไอ้กายที่มองดูเด็กมอปลายที่กำลังเดินผ่านไปผ่านมา

"ไอ้สัสกูแค่ส่องเฉยๆ"ผมส่ายหัวให้เพื่อนตัวเอง

"ทำไมยังไม่มาอีก"ผมบ่นเพราะตอนนี้มันเลยมาจะครึ่งชั่วโมงแล้วผมก็ยังไม่เห็นมะปรางจะเดินออกมาเลย

"วันหลังมึงก็ให้คนขับรถที่บ้านมารับสิติณณ์ถ้ามึงจะบ่นขนาดนี้ มึงเองไม่ใช่ที่เสนอตัวมารับมะปรางไอ้สันขวาน"ไอ้กายบ่นผมยกใหญ่

"ก็มันทางผ่านมั้ยล่ะมึงจะให้ลุงคนขับรถกลับไปกลับมาทำไม"ผมหันมาถามมัน

"กูนึกว่ามึงชอบมะปรางสะอีก"ไอ้กายพูดพร้อมจ้องหน้าผม

"ขอโทษค่ะที่ออกมาช้าพอดีคุณครูสอนเกินเวลา"ผมกำลังจะอ้าปากด่าไอ้เวรกายแต่ดันมีเสียงของคนตัวเล็กดังขึ้นมาก่อน

"มึงจะด่าอะไรกูติณณ์"ไอ้กายยกยิ้มใส่ผม

"สวัสดีค่ะพี่กายพี่ติณณ์"มะปรางยกมือไว้ผมสองคน

"ไหว้พระเถอะปรางกินอะไรมายังลงไปหาซื้ออะไรกินกับพี่มั้ย เนี่ยพี่รอปรางนานพี่หิวจนจะงับหัวปรางได้อยู่แล้ว"ผมมองไอ้กายตาขวางก่อนจะหันกลับไปมองมะปรางที่นั่งอยู่เบาะหลัง

"พี่ติณณ์ปรางขอไปซื้อของกินกับพี่กายก่อนนะคะ พี่ติณณ์จะเอาอะไรมั้ย"มะปรางถามผมก่อนจะรีบลงจากรถตามไอ้กายไป

"ไม่ต้องขอก็ได้มั้งถ้าจะลงไปแล้วน่ะ"ผมพูดประชด

ผมนั่งมองมะปรางกับไอ้กายที่เดินลงไปซื้อของกิน มะปรางเป็นเด็กเรียบร้อยมากและมันมากสะจนไม่น่าเกิดเป็นน้องสาวไอ้เฮคเตอร์เลยด้วยซ้ำไป คือนิสัยต่างกันราวฟ้ากับนรกเลยก็ว่าได้

"พี่กายเดินไปเข้าห้องน้ำค่ะพี่ติณณ์"ผมกลอกตามองบนกับการลีลาของเพื่อตัวเอง มันไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำไงมันไปขอเบอร์เด็กๆ ไง

"จะกลับบ้านหรือจะไปไหน"ผมถามเพราะทุกทีผมมารับมะปรางจะกลับบ้านเลยแต่วันนี้วันศุกร์โรงเรียนเลิกเร็ว

"ปรางอยากไปห้างค่ะ"

"เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูด"ผมว่าเสียงดุ

"ขอโทษค่ะพี่ติณณ์"

"ไม่ได้กินข้าวเที่ยงอีกแล้วใช่มั้ยถึงได้ซื้อมาเยอะขนาดนี้"ผมถามเสียงดุอีกรอบ

"น้ำค่ะพี่ติณณ์จะได้ใจเย็นๆ"แล้วฟังที่ผมพูดมั้ยล่ะผมรับแก้วน้ำมากินก่อนจะวางไว้ตรงที่วางแล้ว

"พี่ติณณ์เอาน้ำคืนมาค่ะปรางซื้อมาแก้วเดียว"ผมมองหน้ามะปรางอย่างงงๆ ก่อนที่มะปรางจะเอื้อมมาหยิบน้ำไป คือหลอดเดียวกันไงมะปรางลืมไปหรือเปล่าวะ

ผมขับรถออกมาโดยที่ไม่ได้รอไอ้กายเพราะผมไม่รู้ว่ามันจะกลับมาตอนไหนช่างแม่งเถอะกลับเองก็แล้วกัน

"พี่ติณณ์คะพี่กายยังไม่มาเลยนะ"มะปรางร้องถามผม

"ขี้เกียจรอเพราะถ้ารอเราก็อดไปห้าง"ผมพูดเสียงดุและดูเหมือนมะปรางกำลังชั่งใจอยู่ว่าจะพูดอะไรต่อแต่สุดท้ายมะปรางก็เลือกที่จะนั่งกินขนมเงียบๆ

ผมพามะปรางมาที่ห้างใกล้ๆ บ้านนี่แหละผมขับรถพลางมองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังเป็นระยะถึงมะปรางจะเรียบร้อยแต่เถียงโคตรจะเก่งเลยเถอะ

"ถึงแล้ว"ผมบอก

"พี่ติณณ์ว่างหรอคะถ้าพี่ติณณ์ไม่ว่างพี่ติณณ์กลับเลยก็ได้นะคะเดี๋ยวปรางกลับบ้านเองก็ได้"มะปรางถามผมก่อนจะลงจากรถ

"พี่ชายปรางได้ฆ่าพี่แน่"ผมบอก

ผมเดินมะปรางเข้ามาในห้างนี่พึ่งจะบ่ายสองเองและผมเองก็ไม่มีเรียนด้วย มะปรางพึ่งขึ้นมอปลายก็ไม่แปลกที่ไอ้เฮคจะหวงน้องมันหรอกเพราะมะปรางเองหน้าตาเข้าขั้นว่าสวยเลย

"ปรางอยากดูหนังค่ะ"มะปรางหันมาบอกผมเสียงเบา

"แล้ว.........."ผมถามกลับ

"ปรางลืมเอากระเป๋าตังค์มาค่ะ ปรางขอยืมตังค์พี่ติณณ์ก่อนได้มั้ย"

ผมพยักหน้าก่อนจะหยิบบัตรเครดิตให้ไปเพราะผมเองก็ไม่มีเงินสดเหมือนกัน มะปรางรับบัตรจากผมแล้วยืนนิ่งไหนบอกว่าอยากดูหนังไงวะ

"ไม่ไปซื้อ"ผมถาม

"เอ่อ....พี่ติณณ์จะดูหนังกับปรางมั้ยคะ"มะปรางถามผมเสียงเบา

"ดูครับ อยากกินอะไรก็ซื้อมาด้วย"ผมบอกไปก่อนที่มะปรางจะยิ้มออกมาแล้วไปซื้อตั๋วหนัง

ผมยืนรอมะปรางที่เข้าไปซื้อตั๋วหนังกับขนมก่อนจะหันไปมองไอ้เด็กนักเรียนขาสั้นที่พากันมองมะปรางอยู่ และพวกมันมองจนมะปรางเดินกลับมาหาผม

"นี่ค่ะเดี๋ยวปรางคืนให้นะคะ"มะปรางคืนบัตรให้ผม

"ไม่เป็นไรพี่เลี้ยง"ผมบอกก่อนจะพามะปรางมานั่งรอ

"เกรงใจพี่ติณณ์ค่ะ"

"เลี้ยงมากกว่านี้พี่ก็เลี้ยงปรางได้"