อยากหยุดเวลา

พี่เอ็มขับมอเตอร์ไซค์พาฉันมาจนถึงคาเฟ่ที่ฉันอยากนั่ง ร้านตกแต่งด้วยโทนสีที่ฉันชอบ มีโซฟานุ่มๆ กับตุ๊กตาหมีน่ารักตัวโตๆ ให้ถ่ายรูป

ดีจัง! จะว่าไปแล้วช่วงเวลาของการเป็นวัยรุ่นที่ผ่านๆ มาฉันใช้มันไม่ค่อยจะคุ้มเอาเสียเลย คงเพราะโตมาในครอบครัวที่ทั้งเข้มงวดและกดดัน

“จะกินอะไรสั่งได้เลยผึ้ง ไม่ต้องเกรงใจพี่” พูดพร้อมกับยื่นเมนูมาวางไว้ให้ แล้วเท้าคางเอียงหน้ามองฉันอย่างหวานซึ้ง

บอกฉันว่าไม่ต้องเกรงใจ แล้วตัวเองอ่ะเกรงใจพี่อั๋นเขาบ้างไหมที่ไปยืมตังค์เขามาน่ะ

แต่ตอนนี้ความหิวมันรุมเร้าจนฉันไม่เหลืออารมณ์จะเกรงใจใครแล้ว แถมภาพอาหารสวยๆ ในเมนูมันก็ช่างดึงดูดใจเหลือเกิน ฉันจึงต้องรีบสั่งทั้งอาหาร ขนม และเครื่องดื่มมาจนเต็มโต๊ะ

“แล้วพี่เอ็มล่ะ ไม่สั่งอะไรเหรอ” หันไปถามแฟนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ ทันทีที่นึกได้

“ไม่ล่ะ เห็นผึ้งสั่งมาตั้งเยอะแยะขนาดนี้ กินคนเดียวไม่หมดหรอก เดี๋ยวพี่ค่อยกินที่เหลือเอง” พูดจบก็โอบกอดฉันพร้อมกับเอียงหน้ามาซบไหล่เล็กอย่างออดอ้อน

นั่น! ผู้หญิงโต๊ะข้างๆ หันมามองใหญ่แล้ว คงนึกไม่ถึงว่าหนุ่มหน้าเข้มท่าทางดุดันแบบแฟนฉันจะกลายร่างเป็นผู้ชายขี้อ้อนได้ถึงขนาดนี้

ว่าแต่เขา… ฉันเองก็หลงแฟนมากไม่แพ้กัน เดี๋ยวพอกินเสร็จก็ต้องรีบกลับบ้านก่อนที่ป๊ากับหม่าม้าจะสงสัยเอา เฮ้อ… เวลาก็ผ่านไปเร็วเกิน อยากหยุดเวลาเอาไว้ในช่วงที่มีแต่เราสองคนแบบนี้จัง

ฉันนั่งมองอาหารกับเครื่องดื่มที่ทยอยมาเสิร์ฟด้วยแววตาเปล่งประกายวิบวับ มือจ้วงตักอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว และรสชาติของแกงกะหรี่ที่แตะลิ้นก็เรียกรอยยิ้มแห่งความสุขให้อาบบนใบหน้าขาวนวลเนียนในทันที

แต่คนที่ดูแล้วน่าจะมีความสุขมากกว่าฉันในเวลานี้ก็คือพี่เอ็มที่กำลังนั่งยิ้มมองฉันกินพร้อมกับเอามือลูบขาอ่อนขาวๆ ของฉันไปด้วย

บรรยากาศแบบนี้… ต้องถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกซะหน่อย

เมื่อฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะถ่ายเซลฟี่ใบหน้าหมวยสวยเก๋ของตัวเอง คนหน้าหล่อที่นั่งข้างๆ ก็รีบยื่นใบหน้ามาเข้ากล้องทันที แค่นั้นยังไม่พอ ยังขยับแก้มสากของตัวเองเข้ามาแนบชิดติดกับแก้มนุ่มของฉันอีกด้วย

รอยยิ้มแห่งความสุขของเราทั้งคู่เห็นเด่นชัดจนแทบจะทะลุจอโทรศัพท์ออกมา

ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มกับผิวสีแทนของพี่เอ็มมันช่างตัดกับใบหน้าหมวยๆ กับผิวขาวใสของฉันเสียจริงๆ

“รูปคู่รูปแรกของเราเลยนะเนี่ย ขออีกรูปนะผึ้ง” คราวนี้พี่เอ็มหันหน้ามาหอมแก้มฉันทันตอนที่นิ้วเล็กกดถ่ายพอดี งื้อ… และภาพมันก็ดูสวีทน่ารักมากๆ

“ส่งรูปมาให้พี่หน่อยนะผึ้ง โทรศัพท์ผึ้งถ่ายรูปสวยดี ส่วนเครื่องของพี่แม่งกาก… ใกล้พังแล้ว ถ่ายรูปไม่ค่อยจะติด” ทำไมพอได้ยินแล้วฉันต้องหัวเราะด้วยวะ

ฉันส่งรูปคู่ของเราเข้าเครื่องเขาทางไลน์พร้อมกับแอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ปีนี้พี่เอ็มก็ย่างยี่สิบสองแล้วนะ ไม่รู้เมื่อไหร่จะหางานทำเป็นเรื่องเป็นราวแล้วก็สร้างฐานะเสียที แต่เรียนไม่จบมัธยมแบบนี้จะไปทำงานอะไรล่ะ ถ้าเป็นงานที่ต้องใช้วุฒิการศึกษาสมัครเข้าไป คงไม่พ้นค่าจ้างที่เทียบเท่ากับค่าแรงขั้นต่ำ

“เป็นอะไรไปผึ้ง ทำไมมองพี่แบบนั้น” ดูเหมือนว่าคนตัวโตจะรู้ทันความคิดของฉันเข้า เพราะจู่ ๆ ก็ทำหน้าเศร้าขึ้นมาจนฉันเห็นแล้วรู้สึกเอ็นดู มือเล็กเลยรีบเอาช้อนตักข้าวแกงกะหรี่หมูทอดป้อนเข้าปากให้เขาอย่างเอาอกเอาใจพร้อมรอยยิ้มน่ารัก

“อร่อยเนอะพี่เอ็ม” โอ๊ย! มีความสุขจัง

เฮ้อ! เมื่อใดก็ตามที่เรามีความสุข เวลาก็ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วทุกที เดี๋ยวก็ต้องรีบกลับบ้านแล้ว และก่อนกลับบ้านต้องไม่ลืมที่จะเอาเบบี้ออยล์มาเช็ดเครื่องสำอางบนใบหน้าออกให้หมดเกลี้ยง เพราะเดี๋ยวป๊ากับหม่าม้าเห็นเข้าจะสงสัยว่าฉันแอบมาหนีเที่ยว

​เฮ้อ! ถ้าไม่ต้องมาคอยหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้ก็คงจะดี คืนนี้ก็ต้องมุ่งมั่นอ่านหนังสือเตรียมสอบอีก ส่วนพี่ชายข้างบ้านจอมหื่น ได้เอาฉันจนหนำใจไปแล้ว คืนนี้คงจะไม่มาวุ่นวายก่อกวนอย่างแน่นอน โล่งใจไปเปราะหนึ่ง!

​หลังจากนั่งสวีทกินของอร่อยด้วยกันในคาเฟ่บรรยากาศน่ารักจนพุงกาง พี่เอ็มก็ขับมอเตอร์ไซค์มาส่งฉันที่ป้ายรถเมล์ ส่วนฉันก็รีบลบเครื่องสำอางออกแล้วก็เดินกลับบ้านอย่างรวดเร็ว เมื่อกลับมาถึงบ้านที่เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ดเก่าๆ แล้วเห็นป๊ากับหม่าม้ากำลังเหน็ดเหนื่อยอยู่กับการเก็บร้าน ลูกสาวคนเดียวที่เป็นความหวังของครอบครัวอย่างฉันก็ยิ่งรู้สึกผิด

​“กลับมาแล้วเหรอผึ้ง ดูเหนื่อยเชียว ติวเป็นยังไงบ้าง เข้าใจบทเรียนขึ้นบ้างไหม หม่าม้าซื้อราดหน้าหมูนุ่มร้านเฮียเหน่งมาวางไว้ให้ แล้วก็มีขนมหวานอยู่ในตู้เย็น ผึ้งกลับมาหิวๆ เข้าไปกินก่อนสิ”

​หม่าม้ายิ้มใจดีบอกฉันที่กำลังยืนหาวอยู่หน้าร้าน สองมือของฉันถือหนังสือเตรียมสอบวิชาฟิสิกส์เอาไว้เพื่อให้ดูแนบเนียนเหมือนเพิ่งไปติวมา

​โอย… ยิ่งรู้สึกผิดมากกว่าเดิม ตอนนี้อิ่มจนไม่รู้จะอิ่มยังไงแล้ว หม่าม้าคงจะรู้ว่าฉันเบื่อข้าวหน้าเป็ดก็เลยอุตส่าห์ไปซื้อราดหน้าหมูนุ่มเจ้าอร่อยมาให้ แบบนี้ฉันก็ต้องกินให้หมดเพื่อไม่ให้ม้าเสียน้ำใจและสงสัยเอา

​“ติวก็โอเคนะ… เข้าใจมากขึ้นกว่าเดิม งั้นหนูขอไปกินราดหน้าก่อนนะม้า เสร็จแล้วจะได้ไปอ่านหนังสือต่อ

ฉันที่อิ่มแปล้กลับมาที่บ้านค่อยๆ เอาช้อนจ้วงตักราดหน้าหมูนุ่มเข้าปากช้าๆ จนหมด แบบนี้คงจะอิ่มไปถึงพรุ่งนี้เช้าเลยเนี่ย

​ร่างเล็กที่พุงเริ่มจะปลิ้นค่อยๆ เดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอน ถึงเวลาที่จะต้องตั้งใจอ่านหนังสือซะที หวังว่าจะไม่ง่วงแล้วก็เผลอหลับไปเหมือนกับเมื่อคืนก่อนอีกนะ

​ฉันนั่งลงตรงโต๊ะอ่านหนังสือ ความอิ่มจนเกินพอดีทำให้รู้สึกง่วง หลังจากหาวจนน้ำตาไหลเสร็จไปสองรอบ ก็เปิดหนังสือวิชาเคมีอ่านทบทวนตรงจุดที่ยังไม่ค่อยจะเข้าใจ

​นี่ฉันไม่เข้าใจบทเรียนมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แย่แล้ว! อาทิตย์หน้าสอบติดกันรวดเดียวสี่วัน แล้วแบบนี้จะไปเตรียมตัวทันได้ยังไง

​ครืด ครืด ~ โทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงสั่นทำลายสมาธิขึ้นมา เดาว่าต้องเป็นพี่เอ็ม

​อืม! ใช่จริงๆ ด้วย

​Line >

🐸 เอ็ม จักรวาล: แฟนครับ วันนี้พี่มีความสุขจัง พรุ่งนี้เราออกไปเที่ยวกันอีกนะ [ บ้าบอจริงๆ เลยพี่เอ็ม วันนี้ตอนออกไปกับเขาก็ลุ้นแทบแย่เพราะกลัวจะมีคนรู้จักมาเห็นเข้า]

🍯 Honey: พี่เอ็ม ผึ้งไม่อยากโกหกป๊ากับม้าแล้ว! แล้วอาทิตย์หน้าผึ้งก็มีสอบปลายภาคด้วย พรุ่งนี้ผึ้งจะอ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน

🐸 เอ็ม จักรวาล: พี่คิดถึงผึ้ง ลงมาตรงประตูหลังบ้านได้ไหม

🍯 Honey: ตอนนี้เลยเหรอ เดี๋ยวก่อนพี่เอ็ม เราเพิ่งจะห่างกันได้ไม่ถึงชั่วโมงเองนะ

[ ช่วยไปทำงานทำการแล้วหาเงินใช้คืนพี่อั๋นซะทีเถอะ]

🐸 เอ็ม จักรวาล: งั้นดึกๆ พี่ปีนขึ้นไปหานะ

🍯 Honey: พี่เอ็ม เดี๋ยวโดนจับได้!

​[ จะบ้าตาย เคยกลัวอะไรบ้างไหมเนี่ยชีวิต! เอาแต่ใจตัวเองที่สุดเลย ]

🐸 เอ็ม จักรวาล: โอเคครับแฟน งั้นเจอกันพรุ่งนี้ก็ได้ เดี๋ยวพี่ออกไปห้องซ้อมที่บ้านไอ้อั๋น มันชวนโคฟเวอร์เพลงลงยูทูป

🍯 Honey: โอเค… ไปเลย อัพคลิปลงยูทูปแล้วบอกผึ้งด้วยนะ ผึ้งอยากดู

🐸 เอ็ม จักรวาล: เจอกันพรุ่งนี้นะแฟน ฝันดีนะ จุ๊บๆ

​ฉันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่วางโทรศัพท์ก่อนจะตั้งใจอ่านหนังสือต่อ สิ่งที่เป็นความสุขของพี่เอ็มคงมีอยู่สองอย่างเท่านั้น นั่นก็คือ... ฉันกับการร้องเพลง