Chapter 6

“เขากลัวว่าฉันจะถูกแซว? ฉันโตแล้วนะ และค่อนข้างแน่ใจว่ารู้ว่าควรเลือกใครดีหรือไม่” ฉันตอบ

อีกอย่างคือ เราเห็นเฮเดนแค่ปีละครั้ง ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาติดใจฉันและเริ่มอนุรักษ์นิยมแบบนี้? เป็นเพราะเมื่อคืน? ซาร่าจบการสนทนาด้วยการถอนหายใจ “ลืมไปเถอะ คราวนี้โชคร้าย ถ้าไม่ใช่เพราะสมิธจริงๆ ฉันคงไม่ขอให้เขามาที่นี่และเข้าร่วมเพียงเพื่อทำลายคืนนี้ของฉัน และไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะตอบสนองแบบนั้น” ซาร่าถอนหายใจด้วยความผิดหวัง

วันเวลาผ่านไปอย่างที่พวกเขาทำเสมอ และเฮเดนก็หายตัวไปจากโลกของเราอีกครั้งอย่างที่เขามักจะทำ ทุกวันฉันโพสต์ประวัติย่อพยายามหาตำแหน่งเป็นนักแสดง ฉันสังเกตเห็นความแตกต่างประมาณหนึ่งเดือนต่อมา ฉันสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพบางอย่างกับตัวเอง บางครั้งก็ง่วงนอน อารมณ์แปรปรวน ฉันรู้สึกฟุ้งซ่านและไม่สบายใจอยู่เสมอ ตอนแรกฉันคิดว่าอาจเป็นเพราะฉันอยู่ภายใต้ความกดดันและความเครียดมากเกินไป คิดว่าบางทีฉันก็รู้สึกอยากทำร้ายตัวเองจากนั้นฉันก็หยุดพักผ่อนสักสองสามวันโดยคิดว่าบางทีหลังจากหยุดพักแล้วสุขภาพของฉันจะกลับคืนมา แต่น่าเสียดายที่อาการแย่ลงไปอีก ช่วงเวลาของฉันก็ล่าช้าไปครึ่งเดือนแล้ว ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันเลยจริงๆเพราะประจำเดือนมาเป็นประจำทุกเดือน ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลกฉันต้องไปปรึกษาแพทย์แล้ว ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจนี้จึงตัดสินใจไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่

ฉันได้รับการตรวจและทำการทดสอบในห้องปฏิบัติการ ระหว่างรอผล ฉันรู้สึกกังวลเล็กน้อยและกังวลว่าตัวเองอาจเป็นโรคทางนรีเวช ฉันไม่สามารถผ่อนคลายตัวเองได้จริงๆ นาทีให้ความรู้สึกของการรอคอยนานหลายชั่วโมง ฉันแค่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันหรือมีบางอย่างผิดปกติกับสุขภาพของฉัน แล้วครึ่งชั่วโมงผ่านไป คุณหมอก็เอาแบบทดสอบมาอ่าน แล้วก็หันมามอง “สุขภาพคุณไม่มีอะไรผิดปกติ ฉันไม่พบโรคทางนรีเวชใดๆ และคุณสบายดี นอกจากนี้ เป็นเรื่องปกติสำหรับการไม่มีประจำเดือนของคุณ” ฉันรู้สึกสับสนเล็กน้อย ฉันไม่เข้าใจจริงๆ เธอบอกฉันว่าร่างกายฉันปกติทุกอย่าง แต่ประจำเดือนฉันไม่มี ฉันเลยถามเธออย่างงงๆ

“ทำไมประจำเดือนถึงไม่ปกติล่ะค่ะ” คำพูดต่อไปนี้ที่ออกจากปากของเธอทำเอาฉันใจสลายไปหมดเมื่อเธอพูดว่า “คุณท้อง…..” สติของฉันดับวูบไป

ฉันรู้สึกตกใจที่รู้ว่าเหตุผลที่ฉันไม่มีประจำเดือนครั้งนี้เป็นเพราะว่าฉันท้อง ตลอดเวลานี้ฉันคิดว่านี่เป็นปัญหาทางนรีเวช แต่ฉันคิดผิด ขณะที่เธอกล่าวต่อ "ทารกปกติดี ไม่มีอะไรต้องกังวล มาหาหมอเป็นประจำและตรวจร่างกายตามตารางตรวจที่ลงในใบนัดนะคะ"

ฉันขอบคุณหมอหลังจากนั้นและจากไป เมื่อฉันออกจากโรงพยาบาล ฉันรู้สึกอ่อนแรงที่ขาและเหมือนมีเมฆปกคลุมที่ศีรษะ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันท้อง ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆเกิดขึ้นเร็วเกินไป จากนั้นฉันก็คิดต่อว่าฉันมีเพศสัมพันธ์กับเฮเดนเท่านั้น และไม่ต้องสงสัยเลยว่าทารกคนนี้เป็นของเขา และในขณะที่ฉันคิดต่อไปอีก มันคงจะทำให้เซรีน่าตกใจมากถ้าเธอรู้ว่าทารกนั้นเป็นของเฮเดน คิดอย่างกังวลว่าเธอจะผิดหวังและโกรธฉันไหมเมื่อพวกเขารู้ พวกเขาเลี้ยงดูฉันและจัดหาสิ่งของที่ฉันต้องการ จากนั้นเพียงพบว่าฉันมีเพศสัมพันธ์กับลูกชายของเธอและได้ลูก ลีและครอบครัวของเขาจะขับไล่ฉันออกไปหรือไม่?

ฉันรู้ว่าไม่ควรมีลูกของเฮเดน ฉันไม่รู้จริงๆว่าต้องทำอย่างไร จิตใจของฉันเต็มไปด้วยความทุกข์ ฉันไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป ฉันควรบอกเฮเดนหรือไม่ เพราะฉันไม่แน่ใจว่าเขาจะรับลูกของเราหรือปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว ฉันมีข้อสันนิษฐานมากมายในหัว แล้วความคิดที่ไม่ต้องการก็ผุดขึ้นมาในหัว มาถึงตอนนี้ ฉันไม่ได้คิดว่าการกระทำต่อไปของฉันจะถูกหรือผิด บางทีฉันควรจะทำแท้งและอย่าบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันจับท้อง รับรู้ถึงชีพจรจากทารกในนั้น ฉันปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉันสัมผัสได้ถึงชีพจรของเขา ใจฉันอ่อนลงและจู่ๆ ก็รู้สึกว่าฉันไม่อยากทำแท้ง เพราะเขาคือชีวิตที่ฉันได้รับ ขณะที่ฉันลูบท้อง ฉันก็คุยกับลูกและพูดว่า “เธอเข้ามาในชีวิตฉันโดยไม่คาดคิด และเธอจะต้องทำให้โลกของฉันเปลี่ยนไป ฉันจะดูแลเธอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”

ฉันตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าฉันควรแจ้งให้เขาทราบเกี่ยวกับลูกของฉัน ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นอย่างไร เพราะนี่คือลูกของเขา ฉันไม่สามารถปฏิเสธความจริงที่ว่าไม่ว่าฉันจะทำอะไรเพื่อซ่อนการท้องนี้ ในอนาคตอันใกล้ความจริงก็จะต้องเปิดเผย และฉันไม่สามารถซ่อนท้องของฉันได้เมื่อมันโตขึ้น

ฉันรู้ว่าฉันไม่มีหมายเลขโทรศัพท์ของเฮเดน แต่ซาร่ามี ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วพยายามโทรออก มันดังขึ้นหนึ่งครั้ง แล้วฉันก็วางสายและพูดกับตัวเองว่า “โอ้ พระเจ้า นี่มันจำเป็นจริงๆเหรอ?” และอีกครั้ง ฉันสับสนกับการกระทำ ความจริงแล้วสถานการณ์นี้ทำให้ฉันเครียดมาก เมื่อนึกขึ้นว่าเธอเองก็คงรู้สึกแปลกๆใช่ไหมที่ฉันอยู่ๆก็ขอเบอร์ของพี่ชายของเธอ? ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าเธอจะคิดสงสัย และเฮเดนยังไม่กลับบ้าน เราไม่ได้เจอกันอีกเลย “อืม ฉันควรแก้ตัวยังไงดี… เฮย์ส เอาเถอะลองดู”

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจตรงไปที่อาคารสำนักงานของเขา เพื่อจะบอกเขาทุกอย่าง ไม่มีอะไรนอกจากความจริง ฉันไม่สนใจแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือปฏิกิริยาของเขาจะเป็นอย่างไรเมื่อเขารู้เรื่องนี้ ฉันแค่จะต้องบอกเขาเท่านั้น ด้วยการตัดสินใจที่แน่วแน่นี้ ฉันจึงค้นหาที่อยู่ของ Citi Group อย่างกล้าหาญและในที่สุดก็ข้ามถนนและเรียกแท็กซี่ทันที เมื่อฉันไปถึงประตูอาคารของพวกเขา รปภ. ร่างสูงก็หยุดฉันและถามว่า

“ขอดูตารางนัดหมายด้วยครับ” และโดยไม่ลังเลใจ ฉันจ้องเขาแล้วตอบกลับไปว่า "ฉันไม่มีนัดนั้น แต่ฉันต้องการคุยเรื่องสำคัญมากกับคุณเฮเดน คุณช่วยโทรหาให้ฉันหน่อยได้ไหม" รปภ.ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ผมขอโทษครับคุณผู้หญิง เราไม่สามารถโทรหาเขาได้ ถ้าคุณไม่มีนัด”

ตั้งแต่นั้นมา ฉันอยากคุยกับเฮเดนมาก ฉันไม่ต้องการที่จะยืดเวลาในสิ่งที่ฉันควรจะบอกเขาทันที ฉันจึงตอบ รปภ.อย่างฉุนเฉียวว่า “ทำไมคุณไม่ช่วยโทรหาผู้ช่วยของเขาแล้สบอกเขาว่าเอเลน่าต้องการจะคุยเรื่องสำคัญกับเขา ให้เขาพบฉันเพื่อพิสูจน์ว่าเขารู้จักฉัน” รปภ.ถามฉันกลับด้วยสายตาแปลกๆว่า "มีธุระอะไรสำคัญครับ"

หลังจากนั้นเขาก็ไม่พูดอะไร แล้วในที่สุดชายคนนี้ก็ไม่สามารถระงับอารมณ์ของเขาได้ เขาเรียกเพื่อนรปภ.ของเขามา ฉันตกใจเล็กน้อยและเริ่มอ้อนวอน "ได้โปรดช่วยฉันด้วย มันเป็นเรื่องเร่งด่วนมาก ที่ฉันต้องบอกเขา (ฮาเดน)" แล้วฉันก็แกล้งยิ้มแล้วเสริมว่า “ฉันขอโทษจริงๆค่ะ ได้โปรดเถอะ แค่ครั้งนี้เท่านั้น”

ยามนั้นยังคงมั่นในการตัดสินใจ เขาไม่ให้ฉันเข้าไปแล้วพูดว่า "ผมจะการถ้าสั่งคุณไม่ออกไป" จากนั้น รปภ. ทั้งสองก็เข้ามาหาฉันและไล่ฉันออกไป ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า "คุณกำลังทำอะไร" ฉันหันกลับมาและพบว่าคือเฮเดน ฉันจึงรีบพูดว่า “ฮาเดน”

เฮเดนเดินไปทางที่ฉันอยู่กับรปภ.ทั้งสองและถามอย่างมีมารยาทว่า "พวกคุณอยากทำงานของคุณต่อไปหรือไม่" จากนั้นเขาก็เข้าประชิดและถามว่า "ปล่อยเธอไป เธอเป็นแขกคนสำคัญของฉัน"

ใบหน้าของทหารรักษาการณ์ก็หมองลงและความกลัวก็แผ่ขยายออกไป เขาโน้มตัวเหนือฉันและครางเล็กน้อยด้วยร่างกายที่สั่นเทา “ผมขอโทษจริงๆ มาดาม ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อน ดังนั้นโปรดยกโทษให้ผมด้วยที่ผมฉันทำให้คุณขุ่นเคือง” ฉันยอมรับคำขอโทษของเขาและพูดว่า "ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ" ฉันเดินตามเฮเดนขึ้นบันไดไปที่ห้องทำงานของเขา ห้องทำงานของเขาใหญ่ เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่เปิดโล่งพร้อมสำนักงานและพื้นที่สำหรับพักผ่อน เฮเดนยื่นกาแฟให้ฉันหนึ่งถ้วย ฉันกำลังจะจิบ แต่จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่ากาแฟไม่เป็นผลดีต่อทารก ฉันวางถ้วยลงแล้วถอนหายใจด้วยความตกตะลึง

จากนั้นเขาก็ถามฉันว่า"คุณมาที่นี่เพื่อพบผม เพื่อพูจะดอะไร?" เฮเดนมองมาที่ฉันแล้วถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาของเขา ฉันไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร จากนั้นฉันก็ก้มศีรษะราวกับว่าฉันกำลังทำผิดพลาดอย่างร้ายแรง