บทที่ 7 อะไรที่มันชัดเจนยากจะพูด (1)

บทที่ 7

อะไรที่มันชัดเจนยากจะพูด

“ไปเปลี่ยนชุด” เสียงเข้มพร้อมสายตาคมดุจับจ้องไปที่หญิงสาวในชุดเกาะอกซิปหน้าผ่าปลาย สวมใส่กางเกงสั้นสีขาวตัดกับสีเสื้อน้ำเงินเข้ม เกล้าผมเป็นมวยอย่างลวก ๆ ปอยผมถูกปล่อยเสริมความสวยเซ็กซี่ให้กับสาวเจ้าได้เป็นอย่างดี เชอเอมยืนมองเซนนิก้าที่นั่งกอดอกไขว่ห้างบนเก้าอี้หวายสีขาว มองมาด้วยสายตาดุจนเธอแอบขัดใจเล็กน้อย

“ไม่เปลี่ยนค่ะ ถ้าจะเปลี่ยน เอมจะเปลี่ยนเป็นชุดบิกินีแทน เลือกเอาค่ะ” เธอเถียงคนที่กำลังจะองค์มารลง

“พี่ไม่ชอบ”

“แต่เอมชอบ”

“พี่หวง พี่ไม่ชอบให้ใครมอง”

“เขาก็ได้แค่มอง จับก็ไม่ได้ มีเสือดุอย่างพี่”

“จะออกไปทั้งชุดแบบนี้ให้ได้ใช่มั้ย”

ชายหนุ่มกดเสียงต่ำถามกลับไป สายตายังคงดุดันจนหญิงสาวก็แอบหวั่น ๆ อยู่ไม่น้อย แต่เธอตั้งใจแล้วว่าจะสวมชุดนี้ไปเดินเล่นกับเขาในยามเย็นของวันนี้ เมื่อคืนไม่รู้ว่าใครเป็นคนคุมเกมกันแน่ถึงได้ลากยาวจนฟ้าสาง ยามได้หลับพักผ่อนก็กินเวลาไปทั้งวันจนเธอตื่นขึ้นมาพบว่าเย็นมากแล้ว จึงอยากออกไปเดินเล่นและรับประทานมื้อค่ำ แต่ไม่คิดว่าหลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จยังถูกเขาห้ามไม่ให้ออกไปทั้งชุดนี้

“พี่เซนขา คนอื่นก็ได้แค่มอง แล้วที่เห็นก็มีแค่แขนกับขาที่พ้นเสื้อผ้า ก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ไม่ได้เห็นไปถึงข้างในสักหน่อย” เชอเอมเลือกใช้ไม้อ่อนเมื่อเซนนิก้าไม่คิดอ่อนข้อให้ เธอก้าวเดินไปนั่งลงบนตัก พลางโอบรอบลำคอ จุ๊บลงบนริมฝีปากแล้วเผยรอยยิ้มหวานส่งไปให้กับเขา จนเจ้าตัวต้องเบือนหน้าหนี แอบยิ้มอย่างพอใจกับอากัปกิริยาของเธอที่แปลงร่างเป็นลูกแมวขี้อ้อนขึ้นมาเพื่อจะได้ออกไปด้วยชุดแบบนี้

“ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

“ว่ามาสิคะ”

เขาไม่พูด แต่รั้งท้ายทอยของเธอเข้าใกล้แล้วกดจูบ สาวเจ้าไม่ได้ปฏิเสธหรือผลักไส มือเรียวบางลูบไล้ไปตามลำคอ จูบตอบเขาอย่างออดอ้อน โดยไม่ทันคิดว่าจะทำให้เธอได้กลืนกินธารน้ำขุ่นเป็นการรองท้อง

“ใช้ปากของเอมทำให้พี่ แล้วจะยอม” เซนนิก้าพูดหลังผละริมฝีปากออก ปลายนิ่วลากไล้ไปตามกรอบหน้าของเชอเอม

“คนหื่น” เธอต่อว่าอย่างไม่จริงจังไปพร้อมกับรอยยิ้ม

ร่างเล็กเคลื่อนตัวมานั่งลงคุกเข่าตรงหน้าชายหนุ่มที่ถอดกางเกงผ้าสีขาวขายาวออก จนเผยให้เห็นท่อนเอ็นร้อนตั้งตระหง่าน เผยให้เห็นความแข็งขึงที่อวบใหญ่ ซึ่งเธอเคยครอบครองลึกถึงคอมาแล้ว มือเรียวบางยื่นไปกอบกุมแล้วรูดรั้งขึ้นลงด้วยสัญชาตญาณจนความอวบใหญ่ขยับขยายแข็งขึ้นอีกครั้ง เธอก้มหน้าลงครอบความอวบใหญ่ของท่อนเนื้อที่รอรับความนุ่มอุ่นจากโพรงปากของเธอ เรียวปากดูดดุนโลมเลียด้วยลิ้นเล็กร้อนระอุ รูดรั้งใบหน้าขึ้นลงอย่างเต็มใจ

เธอไม่ได้รังเกียจหรือมองว่าเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยง

กลับกัน เธอชอบที่จะได้สัมผัสอย่างเต็มปากราวกับว่าถูกเขาร่ายมนตร์ให้มัวเมาไปกับแก่นกายของเขา อาจใช่ที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยอินหรือชื่นชอบกับสิ่งนี้ ทว่าทุกความรู้สึกเปลี่ยนไปเมื่อเป็นเขา โพรงปากทำหน้าที่ได้อย่างดี รูดรั้งและโลมเลียท่อนเอ็นที่ขรุขระไปด้วยเส้นเอ็นปูดโปน ถอดถอนเข้าออกในโพรงปากเข้าออกเช่นนั้น แล้วถอดถอนออกโลมเลียปลายลิ้นไปกับหัวหยัก ดุนดันปลายลิ้นเย้าหยอกเฟรนูลัม จุดเสียวของชายหนุ่มจนเขาคำรามออกมา

“อื้ม! อ้าส์...”

เซนนิก้ารู้สึกดีมากกว่าเมื่อคืนเมื่อเชอเอมรู้จุดที่จะทำให้เขาผ่อนคลายกว่าที่จะโลมเลียดูดดุนท่อนเอ็นร้อน รู้สึกดีจนเขารู้สึกสั่นสะท้านอย่างทานทนไม่ไหว ท่อนเอ็นร้อนขยับขยายขึ้นเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน ขณะที่เธอยังคงโลมเลียหัวหยักที่เริ่มปริ่มหยาดน้ำขุ่นออกมา แล้วครอบครองทั้งปากอีกครั้งเมื่อสัมผัสได้จากมือเล็กที่รูดรั้งท่อนเอ็นได้ถึงความขยับขยายขึ้น

มือหนากดลงบนศีรษะของให้เธอ สอดลึกขึ้นจนสาวเจ้าส่งเสียงออกมาให้รู้ว่ามันลึกเกินไป ทว่าเขายังคงไม่ยอมปล่อยมือ เมื่อบัดนี้เขาได้ปลดปล่อยความอึดอัดเต็มโพรงปากจนหยดสุดท้ายแล้วถอดถอนออก หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นมองชายหนุ่ม มุมปากไหลเยิ้มด้วยธารน้ำขุ่นขณะที่กลืนน้ำของเขาลงคอ เขายิ้มอย่างพอใจ ยื่นมือไปใช้ปลายนิ้วโป้งปาดเข้าปากของเธอทั้งปลายนิ้วหัวแม่มือของเขา

“พี่ชอบที่เอมออรัลเซ็กซ์ให้ ยิ่งชอบที่เห็นน้ำของพี่เลอะปากของเอม”

“โรคจิต” สาวเจ้าต่อว่าเขาออกไปอย่างไม่จริงจังด้วยความเขินอาย หลุบสายตาหนีแก้เขิน ก่อนจะดึงสายตากลับมาเมื่อเขาลุกขึ้นพร้อมกับรั้งให้เธอลุกขึ้นตามแล้วสวมใส่กางเกงให้เรียบร้อย