บทที่ 8 ไม่รู้จะหึงหรือจะเอ็นดูดี (4)

เพื่อให้ได้เธอกลับไป ให้เธอตายใจก็เป็นได้

“พี่โอนเงินยี่สิบล้านยูโรเข้าบัญชีโรงแรมที่นี่เพื่อให้ได้เป็นหุ้นส่วนและที่บาร์ของเอมอีกห้าล้านยูโรกับซิกไปแล้ว...ก็เพราะพี่หวงเอม” เขาตอบกลับหน้าตาเฉยอย่างไม่ยี่หระ

ทว่าคนฟังคำตอบไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่างที่เขาใช้น้ำเสียงโทนปกติ อุทานออกไปด้วยความตกใจอย่างที่สุด

“อะไรนะคะ! พี่ต้องได้รับความกระทบกระเทือนที่หัวแน่ ๆ เลย” เธอพูดออกไปพร้อมกับดึงทิชชูออกจากจมูก

“ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น พี่แค่อยากให้เอมอยู่ในสายตาพี่ตลอด เวลาเอมจะไปไหน ทำอะไร พี่จะได้รู้ว่ามีใครมาเกาะแกะเอมไหม” เขายังคงตอบกลับมาเสียงเรียบเรื่อยอย่างปกติ

แต่ทว่าไม่ใช่เรื่องปกติของเชอเอมน่ะสิ

“นี่พี่...” เธอพูดไม่ออกจริง ๆ กับความใจป๋าของชายหนุ่ม

“พี่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความรู้สึก ความต้องการเหมือนซิกก้าที่อยากเลือกความรักเอง แค่เพิ่งรู้ตัวว่าหวั่นไหวกับเอมก็เท่านั้น แปลกตรงไหนที่พี่จะหึงจะหวง” เขายังคนตอบด้วยน้ำเสียงโทนเดิมจนเชอเอมทนไม่ไหว

“พี่จะมาเทเงินเล่นแบบนี้ไม่ได้นะ ตีเป็นเงินไทยมันหกร้อยกว่าล้านบาทเลยนะคะ มันเยอะมากนะ ไนต์คลับของเอมยังทำเงินไม่ได้เท่านี้เลยในเวลาสิบปี” เธอทนฟังไม่ได้กับการที่เขายอมทุ่มเงินเพื่อให้ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ

เชอเอมไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงทำให้เซนนิก้าถึงได้เปลี่ยนความรู้สึกจนเพิ่งรู้ตัวว่าหวั่นไหวขนาดนี้ ถึงได้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น หญิงสาวรู้ว่าชายหนุ่มมีเงินมากมายเป็นคนรวยที่ขึ้นชื่อว่าเป็นมหาเศรษฐีระดับโลก แต่ไม่คิดเลยว่าจะมาโปรยเงินเล่นเช่นนี้ อีกทั้งบาร์ทั้งโรงแรมของเธอก็เป็นเพียงกิจการเล็ก ๆ หากเทียบกับกิจการของเขา

ใช่ว่าก่อนหน้านี้เธอกับเขาจะไม่รู้ว่ามันเป็นเพียงความสนุกกับความแปลกใหม่ในความสัมพันธ์ในครั้งนี้ มีเพียงเธอที่มันรู้สึกมากกว่าก็ตรงไม่คิดว่ารักแรกพบจะได้โคจรมาเจอกันอีกครั้ง แต่ก็ใช่ว่ายามที่รู้ตัวจะมาจับจ่ายเงินเล่นแบบนี้

เงินเป็นร้อยล้านบาท เกือบพันล้าน ในชาตินี้ทั้งเธอและครอบครัวยังไม่มีปัญญาจะหาได้เลย แต่กับเขาที่เอาเงินจำนวนนั้นมาลงทุนกับกิจการ

เล็ก ๆ ที่นี่อย่างไม่คิดให้ดี หากจะตามหาเธอก็คงไม่ใช่เรื่องยากเสียหน่อย ทำไมถึงทำเช่นนี้ ไม่รอให้ความสงสัยคลางแคลงนาน เธอยิงคำถามออกไปเมื่อเขาทำเพียงยิ้มขันกลับมาเป็นคำตอบ

“ถ้าหาเอมไม่เจอก็มีซิกก้านี่คะ ถามซิกก็ได้” เธอดึงเพื่อนเข้ามาเอี่ยวถาม

“ซิกตามสืบเรื่องที่โดนยักยอกเงินไป แล้วก็เห็นว่าไปทำงานอื่นด้วย” ตอบตามความจริงที่ได้รู้จากน้องชายก่อนเดินทางมาภูเก็ต

“นั่นสิ อาทิตย์ก่อนซิกมาที่นี่ ส่วนเรื่องบาร์เอมเกือบลืมไปเลย คงกลับไปก่อนถึงจะเรียกพี่นานามาคุยด้วย” เธอพึมพำกับตัวเองก่อนจะพูดถึงเรื่องบาร์ที่ก่อนหน้านี้มีเรื่องยักยอกเงินของบาร์

เธอลืมไปเสียสนิท เพราะเอาแต่ทำงานที่บริษัทและยุ่งอยู่กับเซนนิก้า จนลืมเรื่องที่ทำให้ซิกก้าต้องเดินทางมาเมืองหลวงที่ไม่ใช่แค่เพียงเรื่องของพี่ชายเท่านั้น

“ยังมีอีกเรื่อง ทั้งโรงแรมและบาร์ พี่เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ เผื่อเอมยังไม่รู้” เขาพูดขึ้นเพื่อให้เธอได้รู้อย่างภาคภูมิใจ ที่ต่อจากนี้ไม่ว่าเชอเอมจะไปไหน ทำอะไร หรือมีกิจการที่ไหนก็คงรู้ก่อนใคร

“ไม่บอกก็รู้ค่ะ ทุ่มเงินไปซะขนาดนั้น เอ่อ มีอีกเรื่องค่ะที่เอมอยากรู้”

หญิงสาวเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจว่าควรจะถามไปดีหรือไม่ เพราะเธอยังจำได้ดีว่าก่อนหน้านี้เขาได้พูดอะไรออกมาให้เธอได้สงสัยอยู่ลึก ๆ ถึงความรักของชายหนุ่ม

‘พี่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความรู้สึก ความต้องการเหมือนซิกก้าที่อยากเลือกความรักเอง’

สาวเจ้าจำได้ว่าเมื่อครั้งก่อนที่เธอบังเอิญไปเห็นเขากำลังออกเดตกับแฟนที่อิตาลี แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นถึงกลายมาเป็นผู้ชายโสดสุดฮอตไปได้ หนำซ้ำยังมีข่าวควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า บ่อยจนนักข่าวได้เงินจากการทำข่าวของเขาไปมาก ที่เธอรู้ก็เพราะตั้งแต่จำได้ว่าเขาเป็นรักแรกพบก็กลายเป็นว่ารอบตัวของเธอมีแต่ข่าวเรื่องของเขาผ่านซิกก้าและคนที่รู้จักจนรู้เรื่องมาไม่น้อย

แม้อดีตของเขาจะชวนให้คิดมากตลอด แต่มันก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นซึ่งมันผ่านมาแล้ว ไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ นอกจากเดินหน้าต่อไป

“เรื่องอะไร ถามมาสิ พี่ตอบให้ได้” เขาถามกลับพลางมองหน้าที่นิ่งไปของเชอเอม

“ที่พี่พูดว่า ‘พี่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความรู้สึก ความต้องการเหมือนซิกก้าที่อยากเลือกความรักเอง’ มันหมายความว่ายังไงคะ” สาวเจ้าสูดลมหายใจเข้าปอดลึกก่อนจะพ่นออกมาแล้วเอ่ยถามออกไป

“เรื่องนั้น...พี่เคยรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก มากจนพี่ยอมเอาชีวิตแลกได้เลย แต่ที่เราไปต่อไม่ได้ก็เพราะพี่ไม่ได้รวยจนสนองความต้องการของเธอได้ เธอเลยเลือกที่จะไปแต่งงานกับเศรษฐีดูไบที่แก่คราวพ่อ นับแต่นั้นมาพี่ก็คิดมาตลอดว่าผู้หญิงที่เข้าหาพี่ก็คงเพราะเรื่องเงิน”

“คุณเอเรียน่า” เธอเผลอหลุดพูดชื่อของอดีตคนรักจนเบิกตาโตด้วยความตกใจเมื่อตั้งสติได้

“ไม่ต้องตกใจ พี่ไม่ว่าอะไรหรอก...คงรู้มาจากซิกอีกล่ะสิ พี่ไม่มีอะไรจะต้องปิดบัง อย่างที่เอมรู้” เซนนิก้าอดยิ้มเอ็นดูเชอเอมไม่ได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้กำลังโมโหหึงอยู่แท้ ๆ

“ขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกว่ารู้เรื่องพี่เซนแล้ว ว่าแต่ที่พี่พูดเหมือนรู้เลยว่าซิกมีแฟน” เธอพูดเสียงอ้อน

“รู้สิ พี่ไม่ใช่คนใจร้ายขนาดนั้น ที่พี่ดีขึ้นได้ก็เพราะซิก ก็เลยยอมช่วยให้ซิกได้มีชีวิตอิสระ แลกกับการที่มันต้องบอกพี่ทุกอย่าง” เขาให้คำตอบอย่างไม่ยี่หระอีกครั้ง ทว่าทำให้เชอเอมตกใจไม่น้อย

และได้รู้ตัวว่าตัวเองและฟ้าครามกำลังถูกหมาป่าเจ้าเล่ห์ตลบหลังเข้าให้แล้ว

“งั้นพี่ก็รู้...” เธอแทบพูดไม่ออกจริง ๆ

“ใช่ รู้ หมอนั่นคงแค้นที่พี่เคยทำให้เกือบเลิกกับซิก ถึงได้มาแก้แค้นแบบนี้ แต่พี่หึงจริง ไม่ว่าใคร จะเพศไหนพี่ก็ไม่ชอบที่จะให้มาเกาะแกะเอม”

“พี่นี่มันจอมมารหมาป่าเจ้าเล่ห์ชัด ๆ ต้มเอมกับพี่ครามจนเปื่อยเลยนะ!”