พอส....
"พอสกลับมาแล้วเหรอลูก" "ครับม๊า" "ไปส่งตะวันมาเป็นไงบ้างเรียบร้อยดีมั้ย" "เรียบร้อยดีครับม๊า" ผมตอบม๊าขณะยกกระเป๋าลงจากรถเพราะผมเพิ่งกลับมาจากกรุงเทพ "แล้วป๊าไปไหนครับ" "ไปโรงงานแต่เช้าแล้วลูก" "ที่ดรงงานยุ่งเหรอครับ" "ไม่ค่อยยุ่งหรอกป๊าเราแค่อยากเข้าไปดู" "อ่อ ถ้างั้นผมขอเอาของไปเก็บก่อนนะครับเดี๋ยวจะไปโรงงานเลย" "พักให้หายเหนื่อยก่อนก็ได้นะลูกเดินทางมาเหนื่อยๆ" "ไม่เป็นไรครับผมไมไ่ด้เหนื่อยอะไรมากเท่าไหร่" หลังจากจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็ขับรถไปที่โรงงานแต่... เอี๊ยดดดดดดดดดดด!!!!!!!!! "เหี้ย!!!!!!!!!" ผมอุทานออกมาเสียงดังมากเพราะจู่ๆก็มีคนมายืนขวางหน้ารถทำเอาผมเบรคแทบไม่ทัน "เดินยังไงไม่ดูรถวะ" ผมเปิดกระจกรถลงแล้วตะโกนด่าออกไป แต่พอมองชัดๆผมก็ต้องร้องเหี้ยเป็นรอบที่สองเพราะคนที่ยืนขวางหน้ารถผมก็คือพี่ซายน์พี่สาวไอ้ซัน ถึงจะไม่ได้เจอกันนานปลายปีแต่ผมก็จำได้เพราะเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กถึงจะไม่ได้สนิทสนมคุ้นเคยกันมากก็เถอะเพราะเธอไม่ค่อยคุยกับผมเวลาที่เจอหน้ากัน เวลาที่ผมไปบ้านไอ้ซันพี่สาวมันก็จะคอยหลบหน้าผมตลอดไม่รู้เป็นอะไร ตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ "เปิดประตูรถเดี๋ยวนี้" พี่ซายน์เดินดุ่มๆหน้าตึงมาเคาะประตูรถอีกฝั่งแล้วบอกให้ผมเปิด ผมที่กำลังตกใจก็ดันเปิดประตุรถให้โดยไม่รู้ตัว "เห้ยพี่ขึ้นมาบนรถผมทำไมเนี่ย" "ก็นายเปิดให้พี่ขึ้นมาพี่ก็ขึ้นมาน่ะสิ" เออนั่นสินะผมเป็นคนเปิดเองนี่หว่า "แล้วพี่บอกให้ผมเปิดทำไมอ่ะ" "เรามีเรื่องต้องคุยกัน" "เรื่องอะไร" ผมถามอย่างแปลกใจว่าผมกับเธอเรามีเรื่องอะไรต้องคุยกัน "เรื่องตะวันกับซัน" "ทำไม" "พี่รู้นะว่าเรากำลังจีบตะวัน" "แล้วไง" "แต่ตะวันกับซันเค้าเป็นแฟนกันนะ" "พี่ตกข่าวอะไรหรือเปล่า เพราะตอนนี้ทั้งสองคนนั้นเค้าเลิกกันแล้ว" "แต่ตอนนี้ซันกำลังตามง้อขอคืนดีตะวันอยู่" "แต่ที่ผมรู้ตะวันเค้าไม่เอาน้องชายของพี่แล้วนะ" "ก็เพราะมีนายที่เข้าไปวุ่นวายยังไงล่ะ" "ถึงไม่มีผมตะวันก็ไม่มีทางกลับไปหาน้องชายพี่หรอกจะบอกให้แล้วอีกอย่างตอนนี้ผมกับตะวันเราคบกันแล้ว" "ห๊ะ นายว่าไงนะ" "ผมบอกว่าตอนนี้ผมกับตะวันเราคบกันแล้วไม่เชื่อก็โทรไปถามน้องชายพี่ดูสิ" "............" "หึ ถึงกับเงียบไปเลยเหรอครับ" "นายพูดจริงเหรอว่าตอนนี้นายคบกับตะวัน" น้ำเสียงที่่เบาจนแทบไม่ได้ยินแต่ผมก็ได้ยินเพราะบนรถมีกันอยู่แค่สองคน "อืม" ผมตอบปุ๊บพี่สาวไอ้ซันก็เปิดประตูแล้วกระโดดลงจากรถของผมอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยทำเอาผมงงไปเหมือนกันจากนั้นเธอก็วิ่งหายไปทิ้งให้ผมงงรอบสอง "อะไรวะ" ผมพูดคนเดียวอย่างไม่เข้าใจก่อนจะขับรถไปโรงงาน ซายน์... "ซัน แกอยู่ไหน" ฉันโทรหาซันทันทีเมื่อปั่นจักรยานคู่ใจมาถึงบ้าน "อยู่ห้องพี่มีอะไร" น้ำเสียงของมันดูเศร้ามาก "แกโอเคหรือเปล่า" "ไม่อ่ะ" เสียงมันแหบสั่นๆเหมือนคนจะร้องไห้ "แกจะร้องไห้เหรอ" ".............." มันเงียบไปไม่ตอบแต่ฉันได้ยินเสียงฟืดฟาดเหมือนมันกำลังสูดน้ำมูกเพราะร้องไห้ "ขอถามอะไรหน่อยไหม" "ถามอะไร" "ตอนนี้ตะวันกับพอสเค้าคบกันเหรอ" "............." คำตอบที่ได้มาคือความเงียบทำให้ฉันรู้แล้วว่าสิ่งที่พอสพูดมันคือความจริง "พี่ขอถามแกเป็นคำถามสุดท้ายแกก็ต้องพี่มาตามตรงนะซัน" "อื้ม" "แกยังรักตะวันอยู่หรือเปล่า" "...รัก" มันเงียบไปแป๊บนึงก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆ "แล้วถ้าตะวันยอมให้อภัยแกแกจะทำแบบที่เคยทำอีกหรือเปล่าซัน" ฉันถามน้องชายเพื่อความมั่นใจเพราะฉันไม่รู้ว่าถ้าตะวันกลับมายอมคบกับซันอีกซันมันจะทำนิสัยไม่ดีอีกหรือเปล่า เพราะถ้าฉันเป็นตะวันฉันก็คงรับไม่ได้ที่คนที่ตัวเองรักไปมีผู้หญิงคนอื่น คือไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหนก็คงจะไม่โอเคทั้งนั้นที่ถูกคนรักนอกใจ "ผมไม่ทำอีกแล้ว ฮึก ฮึก" พอฉันถามแล้วมันก็ตอบฉันพร้อมเสียงร้องไห้จนฉันอดสงสารมันไม่ได้ "โอเค พี่อยากรู้แค่นี้แล่ะ" จากนั้นฉันก็โทรไปหาตะวันต่อทันทีเพราะอยากรู้ความรู้สึกของตะวันว่ายังรักน้องชายของฉันอยู่หรือเปล่า "ตะวันนี่พี่ซายน์เองนะ" "พี่ซายน์ สวัสดีค่ะ" น้ำเสียงของตะวันก็ใช่ว่าจะดี "ตะวันเป็นไงบ้าง" "หนูสบายดีค่ะ" "แต่เสียงของเธอดูไม่ค่อยสบายเลยนะ" "คือ..หนู" "กำลังเครียดเรื่องซันอยุ่ใช่ไหม" "ค่ะ" "ซันมันไปง้อตะวันหรือเปล่า" "มาค่ะหนูเพิ่งไล่มันกลับไป" "พี่ขอถามอะไรตะวันหน่อยสิ แต่ตะวันต้องตอบพี่มมตามตรงห้ามปิดบังพี่นะ" "พี่ซายน์จะถามอะไรคะ" "ตะวัน...ยังรักซันอยู่หรือเปล่า" ".........." ตะวันเงียบไปไม่ตอบซึ่งถ้าให้ฉันเดาคำตอบน่าจะยังรักเพราะถ้าไม่รักก็น่าจะตอบออกมาเลยไม่เงียบแบบนี้ "รักอยู่สินะ ใช่มั้ย" "ค่ะตะวันยอมรับว่ายังรักซันมันอยู่แต่มันคงไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะพี่ซายน์ความรักของตะวันมันไม่เคยมีค่าอะไรสำหรับน้องชายพี่เพราะไม่อย่างงั้นซันมันคงไม่นอกกายนอกใจหนูไปคบกับผู้หญิงอีกคน" "แต่ตอนนี้ซันมันสำนึกผิดแล้วนะ มันบอกว่ามันยังรักตะวันอยู่มันบอกว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว" "ตะวันคงให้โอกาสซันมันไม่ได้แล้วล่ะค่ะเพราะตะวันตกลงคบกับพอสแล้ว" คบได้ก็เลิกได้หรือเปล่า นั่นคือความคิดของฉันที่ไม่ได้เอ่ยออกไป เรื่องของตะวันกับซันเดย์อยู่ในเรื่อง เพื่อนที่แปลว่าเมีย (อัพจบแล้ว)พอส...ผมพาซายน์กับเด็กๆมาถึงที่พักหัวหินที่ผมให้พี่นุชจองให้เมื่อหลายวันก่อนซึ่งเป็นพูลวิลล่าขนาดใหญ่เพราะครอบครัวเรามีกันถึงห้าคนจะจองโรงแรมคงไม่ไหวเพราะเด็กๆซนกันมาก ที่ผมพาลูกเมียมาเที่ยวครั้งนี้เพราะผมช่วงที่ผ่านมาผมยุ่งอยู่กับงานไม่ค่อยได้พาพวกเขาไปเที่ยวไหนเลยมากสุดก็แค่พาไปเที่ยวสวนสัตว์ ไปว่ายน้ำแค่นั้น ผมไม่อยากให้ลูกๆอยู่แต่บ้านกลัวเด็กๆจะเหงาและน้อยใจที่ผมไม่พาไปไหนเลย"สวยจังเลยค่ะปะป๊า สระว่ายน้ำมีเป็ดเหลืองด้วย น้องอยากเล่นน้ำค่ะ" น้องพัชชาออกอาการตื่นเต้นเมื่อเห็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่มีทั้งลูกโป่ง ทั้งห่วงยางหลากหลายสีสันลอยอยู่เต็มสระน้ำ"ปะป๊าครับผมอยากเล่นน้ำทะเลไม่อยากเล่นน้ำสระน้ำครับ มันเล็กเกินไป""ใช่ครับสระน้ำเค้าเอาไว้ให้เด็กน้อยอย่างพัชชาเล่น ผมกับพี่พัตเตอร์จะเล่นน้ำทะเล" ผมแอบขำกับคำพูดของลูกชายฝาแฝดที่คงจะลืมไปว่าตัวเองเกิดก่อนน้องสาวไม่กี่นาที"เอาไว้พรุ่งนี้ปะป๊าจะพาไปเล่นนะครับแต่ตอนนี้ลูกๆต้องเอากระเป๋าไปเก็บก่อนนะครับ เดี๋ยวปะป๊าจะพาไปทานอาหารทะเลอร่อยๆ""เย้ เย้ เย้ น้องอยากกินกุ้งตัวใหญ่ๆค่ะปะป๊า""ผมอยากกินปลาหมึกย่างครับปะป๊า""ผมอยากกินปูผัดผงกะ
สามปีต่อมา....ซายน์...."เด็กๆตื่นได้แล้วจ้าาา สายแล้วน๊าาาา" ตอนนี้เป็นเวลาแปดโมงกว่าแล้วฉันเดินเข้ามาในห้องของลูกๆเพราะยังไม่มีใครตื่นปกติจะตื่นเช้ากันมาก น่าจะเป็นเพราะเมื่อวานพอสพาลูกๆไปเรียนว่ายน้ำมาคงจะเหนื่อย คือตอนแรกพอสบอกจะสอนลูกๆว่ายน้ำเองแต่ฉันบอกอย่าเลยเพราะลูกตั้งสามคนจะสอนยังไงแต่ละคนซนยังกะลิงไม่ว่าจะหญิงหรือชาย อ่อฉันลืมบอกไปใช่ไหมว่าฉันได้ลูกแฝดเป็นชายสองหญิงหนึ่งค่ะ"พัดเตอร์ พ้ตโตะ พัชชา ตื่นได้แล้วนะคะสายแล้วน๊าาา""ฮืออ หม่ามี๊ขาน้องยังไม่อยากตื่นเลยค่า" น้องพัชชาแฝดคนเล็กอ้อนทันทีเมื่อฉันเดินมาถึงเตียง"ทำไมล่ะคะ""น้องปวดแขนมากเลยค่า""ใช่ค๊าบ ผมก็ปวด""ผมด้วยค๊าบ""ถ้าเป็นแบบนี้สงสัยหม่ามี๊คงต้องบอกปะปําให้เลื่อนวันไปเที่ยวซะแล้ว""ไปเที่ยว!!!/ไปเที่ยว!!!/ไปเที่ยว!!!" เด็กทั้งสามลุกขึ้นจากที่นอนทันทีเมื่อได้ยินคำว่าไปเที่ยว"ใช่ค่ะ ปะป๊าบอกว่าวันนี้จะพาพวกเราไปเที่ยวทะเล""เย้ๆๆๆๆไปทะเล""เย้ๆๆๆ ""ไปทะเล ว๊าววววน้องอยากไปทะเลค่ะ" สามแฝดกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจจนลืมไปว่าเพิ่งบ่นปวดแขน"ค่ะเราจะไปทะเลกันสามวันสองคืน ใครอยากไปมั่งเอ่ย""น้องค่า""ผมครับ""ผมคร
ซายน์....ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลค่ะอยู่แผนกสูตินรีเวชคืออยู่ดีๆหม่าม๊าแพรวกับพอสก็พาฉันมาที่นี่โดยที่ไม่บอกรายละเอียดอะไรฉันเลยสักอย่างคือจู่ๆก็พาฉันมาพอฉันถามก็ไม่มีใครตอบ ซึ่งตอนแรกฉันคิดว่าพอสไม่สบายเพราะเขาหน้าซีดมากต้องดมยาดมตลอดเวลาที่นั่งรถมาจนกระทั่งคุณหมอเรียกชื่อฉันจากนั้นทั้งหม่าม๊าทั้งพอสก็เดินตามฉันเข้าไปข้างในห้องตรวจ"แสดงความยินดีด้วยนะคะตอนนี้คุณซายน์ตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์แล้วค่ะ^^""หา?? ตั้งครรภ์ คือหมายถึงฉันท้องเหรอคะคุณหมอ""ใช่ค่ะ^^""นั่นไงม๊าบอกแล้วว่าน้องซายน์ต้องท้องแน่ๆ" หม่าม๊าแพรวพูดด้วยความตื่นเต้น พอหันไปมองหน้าพอสอาการเขาตอนนี้แย่กว่าเดิมเพราะเขาเป็นลมล้มตึงไปแล้วค่ะหลังจากที่รู้จากปากคุณหมอว่าฉันท้อง กลายเป็นว่าทั้งหมอทั้งพยาบาลต้องวุ่นวายพยุงเขาขึ้นเตียงแล้วช่วยกันปฐมพยาบาลให้เขาฟื้นจนฉันอดขำไม่ได้ที่เขาดีใจจนเป็นลมจากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาสองเดือนแล้วค่ะตอนนี้ฉันท้องได้สี่เดือนแล้ว ทุกวันนี้ฉันแทบไม่ได้ไปไหนหรือทำอะไรเลยเพราะคุณหมอสั่งห้ามให้ออกแรงหรือทำงานอะไรที่มันหนัก ทั้งที่ปกติฉันก็ไม่ได้ทำงานอะไรอยู่แล้วอยู่แต่บ้านให้สามีเลี้ยงค่ะ "น้
พอส..."ถ้าเธอจะกลับไทยฉันจะช่วยเธอเอง ส่วนเรื่องหนังสือเดินทางเดี๋ยวจะจัดการให้แต่...""แต่อะไร""แต่เธอห้ามว่ายุ่งวุ่นวายกับฉันแล้วก็เมียของฉันอีก""พอสไม่ใจดำกับแฟนเก่านายไปหน่อยเหรอ""พี่จะให้ผมใจดีกับผู้หญิงคนนี้ที่ปั้นน้ำเป็นตัวสร้างเรื่องจนเกือบทำให้พี่เข้าใจผมผิดเหรอ""แต่พี่ก็ไม่เชื่อนี่นา""ไม่รู้ล่ะ ยังไงผมก็ต้องตัดไฟแต่ต้นลม ว่าไงสายป่านเธอจะเอาไง" ผมหันไปถามสายป่านที่ตอนนี้ยังเอาแต่รก้มหน้าร้องไห้ไม่หยุด "ก็ได้ในเมื่อป่านไม่มีทางเลือกแล้วนี่พอสจะให้ป่านทำอะไรก็บอกมาได้เลย""เธออย่ามาทำน้ำเสียงเหมือนฉันบังคับเธอเหมือนฉันทำผิดกับเธอ ในเมื่อเธอกับฉันเราไม่ได้เป็นอะไรกัน""แต่เราเคยเป็นแฟนกันนะ""แล้วไง ในเมื่อเราเลิกกันแล้วเราไม่เคยมีอะไรกันเลยด้วยซ้ำแต่เธอกลับมาพูดเหมือนฉันกับเธอเคยมีอะไรกัน ฉันไม่ทิ้งเธอไว้ข้างถนนก็ดีแค่ไหนแล้ววะถ้าเมียฉันเป็นคนนิสัยไม่ดีเธออย่าหวังว่าจะได้มาที่นี่นั่งอยู่ตรงนี้""พอสใจเย็นๆนะ" ซายน์เดินมาลูบแทนผมเหมือนต้องการให้ผมใจเย็นแต่สายตาของสายป่านที่มองซายน์คิดว่าผมดูไม่ออกเหรอ"เธออย่ามองเมียฉันด้วยสายตาเกลียดชังแบบนี้สายป่าน""ทำไมพอสถึงเปลี่ยนไ
พอส..."พอส ใช่นายจริงๆ ด้วย อืออพอส" สายป่านก็วิ่งเข้ามากอดผมทำเอาผมทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าจะมาเจอเธอที่นี่ ส่วนซายน์เธอมองผมที่ถูกสายป่านกอดด้วยสีหน้าไม่พอใจ"เธอปล่อยฉันก่อนสายป่าน" ผมผลักสายป่านออกแต่เธอเกาะผมไม่ยอมปล่อย"ไม่ปล่อย ฮือออ ป่านไม่คิดว่าจะมาเจอพอสที่นี่พอสเหมือนพระมาโปรดป่านจริงๆ พอสช่วยป่านด้วยนะ""ช่วยอะไร" ผมถามแต่สายตายังจับจ้องไปที่ซายน์เพราะผมกลัวเธอจะเข้าใจผิดที่จู่ๆก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้วิ่งมากอด"ป่านถูกคริสตามน่ะ""คริส??""เอ่อเขาคือแฟนใหม่ของป่านเอป่านคบกับเขาหลังจากที่เลิกกับพอส เขาหลอกให้ป่านมาอยู่กับเขาที่นี่บอกว่าจะพาป่านมาเจอพ่อกับแม่ของเขาแต่สุดท้ายเขาก็หลอกป่าน เขาตั้งใจพาป่านมาขายให้กับเศรษฐีแก่คนนึง พอป่านไม่ยอมเขาก็ซ้อมทั้งที่ป่าน...ท้องอยู่""ท้อง/ท้อง" ผมกับซายน์พูดขึ้นพร้อมกัน"ใช่ป่านท้อง ฮือออ พอสต้องช่วยป่านนะ ช่วยลูกของเรา""ลูกของเราเธอหมายถึงอะไร""ก็ลูกในท้องของป่านไงเขาเป็นลูกของพอส""เธออย่ามาพูดมั่วๆฉันกับเธอเราไม่เคยมีอะไรกันเธอจะท้องกับฉันได้ยังไงและอีกอย่างฉันกับเธอเราเลิกกันมาสามเดือนแล้วนะ""ตอนนี้ป่านท้องได้สามเดือนพอดี คือ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา....พอส... ตอนนี้ผมพาซายน์มาฮันนีมูนที่ประเทศฟินแลนด์ครับ คืนก่อนวันเดินทางซายน์ตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับเพราะประเทศนี้เป็นประเทศที่เธอใฝ่ฝันอยากจะมาเที่ยวนานแล้ว"พอส พี่นอนไม่หลับเลยอ่ะทำไงดี""ตื่นเต้นเหรอ""อื้ออออ""ทำเหมือนไม่เคยไปเที่ยวต่างประเทศ""แต่พี่ไม่เคยไปฟินแลนด์นี่นามันคือประเทศในฝันของพี่เลยและที่สำคัญมากไปกว่านั้นพี่ได้ไปกับพอสด้วย ขอบคุณนะคะคนดีที่ทำให้ความฝันของพี่เป็นจริง^^" จุ๊บ จุ๊บ เธอจุ๊บปากผมเบาๆสองทีก่อนจะซบลงที่อกของผม"โอ๊ยทำไงดีอ่ะพี่นอนไม่หลับ" ซายน์ดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาจนผมอดขำไม่ได้เธอไม่ยอมนอนสักทีแล้วผมจะนอนได้ยังไงสงสัยผมต้องหาวิธีทำให้เธอหลับซะแล้วเพราะไม่งั้นพรุ่งนี้ผมคงต้องแบกเธอขึ้นรถไปสนามบินเพราะไม่ยอมตื่น"ผมมีวิธีทำให้พี่หลับสนิทจนถึงเช้าเลย""จริงเหรอวิธีไหนล่ะ""ก็วิธีนี้ไง""ว๊ายยยย" ผมจับซายน์พลิกลงไปนอนราบกับที่นอนจากนั้นก็ถอดชุดนอนของเธอออกอย่างรวดเร็ว"ผมก็นอนไม่หลับถ้าไม่ได้กินนม" จ๊วบ จ๊วบ แผล่บ แผล่บ แผล่บ จ๊วบ จ๊วบ ผมทั้งดูดทั้งเลียเต้าอวบอิ่มของคนใต้ร่างจนเธอคราง"ฮื้ออออ พอส ฮืออออ มันเสียว อื้อออ พอส""เรียกผัวจ๋