LOGINShare
ตอนที่ : 10 สั่งสอน
Last Updated:
2025-01-30 17:45:37@เวลาต่อมา
#อู่ซ่อมรถ
"ถ่ายไว้แค่นี้เหรอวะ?"
"เออ แค่นี้แหละ ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่โดนจับได้"
รามให้เพื่อนสนิทช่วยสืบเรื่องแฟนของพริม เพราะหลายครั้งที่เห็นแฟนของพริมพาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ามาที่ร้านอาหารข้างๆ อู่ซ่อมรถที่เขาทำงานอยู่
มันน่าสงสัยจนอดไม่ได้ที่จะอยากรู้เรื่องนี้ ถ้านอกใจจริงๆ เขาก็จะจัดการแทนให้เลย
"พากันเข้าโรงแรมด้วย" รามพึมพำออกมาเสียงแผ่ว ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา
หลักฐานมัดตัวแน่นขนาดนี้ พริมรู้ขึ้นมาคงได้ขอเลิก ไม่มีผู้หญิงคนไหนเขารับได้หรอกที่แฟนตัวเองมีคนอื่น แถมพาเข้าโรงแรมอีก ถึงจะแก้ตัวทีหลังว่าเล่นๆ ก็เถอะ
"แล้วมึงจะทำไงต่อวะ?"
"หมั่นไส้ อยากซ้อมคน"
"???"
ใครๆ ก็รู้ว่ารามหมัดหนักสมกับกล้ามแขนที่เป็นมัดๆ ฝีมือการต่อสู้ก็มีพอตัวอยู่เหมือนกัน เพราะเคยเรียนสมัยมัธยมที่โรงเรียนเก่า ถึงขั้นได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนเข้าแข่งขัน แต่สุดท้ายก็ถอนตัวออกมาตามคำสั่งของผู้เป็นแม่
"ให้กูไปเป็นเพื่อนมั้ย?"
"ไม่ต้อง กูจัดการเองได้ แค่นี้หมูๆ"
คนอย่างเขาถึงจะไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่ก็ไม่เคยดึงใครเข้ามาพัวพันในเรื่องบ้าๆ บอๆ ที่ตัวเองสร้างขึ้น ไม่ชอบทำให้ใครต้องเดือดร้อน เริ่มที่ตัวเองก็ต้องจบที่ตัวเอง นี่แหละนิสัยของเขา
"มันอยู่ไหน?"
"คอนโดXXแถวย่านDD"
"ย่านคนรวยสินะ"
"อืม"
รามแสยะยิ้มอย่างน่าขนลุก พอสูบบุหรี่หมดมวนเขาก็ทิ้งลงพื้นก่อนจะใช้เท้าขยี้จนไฟบุหรี่ดับลง จากนั้นก็เดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง
"ถ้ากูไม่กลับมา ถึงเวลาปิดร้านมึงก็ปิดได้เลย"
"เออๆ ระวังตัวด้วยนะมึง"
รามขับรถฮาเล่คู่ใจของตัวเองออกไป มุ่งหน้าไปยังคอนโดที่เพื่อนบอก และที่เพื่อนไม่ห้ามก็เพราะรู้ดี ต่อให้ห้ามไปก็เท่านั้นแหละ คนอย่างรามยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
...ไม่นานนักก็มาถึงคอนโดที่ว่า
ใต้ตึกหรูสูงเฉียดฟ้า รามนั่งรออยู่ที่รถมอเตอร์ไซค์อย่างใจเย็น จนกระทั่งมีรถเก๋งขับเข้ามา เขาจำรถคันนี้ได้ขึ้นใจเลย
พอรถจอดเข้าซองและดับสนิทก็มีผู้หญิงลงมาจากรถ ก่อนที่ผู้หญิงคนดังกล่าวจะเดินนำออกไปก่อน ไม่นานนักเจ้าของรถที่รามรออยู่ก็ลงมาจากรถ
จังหวะนี้แหละ!
พรึ่บ!!
"เฮ้ย! อะไรวะ?!"
รามเดินเข้าไปผลักรุ่นพี่ให้ตัวแนบติดกับรถ เขาตกใจและโวยเสียงดังแต่พอหันกลับมาเห็นรามเท่านั้นแหละ ถึงกับหน้าเสียเลยทีเดียว
"ตกใจอะไรครับรุ่นพี่ ชู่ว! อย่าเสียงดังสิครับ เดี๋ยวอายคนนะครับ"
"นะ นี่นาย!"
"ครับผมเอง ข่าวว่าเจ้าชู้เหรอครับ นอกใจเหรอครับ"
"อะ เอ่อ..."
"ไม่ต้องตอบก็ได้ครับ ผมเห็นหมดแล้ว ร้านอาหาร ไนท์คลับ โรมแรม คอนโด มีหลักฐานหมดนะครับ"
"มะ มั่วแล้วนายน่ะ คิดว่าไม่รู้หรือไงว่านายชอบพริมอยู่"
"ครับชอบ ชอบมากด้วย ชอบมาก่อนรุ่นพี่อีกนะครับ" จะบอกว่าชอบมาตั้งแต่เด็กแล้ว จะขิงเกินไปหรือเปล่านะ แต่มันเป็นความจริง
"โกหก!"
"พอยอมรับก็ว่าโกหก หึ ให้ผมพูดไงดีครับ บอกพี่พริมดีมั้ย?"
"พริมไม่เชื่อเด็กอย่างแกหรอก"
"งั้นลองดูก็ได้ครับ บอกพร้อมหลักฐาน พี่พริมจะได้ตาสว่างสักที"
"แก!" เขาชี้หน้าด้วยความโกรธ แต่พอเจอสายตาที่แข็งกร้าวของฝ่ายตรงข้ามก็ชะงักไปทันที
"ไอ้คนที่บอกว่า เป็นสุภาพบุรุษนักหนา เพียบพร้อม ดูแลดี อบอุ่น ความจริงก็..เหี้ยดีๆ นี่เอง"
"มึง!"
ผัวะ! ปัก!
"อั่ก! อ่าไอ้เวร มึงกล้า...อึก"
"ผมสั่งสอนให้ครับ เผื่อแม่ไม่สอนว่ามีแฟนแล้วควรรักเดียวใจเดียว ไม่ใช่ร่านไปทั่ว พาผู้หญิงขึ้นคอนโดเข้าโรงแรมไม่ซ้ำหน้า"
"อึก!"
"จำไว้นะครับพ่อสุดหล่อ อย่าคิดว่ารวยแล้วจะทำอะไรก็ได้"
"มะ มึง...!!"
"อย่าทำพี่พริมร้องไห้ เมื่อไหร่ที่ผมเห็นน้ำตาพี่พริม ผมกลับมาคิดบัญชีกับพี่อีกแน่"
ที่พูดเนี่ยคือตั้งใจกลับมาซัดต่อแหละ เพราะนี่แค่มาสั่งสอนนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น ไว้เรื่องจบแล้วจะกลับมาซัดต่ออีกหน่อยให้หายหมั่นไส้
'โตซะเปล่า แต่ไม่มีหัวคิดเลย สงสัยที่บ้านไม่สั่งสอน แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวรามช่วยสอนให้เองครับ'
"อ่า..."
คำว่านิดๆ หน่อยๆ ของรามก็เล่นเอารุ่นพี่แฟนแฟนของพริมถึงกับหมดสภาพเลยเหมือนกัน ที่แน่ๆ ปากเจ่อ ตาเขียว คิ้วแตก สภาพนี้ต่อให้ทาครีมรองพื้นหนาๆ ปกปิดก็เอาไม่อยู่แล้ว คงใช้หน้าหล่อๆ ไปหลอกฟันผู้หญิงไม่ได้อีกสักพักเลยล่ะ
"รีบจัดการซะนะครับ"
"จะ จัดการอะไรของแกวะ!"
"เลิกกับพี่พริมซะ ไม่งั้นเรื่องทั้งหมดจะถึงหูพี่พริม...วันนี้เลย"
"ขู่เหรอ ฮ่ะฮ่ะ ไอ้กระจอก!"
"คิดว่าผมขู่เหรอครับ โดนซ้อมน่วมขนาดนี้แล้วนะครับ"
"กูจะแจ้งตำรวจ!"
"ดีเลยครับ แจ้งเลย อย่างน้อยคดีนี้ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร เผลอๆ ตำรวจคงคิดว่าเป็นการทะเลาะวิวาทกันเพราะเรื่องผู้หญิง แต่เรื่อง...ยาเสพติดนี่สิครับ"
"พะ พูดอะไรของแก!" รุ่นพี่ตกใจเอามากๆ หน้าซีดเลย สีหน้าดูตกใจมากกว่าตอนที่รามพูดถึงเรื่องผู้หญิงที่เขาควงเข้าโรงแรมอีก
"รอยเข็มพวกนี้ คิดว่าผมไม่รู้เหรอครับ" รามเปิดแขนเสื้อของรุ่นพี่
"!!!"
"ถ้าผมเดาไม่ผิด รุ่นพี่คงอยากให้พี่พริมเข้าไปร่วมอยู่ในวังวนยาเสพติดพวกนี้สินะครับ จากนั้นก็ลุ่มหลงมัวเมา ไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ให้เดาอีกอย่างคงจะเป็นเรื่องเซ็กซ์พิสดารที่รุ่นพี่ชอบ..."
หมับ!
"อึก!"
"แต่อย่าหวังจะได้ทำแบบนั้นเลยนะครับ ตราบใดที่ผมยังมีลมหายใจ พี่พริมจะไม่ตกเป็นเหยื่อของรุ่นพี่แน่นอนครับ"
รามเคยอยู่ในสังคมที่มัวเมาอยู่กับยาเสพติดเหมือนกัน รู้ดีว่ามันเป็นแบบไหน ผลลัพธ์เป็นยังไง และจุดจบมันเป็นยังไง
รุ่นพี่คงหวังให้พริมเข้าไปพัวพันกับยาพวกนั้น พอมัวเมาก็จะเริ่มมีเซ็กซ์หมู่เข้ามา เซ็กซ์ที่มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายผลัดกันทำอยู่ในนั้น แต่เขายอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้หรอก
"หน้าตาก็ดี แต่งตัวก็ดี ฐานะก็ดี ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ ว่าจะเป็นคนแบบนี้ได้ คนเรานี่ดูแค่หน้าตาไม่ได้จริงๆ ทำอะไรไม่สมกับหน้าตาเลยนะครับ สวนทางกันเป็นรถไฟเลย"
"อึก! ไอ้เด็กเวร มึงคอยดูนะ กูจะเอาคืนมึง!"
"เอาตัวเองให้รอดก่อนครับ"
ตอนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องผู้หญิงแล้วสิที่รามกุมความลับของรุ่นพี่เอาไว้
"ทำตามที่ผมบอกดีๆ เถอะนะครับ แล้วผมจะรอคำตอบ"
"อึก!"
รามเดินกลับไปที่รถอย่างสบายใจ เขาไม่ได้กลัวเลยว่ารุ่นพี่จะแจ้งความ ตาขาวปอดแหกซะขนาดนั้นยังไงก็ไม่กล้าหรอก เพราะไม่งั้นตัวเองจะถูกตรวจสอบไปด้วย คดียาเสพติด รุนแรงกว่าคดีทะเลาะวิวาทเป็นไหนๆ
@เวลาต่อมา
บรืน~
รามกลับมาที่บ้านเหมือนอย่างเคย วันนี้ได้กลับเร็วเพราะร้านปิดแล้ว และเขาก็ไม่ได้แวะไปที่ไหนด้วย ช่วงนี้คุณยายอยู่แต่วัด ถือศีลอยู่ที่นั่น กินนอนอยู่วัด ไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่
"ราม!" เสียงเรียกผ่านรั้ว ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเสียงใคร หวานหูซะขนาดนี้
"ครับ?"
"คุณยายไม่อยู่ นายทำอะไรกิน?"
"ไม่ได้ทำครับ คงไม่กิน"
"พี่แบ่งกับข้าวให้ นายก็หุงข้าวเอาเองนะ"
"ขอบคุณครับ"
"แล้วนั่นหลังมือไปทำอะไรมา ทำไมถึงถลอกแบบนั้นล่ะ?"
"ไม่มีอะไรครับ" คงจะเป็นรอยที่เกิดจากการชกหน้ารุ่นพี่ไป หน้าหนาใช้ได้เลยนะเนี่ย เล่นเอาหลังมือถลอกเลย เพิ่งสังเกตุเห็นด้วย
"พี่ทำแผลให้เอามั้ย?"
"ไม่เป็นไรครับ แค่ถลอกเดี๋ยวก็หาย"
"ตามใจ เอ้อ..ยืนรอแป๊บนะ พี่ตักแกงให้"
"ครับ"
ดูชิลขนาดนี้คงยังไม่รู้ ยังไม่ระแคะระคายสินะว่าแฟนของตัวเองแหลกเหลวขนาดไหน
Latest chapter
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 30 ตอนจบ
@หลายปีต่อมาฉันกับรามเราแต่งงานกันแล้ว หลังจากที่ช่วยกันทำงานเก็บเงินและมีเงินเก็บมากพอ เราซื้อบ้านน็อคดาวน์ไว้หลังนึง ราคาไม่แพงเท่าไร แต่ก็ถือว่าอยู่ได้สบายมากสำหรับครอบครัวเล็กๆ อย่างเรา และบ้านของเราก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านของพ่อแม่เท่าไรด้วยตอนนี้รามเปิดอู่เล็กๆ อยู่ใกล้บ้านส่วนอู่ที่เคยทำงานอยู่ก็ยังไปทำงานอยู่เหมือนเดิม รามทำงานหลายที่มากๆ จนบางครั้งฉันก็แอบห่วงสุขภาพของเขา กลัวว่าเขาจะพักผ่อนไม่เพียงพอหลังจากที่ย้ายบ้านมาอยู่ด้วยกันสองคนฉันก็ท้อง ทีแรกฉันก็กะว่าจะลาคลอดระยะยาวเลย เพราะตัวเองก็มีลาพักร้อนอยู่แล้ว แต่รามบอกให้ฉันลาออกจากที่นั่นมาเลย จะได้ไม่ต้องเจอคนแย่ๆ จนทำให้สุขภาพจิตของเราเสียอีก ยิ่งฉันท้องยิ่งไม่ควรอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้นเลยเราสองคนเริ่มต้นจากจุดเล็กๆ ถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยถึงขนาดที่อยู่บ้านนั่งกินนอนกินสบายๆ ไม่ต้องทำงาน เราแค่มีเก็บมากพอจะใช้จ่ายได้ไม่ลำบากก็เท่านั้นเองบวกกับปีก่อนคุณยายของรามเอาที่มาให้ รามก็เลยประกาศขาย เพราะถึงยังไงก็ไม่ได้ไปอยู่อยู่แล้ว ทำเลตรงนั้นขายได้หลายล้านเลยทีเดียว ที่ตัดสินใจขายเพราะเราสองคนวางแผนอนาคตกันเอาไว้แล้ว ฉันกับรา
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 29 งานหมั้น
@อีกหนึ่งปีต่อมาณ บ้านของพริมมีงานเล็กๆ เป็นงานหมั้นระหว่างพริมกับราม ญาติพี่น้องทางฝั่งของพริมก็มาไม่กี่คน เพราะส่วนใหญ่อยู่ต่างจังหวัดไกลๆ กันหมด และมีเพื่อนๆ ของพริมไม่กี่คน ทางฝั่งของรามก็มีแค่ยายและเพื่อนๆ ที่อู่กับอาที่เป็นเจ้าของอู่เท่านั้นแม่ของเขาเหมือนถูกตัดขาดจริงๆ รามยอมติดต่อไปหาแม่ เพื่อให้ยายนั้นสบายใจ แต่คำตอบที่ได้กลับมาก็เล่นเอาจุกเหมือนกัน เขาไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือ ไม่ได้ต้องการเงิน ไม่ได้ต้องการอะไรทั้งสิ้น นอกจากบอกให้รับรู้ รามรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าการตัดสินใจไม่ไปอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศมันจะเป็นยังไงไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ไม่เคารพ แต่บางเรื่องเราก็ต้องเป็นฝ่ายตัดสินใจเอง เพราะนี่คือชีวิตของเราถ้าเขาไปแล้วคุณยายจะอยู่กับใคร ที่ผ่านมาคุณยายก็อยู่โดยลำพังมาตลอดอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าแม่ของเขาตัดสินใจแบบนั้นได้ยังไง ในมุมของคนเป็นลูกดูใจร้ายมากเลยนะตัดกลับมาที่งานหมั้น ทุกอย่างจัดขึ้นแบบเรียบง่าย ไม่ได้หวือหวา มีกินเลี้ยงกันนิดๆ หน่อยๆ ตามประสาเพื่อนเกลอ พูดคุยกับญาติผู้ใหญ่ที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน เป็นงานหมั้นเล็กๆ ที่ดูอบอุ่นมากเลยทีเดียวเงินสด 99,999 ทองอีก 1 บาท
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 28 แหวนแทนใจ
@หนึ่งปีต่อมารามเรียนจบมาได้สักพักแล้ว และหลังจากที่เรียนจบก็ได้ทำงานอย่างเต็มตัวเต็มเวลา และก็ได้รับหน้าที่คอยดูแลเป็นหูเป็นตาแทนอาที่เป็นเจ้าของที่นี่ เขาเป็นคนละเอียดมีฝีมือ เรื่องงานช่างไม่ต้องห่วงเลยถึงจะอายุเท่านี้แต่ประสบการณ์ทำงานก็มากเลยทีเดียวพอได้ทำงานเต็มเวลารามก็เริ่มจะมีเงินเก็บจากที่ตัวเองทำงานอยู่ทุกวัน มีมากพอจะซื้อของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้กับแฟนสาวได้ในช่วงเวลาที่สำคัญของเธอรามกำเงินเก็บจำนวนนึงที่ได้มาจากการทำงานที่อู่เข้าร้านทองใกล้ๆ กับอู่ที่ทำงานอยู่สายตาคมกวาดมองแหวนทองที่ทางร้านวางโชว์หราอยู่ด้านหน้า กำลังเลือกลายและขนาดที่นิ้วของพริมจะใส่ได้ กะขนาดจากระยะสายตาของเขาเองเนี่ยแหละ ไม่เคยพลาดหรอก"อ้าวราม""หวัดดีครับเสี่ย"รามทักทายเจ้าของร้านทอง เสี่ยยักษ์ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับอาที่เป็นเจ้าของอู่ ถึงรามจะไม่เคยมาใช้บริการร้านทองเลยสักครั้งแต่ก็พอจะรู้จักกันอยู่บ้าง เพราะเสี่ยยักษ์ก็เอารถไปใช้บริการที่อู่เป็นประจำอยู่เหมือนกัน"จะเอาแบบไหนล่ะหืม เลือกมาเลย เดี๋ยวเสี่ยลดราคาให้เป็นพิเศษ""อ๋อ ขอบคุณครับ""ซื้อให้แฟนเหรอ?""ครับ อยากได้แหวนสองสลึง วงเล็กๆ มีลาย
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 27 ขึ้นขย่ม NC20+
พริมกระโจนโถมเข้าหาแฟนหนุ่มจนกระทั่งเขานั้นหงายหลังลงไปกับที่นอนฟูกหนาของตัวเอง จากนั้นเธอก็เป็นฝ่ายเล้าโลมเขาก่อน อยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไงที่ต้องเป็นคนอยู่ข้างบน เพราะที่ผ่านมารามเป็นฝ่ายเริ่มก่อนตลอดเลย"อึก พะ พี่ครับ""....." พริมไม่ได้สนใจท่าทางที่พยายามขัดขืนของอีกฝ่าย อารมณ์เสียอยู่เล็กน้อย แต่ก็ช่างมันเถอะ"อ่าส์~ แฮ่ก! รุนแรงจังเลยนะครับที่รักของผม""อือ...อยู่นิ่งๆ สิราม""อืมพี่ครับ"พริมชะงักเพราะเสียงเรียกของอีกฝ่าย เธอมองหน้าของเขาก่อนจะโน้มใบหน้าลงบดเบียดริมฝีปากของตัวเองลงไปอย่างบ้าคลั่ง ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากอุ่นตวัดลิ้นเลียอย่างรุนแรงจนหายใจกันแทบไม่ทันหน้าอกอวบก็เบียดเสียดลงไปกับอกแกร่งของร่างกำยำแน่น ชนิดที่ว่ารู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจของกันและกันเลยทีเดียว"อืมพี่พริมครับ อ่าส์""....." ร่างบางผละตัวออกไปก่อนจะถอดเสื้อยืดของตัวเองออกต่อหน้าของแฟนหนุ่ม หน้าอกที่อวบปลิ้นออกมาจากชุดชั้นในครึ่งเต้านั้นมันทำให้รามอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือขึ้นไปบีบเคล้นอย่างมันส์มือ "อึก..บะ เบาๆ สิพี่เจ็บนะ!""นมพี่ใหญ่จังเลยครับ มองข้างนอกนึกว่าคนไม่มีนม" นี่ถือว่าเป็นคำชมนะ เพราะ
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 26 ขึ้นห้องหมาเด็ก
หลังจากวันนั้นพริมกับรามก็ใช้ชีวิตกันโดยปกติมาตลอด ไม่ได้มีเรื่องอะไรปิดบังใครแล้ว คุณยายเองก็ได้รู้ว่าเป็นเรื่องจริงไม่ใช่หลานชายตัวเองพูดไปเรื่อยพริมเรียนจบแล้วและมีกินเลี้ยงกับเพื่อนๆ ก่อนแยกย้ายกัน เลยนัดกันที่ร้านอาหารในเมือง"พี่พริมกลับกี่โมงครับ ผมจะได้มารอรับ" รามเอ่ยถาม หลังจากที่จอดรถส่งแฟนสาวถึงร้านอาหารที่เธอนัดกับเพื่อนๆ แล้ว"ไม่เป็นไร นายนอนเถอะ พี่คงกลับดึกๆ เลย""นั่นแหละครับ ดึกแล้วพี่จะกลับไง นั่งแท็กซี่มันอันตราย" พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง"เดี๋ยวเพื่อนมันแวะไปส่งน่ะ""ให้ผมรอมั้ยครับ ผมรอได้""ไม่เป็นไร นายทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ กลับไปพักเถอะ""จะดีเหรอครับ?""ใช่ ดีมากๆ เลย พี่อยู่กับเพื่อนได้ กลับเองได้ พี่ไม่ใช่เด็กแล้ว""โอเคครับ ผมกลับก็ได้ แต่ถ้าไม่มีใครไปส่งพี่ต้องโทรหาผมนะครับ ห้ามกลับแท็กซี่เด็ดขาด""อื้ม พี่สัญญา"พริมพยักหน้าตอบ เธอไม่อยากให้รามรอ เพราะเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้กลับตอนไหน จะให้รามรออยู่ได้ยังไงในเมื่อเขาเองก็ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วเหมือนกัน"ขับรถกลับดีๆ นะราม วันนี้พี่ขอวันนึง""ครับ ผมไม่ว่าหรอก กินกับเพื่อนตามสบายเลยครับ
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 25 เปิดตัว
@บ้านพริม"มีอะไรหรือเปล่าลูก พริมราม""คือว่า เราสองคนกำลังคบกันค่ะ คบกันมาสักพักแล้ว" ทั้งที่มันเป็นการบอกข่าวดีแท้ๆ แต่เธอกลับตื่นเต้นกลัวไปหมดเลย"อะไรนะ?" แม่ของพริมมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา"ผมกำลังคบกับพี่พริมครับคุณน้า" รามยืดอกยอมรับอย่างลูกผู้ชาย เพราะมีหลายอย่างที่ตัวเองทำเกินเลยลงไป เขาจะยอมรับหากพ่อแม่ของเธอถาม และเขาพร้อมจะรับผิดชอบ"ราม.." เสียงเข้มของผู้เป็นพ่อดังขึ้น สายตาที่แข็งกร้าวมันทำให้พริมเริ่มใจเต้นแรง เพราะเธอไม่เคยเห็นพ่อของเธอเป็นแบบนี้เลย"ครับคุณลุง""มาคุยกับลุง""พ่อคะ...""คุยสองคน อย่างลูกผู้ชาย""ครับ"รามลุกขึ้นและเดินตามพ่อของพริมไปทางหลังบ้าน พริมอยากจะเดินตามไปเพราะกลัวว่าเรื่องมันจะจบไม่สวย แต่ก็ถูกแม่ห้ามเอาไว้"มันจะเกิดอะไรไหมคะแม่""เรากลัวอะไรล่ะหืม?""ไม่รู้สิคะ แม่ไม่เห็นสายตาของพ่อเหรอ น่ากลัวมากเลย""ไม่มีอะไรหรอก ให้เขาได้คุยกันแบบลูกผู้ชาย เราเป็นผู้หญิงก็ไม่ต้องไปอยากรู้หรอก""....." โอ้ย! ทำไมมันถึงตื่นเต้นกลัวอะไรขนาดนี้นะ พ่อของฉันใจดีจะตายไป คงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก จะว่าไปรามมันก็ยังเด็กไง และด้วยความที่เป็นเด็กก็ยังไม่มีอะไรเป็
You may also like
Secretly love ปิ๊งรักนายรุ่นพี่สุดฮอต
SOEUR1.0K viewsเฮียฉีคนนี้ยังรัก
Choijihoo_writer 662 viewsอย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!
ศิกาญจน์931 viewsไทเลอร์ลวงรัก
วารินทร์ทิพย์940 viewsแค่เมียในบ้าน
โบตั๋นสีกลีบบัว760 viewsโปรเจกต์ H เกมรักระดับโปร
เซเรีย423 viewsดวงใจรักวิศวะ
ม้าก้านกล้วย_483 viewsLove Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ
โบตั๋นสีกลีบบัว257 views
