"จูบหนู5,000ค่ะ" "อะไรนะ! แค่จูบ5,000เลยหรอ" "ค่ะ ถ้านัวเนีย7,000 มีอะไรด้วยกัน100,000นี่ยังไม่รวมค่าแทงเข้าแทงออกนะคะ" "โอ๊ย!!!นี่มันอะไรเนี่ย ฉันซื้อตัวเธอมาแล้วยังต้องเสียเงินกับเรื่องนี้อีกหรือไง" เรื่องนี้เป็นนิยาย set สามารถติดตามเรื่องในsetเดียวกันได้ 1. มาเฟียพลาดรัก [ฟิสซิส × เจ้าเอย] 2. มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [ซาจิ × บลูเบลล์] 3. มาเฟียไซด์ไลน์ [ไลบร้า × วีนัส] เรื่องนี้
View Moreมาเฟียไซด์ไลน์
[ ไลบร้าxวีนัส ] ตอนที่ 1 ขอบคุณที่เข้ามาช่วย ผับXDS ตืออออ ตื้ดดดด ตือออออ ตื้ดดดดด เสียงของดนตรีที่ดังกระหึ่มพร้อมกับแสงสีของไฟที่สาดส่องไปมาจนทำให้นักท่องราตรีบางคนแทบจะเมาแสงไฟแทนเหล้า ผับหรูใจกลางเมืองที่ทั้งวัยรุ่นนักศึกษาและนักธุรกิจมากมายต่างก็เข้ามาใช้บริการ แม้เพียงผับนี้จะพึ่งเปิดตัวมาสองปีก็ทำให้คนที่เข้าใช้บริการต่างก็ต้องจองคิวไว้เท่านั้น “รับอะไรดีครับคุณผู้หญิงคนสวย” บาร์เทนเดอร์เดินมาบริการลูกค้าสาวสวยที่แต่งตัวเปรี้ยวเข็ดฟัน จากที่เขาดูแล้ววันนี้น่าจะเป็นเธอตรงหน้าที่ดูโดดเด่นกว่าทุกคนที่อยู่ในที่นี้ “เอามาร์ตินี่ค่ะ” “โอเคครับ อย่างเดียวนะครับ” “ค่ะ” รอไม่นานสาวสวยก็ได้รับแก้วเหล้ามาไว้ในมือ ก่อนจะค่อยๆยกจิบทีละน้อย วันนี้เธอออกมาผ่อนคลายหลังจากที่เรียนหนักหน่วงมาทั้งสัปดาห์ “อึ๊ย~ ขมชะมัด” เธอรีบเก็บสีหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าคนจะหาว่าเธอนั้นกินเหล้าไม่เก่ง สาวสวยที่จากบ้านจากเมืองเข้ามาเรียนในกรุงเทพ เธอเรียนคณะบัญชีมหาวิทยาลัยชื่อดังของเอกชนและใช้ชีวิตอย่างสำราญอยู่ที่นี่ เธอเบื่อที่จะอยู่บ้านนอกเลยได้โอกาสพอดีกับที่บ้านเธอขายที่ดินได้ เลยขอพ่อกับแม่มาเรียน ซึ่งท่านทั้งสองก็สนับสนุนทุกอย่างที่เธออยากได้ไม่เคยขัด “เฮ้อ~ ยัยบลูนะยัยบลู ติดอ่านหนังสือตลอด ชิ” เธอวางโทรศัพท์ลงที่โต๊ะบาร์อย่าอารมณ์เสียเมื่อชวนเพื่อนสาวคนเดียวที่เธอมีในชีวิตออกมาเที่ยวไม่ได้ “น่าเบื่อชะมัด พรุ่งนี้ไปช็อปปิ้งสักหน่อยดีกว่า เดี๋ยวก็สิ้นเดือนแล้วแม่คงจะโอนเงินเข้ามาให้อีก บวกที่ยังเหลืออีกนิดหน่อย คิกๆ ดีเลยอยากได้คอลเลคชั่นนั้นอยู่พอดี” “ขอโทษนะครับคนสวยมาคนเดียวหรอครับ ให้ผมนั่งเป็นเพื่อนไหม” “………” เพราะว่าเธอกำลังสนใจสิ่งที่อยากได้อยู่ในโทรศัพท์ หาได้สนใจเสียงรอบข้างสักนิด เลยทำให้คนที่เดินมาทักเริ่มโมโหที่เธอเมินเขาอย่างนี้ “นี่!!! อยากจะเล่นตัวนักหรือไง ฉันถามไม่ได้ยินหรอห๊ะ!!” “โอ๊ยยยย อะ…ไอ้หมูตอน แกจะทำอะไรฉันย๊ะ” เธอแทบจะกรีดร้องเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ต้นแขน ผู้ชายคนที่กระชากแขนเธอรูปร่างและหน้าตาเหมือนพวกเสี่ยเลี้ยงเด็กที่กำลังทำหน้าตาหื่นกามสำรวจร่างกายของเธอจนน่าขยะแขยง “เหอะ! ปากดีนักนะมึง ว่าไง สนใจไปกับกูหน่อยไหม จะให้ราคาอย่างดีเลยถ้ามึงพูดเพราะๆกว่านี้” “ไอ้บ้า อยากมากก็ไปหาที่อื่น ฉันไม่ใช่กะหรี่ ให้ฉันหลักแสนก็ไม่ไปหรอกเว้ย!” “ม…มึง!!! กล้าปฏิเสธกูหรอ ปากดีนักใช่ไหม เจอนี่หน่อยเป็นไง” “กรี๊ดดดดดดด!!!!” เธอกรี๊ดพร้อมกับหลับตารอความเจ็บทันที เมื่อไอ้ผู้ชายคนที่กระชากแขนเธอกำลังยกมือทำท่าจะตบเธอเข้าอย่างจัง แถมสีหน้าของมันก็เดือดดาลจนน่ากลัว “ว๊ายยยยยย หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้หยุดไงย๊ะ นี่พวกแกก็ออกมาช่วยกันหน่อยสิ” เธอค่อยๆลืมตาขึ้นหลังจากที่ได้ยินเสียงคนที่เข้ามาช่วย น่าจะเป็นพี่สาวประเภทสองที่วิ่งเข้ามาห้าม แถมตอนนี้ยังทะเลากับไอ้ผู้ชายคนนั้นจนคนหันมามองทั้งผับแล้วด้วย “โถ่เว๊ย!!!! กูจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกแน่ ที่นี่มันไร้มาตรฐานทำร้ายร่างกายลูกค้า” “มึงสิไอ้หมูตอนที่จะทำร้าย มึงไม่มาก็ไม่ทำให้ร้านกูขาดทุนหรอกเว๊ย ไปไกลๆเลยนะ ก่อนที่จะโดนตีนกะเทยอย่างกูอีก” เธอมองดูภาพไอ้คนบ้ากามที่เข้ามาหาเรื่องเธอวิ่งหนีหางจุกตูดออกจากร้านไป ก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่คนที่เข้ามาช่วยเธอไว้เพื่อขอบคุณเขาสักหน่อย ไม่อย่างนั้นเธอน่าจะต้องเจ็บตัวไปแล้ว “ขอบคุณมากๆนะคะพี่ที่เข้ามาช่วยหนู ไม่อย่างนั้นหนูต้องถูกมันตบแน่ๆ” “ไม่เป็นไรจ๊ะ เจ๊เข้ามาช่วยหนูเนี่ยเพราะอยากจะพูดอะไรด้วยนิดหน่อย ไม่คิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ป่ะไปคุยกับเจ๊ชั้นบนดีกว่า” “เอ่อ ค่ะๆ” เธอก็เดินตามคนที่เรียกตัวเองว่าเจ๊ไปที่ชั้นสองซึ่งเป็นโซนVIPของที่นี่ เธอไม่มีปัญญาจะขึ้นมาชั้นนี้หรอก เงินที่มีเปิดโต๊ะไม่ได้เยอะขนาดนั้น อีกอย่างมาเที่ยวคนเดียวเธอเลือกที่จะนั่งบาร์ดีกว่าจะได้ไม่เหงา “นั่งๆเลยลูกสาว หนูสวยมากกก เจ๊ไม่เคยเจอใครสวยธรรมชาติขนาดนี้เลยนะเนี่ย” “เอ่อ แหะๆ ขอบคุณนะคะเจ๊….” “อุ๊ยตายแล้ว! เรายังไม่ได้แนะนำตัวกันเลยนี่ หนูเรียกเจ๊ว่า เจ๊เชอร์รี่แยมได้นะจ้ะ” “ค่ะ เจ๊เชอร์รี่ หนูชื่อ ‘วีนัส’ นะคะ” เธอยังคงเออออกับพี่เขาไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าพี่เขาจะเริ่มพูดเข้าเนื้อหาตอนไหน ตั้งแต่เธอมานั่งนี่ก็เอาแต่เม้าท์อย่างเดียวเลย “เติมแยมด้วยลูกสาว เชอร์รี่แยมจ๊ะ” “ค่ะเจ๊เชอร์รี่แยม ตกลงว่าอยากคุยอะไรกับหนูหรอคะ” “เออจริงด้วย เจ๊ก็ลืมไปเลย มั่วแต่เม้าท์สนุกไปหน่อย คืออย่างนี้นะคะลูกสาว เจ๊น่ะทำงานอยู่ในร้านนี้ ตอนนี้กำลังขาดลูกมือเลยอยากจะมาถามว่าหนูสนใจงานกับเจ๊หรือเปล่า” “งานอะไรหรอคะ” วีนัสถามออกไป เจ๊เขาคงไม่อยากได้เด็กยกลังเบียร์หรอกมั้ง “เด็กดริ๊งค์จ๊ะ ว่าไง สนใจไหมลูก” “แต่หนูไม่ได้กินเหล้าเก่งนะคะ อีกอย่างหนูก็ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินสักเท่าไหร่” “หว๊า~ เสียดายจัง ถ้าหนูมาทำงานกับเจ๊นะ รับรองว่าลูกค้าติดตรึมแน่ๆ” “เอ่อมะ…ไม่ดีกว่าค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อเสนอดีๆนะคะ งั้นหนูว่าขอตัวก่อนดีกว่า” “เดี๋ยวๆๆๆ เอานี่ไปก่อน นามบัตรของเจ๊เองถ้ามาที่ร้านแล้วเหงาก็โทรมานะจ๊ะ เดี๋ยวเจ๊วิ่งมาเม้าท์ด้วย นานๆทีจะเจอคนที่คุยด้วยแล้วสนุกขนาดนี้” วีนัสรับนามบัตรมาเก็บใส่กระเป๋าตามมารยาท ก่อนจะขอตัวออกมาก่อนที่เรื่องจะยาวไปมากกว่านี้ เธอไม่ดูถูกอาชีพนี้หรอก แต่เพียงว่าเธอรู้ดีอาชีพนี้มันไม่ได้สวยงามและตัวของเธอก็ไม่คิดจะทำแบบนั้นอย่างแน่นอน อีกอย่างตอนนี้เธอไม่ได้อยากทำงานหรือขัดสนอะไร ถือว่าเป็นข้อเสนอดีๆอย่างหนึ่งก็แล้วกันแถมยังได้รู้จักคนน่ารักๆอย่างเจ๊เชอร์รี่แยมก็แล้วกัน เอาล่ะทุกคน หลังจากที่เห็นชื่อเสียงเรียงนามกันมานาน คราวนี้ขอแนะนำตัวอย่างละเอียดกันดีกว่า ฉันชื่อว่าวีนัส ชื่อจริงคือ นางสาวเกวลิน ธาดาศิริกุล ตอนนี้เรียนคณะบัญชีอยู่มหาลัยเอกชนในกรุงเทพ และเป็นคนอีสานจ้า บ้านเกิดอยู่จังหวัดชัยภูมิ ที่บ้านมีธุรกิจไร่อ้อย ฟิวลูกสาวเฒ่าแก่ใหญ่ไร่อ้อยที่เข้ามาเรียนเมืองกรุง ความจริงคืออยากไกลบ้านจะได้ไม่ได้กลับไปที่บ้านบ่อยๆ เพราะโดนทั้งพ่อทั้งแม่ใช้ราวกับคนใช้ เรียกได้ว่าอยู่นี่สบายกว่าเป็นไหนๆ อีกสักหน่อยคงต้องหาลูกเขยไปฝากด้วยแล้วสิ เดี๋ยวพาไปตัดอ้อย คิกๆ เออจริงสิ ยังไม่ได้บอกทุกคนเรื่องนี้สินะว่าฉันนั้นอยู่ปีสามแต่เรียนมาสี่ปี เรื่องก็คือช่วงปีแรกติดเอฟเยอะมากเพราะเรียนไม่เข้าหัว เลยต้องเรียนวิชาพวกนั้นใหม่เลยทำให้คาดการณ์ว่าน่าจะจบพร้อมกับแพทย์พอดีมาเฟียไซด์ไลน์[ ไลบร้าxวีนัส ]ตอนที่ 41ความสุขที่แสนยิ่งใหญ่[END]หลายเดือนต่อมา"เฮียยยยยขา~""ว่าไงครับ เรียกซะเสียงหวานเชียว อยากได้อะไรวันนี้" ไลบร้าอ้าแขนรับวีนัสมานั่งบนตักก่อนจะปิดเอกสารที่ตัวเองกำลังเคลียร์งานไว้ก่อนแล้วหันมาหอมแก้มของเมียรักหลายทีฟอด ฟอด ฟอด"อื้อออ พอได้แล้วแก้มหนูจะแตก""หึ หอมแค่นี้ทำเป็นหวง แล้วตกลงมาอ้อนเฮียมีอะไร""หนูใกล้จะจบแล้วนะเฮียขา~ เหลือแค่รอรับปริญญาเอง หนูอยากไปญี่ปุ่นอ่ะ เฮียพาหนูไปหน่อยได้ไหม นะคะเฮียสุดหล่อของหนู"วีนัสทั้งอ้อนทั้งเอาหัวไปถูไถกับอกแกร่งของไลบร้าเพื่อให้เขาเห็นใจ เพราะเรื่องทริปญี่ปุ่นนี้เธอคุยกับเขามาหลายเดือนแล้ว แต่เฮียก็เอาแต่อ้างนั่นอ้างนี้อยู่ตลอด"อืมมมมม เอาไงดีนะ ช่วงนี้เฮียไม่ค่อยว่างด้วยสิ""หงึ~ เฮียก็บอกกับหนูแบบนี้มาครึ่งปีแล้ว หนูไม่เห็นเฮียจะทำอะไรเลย เอกสารหนูก็ช่วยดูหมดทุกอย่างแล้วอ่ะ" ตอนนี้เธอจะงอนเฮียจริงๆแล้วนะ ก็ตั้งแต่แรกเขาเป็นคนสัญญากับเธอแต่พอเธอทวงสัญญาทีไรก็ผลัดวันประกันพรุ่งตลอด"โอ๋ๆ คนสวยอย่างอนเฮียสิครับงั้นเอางี้ไหมขอเวลาอีกสามวันเดี๋ยวเฮียให้คำตอบ""แค่สามวันนะคะถ้าเกินนี้หนูจะกลับบ้า
มาเฟียไซด์ไลน์[ ไลบร้าxวีนัส ]ตอนที่ 40วันสบายๆที่แสนมีความสุขปึง! ปึง! ปึง!"นัสเอ้ย ตะเว็นอีตกใหม่ยุแล้ว มื้อใด๋อีตื่นนนน ตื่นเด้อ มาหากินข้าวกินน้ำ / ( นัสเอ้ย พระอาทิตย์จะตกอีกครั้งอยู่แล้ว เมื่อไหร่จะตื่น ตื่นสักที จะได้มากินข้าวกินน้ำ)"เสียงของแม่เธอไม่ต่างจากเสียงระฆังวัดทุกเช้าเลย แล้วทุกครั้งที่แม่ปลุกเธอไม่เคยปลุกเบาๆเลยสักนิดเดียว แต่ละทีทำเอาเธอที่นอนอยู่เกือบหัวใจวายตายอยู่ทุกครั้ง"อื้อออออ ตื่นแล้วแม่ แป๊บนึง""เออๆ ตื่นแล้วกะลงมาเฝ้าบ้าน แม่อีไปทุ่งนา""จ้าๆ" เธอตะโกนตอบกลับแม่ออกไปก่อนจะล้มตัวนอนลงบนเตียงอีกครั้งเพราะยังมีความเมื่อยไปตามเนื้อตามตัวอยู่ ไม่นานเสียงรถกระบะของพ่อกับแม่เธอก็ขับออกไปไกลจากตัวบ้านเรื่อยๆสงสัยจะรีบเข้าไปดูคนงานตัดอ้อยแน่เลย"อื้ออออ หยุดเลย! เอามือปลาหมึกของเฮียออกจากนมหนูเดี๋ยวนี้"เธอกัดเข้าที่กล้ามแขนของเฮียอย่างจังเมื่ออยู่ดีๆฝ่ามือใหญ่ก็เลื้อยขึ้นมาตามตัวของเธอก่อนจะมาอยู่ที่หน้าอกพร้อมกับขยำไปมาจนเธอรู้สึกเจ็บจี๊ด"โอ๊ยยย ตื่นมาก็กัดเฮียเลยหรอ เมียเฮียเป็นหมาบ้าแล้วหรอเนี่ย ไม่เคลิ้มด้วยสักหน่อยเลยหรือไง""เคลิ้มบ้าเคลิ้มบออะไรล่ะ
มาเฟียไซด์ไลน์[ ไลบร้าxวีนัส ]ตอนที่ 39เมียอยู่ไหนผัวอยู่ที่นั่น NC25+++"เฮีย อ๊ะ อ๊ะ อื้ออออ อ๊าส์ ปล่อยหนูสักที อื้มมมม พอแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะๆๆๆๆ หนูไม่ไหวแล้ว อร๊ายยยยยย" ตอนนี้เธอเสร็จไปกี่ยกแล้วก็ไม่รู้ แต่ไอ้เฮียบ้ากามนี่ก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระสักที เอาแต่รังแกร่างกายของเธออยู่นี่แหละตับ ตับ ตับ ตับ ตับปึก ปึก ปึก ปึก ปึก"อ๊าส์ ตอดโคตรดี อื้มมมม รอบสุดท้ายแล้ว นะครับคนดีของเฮีย อ๊า อ๊า อ๊าๆๆๆๆ โอ๊วววววว""อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะๆๆๆๆ อื้ออออ ไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีเลย อื้อออ อ๊ะ อ๊า อ๊า อ๊าๆๆๆๆๆๆ เฮียพูดแบบนี้กี่รอบแล้ว อื้อออ เสียว อย่าทำแรง อ๊ะ""อื้มมมมม ตรงนั้นวิวดีอ่ะ อื้มมมม ไปตรงนั้นกันดีกว่า" ไลบร้ามองไปที่หน้าต่างริมระเบียงของห้องวีนัสก่อนจะฉุดร่างเล็กติดมือมาด้วยทันที โดยที่ร่างกายของทั้งสองไม่ได้หลุดออกจากกันเลยแม้แต่นิดเดียว"อ๊ะ อร๊ายยยยยย เฮีย ไม่นะ ปล่อยหนูลงเดี๋ยวนี้ อื้อออ จุก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะๆๆๆๆ อ๊า จุกอ๊า อย่าเดินแรง อ๊ะ อื้ออออ ไม่ไปนะ" ตอนนี้ร่างกายของวีนัสอ่อนระทวยไปหมดแล้ว โดยเฉพาะตอนนี้ที่เฮียกำลังเดินอุ้มแตงเธอไปที่ระเบียงห้องอย่างเร่งรีบ ทุกย่างก้าวของเฮียมันทำให
มาเฟียไซด์ไลน์[ ไลบร้าxวีนัส ]ตอนที่ 38ข้อตกลง NC20+++"อื้อออ เฮีย~ ไม่เอา หนูยังงอนเฮียอยู่เลยนะ""อื้มมมม กำแน่นๆสิ อ๊ะ อ๊า ซี๊ดดดด อื้มมมมม" วีนัสพยายามดึงมือของตัวเองออกจากแก่นกายที่ร้อนฉ่าของไลบร้า แต่เขาก็ยังคงขืนมือของเธอเอาไว้ พร้อมกับจับมือเธอชักรูดที่แก่นกายของตัวเองไปด้วย"อื้ออออ เฮีย ถ้าไม่ปล่อยหนูจะงอนเฮียเพิ่มอีกจริงๆนะ""หึหึ ขี้งอนจริงๆเลยตัวแค่เนี๊ยะ" เขายอมปล่อยมือของวีนัสออกจากการกอบกุมแต่โดยดี ก่อนที่จะผลักตัวเธอนอนลงบนเตียงอย่างรวดเร็วพร้อมกับเขาที่ขึ้นคร่อมเธอในวินาทีต่อมา"น...หนูไม่ทำนะ วันนี้เหนื่อย" วันนี้เธอทำอะไรหลายอย่างกับแม่มา พอตกเย็นมาก็มีปากมีเสียงกับเฮียจนตอนในร่างกายเธอล้าไปหมดแล้ว ไม่มีอารมณ์จะมาเล่นจ้ำจี้กับเฮียหรอก"ไม่เหนื่อยแน่นอน แค่นอนเฉยๆให้เฮียเอาเอง""เฮียอ่ะ อื้อออ อื้มมมม อ๊า เสียว อย่า....มันเสียว ซี๊ดดดด" เขาไม่รอให้ตัวเล็กพูดจบก่อนจะเริ่มดูดดึงยอดหน้าอกที่แข็งเป็นไตตรงหน้าของเขาอยากเอาเป็นเอาตาย สลับกันไปมาทั้งสองข้างส่วนอีกมือหนึ่งก็ลูบไล้ที่กลางกายสาว ที่ตอนนี้ทำแฉะไปด้วยน้ำเสียวสีใสที่หลั่งออกมาเพื่อหล่อลื่นแจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ แจ
มาเฟียไซด์ไลน์[ ไลบร้าxวีนัส ]ตอนที่ 37"เฮีย~" "หนู~"หมับ!"หึ จับเด็กดื้อแต่ละทีนี้มันเหนื่อยจริงๆเลยนะ""อื้อออ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ""ปล่อยก็โง่สิ เหนื่อยวิ่งจับมาตั้งนาน มาม๊ะ มาให้ฉันคนนี้หอมให้ชื่นใจซะดีๆ ฟอดดดดด ฟอดดดดด แมร่งเอ้ย แค่หอมของขึ้นแล้วเนี่ย""อื้ออออ อย่ามาหอมแก้มนะไอ้คนบ้า" วีนัสดีดดิ้นไปมาอยู่ใต้ร่างแกร่งของไลบร้า"หึหึ อยากทำมากกว่าหอมงั้นหรอ ได้เลย~" ไลบร้าตีหน้ามึน นั่งทับคนตัวเล็กพอให้เธอขยับไปไหนไม่ได้เขาไม่ได้ลงน้ำหนักทั้งหมดไปที่ตัวเธอ ก่อนจะเปลื้องผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็วและเปลื้องผ้าของคนตัวเล็กในเวลาต่อมา จนในที่สุดทั้งสองก็ร่างกายเปลือยเปล่าด้วยกัน"อะ...อื้อออ ม...ไม่ทำนะ หยุดเดี๋ยวนี้" เธอมองสายตาของเฮียตอนนี้ไม่ต่างจากเสือที่จ้องจะกินเหยื่อตรงหน้าเลย"เฮียจะทำครับ เฮียจะทำหนูถึงเช้าเลย""ย...อย่ามาพูดแบบนั้นนะ" ร่างกายเธอเป็นบ้าอะไรเนี่ยแค่เขาแทนตัวเองว่าเฮียแล้วแทนตัวเธอว่าหนูหัวใจของเธอมันเต้นแรงแทบบ้าคลั่ง เธอไม่ยอมใจอ่อนเพียงเพราะเขายอมพูดตามใจเธอหรอก เธอไม่อยากเป็นน้อยใคร"เขินหรอ~ ชอบที่เฮียพูดแบบนี้ใช่ไหมล่ะ ที่รัก~" ยิ่งเห็นว่าคนตัวเล็ก
มาเฟียไซด์ไลน์[ ไลบร้าxวีนัส ]ตอนที่ 36วิ่งหนีไม่คิดชีวิตปึง ปึง ปึง ปึง"ป๊าดๆ แฮงดีคัก แหลกเบิ่ดล่ะหว่า มาๆๆๆ เอามาให้แม่นี่ แม่อีเอาไปเฮ็ดกับข้าวแล้ว / (โอ้โห แรงดีจริงๆ น่าจะละเอียดหมดแล้ว มาๆๆ เอามาให้แม่ได้แล้วแม่จะเอาไปทำกับข้าว)"ไลบร้ายกครกเครื่องแกงคืนว่าที่แม่ยายไป ก่อนจะเดินไปหาวีนัสที่แม่ใช้มาเก็บผักที่สวนหลังบ้านหมับ!"อร๊ายยยย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ คุณจะมากอดฉันทำไม เดี๋ยวแม่ก็มาเห็นหรอก ปล่อยน่ะไอ้คนบ้า!"วีนัสฉันกำลังดี้ดดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ในอ้อมกอดของคนขี้โกหกที่ย่องมากอดฉันจากด้านหลัง ตอนแรกที่ไม่รู้ว่าเป็นเฮียเขาก็กรี๊ดเสียงดังเพราะคิดว่าเป็นไอ้พวกบ้ากาม แต่พอรู้ว่าเป็นเฮียเขาฉันก็ทั้งตบทั้งตีแล้วก็หยิกที่แขนพร้อมกับกระทืบเท้าไปที่เท้าของเฮียรัวๆ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเฮียจะปล่อยฉันเลยแถมยังกอดรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆอีก"อย่าดิ้นเยอะ คนยิ่งของขาดอยู่ เดี๋ยวก็จับเอาตรงนี้ซะหรอก อยากโชว์หนังสดให้แม่ดูหรือไง" ไลบร้าพูดเสียงต่ำพร้อมกับกดอารมณ์ความดิบเถื่อนของตัวเอง เพราะคนตัวเล็กยิ่งดิ้นสะโพกของเธอก็ยิ่งไปถูไถกับน้องชายของเขาจนมันเริ่มขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ"น...นี่!!! คุณเ
มาเฟียไซด์ไลน์[ ไลบร้าxวีนัส ]ตอนที่ 35ตามคำทำนาย"นายครับกินข้าวก่อนก็ได้นะครับ คุณซาจิเดี๋ยวก็มาไม่ต้องชะเง้อคอดูขนาดนั้นก็ได้ครับ" ดีแลนจัดเตรียมอาหารให้ไลบร้าเหมือนเดิมแต่ดูวันนี้นายของเขารอคุณซาจิอย่างใจจดใจจ่อเสียเหลือเกิน"กูยังไม่หิวเว้ย จิ๊ รถติดหรือไงวะ นานชิบหาย" ไลบร้าเริ่มไม่อยู่นิ่งกับที่เมื่อตอนเช้าเขาได้รับสายจากเพื่อนรักว่าได้ความคืบหน้าของวีนัสแล้ว จะเอาเอกสารมาให้แต่นี่มันผ่านมาสองชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นวี่แววเลยว่าเพื่อนของเขาจะเข้ามาในผับสักที"นายครับ นั่นไงครับคุณซาจิมาแล้ว""เฮ้ย! ทำไมนานจังเลยวะ" ไลบร้าที่ได้ยินดีแลนพูดว่าซาจิมาเขาก็รีบวิ่งลงบันไดไปหาเพื่อนทันที ไม่ต้องรอให้มันเดินไปหาเขาหรอกเพราะตอนนี้เขาร้อนใจไปหมด"รีบเชี้ยอะไรขนาดนั้น ก็ให้กูไปอาบน้ำแต่งตัวหน่อยเถอะ หาข้อมูลเมียมึงทั้งคืนแทบไม่ได้นอนเนี่ย ไม่คิดจะขอบคงขอบคุณกูสักคำ""เออๆ ขอบคุณเว้ย ไหนเอกสารรีบๆเอามาให้กูสิ" "เออๆนี่ไอ้สัส เอาไป แล้วก็ไปง้อให้ได้ล่ะ ไม่ใช่มาแดกเหล้าแล้วร้องห่มร้องไห้ให้กูฟังอีก""เหอะ! ขนาดงอนเรื่องอะไรกูยังไม่รู้เลย แต่ก็ขอบใจมึงมากนะเว้ยที่ช่วยกูได้ไวขนาดนี้ เดี๋ยวถ้า
มาเฟียไซด์ไลน์[ ไลบร้าxวีนัส ]ตอนที่ 34คำทำนาย"ไอ้ดีแลน มึงไปเอาเหล้ามาให้กูอีกสิวะ" ไลบร้าตวาดเสียงดังใส่ลูกน้องคนสนิทที่ยังยืนเฝ้าเขาอยู่แม้ว่าผับจะปิดไปแล้วก็ตาม"นายครับ ผมว่านายเลิกกินเถอะนะครับ" ดีแลนได้แต่ส่ายหัวกับสภาพของไลบร้าที่อยู่ตรงหน้าตนเองเพราะตั้งแต่ทำงานด้วยกันมาเขาไม่เคยเห็นคนเป็นนายเมาแล้วอาละวาดขนาดนี้ หลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่นายเขาพูดแล้วก็ยังงงไปด้วยเลยว่านายของเขานั้นมีแฟนตอนไหน"ไม่เว้ย! มึงก็เอาโทรศัพท์มาให้กูสิ กูจะโทรหาไอ้ซาจิสักหน่อย" เมื่อได้รับโทรศัพท์มาคนเมาก็พยายามเพ่งสายตามองหาเบอร์ของเพื่อนรักก่อนจะกดโทรออกอย่างรวดเร็ว"อืมมม โหล" เสียงงัวเงียจากปลายสายดังขึ้นมาในเวลาไม่กี่วินาทีพร้อมกับคนเมาที่โวยวายใส่ปลายสายทันที"เฮ้ย ไอ้ซาจิมึงมาหากูสิ มึงรู้ไหมว่ากูงงขนาดไหน ที่ไอ้ดื้อมันทำกับกู กูแมร่งไปมีแฟนตอนไหนวะ มึงรู้ป่ะว่ากูมีแฟนตอนไหน เชี้ยเอ้ย! กลับมากูว่าจะมาหามากอดสักหน่อย แม่งหนีกูไปไหนแล้วก็ไม่รู้ โคตรเศร้าเลยว่ะ""มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย อยู่ที่ไหน""อยู่ที่ผับ มึงมาหากูสิ กูไม่มีเพื่อนกินเหล้าเนี่ย รีบมาเร็วๆนะเว้ย""เออๆสัสเอ้ย กำลังนอนฝันดีเ
มาเฟียไซด์ไลน์[ ไลบร้าxวีนัส ]ตอนที่ 33เชี่ยไรว่ะเนี่ยณ สนามบินประเทศไทย"หึ เซอร์ไพรส์ไหมว่ะเนี่ย ไม่ได้ติดต่อกันนานเลย ไม่ใช่ว่างอนกูไปแล้วหรอกนะ" ตอนนี้ผมถึงประเทศไทยแล้ว กำลังตรงไปที่ห้างเพื่อไปซื้อโทรศัพท์ก่อน แล้วค่อยแวะไปหาไอ้เด็กดื้อที่คอนโดเพื่อรับมาผับด้วยกัน"เอาตัวนี้สองเครื่องครับสีเหมือนกัน" ไลบร้าบอกกับพนักงานขายโทรศัพท์ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก เมื่อตนดูโทรศัพท์ตัวที่ออกใหม่ล่าสุดก่อนที่จะซื้อให้ตัวเขาเองและวีนัสด้วยอีกหนึ่งเครื่องเอาไว้ใช้คู่กันหน้าคอนโดของวีนัสตอนนี้เขาอยู่ล็อบบี้คอนโดของวีนัสมาเกือบครี่งชั่วโมงแล้ว แต่เขาลืมไปว่าเขาจำเบอร์ติดต่อของเธอไม่ได้เนี่ยสิ แล้วชื่อเฟซชื่ออะไรก็ไม่รู้ เพราะว่าเขาตั้งใหม่ว่าไอ้เด็กดื้อ ตอนนี้ไลบร้านั่งหน้าเครียดอยู่ใต้คอนโดก่อนที่จะโทรเรียกลูกน้องคนสนิทอย่างดีแลนให้มารับเขากลับไปที่ผับก่อน เพื่อจะไปเอารหัสเข้าแอปต่างๆที่จดไว้ในสมุดในโต๊ะทำงานที่ผับเขาไม่ได้เป็นคนความจำสั้นขนาดถึงจะจำรหัสไม่กี่ตัวไม่ได้หรอก แต่ประเด็นคือมันมีอยู่ช่วงหนึ่งมันมีคนพยายามจะแฮกข้อมูลโทรศัพท์ของเขา กลายเป็นว่าเขาต้องเปลี่ยนรหัสอยู่บ่อยครั้งจนแทบจะจ
Comments