ตอนที่ 10 เขาดีกว่าและหล่อนเด็ดกว่า 2

ณิชาหันมา “ไม่ให้สนิทกันได้ไง ตอนนิดอยู่ห้องพี่ต้าคนเดียว พี่ต้าไม่เคยอยู่คุยด้วยก็มีแต่พี่ทันที่มีเวลาคุยกับนิด             แถมตอนเช้าไปเรียนที่มหาลัย พี่ต้าเคยสนใจนิดที่ไหน มีแต่พี่ทันแหละที่มีน้ำใจขับรถไปส่งนิดแทบทุกวันเลย”

ธนาพูดเสริม “ต้าแทบไม่อยู่ห้องเลยนะยังไม่รู้ตัว”

ริตาให้รู้สึกผิดทันทีกับคำพูดแฟน เธอทำงานทุกวันจนเขาน้อยใจเสียแล้ว ต่อไปต้องหาเวลาว่างให้แฟนซะแล้ว

นั่นคือความคิดอันใสซื่อของเธอในวันนั้น

ต้องโง่ขนาดไหนถึงดูไม่ออก!

**********

“พี่ต้า พี่ต้า เฮ้!”

“หือ?” ริตาหลุดจากภวังค์ทันที เธอมองมือเมฆาที่โบกไปมาระยะสายตา “ว่า?”

“ดื่มเหล้าหน่อยไหมพี่ เดี๋ยวผมไปเอามาให้”

“ไม่ล่ะ”

ไม่ใช่ว่าริตาดื่มเหล้าไม่เป็น

เพียงแต่ตอนนี้อยู่คนเดียว เสียใจยังไงเธอก็ต้องมีสติ จะกินเหล้าในที่สาธารณะไม่ได้ ถ้าเมามากจนไม่ไหวทำไง

พรุ่งนี้ยังต้องทำงาน แฮงค์ไม่ได้ เจ้านายของเธอยิ่งเขี้ยวลากดินอยู่

“ทำไมแกถึงคิดอยากได้นิดคืนล่ะ นิดดีมากเลยเหรอ   ดีกว่าพี่จริงๆ ใช่ไหม?”

ริตาถามอย่างคนแพ้ เรื่องที่เกิดขึ้นมันยากยอมรับ เกินทำความเข้าใจได้ไหว ทำไมธนาที่เคยบอกว่าเธอดีที่สุด เหมาะที่จะเป็นแม่ของลูกที่สุดสำหรับเขา ถึงทิ้งเธอไป   แล้วเลือกน้องสาวแทนที่แบบนั้นกันล่ะ

เพราะความสวยเหรอ แต่เธอกับน้อง หน้าเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดเลยนะ สวยเหมือนกันทุกอย่างเลยด้วย

เฮ้อ...หมดความมั่นใจชะมัด!

เมฆานิ่วหน้ามองริตาจริงจัง ค่อยๆ อธิบายตามตรง “ผมไม่รู้หรอกว่าพี่ต้าดีไหม แต่ที่แน่ๆ นิดน่ะเด็ดกว่าใคร สาวอื่นสู้นิดไม่ได้สักคน”

ริตาขมวดคิ้ว “แกหมายถึงเรื่องบนเตียงงี้เหรอ”

เมฆาพยักหน้า “ใช่! นอกจากเรื่องนี้ก็มีเรื่องรูปร่าง สีผิวอ่ะ นิดขาวยังกับหลอดไฟ ส่วนพี่เกือบขาวแต่ไม่ขาวไง”

คนตัวเกือบขาวเสียงขุ่น “นิดมันฉีดผิวเพิ่มเหอะ ส่วนพี่ทำงานตากแดดตากลมจะเอาอะไรมาขาวผ่องยองใย ยังดีที่ผิวเดิมขาวมาก ทำงานขนาดนี้แค่ไม่ดำก็บุญแล้วป่ะ”

“นั่นแหละพี่ เวลาปิดไฟเหลือแสงสลัวมีออร่ามันดีไง ส่วนผู้ชายเขาวัดกันที่นี่” ยกแขนเบ่งกล้าม “หุ่นผมไม่แย่นะ  หล่อเข้มกล้ามแน่น พี่ดู” แต่เอาจริงๆ ไม่ค่อยมีหรอก วันๆ เอาแต่นั่งเล่นเกมส์ ไม่เคยลุกมาออกกำลังกาย

ริตาหัวเราะ “แชมป์เอ้ย ผู้ชายเขาวัดกันตรงตำแหน่งหน้าที่การงานหรอก นิดมันเลือกแล้วเหอะ”

คนฟังทำแขนตกยิ้มเศร้า “คนเรียนยังไม่จบแบบเราจะเอาอะไรไปสู้เขาวะ”

“อย่าคิดมาก คนเรียนจบมีงานทำอย่างพี่ยังแพ้ ไม่รู้พลาดตรงไหน”

เมฆาหันขวับ “ผมรู้”

หญิงสาวมองด้วยหางตา “ว่า?”

“พี่ต้าน่ะสวยจริงแต่หยิ่งมาก เป็นเสือยิ้มยาก            ส่วนนิดร่าเริงสดใส อัธยาศัยดียิ้มเก่ง น่ารักน่าฟัดไปทั้งตัว”

ริตาชะงัก “จริงเหรอ?”

“ใช่!” เมฆาเลิกคิ้ว “อย่าบอกว่าพี่ไม่เคยรู้ตัว”

คนถูกวิจารณ์ตามตรงให้รู้สึกลำคอแห้งผาก                พูดไม่ออกไปชั่วขณะ

เมฆาจึงหรี่ตาวิเคราะห์พี่สาวของแฟนเก่าได้กระจ่าง เขาค่อยๆ ถามอย่างระมัดระวังอีกว่า

“พี่ต้า ขอถามหน่อยเหอะ อย่าหาว่าเผือกเลยนะ พี่ต้ากับพี่ทันอ่ะ เคยมีซัมติงกันครั้งสุดท้ายเมื่อไร ทำไมถึงปล่อยพี่ทันไปมีไรกับนิดจนท้องได้อ่ะ”