เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 1/2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-02 21:39:29Chapter 1
[1/2] ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะเจอสถานการณ์แบบนี้ครั้งแรกแต่นี่มันบ่อยครั้งอยู่เหมือนกัน ครั้งแรกหลังจากนาฟเรียนจบปี 4 ไปที่บ้านเขาก็รีบส่งเขาไปเรียนต่อโทที่บอสตันเลยทันทีในระหว่างเรียนอยู่ที่นั่นช่วงแรกๆ หยกก็ยังคงทักไลน์มาถามไถ่เขาทุกวัน จนช่วงหลังนาฟเองก็หายไปแบบไม่มีการติดต่อกันอีกเลย จนเธอคิดจะตัดใจจากเขาแล้วแต่อยู่ 2 ปีต่อมาหลังจากเรียนจบโทแล้วเขาก็โผล่หน้ามาหาเธอที่นี่ แวะเวียนมาหาเธออยู่บ่อยครั้งหลังเลิกงานจากกรุงเทพฯขับรถไปกลับเป็นว่าเล่น เข้าใจแหละว่ารวยแต่ไม่เหนื่อยบ้างหรอ อันที่จริงเขาก็ยังไม่ได้มีความรู้สึกว่าจะรักหรือชอบหยกเลย แต่ถ้าจะให้เขาเลิกคุยกับหล่อนแล้วไปซื้อกินวันๆ คงจะไม่ดีเท่าไหร่ มีให้กินได้ตลอดแบบเธอก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ เธอน่ะรู้ใจเขาทุกอย่างแล้ว ถึงจะยังไม่รักแต่ก็ยังรู้สึกว่าเธอเป็นคนพิเศษอยู่บ้าง หลังจากทานอาหารมื้อกลางวันด้วยกันเสร็จสับแล้ว ปิ่นหยกก็เริ่มจัดการสัมภาระของคนตัวสูงออกจากกระเป๋าเดินทางเพื่อเข้าตู้ ส่วนเจ้าของกระเป๋าใบใหญ่นั้นก็นอนเขี่ยโทรศัพท์บนเตียงอย่างสบายใจ และด้วยอาการเพลียจากการเดินทางมาทำให้ภัทรกาฬเริ่มมีสีหน้าง่วงตาเริ่มปรือแทบจะไม่ขึ้น จนกระทั่งสักพักหนังตาทั้งสองข้างปิดสนิทลง เสียงจังหวะหายใจเข้าออกสม่ำเสมอและเริ่มมีเสียงกรนตามมา “เฮ้อ! ก็ยังเหมือนเดิมสินะ” ปิ่นหยกที่นั่งพับเสื้อผ้าอยู่ข้างๆ เตียงเหล่มองมาตามเสียงจังหวะการกรนของคนตัวสูง นานเท่าไหร่แล้ว สองปีได้แล้วรึเปล่าหลังจากเขาบอกกับเธอว่าจะกลับไปต่อปริญญาเอกให้จบทั้งๆ ที่ตอนนั้นเค้ากลับมาช่วยงานที่บริษัทของพ่อเขาได้แค่ปีเดียวก็ต้องกลับไปที่นั่นอีก จะมีสักโอกาสบ้างไหมที่เธอและเขาจะได้สานสัมพันธ์กันต่อให้ถึงฝั่งของคำว่าแฟนได้สักที ทั้งที่ก็รู้ว่ามันค้างคาใจอยู่แบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วมันควรจะเกิดคำถามได้สักทีไหมว่าควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้ แต่ทำไม? ทำไมเธอถึงไม่กล้าตัดสินใจเคลียร์ให้จบสักที คนเราถ้าไม่มีอะไรคืบหน้าก็ควรพอสักทีหรือเปล่า แล้วเธอจะอยู่สถานะแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน “ตื่นมาอีกทีก็คงจะเย็นเลยสินะ” หญิงสาวร่างอรชรเดินทางเบามายังข้างๆ เตียงอีกฝั่งใกล้ตรงที่ชายหนุ่มกำลังหลับอยู่ ก่อนจะค่อยๆ หย่อนก้นงามงอนลงข้างๆ เตียงแล้วโน้มใบหน้าเข้าหาภัทรกาฬที่กำลังนอนกลับอยู่แบบไม่รู้สึกตัว ปิ่นหยกเกลี่ยสายตามองไปรอบๆ ใบหน้าของผู้ชายที่ได้ครอบครองหัวใจเธอมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยด้วยกัน จมูกโด่งปลายโค้งราวหยดน้ำรับกับริมฝีปากหยักหนาหนุ่มน่าจุมพิต คิ้วเรียวเข้มถูกจัดแต่งทรงตามฉบับผู้ชายสำอางส่วนขนตายังงอนหนาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน เธอเคยชมเขาว่าขนตาของเขานั้นงอนจนน่าอิจฉาราวกับผู้หญิง แต่ก็ไม่แปลกหรอกเพราะเขาเองก็เป็นทั้งลูกเสี้ยวไทยจีนญี่ปุ่นและอิตาลี พ่อของภัทรกาฬเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เจ้าใหญ่ในไทย เป็นลูกครึ่งไทยอิตาลีแต่มีเลือดผสมจีนเนื่องจากมีบรรพบุรุษเป็นคนจีนด้วยเหมือนกัน ส่วนแม่ของเขาเป็นลูกครึ่งจีนญี่ปุ่นที่มาเติบโตในไทย แถมยังมีธุรกิจส่วนตัวเกี่ยวกับเครื่องประดับและจิวเวอรี่ทั้งในและต่างประเทศ แต่ท่านได้เสียไปแล้วด้วยโรคมะเร็งร้ายตั้งแต่เขายังเด็กมากๆ จนตอนนี้กิจการทั้งหมดของแม่ก็ถูกขายมาจุนเจือธุรกิจของพ่อ ตั้งแต่ในช่วงวิกฤตโลกเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้วจนหมดเกลี้ยง รวมๆ แล้วหล่อนก็คิดว่าภัทรกาฬเป็นคนที่เพอร์เฟคและประสบความสำเร็จมากมายซะจนปิ่นหยกคิดว่าเธอจะดีพอสำหรับเขาได้หรือเปล่า คนที่จะได้จูงมือกันเดินเข้าหอด้วยกันจะเป็นเธอที่ยืนเคียงข้างเขาได้หรือเปล่า แต่ในเมื่อสู้มาขนาดนี้แล้วหญิงสาวไม่เคยหวังเรื่องเงินทองหรือทรัพย์อะไรที่เขามีเลยด้วยซ้ำ รู้เพียงแต่ว่าชอบคนนี้ถูกใจคนนี้และฝังใจแต่กับคนนี้มาตั้งแต่แรกแล้วจะให้เปลี่ยนใจยังไงไหวเธอเองก็เป็นคนซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองมาตลอด 17.00 น. “อ่ะ อื้มมม” เสียงบิดขี้เกียจหลังตื่นนอนของคนด้านบนเตียงนุ่มขนาดหกฟุตก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ จนสะดุดตาเข้ากับสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่กำลังนอนหลับพริ้มอยู่ข้างเตียงด้วยท่านั่งหลับโผล่แค่ศีรษะเอนซบลงเข้ากับที่นอน ลมหายใจเข้าออกช้าเนิบเป็นจังหวะทำให้ภัทรกาฬรู้ทันทีว่าหญิงสาวนั้นได้หลับลึกไปแล้ว “หึ คงจะเหนื่อยมากล่ะสิท่า” มือหนาแต่ไม่ได้ดูหยาบกร้านตามแบบฉบับผู้ชายสำอางเลื่อนไปจับปอยผมที่กำลังบดบังใบหน้าสวยหวานออก ภัทรกาฬไล่สายตามองปิ่นหยกสักพักก่อนจะสะบัดความคิดในหัวตนเองออกและลุกขึ้นยืนเดินตรงไปห้องน้ำ แต่แล้วก็หยุดฝีเท้าตัวเองลงพร้อมกับหันหน้าเดินตรงมายังเตียงนอนอีกครั้งแล้วอุ้มร่างบางที่หลับอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวขึ้นไปนอนที่เตียง จัดท่าจัดทางให้เสร็จสับจึงเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
บทล่าสุด
พี่ไม่เอาไง แต่จะเอาหนู Chapter 8/2
Chapter 8[8/2]08.00 น.วันนี้ปิ่นหยกตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว ใบหน้าสวยในตอนนี้ดูโทรมขึ้นมากแถมยังมีขอบตาดำคล้ำบวมซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นผลมาจากเรื่องเมื่อคืนนี้ร่างบางคงยังเตรียมอาหารไว้รอชายหนุ่มที่ยังนอนขดตัวอยู่บนโซฟาด้านนอก จริงๆ เพ้นท์เฮาส์นี้ไม่ได้มีห้องนอนแค่ห้องเดียวแต่ทำไมชายหนุ่มถึงไปนอนอยู่แบบนั้นปิ่นหยกเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแม้ว่าจะทะเลาะหรือจบความสัมพันธ์กันแล้วก็ตาม ปิ่นหยกยังคงอยากเห็นมิตรภาพของเราทั้งสองอยู่ อาจจะในฐานะคนรู้จัก หรือในฐานะพี่น้องก็ได้อาหารสำหรับเช้านี้ถูกจัดเตรียมไว้บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นปิ่นหยกจึงเดินเข้าไปนำกระเป๋าเดินทางของตัวเองออกมาจากห้องนอน เผื่อว่ากินกันข้าวเสร็จและให้เวลาภัทรกาฬทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย ก็จะได้เดินทางกลับคอนโดของเธอเลยเมื่อนำของออกมาเสร็จเรียบร้อยจนแน่ใจว่าไม่น่าจะลืมอะไรแล้ว ร่างบางจึงเดินเข้าไปปลุกคนตัวสูงที่ยังคงหลับอยู่“พี่นาฟ ตื่นได้แล้ว นี่ .....ตื่นได้แล้วค่ะ” คนตัวเล็กยืนเขย่าแขนร่างสูงอยู่แบบนั้น แต่พอได้สัมผัสแขนของเขากลับรู้สึกว่าอุณหภูมิบนร่างกายของเขามีไออุ่นร้อนๆ แผ่ซ่านออกมา“อ้ะ! ทำไมตัวร้อนขนาดนี
พี่ไม่เอาไง แต่จะเอาหนู Chapter 8/1
Chapter 8[8/1]ร่างสูงบดจูบเข้ากับริมฝีปากบางจนคนตัวเล็กแทบจะไม่มีจังหวะหายใจได้สะดวก มือหนาข้างหนึ่งค่อยๆ เลื่อนลงไปด้านล่าง พร้อมกับค่อยๆ ล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงเดรสไหมพรมสีดำรัดรูปนั้น นิ่วแกร่งเกี่ยวเอาเพนตี้ตัวจิ๋วด้านในที่จากสัมผัสแล้วพอเดาได้ว่าคงจะเป็นลายลูกไม้จริงแท้แน่นอนเมื่อปราการด้านในถูกดึงลงจนสุดเรียวขาเล็ก ชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะส่งนิ่วแกร่งเข้าไปสำรวจด้านในร่องสวยจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว จนคนที่เคลิ้มไปกับสัมผัสจูบรสเร่าร้อนนั้นเผลอครางออกมาด้วยความตกใจ“อื้ม! ยะ หยุดนะ! อื้อออ!” ร่างบางพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของภัทรกาฬ ทว่ากลับไม่เป็นผล จนกระทั่งสักพักร่างสูงยอมปล่อยออกมาเอง เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่ขัดขืนแล้วเพี๊ยะ!! “เราจบกันแค่นี้ หนูไม่เอาแล้ว ......พอแล้วว่ะ พอแล้วจริงๆ ฮึก!”“ทำไม? แล้วที่ผ่านมาล่ะ ไหนว่าอยู่ได้ ทนได้ รอได้ แล้วนี่กะจะหนีกันไปงั้นหรอ? เหอะ!”“พี่เคยโทษตัวเองบ้างไหม? ที่ผ่านมาหนูยอมมาตลอด เป็นหนูที่ทนมาคนเดียวอ่ะ หนูก็ได้แต่ถามตัวเองว่ากูแมร่งจะทนอยู่ไปเพื่ออะไรวะ ทนแมร่งอยู่แบบเนี้ยได้ตั้งหลายปีอ่ะทั้งที่เขาก็ไม่ยอมชัดเจนไม่ยอมพาไปไหนมาไหนให้คน
พี่ไม่เอาไง แต่จะเอาหนู Chapter 7/2
Chapter 7[7/2]21.00 น.ตี๊ด!! แกร่ก!!“ไปไหนมา! ทำไมโทรไปแล้วไม่รับ?”ทันทีที่ร่างบางของปิ่นหยกเดินเปิดประตูเดินเข้ามาเพ้นท์เฮาส์สุดหรูขนาดใหญ่นี้ ก็พบกับร่างสูงที่ยืนกอดอกจ้องหน้าทำตาเขียวใส่อยู่หน้าประตูแล้ว คงจะหงุดหงิดโมโหหิวหรืออะไร แต่คงไม่ใช่เพราะเป็นห่วงแน่นอนเธอรู้สึกแบบนั้น“ก็ลงไปซื้อของมาทำอาหารไง ดุจัง”คำสุดท้ายคนตัวเล็กได้แต่พูดเบาๆ คนเดียว ก่อนจะเดินถือของเข้าไปในครัว โดยที่มีภัทรกาฬเดินตามเข้าไปด้วย“ดึกขนาดนี้ทีหลังไม่ต้องออกไปแบบนี้คนเดียวอีก สั่งเอาก็ได้ ถ้าเกิดอันตรายขึ้นมาจะทำไง? หนูไม่รู้จักแถวนี้นะ ไปไหนมาไหนก็ต้องโทรบอกพี่ด้วย”“หนูก็ไปแปบเดียวพี่จะอะไรนักหนา ขี้บ่น”แต่คราวนี่คำสุดท้ายคนตัวจงใจให้คนตัวสูงได้ยิน ใบหน้าสวยย่นจมูกเข้าหากันเหมือนประชดคนที่ยืนบ่นทำตัวราวกับเป็นพ่อคนที่สองหลังจากนั้นไม่นานอาหารก็พร้อมเสิร์ฟบนโต๊ะ โดยเจ้าของห้องเป็นช่วยถือออกมาวางไว้แถมยังช่วยจัดจานจัดโต๊ะ ทำหน้าที่ลูกมือได้เป็นอย่างดีแม้ว่าเมื่อครู่จะมีเหตุให้เกิดการทะเลาะกันบ้างแต่ก็สามารถดึงสถานการณ์กลับมาให้เป็นปกติได้เหมือนเดิมหากคนหนึ่งเงียบไม่เดือดตามด้วยเรื่องมันก็จบ ซึ
พี่ไม่เอาไง แต่จะเอาหนู Chapter 7/1
Chapter 7[7/1]กว่าที่ทั้งสองจะภารกิจกันจนตอนนี้ก็เป็นเวลา 2 ทุ่มกว่าแล้ว ทั้งสองร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันแน่นหนาบทเตียงขนาดคิงไซส์ โดยมีลำแขนแกร่งวางทาบบนเอวคอดส่วนมืออีกข้างนั้นวางไว้ทับหน้าอกนุ่มของหญิงสาว ขนาดหลับแล้วยังไม่วายนัวเนียกับร่างกายของร่างเล็กทว่าคนตัวเล็กรู้สึกอึดอัดจากสัมผัสจากคนตัวใหญ่บ้างแล้ว ก่อนจะขยับพลิกตัวจะหันหน้าไปทางอื่นแต่แรงจากปราการที่กอดรัดกลับทำให้ปิ่นหยกขยับตัวได้อย่างยากลำบาก จนต้องลืมตาตื่นขึ้นมา“อืม ขยับออกไปหน่อย” ร่างบางเขย่าแขนแกร่งหวังให้คนตัวสูงขยับตัวให้บ้าง จนภัทรกาฬต้องตื่นขึ้นมาอีกคน“นอนนิ่งๆ หน่า” คนพี่ยังเอาแต่ใจพร้อมกระชับอ้อนแขนหนาขึ้น“ค่ำแล้วหนูจะไปทำอาหาร”“พี่เหนื่อย นอนอีกสักพักเถอะนะ” ภัทรกานเริ่มทำหน้างอแงเป็นเด็กไปแล้วหนึ่ง“นี่! ลุกเลย งั้นก็นอนอยู่แหละหนูจะไปทำอะไรให้กินก่อน” คนปิ่นหยกขอทนไม่ไหวบ้าง จะมางอแงนอนกกกันต่อไปแบบนี้อีกเมื่อไหร่จะได้ทำอย่างอื่นบ้าง“อืมมม ก็ได้ เร็วนะๆ หิว” คนงอแงเมื่อสักครู่นี้ถึงกับต้องยอม เมื่อเห็นแววตาดุจากปิ่นหยก เดี๋ยวถ้าอารมณ์ไม่ดีมีหวังเขาอดต่ออีกรอบดึกแน่ๆ ไม่รู้ว่าทำไมกับคนๆ นี้ถึงมีให้กิ
พี่ไม่เอาไง แต่จะเอาหนู Chapter 6/2
Chapter 6[6/2]@ The Willington N Penthouse Thonglorหลังจากที่กลับมาจากคลับของณัฐกานเมื่อคืนนี้กว่าคนตัวโตจะอุ้มร่างเล็กขึ้นมาบนห้องได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร เนื่องจากเจ้าตัวนั้นเกิดอยากจะงอแงอะไรขึ้นมาอีกก็ไม่รู้ นอนนิ่งจมกองอ้วกตัวเองอยู่เบาะด้านหลังไม่ยอมให้เขาถูกเนื้อต้องตัว เอาแต่บ่นพึมพำว่าจะกลับบ้านตัวเองอย่างเดียว จนเขาต้องออกแรงฉุดกระชากลากถูขึ้นมาบนห้องได้ร่างบอบบางในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีขาวที่ต่างจากชุดเมื่อคืนกำลังนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนาบนเตียงขนาดคิงไซส์ แต่กลับไร้เงาของคนที่อุ้มขึ้นมาเมื่อคืนครึ่งตัวด้านซ้ายอยู่ในผ้าห่มแต่ครึ่งตัวด้านขวากลับพาดขาเข้ากับหมอนข้าง อิริยาบถรวมๆ แล้วตอนนี้คงจะนอนหลับลึกมากถึงขั้นไม่รู้เลยว่าเสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนเครื่องหรูดังขึ้นไม่รู้ว่ากี่รอบได้แล้วบนหน้าปัดนาฬิกาข้างหัวเตียงยังคงเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแสงส่องสว่างจากพระอาทิตย์เลยมาเกินครึ่งค่อนวันแล้วยังไม่สามารถทำให้ร่างบางตื่นอาจเป็นผลจากม่านหนาทึบสีเข้มบวกกับรอบๆ บริเวณห้องนอนไม่มีการเปิดไฟเลยสักดวง จึงทำให้หญิงสาวที่กำลังนอนอยู่ไม่รู้สึกตัวง่ายแกร่ก!! ครืดดด(เสียงเลื่อนประตู
พี่ไม่เอาไง แต่จะเอาหนู Chapter 6/1
Chapter 6[6/1](NARF TALK)ค่ำคืนราตรีภายใต้แสงไฟหลากสีลอยระยิบระยับประดับทั่วทุกมุมร้านทำให้ผู้คนที่ท่องเที่ยวต่างสนุกหลงใหลไปกับกับน้ำเมาหลายยี่ห้อหลายสูตรชงผสมกัน หนึ่งในนั้นคือหญิงสาวใบหน้าหมวยอย่างปิ่นหยก ที่ไม่สามารถปฏิเสธแก้วเหล้าเพื่อนของผมได้“ถ้าไม่ไหวก็พอได้แล้ว” ผมก้มหน้าหันมากระซิบบอกคนตัวเล็กที่ตอนนี้มองดูหน้าแล้วเหมือนคนแพ้กุ้งมาอย่างนั้นเลย“อื้มม ไม่อาวสิ!! ไหนใครมาาว ไม่มีใครเมาซะหน่อย” มือของผมกำลังจะยื่นมือมาจับแขนร่างบางให้ลุกขึ้นจากที่นั่งเตรียมออกจากร้าน ทว่าคนที่กำลังจะถูกดึงให้ลุกขึ้นนั้นกลับสะบัดแขนออกก่อน(1 ชม. ก่อนหน้า)‘เออ แล้วเรื่องที่มึงจะหมั้นกลับน้องดารันปีนี้ พ่อมึงว่าไงบ้างวะ’‘ก็ยังพูดคำเดิม’‘อย่างงั้นหรอวะ แล้วมึงไม่คิดจะยอมหมั้นให้แม่งจบๆ ไปวะ กูว่าก็ไม่ได้เสียหายอะไรป่าววะ? น้องเค้าก็ทั้งน่ารัก เรียนก็เก่ง เป็นถึงลูกสาวตระกูลผู้ลากมากดี นิสัย ......ก็คงดีแหละมั้ง เออนั่นแหละ มึงก็ลองพิจารณาใหม่ดูดิ่ ไหนๆ มึงก็ไม่ได้มีใครอยู่ไม่ใช่หรอวะ’‘กุว่าเราหยุดพูดเรื่องนี้เถอะ ปวดหัวว่ะ’นั่นคือบทสนทนาระหว่างผมกับเพื่อนสนิทก็คือไอ้บอม ถามว่าทำไมผมไม่ห้า
บางทีคุณอาจจะชอบ
เล่ห์ร้ายพ่ายเธอ
Senseimi314 viewsDon't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน
ฺBlackStorm249 viewsSO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก
Phat_sara8.1K viewsfriend zone รักร้ายนายเพื่อนสนิท [ 3P ]
Naya Solene867 viewsรักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท
เลดี้ ปลาวาฬ✿477 viewsเผลอใจรักเพื่อนสนิท
ดวงใจแห่งสายน้ำ1.1K viewsลงทัณฑ์รัก(เสือ)ร้าย
Naya Solene1.5K viewsSo Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว
Phat_sara1.9K views
