คืนรัญจวน 1

คืนรัญจวน

         

อาจเพราะเป็นเย็นวันศุกร์ ถนนมิตรภาพขาออก จึงมีรถหนาแน่น กลับมาถึงไร่ก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม ลูกชายของเธอก็หลับปุ๋ยไปแล้ว กอดตุ๊กตาแรบบิทตัวโปรด

บาลีเดินหยิบของฝากลุงปราบกับป้ามอญมายังห้องนั่งเล่น ที่ป้ามอญกำลังดูละครหลังข่าวที่จบลงพอดี

“ชุดไว้ใส่ไปทำบุญค่ะ” บาลีบอก

“ขอบใจมากนะ แต่อย่าซื้อบ่อยสิ เสียดายเงิน” ป้ามอญบอกหลานสาวสามี ที่เธอเลี้ยงดูมาตั้งแต่เกิดประดุจลูกของตัวเอง เพราะลูกแท้ๆ เสียชีวิตตั้งแต่แรกคลอด เพราะสุขภาพที่ไม่ดีของนางเอง

ตอนฝังร่างลูก อธิษฐานด้วยน้ำตาให้มาเกิดใหม่เป็นแม่ลูกกันอีกครั้ง และหนึ่งปีต่อมาน้องสาวสามีก็คลอดเด็กผู้หญิง หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู จึงช่วยเลี้ยงเด็กหญิงบาลีมาตั้งแต่วันลืมตาขึ้นมาดูโลก พร้อมกับความเชื่อส่วนตัวว่าอีกฝ่ายเป็นลูกสาวที่เสียชีวิตไปมาเกิดใหม่ในครอบครัวเดียวกัน ถึงได้รักและผูกพันธ์กันมาถึงทุกวันนี้

“ลุงปราบนอนแล้วเหรอคะ” บาลีถามถึงผู้เป็นลุง ปกติจะนั่งเป็นเพื่อนป้ามอญดูละครหลังข่าว

“ไปนั่งตั้งวงปลอบใจไอ้ดิน” ป้ามอญเอ่ยถึงธรินท์ ผู้เป็นหลานชาย ที่นางช่วยส่งเสียเลี้ยงดูตั้งแต่ยังเด็ก เพราะฐานะทางบ้านไม่ดี กระทั่งอีกฝ่ายเรียนจบก็เข้ามาช่วยงานในไร่ ได้ตำแหน่งเป็นผู้จัดการไร่จนถึงทุกวันนี้

“เกิดอะไรขึ้นคะ”

“มันอกหัก”

“อ้าว เมื่อวานก็ยังเห็นคุยโทรศัพท์กับแฟนหนุงหนิงอยู่เลย”

“ก็นั่นน่ะสิ ป้าก็งง ใจคนเราก็แบบนี้แหละ วันนี้รัก พรุ่งนี้เลิก เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ แถมมันก็อายุปูนนี้ ยังหารักดีๆ ที่พร้อมจะสร้างครอบครัวด้วยไม่ได้เลย” เพราะธรินท์ ปีนี้ก็อายุ สามสิบสองเข้าไปแล้ว

“สักวันคงเจอ ถ้าเขาทำบุญร่วมกันมา” บาลีพูดอย่างปลงๆ ซึ่งยอมรับว่าปลอบใจตัวเองด้วย เพราะจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครที่ทำให้หัวใจเธอหวั่นไหวได้เลย นอกจากเขาคนนั้นคนเดียว ที่รู้อยู่แล้วว่าไม่มีวันได้สมหวัง

เพราะเธอกับเขาเหมือนอยู่กันคนละโลก แม้จะมองเห็น แต่ไม่อาจใกล้ชิด พบพานหรือผูกพันกันได้

คิดแล้วก็เศร้าชะมัด!

“เราเองก็เถอะ ไม่คิดจะลองคบกับใครบ้างหรือไง”

“ก็อยากนะคะ แต่ลีไม่เจอคนที่ทำให้อยากคบด้วยเลยค่ะ” บาลีตอบเช่นทุกครั้งที่ถูกป้ามอญถาม คนสูงวัยกว่าก็พยักหน้าอย่างปลงๆ แม้ใจจริงจะรู้สึกกังวลที่บาลีจะครองตัวโสดไปจนวันสุดท้ายของชีวิต

เพราะนางอยากให้บาลีกับน้องอิฐมีใครสักคนดูแล หากว่าวันหนึ่งนางกับสามีจะจากโลกนี้ไปแล้ว ถึงแม้จะมีธรินท์ แต่สักวันอีกฝ่ายก็ต้องแต่งงานมีครอบครอบของตัวเองเช่นกัน

เสียดายอยู่อย่างที่ทั้งบาลีและธรินท์นั้นเติบโตมาด้วยกัน ทั้งสองจึงรักใคร่กันดุจพี่น้องแท้ๆ แม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน

บางครั้งนางก็แอบคิดว่าที่บาลีไม่ลงเอยกับใคร ทั้งที่มีหนุ่มๆ มาส่งขนมจีบมากมาย ทั้งคนละแวกบ้าน และคนในตัวจังหวัด อาจเพราะมีคนอื่นในใจแล้ว จะว่าเป็นพ่อของอิฐ ก็ไม่น่าใช่ เพราะบาลีบอกว่าพลั้งพลาดมีลูก เพราะเมาในคืนปาร์ตี้ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

ตอนนั้นถึงจะเสียใจผิดหวังกับสิ่งที่บาลีเจอ แต่สุดท้ายสิ่งสำคัญคือดูแลบาลีและลูกให้ดีที่สุด ทุกวันนี้ชีวิตครอบครัวก็มีความสุข เพราะเด็กชายอิฐเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของทุกคนในบ้าน

บาลีเองก็ดูแลไร่กับธรินท์ จนผลประกอบการดีขึ้นกว่าแต่เดิม ฐานะครอบครัว แม้จะไม่ขึ้นเศรษฐี แต่ก็ร่ำรวยมีกินมีใช้อย่างสบาย

ชีวิตที่ดีพร้อมแบบนี้ ถือว่าบั้นปลายชีวิตก็มีความสุข แม้จะอยากให้มีใครสักคนดูแลบาลีกับลูกต่อจากนางกับสามี แต่คิดว่าหากไม่มีจริงๆ บาลีก็สามารถดูแลตัวเองกับลูกได้เป็นอย่างดีอยู่แล้ว แต่ลึกๆ ก็ยังอยากให้บาลีเจอคนดีๆ สักคนในชีวิต

แม้ครอบครัวจะไม่ได้เดือดร้อนที่บาลีพลาดพลั้งมีลูกกับใครก็ไม่รู้ แต่ก็อดรำคาญเสียงซุบซิบนินทาของเพื่อนบ้าน ที่บอกว่าบาลีทำตัวเหลวแหลกจนท้องไม่มีพ่อ รวมทั้งสงสารเจ้าตัวเล็กที่บางครั้งก็ถูกเพื่อนล้อว่าไม่มีพ่อ ซึ่งเด็กๆ ก็ล้อไปตามที่ได้ยินผู้ใหญ่นินทามาอีกที

“วันนี้น้องอิฐอารมณ์ไม่ดี”

“ถูกครูลงโทษเหรอคะ” เพราะบ่อยครั้งที่เธอต้องไปรับรู้ว่าลูกชายทำเพื่อนเจ็บตัว แต่เมื่อฟังเหตุผลของลูกที่ก่อเรื่องแล้ว เธอก็เข้าใจลูก เด็กตัวแค่นี้ โดนล้อบ่อยครั้งก็มีอารมณ์โกรธเป็นธรรมดา

“เรื่องเดิมนั่นแหละ”

เรื่องเดิมในความหมายของป้ามอญก็คือ เพื่อนบางคนชอบล้อน้องอิฐเรื่องไม่มีพ่อ ซึ่งเธอบอกเรื่องพ่อของเขา แตกต่างจากที่บอกครอบครัว บาลีบอกลูกว่าเธอเลิกกับพ่อของเขาตั้งแต่ยังไม่ท้อง จากนั้นเขาก็หายไปจากชีวิต ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

“เด็กพวกนี้ เมื่อไหร่จะเลิกล้อ” บาลีสงสารลูก ซึ่งความผิดส่วนหนึ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ก็มาจากตัวเธอเอง

“ก็พวกแม่ๆ มันไม่หยุดนินทา เด็กมันได้ยินก็เอามาล้อ”

“นินทามาตั้งแต่จำความได้ จนจะขึ้นปอสองแล้ว ไม่เบื่อบ้างหรือไง” บาลีพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายมากกว่าจะโกรธ

“ยัยรตีแหละตัวดี ไม่รู้ทำกรรมอะไรกับมันไว้แต่ชาติปางไหน ชอบจับกลุ่มนินทาลีตลอด ถ้าไม่เกรงใจยายเพลินนะ ป้าอยากจะด่าให้เลย”

 ยายเพลิน ที่ป้ามอญพูดถึง ก็คือแม่ของรตีที่มีรั้วบ้านติดกัน แต่รตีกับบาลีเป็นคู่กัดสมัยเด็ก ส่วนใหญ่รตีจะเป็นฝ่ายหาเรื่องก่อนเสมอ มาบานปลายหนักก็ตอนมัธยม เพราะผู้ชายที่รตีชอบ กลับมาชอบบาลี ถึงสุดท้ายแล้วรตีจะได้แต่งงานมีลูกกับผู้ชายคนนั้น แต่ก็ยังไม่เลิกกัดเธอ และซ้ำเติมเยาะหยันที่เธอท้องไม่มีพ่อ แถมนินทาใส่ไข่ว่าเธอทำตัวเหลวแหลก มั่วบ้าง แรดบ้าง จนหาพ่อเด็กให้ลูกไม่ได้

ก็มันไม่สามารถหาให้ได้จริงๆ หรือแม้แต่จะบอกว่าใครคือพ่อของลูก

บาลีไม่เคยโต้ตอบ เพราะบางอย่างก็คงเป็นความจริง ถึงได้มีลูก โดยหาพ่อให้ลูกไม่ได้จนถึงทุกวันนี้

บาลีคุยกับป้ามอญอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน

:::::::::::::::::::::