共有

ลิปสติก

作者: l3oonm@
last update 最終更新日: 2025-05-30 00:26:54

ทางด้านตระกูลเกาที่ยังไม่อาจหาตัวคนทำสบู่ได้ก็ร้อนใจจนนั่งไม่ติด เพราะการค้าที่ซบเซาลงทุกวันทำให้เงินที่เข้าจวนหายไปเสียมากกว่าครึ่ง

“ยังมิได้ความอีกรึ” นายท่านเกาเอ่ยถามพ่อบ้านเกาที่เขาให้ส่งคนออกไปสืบข่าว

“ยังขอรับ นายท่าน ท่านลองหาสินค้าตัวใหม่มาดึงลูกค้ากลับดีหรือไม่” เพราะการตามหาคนที่ไม่รู้ทิศทางเช่นนี้ เสียเวลามิใช่น้อย

“ตอนนี้ผู้คนต้องการสบู่ มากกว่าสิ่งใด” ถึงแม้เครื่องประทินโฉมในร้านยังพอจะขายได้เช่นเดิม แต่คนที่เข้ามาซื้อก็ล้วนต้องการสบู่

แม้แต่พ่อค้าต่างหัวเมืองที่ทำการค้ากันมายาวนานยังเลือกที่จะไปการค้ากับร้านจินเซียงกันเสียเกือบหมด เป็นเช่นนี้จะไม่ให้เขาร้อนใจได้อย่างไร

แต่สิ่งที่นายท่านเกาคิดไม่ถึง หลินเยว่นางกำลังนำลิปที่อยู่ในมิติของนางใส่ตลับเครื่องเคลือบเล็กๆ ส่งไปให้เหมยฮวาได้ลองใช้

ลิปสติกของนางมิได้มีเพียงสีแดงเช่นชาดที่วางขายอยู่ในยามนี้ เพียงลิปสติกสีแดงที่นางฝากอาสือไปให้เหมยฮวาก็มีถึงห้าเฉดสีด้วยกัน สีชมพูและสีส้มนางฝากอย่างละสามเฉดสี

เพียงแค่เหมยฮวานางได้เห็นตลับเครื่องเคลือบที่ถูกเปิดวางอยู่ด้านหน้าของนางทั้งสิบเอ็ดตลับ นางก็ไม่อาจนั่งรออยู่ที่ร้านจินเซียงไ
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง   พวกเจ้ากลับมาทำไม

    เลี่ยงรุ่ยแววตาแข็งกร้าวขึ้นทันที เขามองไปที่เว่ยอ๋อง เพื่อประเมินดูว่าเขาพูดขึ้นมาต้องการสิ่งใด และเขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร“หึ พระชายาของเปิ่นหวาง วิญญาณของนางมาจากภพอื่น และนางก็มีช่องเก็บของเช่นเดียวกับอาเยว่”เมื่อได้ฟังคำของเว่ยอ๋องแววตาของเลี่ยงรุ่ยก็อ่อนลง พร้อมกับพยักหน้ารับ“แต่นางไม่ได้มีเพียงช่องเก็บของกระมัง ดูจากของที่นางนำออกมา เพราะซูเซียวนางไม่ได้มีของที่นำออกมาได้เช่นนี้“ใช่พ่ะย่ะค่ะ” เพราะในตอนนี้เขาจำเรื่องราวได้หมดแล้ว หากจะให้พูดเช่นเดิมก็คงไม่เหมาะสมนัก“เจ้าพูดกับเปิ่นหวางเช่นเดิมเถิด เปิ่นหวางยังมิอยากให้ผู้ใดรู้” เขาโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ“ข้าคิดว่านางคงเป็นญาติผู้น้องของเซียวเซียว”เรื่องนี้นับว่าสร้างความประหลาดใจ เพิ่มให้เลี่ยงรุ่ยมากยิ่งขึ้น เมื่อเขาเอ่ยเล่าเรื่องราวของซูเซียวที่นางมีแซ่เซี่ยแซ่เดียวกับหลินเยว่“คงมิบังเอิญถึงเพียงนั้น” เขาพึมพำออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ“อาหญิงของเซียวเซียว นางหายตัวไปเมื่อสิบแปดปีก่อน ต่อให้คนตระกูลเซี่ยค้นหาเพียงใดก็หาตัวนางไม่พบ นางรู้หรือไม่เล่าว่ามารดาของนางเหตุใดถึงมาอยู่ที่นี่ได้”“เรื่องนี้นางก็ไม่รู้เช่นกัน มารดานางเ

  • พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง   ความทรงจำฟื้นคืน

    นางรู้แล้วว่าอาอีต้องจำได้แล้วว่าตนเองเป็นผู้ใด รู้เช่นนี้หาอะไรตีหัวของเขายังดีกว่าเสียเงินไปหลายสิบตำลึงทองเพื่อให้หมอเทวดามารักษา“ไปกันได้แล้ว” นางตบไปที่แขนของอาอี เพื่อให้เขาออกเดิน“เจ้า ทำอันใด กล้าแตะตัวเปิ่นหวางเช่นนั้นรึ” เขาสะบัดแขนเสื้ออย่างไม่พอใจ“เหอะ ความทรงจำฟื้นขึ้นมาก็เก่งกล้าเสียแล้ว เช่นนั้นเจ้าก็อยู่ที่นี่ก็แล้วกัน ข้าจะกลับเรือนแล้ว อาเอ้อเจ้าจะไปหรือไม่” นางหันไปถามอาเอ้อที่มองนางและเว่ยอ๋องสลับไปมา“เอ่อ อั้นอ๊อง” เว่ยอ๋องยกมือขึ้นกุมขมับ ก่อนจะยกมือห้ามไม่ให้เขาพูดอีกแล้ว“พอๆ ไปที่จวนเจ้าเมือง ประเดี๋ยวค่อยออกตามหาผู้อื่น” เขาคิดว่าคนของเขาอีกสองคนได้พลัดหลงกันตอนที่ถูกลอบทำร้าย“อู่อี่เอือนอาน” (อยู่ที่เรือนนาง) อาเอ้อรีบชี้นิ้วไปทางหลินเยว่ เพื่อทำให้เว่ยอ๋องเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดแต่หลินเยว่นางไม่รอให้พวกเขาทำความเข้าใจกันแล้ว นางเดินออกจากโรงหมอไปที่อาเอ้อจอดรถม้าเอาไว้ทันทีไม่นานอาเอ้อก็ลากเว่ยอ๋องให้เดินตามหลินเยว่มาที่รถม้าจนได้ ม่านรถม้าถูกเปิดขึ้น เว่ยอ๋องที่มองมาทางนางอย่างไม่พอใจเดินเข้ามานั่งลงฝั่งตรงข้ามกับนาง“เจ้าออกไปนั่งด้านนอก เปิ่นหวางไม่

  • พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง   ข้าไม่มีน้องสาว

    ตู้ฮุ่ยเหอเป็นหนุ่มนักรักตัวยงคนหนึ่งของเมืองหานตง นางรู้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ยังดึงดันที่จะแต่งให้เขา ด้วยหน้าตาและฐานะของเขาที่เป็นบุตรชายท่านนายอำเภอ ทำให้ดูดีกว่าลูกคหบดีคนอื่น“เอาเหอะ บุรุษไว้ใจมิได้ เจ้าก็อย่าปล่อยปละละเลย จนสามีเจ้าไปคว้าสตรีอื่นเข้าจวนก่อนที่เจ้ายังไม่ตั้งครรภ์ได้เล่า” บุรุษใดบางที่ไม่มีอนุ นางเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่หากจะมีตำแหน่งที่มั่นคงจำต้องตั้งครรภ์ให้ได้เสียก่อน“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ” ซินเซียนจำต้องรับปากมารดานางกลับไปที่จวนตระกูลตู้โดยที่ไม่ได้สิ่งใดกลับมา ระหว่างทางนางต้องให้สาวใช้ไปซื้อสบู่ที่ร้านจินเซียงและยาสระผมไปฝากแม่สามีแต่เพราะร้านจินเซียงจำกัดการขายในแต่ละวันนางจึงหาซื้อมิได้ เหมยฮวานางวางขายที่หน้าร้านเพียงวันละหนึ่งร้อยก้อนเท่านั้น ที่เหลือนางล้วนแต่ขายให้พ่อค้าต่างเมืองทั้งสิ้น เพราะนางต้องการสร้างชื่อเสียงให้ร้านจินเซียงตอนนี้แม้แต่พ่อค้าในเมืองหลวงยังเดินทางมาเจรจาการค้าที่ร้านของนาง นางจึงได้ให้เขาดูลิปสติกที่นางใกล้จะนำมาวางขายที่ร้านด้วย นางเสนอสินค้าโดยใช้วิธีเดียวกันกับที่หลินเยว่นางใช้ โดยให้สาวใช้ในร้านของนางมาเป็นต้นแบบนางต้องยอมร

  • พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง   ลิปสติก

    ทางด้านตระกูลเกาที่ยังไม่อาจหาตัวคนทำสบู่ได้ก็ร้อนใจจนนั่งไม่ติด เพราะการค้าที่ซบเซาลงทุกวันทำให้เงินที่เข้าจวนหายไปเสียมากกว่าครึ่ง“ยังมิได้ความอีกรึ” นายท่านเกาเอ่ยถามพ่อบ้านเกาที่เขาให้ส่งคนออกไปสืบข่าว“ยังขอรับ นายท่าน ท่านลองหาสินค้าตัวใหม่มาดึงลูกค้ากลับดีหรือไม่” เพราะการตามหาคนที่ไม่รู้ทิศทางเช่นนี้ เสียเวลามิใช่น้อย“ตอนนี้ผู้คนต้องการสบู่ มากกว่าสิ่งใด” ถึงแม้เครื่องประทินโฉมในร้านยังพอจะขายได้เช่นเดิม แต่คนที่เข้ามาซื้อก็ล้วนต้องการสบู่แม้แต่พ่อค้าต่างหัวเมืองที่ทำการค้ากันมายาวนานยังเลือกที่จะไปการค้ากับร้านจินเซียงกันเสียเกือบหมด เป็นเช่นนี้จะไม่ให้เขาร้อนใจได้อย่างไรแต่สิ่งที่นายท่านเกาคิดไม่ถึง หลินเยว่นางกำลังนำลิปที่อยู่ในมิติของนางใส่ตลับเครื่องเคลือบเล็กๆ ส่งไปให้เหมยฮวาได้ลองใช้ลิปสติกของนางมิได้มีเพียงสีแดงเช่นชาดที่วางขายอยู่ในยามนี้ เพียงลิปสติกสีแดงที่นางฝากอาสือไปให้เหมยฮวาก็มีถึงห้าเฉดสีด้วยกัน สีชมพูและสีส้มนางฝากอย่างละสามเฉดสีเพียงแค่เหมยฮวานางได้เห็นตลับเครื่องเคลือบที่ถูกเปิดวางอยู่ด้านหน้าของนางทั้งสิบเอ็ดตลับ นางก็ไม่อาจนั่งรออยู่ที่ร้านจินเซียงไ

  • พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง   ให้ทุกคนเป็นพยาน

    นายท่านเกาตอนที่นั่งอยู่บนรถม้าระหว่างทางที่กลับจวนในเมือง เขานั่งเงียบอย่างใช้ความคิด เพราะคำพูดที่แข็งกร้าวของหลินเยว่ ทำให้เขากลับไปสืบเรื่องราวว่าเป็นเช่นที่นางพูดหรือไม่นางเจินซื่อก็นั่งเงียบไปตลอดทาง นางนั่งอยู่ที่มุมรถม้า ราวกับว่าหากหายใจออกมาแรงเกินไป จะทำให้นายท่านเกาหันมาบันดาลโทสะกับนางแทนนางฮั่วซื่อที่ยืนรอหน้าเรือนตระกูลฟู่เมื่อนายท่านเกาจากไปแล้ว นางก็คิดจะจากไปในทันทีเลยเช่นกัน แต่ถูกผู้นำหมู่บ้านเอ่ยรั้งตัวไว้เสียก่อน“นางฮั่วซื่อ เรื่องที่อาเยว่นางพูดจริงหรือไม่” เมื่อครั้งที่นางตัดขาดกับตระกูลจาง เรื่องนี้หลินเยว่นางก็เคยเอ่ยออกมาแล้วเช่นกัน เพียงแต่ว่าในตอนนั้นชาวบ้านด่าเสร็จแล้วก็มิได้เก็บมาใส่ใจแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ตรงที่หลินเยว่นางเอ่ยชื่อของนางเจินซื่อออกมาด้วย และยังเป็นต่อหน้าบิดาของนางอีกส่วนเรื่องที่นางฮั่วซื่อพานายท่านเกามาที่เรือนตระกูลฟู่ครั้งนี้ ดูก็รู้ว่าคงต้องการจะกลั่นแกล้งหลานชายและหลานสะใภ้เรื่องที่ตระกูลเกาป่าวประกาศหากผู้ใดหาคนที่ทำสบู่ออกมาได้จะได้รับเงินหนึ่งร้อยตำลึงทอง ย่อมมาถึงที่หมู่บ้านเช่นกัน นางฮั่วซื่อคงอยากได้เงินก้อนนี้ จึงสร้

  • พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง   ข้ากำลังหัวร้อน

    ทั้งสองคนยังมิอาจดึงสติกลับมาได้จนมาถึงร้านจินเซียง หลินเยว่ตบลงไปที่แขนของทั้งคู่ พวกเขาจึงได้สะดุ้งตกใจออกมา“ฮ่า ฮ่า บุรุษเช่นพวกเจ้าตกใจง่ายเช่นนี้เลยรึ” อาอีถลึงตามองนาง เรื่องของนางสามารถพบเห็นได้ทั่วไปหรืออย่างไรเล่า ถึงจะไม่ให้พวกเขาตกใจเสียเลยหลินเยว่นางบอกกล่าวจำนวนที่นำไปเก็บไว้ที่โกดัง ก่อนจะให้เหมยฮวาส่งคนไปตรวจสอบ เพื่อจ่ายเงินให้นาง แต่เหมยฮวาที่เชื่อในตัวของหลินเยว่อยู่แล้ว นางก็นำตั๋วเงินหกพันหกร้อยยี่สิบห้าตำลึงทองออกมาให้หลินเยว่“อาเยว่ ดูเหมือนคนของตระกูลจางจะมาพบนายท่านเกาแล้วเมื่อวาน” เหมยฮวาที่ให้คนจับตาดูคนตระกูลจางไว้ก็เอ่ยปากเตือนหลินเยว่ทันที“ขอบคุณพี่สาวจินมาก หากท่านนำยาสระผมออกมาวางขาย ข้าเชื่อว่าคนตระกูลเกาต้องลงมืออย่างแน่นอน” นางก็อยากให้เหมยฮวาระวังตัวเช่นกัน“เจ้ามิต้องห่วงข้า เรื่องเช่นนี้มิใช่เพิ่งเคยเกิดขึ้นสำหรับข้า ข้าพอจะจัดการได้ เป็นห่วงก็แต่เจ้า” เขามองนางอย่างเป็นกังวล“ขอบคุณที่ท่านเป็นห่วงข้า แต่ข้าได้ซื้อคนมาเพื่อคุ้มครองตนเองแล้วเจ้าค่ะ”“เช่นนั้นก็ดี”“วันนี้ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ” หลินเยว่ลุกขึ้นยืนเพื่อเดินกลับไปที่รถม้า โดยมีพ่อบ้า

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status