เข้าสู่ระบบแชร์
NC คาถามหาสยิว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-13 22:02:37NC คาถามหาสยิว
กลางดึกคืนนั้น แม่แย้มปลุกคุณหญิงเอิบให้ตื่นขึ้น พวกนางแอบลอบออกจากเรือน มุ่งตรงเข้าไปยังป่าท้ายป่าช้าแห่งหนึ่ง
"วังเวงเสียจริง"
คุณหญิงเอิบชักกลัว นางบีบมือแม่แย้มแน่น พอมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นควันธูปคลุ้ง เสียงสวดคาถาอะไรสักอย่างยิ่งทำให้นางขนลุก
"ผู้ใดมาหาข้าเสียดึกดื่น"
หมอผีถีบประตูออกมาจนคุณหญิงเอิบสะดุ้ง แต่พ่อหมอนั้นดูเหมือนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นนาง
หมอผีหนุ่มมีชื่อว่าไกร เขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม รูปร่างกำยำ สักยันต์ที่แขนและลำตัว ดวงตาเขาดูเย้ายวนจนคุณหญิงเอิบต้องหลบสายตา
"ว่าอย่างไร ข้าถามทำไม่ตอบ?"
"เอ่อ พ่อหมอ ข้าชื่อแย้ม ส่วนนี่คือนายของข้า คุณหญิงเอิบเจ้าค่ะ" แม่แย้มลนลานรีบตอบ
"เข้ามา"
หมอผีไกรพาทั้งสองเข้ามาด้านใน ภายในนั้นมีแต่ของน่าขนหัวลุก กลิ่นยากลิ่นธูปก็คละคลุ้งจนคุณหญิงเอิบต้องเอามือปิดจมูกไว้
"เจ้าว่ามา มีสิ่งใดให้ข้าช่วย"
พ่อหมอนั่งลง ทั้งสองก็นั่งตาม
"คืออย่างนี้นะเจ้าคะ นายของข้าเป็นภรรยาเอกของเจ้าพระยาสุรเดช แต่งงานอยู่กินกันมาสิบปีแล้ว แต่พักหลังๆมานี้ท่านเจ้าคุณทำตัวห่างเหิน แถมยังรับอนุเข้ามา ทั้งรักทั้งหลงนางคนนั้น จนคุณหญิงกลายเป็นหัวหลักหัวตอภายในเรือนเลยเจ้าค่ะ" แม่แย้มเล่าไปกัดฟันไป เพราะโกรธเกลียดคนพวกนั้นเหลือเกิน
"อ่าาา มันก็เรื่องปกติของพวกพระยามิใช่หรือ บางคนมีเมียเป็นร้อย ก็เห็นยังอยู่กันได้ดีมิใช่รึ?" พ่อหมอพูดแหย่คุณหญิง "แต่ถ้ามาอยู่กับหมอผีจนๆ เขาอาจจะรักเจ้าคนเดียวก็ได้นะ...."
"แหม พ่อหมอก็อย่าพูดเล่นไป"
"ถึงจะเป็นเรื่องปกติ แต่คุณหญิงก็อยากเป็นที่หนึ่งในใจสามีนี่เจ้าคะ" แม่แย้มพูดอย่างเข้าอกเข้าใจเจ้านาย
"ข้าอยากได้ยาเสน่ห์ ที่ทำให้ท่านเจ้าคุณกลับมารักข้าดังเดิม" คุณหญิงเอิบสบตาหมอผี ใบหน้างามของนางต้องแสงเทียน ราวกับภาพวาดงดงามที่มีชีวิต
"เช่นนั้น...นางแย้มเจ้าออกไปก่อน" พ่อหมอไกรสั่ง
"หาาาาา จะให้ข้าไปที่ใด ข้างนอกเงียบวังเวงเช่นนั้น เกิดผีป่าผีไพรมาหักคอข้าตายจะทำเช่นไร" แม่แย้มโวยวาย
"พิธีกรรมต้องมีแต่ข้ากับผู้ที่จะทำยาเสน่ห์" หมอผียืนยัน
"ไปนั่งรอที่ใต้ต้นไทรใหญ่ พอเสร็จพิธีคุณหญิงของเจ้าจะออกไปหาเอง"
คุณหญิงเอิบพยักหน้าให้แม่แย้มออกไปได้ "ต้นไทรอยู่ตั้งไกลนะเจ้าคะ" นางนึกห่วงคุณหญิง แต่ก็ต้องจำใจออกไป...
"เจ้าแน่ใจหรือไม่ที่จะทำพิธีนี้"
"แน่ใจเจ้าค่ะ" คุณหญิงเอิบเสียงสั่น นางอายที่ต้องมองสายตายั่วยวนของพ่อหมอ มันช่างหวานและเย้ายวนเหลือเกิน นางไม่เคยพบชายที่มีนัยน์ตาเช่นนี้มาก่อน....
"ถอดเสื้อผ้าของเจ้าออก" หมอผีไกรออกคำสั่ง "พิธีกรรมจะได้ผลหากเจ้าเชื่อฟังข้า"
"เจ้าค่ะ"
นางตั้งใจแน่วแน่แล้ว ถึงแม้จะรู้สึกว่าเสื่อมเสียเกียรติอยู่บ้าง แต่เพื่อให้ได้หัวใจของเจ้าพระยาสุรเดชกลับคืนมา นางยอมทำทุกอย่าง
นางปลดชุดของตนเองออกช้าๆ เรือนร่างงดงาม ผิวกายนวลเนียนสมกับเป็นผู้รากมากดี
"ขึ้นมานอนบนแท่นพิธี"
หมอผีไกรชี้ไปที่เตียงขนาดพอดีนอนหนึ่งคน ความจริงมันเป็นเตียงนอนเขา ไม่เคยมีใครได้ขึ้นไปนอนมาก่อน!!!
น้ำมันกลิ่นหอมถูกหยดลงบนต้นคอขาว มือหยาบกระด้างลูบไล้ ก่อนที่จะเลื่อนขึ้นมาที่ริมฝีปากนาง
"โอมมมม จงรัก จงจูบ จงเลีย" เขาลูบปากนางไปมา คุณหญิงถึงกับตัวสั่น สองปีแล้วที่ผู้เป็นสามีไม่แตะต้องนางเลย...
เขาหยดน้ำมันลงที่ดอกบัวตูมสองเต้า กลีบดอกแข็งชูชัน มือสากลูบปลอบใจ ถูเคล้นยอดดอกบัวงาม จนคุณหญิงเอิบเม้มปากแน่น ใบหน้านางเหยเก เสียวสยิวจนเก็บอาการไม่อยู่
"โอม ร่างกายนี้จงรัก จงถวิลหา"
มือใหญ่ลูบไล้ลงมาที่หน้าท้อง นางเสียววาบ เหงื่อเริ่มไหลซึม
"เอาเช้า เอาเย็น เอาแต่รูนี้"
ฝ่ามือเลื่อนลงมาที่จุดสยิว สองกลีบถูกแหวกอ้า น้ำมันถูกชโลม นิ้วกลางค่อยๆชำแรกเข้าไปด้านใน
"อะ อ๊าาาาาา"
สองปีแล้วที่สามีไม่สัมผัสนางเลย คุณหญิงเอิบผู้เหงากายเหงาใจ อ้าขาออกกว้าง ควบคุมอาการของตัวเองไม่อยู่
"แทงเช้า แทงบ่าย แทงเย็น แทงทั้งวันทั้งคืน"
นิ้วใหญ่จ้วงแทง กระแทกรูสวาทนางอย่างรุนแรง
"เอาแต่รูนี้ แทงแต่รูนี้" พ่อหมอร่ายมนต์ เพิ่มนิ้วเป็นสาม กระหน่ำแทงเข้าออก น้ำหวานคุณหญิงไหลนอง ขานางสั่นระริก
"อ๊าๆๆๆๆๆ พ่อหมอออ"
นางเสียวใจแทบขาด นี่มันพิธีอะไรกัน ทำไมถึง.... "อูยยยยย" นางตัวสั่น ความปรารถนาที่กักเก็บไว้มานานเริ่มทะลักทลาย
"เพี้ยงงงงงง"
หมอผีไกรอมน้ำแล้วพ่นใส่เนินสวาทนาง เขาชักนิ้วออก ก่อนจะใช้ฝ่ามือบดบี้เม็ดสวรรค์ที่กำลังแข็งเป็นไต
"รักเม็ดนี้ รักรูนี้ ดูดเลียทุกวัน เพี้ยงๆๆๆๆๆ"
ฝ่ามือถูขยี้ เม็ดแข็งถูกเสียดสี คุณหญิงเอิบเอวลอย ความเสียวสุดขีดทำตัวนางกระตุกเฮือกๆ
"อะ อะ อ๊าๆๆๆๆๆๆ"
นางดิ้นตัวบิดตัวงอ พ่อหมอลุกขึ้นก่อนจะเป่าน้ำใส่ทั่วตัวนาง
"เพี้ยงๆๆๆๆๆๆ"
----------------------
"อะ คุณหญิงมาแล้ว"
แม่แย้มที่นั่งตบยุงรออยู่เสียนานรีบวิ่งไปหาผู้เป็นนาย
"เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ"
"อือ พ่อหมอให้ยาเสน่ห์มา เจ้าต้องหาทางผสมใส่อาหารให้คุณพี่กินให้ได้นะ"
"ได้เลยเจ้าค่ะ เชื่อมืออีแย้มได้เลย"
บทล่าสุด
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ท่ายากกับเมีย!!
NC ท่ายากกับเมีย!!ไกรยืนแนบอยู่กับขอบประตู มุมปากยกยิ้มอย่างพึงใจ นัยน์ตาดำขลับเต็มไปด้วยไฟปรารถนา นางเอิบช่างงดงามยามต้องแสงเช่นนี้ ผิวขาวเนียนชุ่มไปด้วยเหงื่อ เส้นผมยุ่งเหยิงปรกลงมาตามลาดไหล่ ริมฝีปากแดงช้ำเผยอออกจากเสียงหอบกระเส่าเขาเดินเข้าหานางที่ยังไม่ทันตั้งตัว มือหยาบกร้านของเขาจับข้อเท้านางไว้ ก่อนจะค่อยๆ โน้มตัวลงมา ปลายจมูกของเขาไล้ผ่านต้นขา สร้างความร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งกาย นางเอิบสั่นสะท้านทุกสัมผัสของเขา ลมหายใจร้อนผ่าวของไกรไล่ผ่านผิวเนื้ออ่อนไหว แหย่ลิ้นเข้าไปในรูนาง ตวัดลิ้นระรัว ปลุกกระแสความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นอย่างยากจะห้ามใจนางเอิบเสี้ยนรูมาก ดวงตานางฉ่ำเยิ้ม หัวใจเต้นรัว“พี่ไกร...” นางครางเสียงแผ่วไกรไม่พูดอะไร เขาลุกขึ้นแล้วโน้มตัวไปหานางเอิบ จับปลายคางนางเชยขึ้นก่อนกดริมฝีปากลงอย่างเร่าร้อน ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาเกี่ยวกระหวัด ดูดดึงความหวานจากริมฝีปากของนางจนแทบหมดสิ้น มือหนากอบกุมทรวงอกอวบ ลูบไล้ บีบคลึงราวกับกำลังหลอมละลายนางไปทั้งร่าง"อ่าาาาห์"นางเอิบครางกระเส่าเมื่อเขาเลื่อนริมฝีปากลงมา ซุกไซ้ที่ซอกคอ ดูดเม้มจนเกิดรอยแดง ไล้ต่ำลงมาสู่เนินอก นางแอ่นอกข
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC เ.ี่ยน อยากมีลูก
NC เ.ี่ยน อยากมีลูกยามเช้าตรู่ของวันใหม่มาถึง หมอกจาง ๆ ปกคลุมลำน้ำ ขับเน้นให้ท่าเรือดูเงียบเหงานางดวงยืนส่งนางเอิบที่ละทิ้งยศถาบรรดาศักดิ์ ตัดสินใจไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับไกรที่ละทิ้งอาชีพหมอผีแล้วเช่นกันเมื่ออยู่ที่ท่าเรือ สายตาของนางดวงเต็มไปด้วยความห่วงใย "ข้าหวังว่าท่านจะพบความสุขแท้จริงที่นั่น" นางกล่าวพลางยื่นห่อเสบียงให้เอิบ"ขอบน้ำใจแม่ดวงนัก" เอิบเอื้อมมือรับ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกหลายหลาก"ไปเถิด" นางดวงยิ้ม ก่อนหันไปพยักหน้าให้ไกร ชู้รักของนางเอิบ ที่บัดนี้เลื่อนขั้นมาเป็นสามีเต็มตัว"โชคดีเช่นกันนะแม่ดวง" นางเอิบกล่าวลาเรือของพวกเขาเคลื่อนออกจากท่า ล่องไปตามสายน้ำเชี่ยวของเจ้าพระยา ใช้เวลาเดินทางอยู่หลายวันกว่าพวกเขาจะมาถึงหมู่บ้านดงเร้นอีกคราหมู่บ้านกลางป่าลึกแห่งนี้ยังคงสงบเช่นเดิม กระท่อมไม้ไผ่ของพวกเขายังคงตั้งอยู่ท่ามกลางไร่ผักและคอกไก่ที่พวกเขาช่วยกันสร้างขึ้นเมื่อคราก่อนหนึ่งเดือนต่อมาชีวิตที่นี่เรียบง่ายและสงบสุข เอิบตื่นเช้าขึ้นมาตักน้ำจากบ่อ เตรียมสำรับกับข้าว ไกรออกไปหาสมุนไพรในป่าลึก ตกเย็นเขาจึงกลับมาพร้อมปลาสด ๆ ที่หามาได้จากลำธาร"ข้าชักชอบชีว
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! ลาก่อน..ไอ้เดช!!
ลาก่อน..ไอ้เดช!!แสงแรกของวันค่อย ๆ ทาบทับลงบนหลังคาเรือนภายในพระนครศรีอยุธยา หมอกจาง ๆ ลอยอ้อยอิ่งเหนือแม่น้ำเจ้าพระยา ลมยามเช้าพัดกรูมาต้องผิวน้ำเกิดเป็นระลอกคลื่นเล็ก ๆ ที่สะท้อนแสงตะวันเป็นประกายระยิบระยับ รุ่งอรุณเช่นนี้มักเป็นช่วงเวลาที่พ่อค้าแม่ค้าเริ่มตั้งร้านริมคลอง ชาวบ้านพากันออกจากเรือนมุ่งหน้าไปยังตลาด ขณะที่เหล่าขุนนางและข้าราชการต่างเตรียมตัวเข้าสู่การทำงานตามหน้าที่ของตนแต่เช้านี้แตกต่างออกไปความเงียบสงัดอันผิดปกติค่อย ๆ แผ่ซ่านไปทั่วพระนคร ไม่มีเสียงหัวเราะของบรรดาเด็กเล็กที่วิ่งไล่จับกันหน้าบ้าน ไม่มีเสียงพ่อค้ายกยอปอปั้นสินค้าอันโอชะของตน เหล่าผู้คนต่างมารวมตัวกัน ณ ลานหน้าศาลหลวง ตั้งแต่ยังไม่ทันฟ้าสาง เพื่อรอชมเหตุการณ์สำคัญ นั่นก็คือการตัดสินคดีความของเจ้าพระยาสุรเดชและพรรคพวกอีกด้านหนึ่ง ภายในเรือนใหญ่ของเจ้าพระยาสุรเดช นางจันทร์ หญิงสาวผู้เคยสำเริงสำราญกับทรัพย์สินที่ได้มาจากสามี พอรู้ว่าคดีพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ ก็ถึงกับหน้าซีดเผือด "ข้าต้องไป..." นางเดินวนไปมาอยู่ภายในห้อง หยิบข้าวของเครื่องใช้ที่เป็นของมีค่าอัดแน่นลงไปในหีบไม้ แต่พอปิดหีบก็พบว่ามันหนัก
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC จุกรูหูแทบตาย!!!
NC จุกรูหูแทบตาย!!!ในเช้าวันรุ่งขึ้น ศาลหลวงได้รับเรื่องร้องทุกข์เกี่ยวกับการปล้นเรือนของบิดาคุณหญิงเอิบ และมีคำสั่งให้ขุนศรีนำพยานหลักฐานเข้าสู่กระบวนการพิจารณาคดีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วกรุงศรีอยุธยา บรรดาขุนนางที่เกี่ยวข้องกับเจ้าพระยาสุรเดชเริ่มแตกตื่น พวกมันบางคนพยายามทำลายหลักฐาน บางคนหาทางหลบหนีแต่ไม่มีใครหนีพ้น....หลวงพิชัย ผู้เคยหวังจะเอาตัวรอด กลับถูกจับกุมเสียเอง"ปล่อยข้า ...ไอ้ไพร่อย่ามาแตะตัวข้า""ข้าไม่เกี่ยว ข้าถูกใส่ร้าย ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!!"ขุนศรียืนอยู่ในศาลหลวง ในมือของเขาคือจดหมายและคำให้การของพยาน "คดีนี้ต้องได้รับการพิจารณาโดยละเอียด ขอให้ศาลหลวงโปรดพิจารณาอย่างยุติธรรม"บรรดาขุนนางที่นั่งอยู่บนบัลลังก์พยักหน้า พวกเขารับเอกสารอย่างเคร่งขรึมในที่สุด แผนการของคุณหญิงเอิบก็มาถึงจุดสำคัญที่สุดในคืนหนึ่ง ก่อนวันที่ศาลจะตัดสินชะตากรรมของผู้เกี่ยวข้องทั้งหมด คุณหญิงเอิบยืนมองพระจันทร์เต็มดวง นางยกมือขึ้นแตะแหวนหยกเบาๆ ก่อนจะพึมพำ"เหลือเพียงสิ่งเดียวที่ข้าต้องทำ ก่อนจะจากที่นี่ไปตลอดกาล"
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC วางแผนจนน้ำเยิ้ม...
NC วางแผนจนน้ำเยิ้ม...สองวันต่อมาเสียงกลองยามตีบอกเวลายามสองดังก้องทั่วอยุธยา แสงจันทร์สาดส่องเป็นประกายเหนือแม่น้ำเจ้าพระยา ทว่าภายในเงามืดของที่พำนักแห่งหนึ่งในกรุงศรีอยุธยา สองร่างกำลังนั่งสนทนาอย่างเคร่งเครียดพ่อหมอไกรและคุณหญิงเอิบ"พวกมันเริ่มไหวตัวแล้ว" พ่อหมอไกรพูดเสียงต่ำ พลางวางม้วนกระดาษเก่าคร่ำคร่าลงบนโต๊ะไม้เล็กๆ ในห้องลับ "เจ้าพระยาสุรเดชถูกจับ แต่คนที่เกี่ยวข้องยังมีอีกหลายคน หากเราต้องการลากมันลงมาให้หมด เราต้องหาหลักฐานที่แน่นหนากว่านี้""ท่านคิดว่าเราควรเริ่มจากที่ใด" คุณหญิงเอิบถาม ดวงตาของนางทอประกายเยือกเย็น แต่แฝงไปด้วยความร้อนเร่าอย่างลึกล้ำพ่อหมอไกรสบตานาง ความมืดของค่ำคืนไม่อาจปิดบังแรงปรารถนาที่สุมอยู่ในอกได้ มือของเขาเอื้อมไปแตะหลังมือของนาง ลูบไล้ปลายนิ้วเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ สอดประสาน มือของเขาเย็นเฉียบ แต่นางกลับรู้สึกว่ามันกำลังแผดเผาทั้งร่างให้ร้อนรุ่ม"ข้าเพิ่งได้ข่าวจากแหล่งข่าวในราชสำนัก มีขุนนางบางคนที่ได้รับเงินจากเจ
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! บาปนั้นคืนสนอง
บาปนั้นคืนสนอง"ที่แท้โจรชั่วนั่นคือท่าน!!"คุณหญิงเอิบปาดน้ำตา นางรู้แล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดคือใคร และนางก็รู้เช่นกันว่า จะไม่มีวันยอมให้ความจริงนี้ถูกฝังกลบไปพร้อมกับอดีตในคืนที่เงียบสงัดภายใต้แสงจันทร์นวลผ่อง คุณหญิงเอิบซ่อนกายอยู่ในเงามืดของเรือนเจ้าพระยาสุรเดช หัวใจเต้นแรงระรัว นางเม้มริมฝีปากแน่น กลั้นลมหายใจให้เงียบที่สุดเพื่อไม่ให้ใครจับได้ นางดวงที่อยู่เคียงข้างกันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูคุณหญิงเอิบด้วยเสียงสั่นเครือ“ขออภัยเถิดเจ้าค่ะคุณหญิง ข้ามิรู้มาก่อนว่าวันนี้ที่เรือนใหญ่จะมีแขก” นางดวงกล่าว สีหน้ารู้สึกผิดเป็นอย่างยิ่ง นางเป็นเพียงทาสที่ทำงานอยู่ในไร่ในสวน ไม่ค่อยได้ขึ้นมาเรือนใหญ่ จึงไม่อาจรู้ได้ว่าคืนนี้เจ้าพระยาสุรเดชมีแขกมาดื่มสุราด้วยที่เรือน"ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆๆๆๆ"เสียงหัวเราะหยาบโลนดังลอดออกมาจากโถงกลางของเรือน น้ำเสียงกระด้างและคำพูดส่อเสียดของเหล่าบุรุษที่กำลังสนุกสนานกับเหล้าและการเล่นพนัน ทำให้คุณหญิงเอิบต้องรีบตัดสินใจ นางร
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน11.9K viewsนักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก
ชาไทยเย็น9.1K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว55.2K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน187.8K viewsวาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน
ต้นไม้แห้ง227 viewsปรปักษ์รักท่านแม่ทัพ
ceres454 viewsในวันที่ใจของข้าสิ้นรัก
28พิจิกาเฉิน5.0K viewsข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน
ฉู่เฉียว2.9K views
