EP.06 อยากมากเหรอ

          อุไรกางขาออกกว้าง ร่ำร้องให้บุญมาแทงหล่อนอยู่เร่าๆ นั่นทำให้มิลินเสียววาบ หล่อนเสียดเสียวบริเวณนั้นจนอยากหาอะไรมาแหย่โดยเร็ว อยากร่ำร้องเหมือนที่อุไรทำ อยากบอกให้เขาแทงมาเร็วๆ แรงๆ แทงทีเดียวให้มิดด้าม หล่อนอยากรู้ว่าทั้งยาวและใหญ่ขนาดนั้นจะทำให้หล่อนรู้สึกแบบไหน มันจะเติมเต็มทุกความอยากของหล่อนหรือเปล่า เพราะที่เจอมา ดุ้นของกวินขนาดไม่ได้ 3 ใน 4 ส่วนของน้าบุญมาด้วยซ้ำ

          “พี่บุญมา... ใส่สิจ๊ะ ได้โปรด... อุไรอยากได้ ซี้ด… ใส่สิจ๊ะ”

          “ใส่ก็ได้ แต่อุไรต้องสัญญาก่อน”

          “อื้อ… พี่บุญมา”

          “สัญญามาก่อนว่าจะเลิกกับนายห้าง”

          “พี่บุญมา อย่าเขี่ย ซี้ด…” อุไรบิดตัวด้วยความเสียว เพราะบุญมาต้องการคำตอบ นิ้วมือก็เขี่ยติ่งของอุไรไปด้วย

          “พี่บุญมาจ๋า… อุไรอยาก ซี้ด… ใส่นะจ๊ะ ใส่แรงๆ เร็วๆ ซี้ด…”

          “ใส่ก็ได้ แต่ต้องสัญญา”

          “ซี้ด… พี่จ๋า… ใส่หน่อย ซี้ด… เข้ามาอีก โอว… เอาเข้ามาอีก”

          อุไรสั่นไปทั้งร่างเพราะบุญมาไม่ยอมใส่แต่กลับแหย่ค้างไว้ จนอุไรต้องเป็นฝ่ายยกสะโพกเข้าหา แต่บุญมาก็โหย่งตัวออก

          “โอว… พี่จ๋า… อย่าแกล้งอุไร ซี้ด…”

          “สัญญา แล้วพี่จะกระทุ้งให้ทะลุปาก” ไม่พูดเปล่าแต่ทำท่าเสียบเข้าก่อนจะถอนตัวออกอย่างเร็วจนอุไรผวา

          “ซี้ดดดดด… พี่บุญมา โอว… ใส่นะจ๊ะ ใส่นะ โอว… อย่าแกล้ง… โอว… ฉันสัญญาแล้ว”

          “สัญญาอะไร บอกมาสัญญาอะไร”

          “ซี้ด… จะเลิกเป็นเมียนายห้าง จะมาแต่งงานกับพี่ ซี้ด… พี่บุญมาจ๋า… ฉันสัญญาแล้ว โอ๊ะ… อ๊ายยยยย”

          บุญมาทำตามที่อุไรบอกทุกอย่าง แค่แทรกร่างเข้าตรงจุด ดุ้นใหญ่ก็สอดใส่อย่างเร็ว แรง และสุดด้ามจนอุไรตาเหลือก ขาชี้ ตัวสั่น อ้าปากครวญคราง

          “โอ้ววววว… พี่บุญมาจ๋า… โอว… ผัวขา… ซี้ด… โอว… ดีเหลือเกิน ซี้ด… เสียวอะไรอย่างนี้ โอว… ดี… ซี้ด…”

          สิ่งที่เห็น เสียงที่ได้ยินคือคำตอบทุกอย่าง นั้นคืออุไรจะเลิกเป็นเมียคุณเตี่ย แล้วมาเป็นเมียน้าบุญมา แต่เสียงจังหวะกระแทกกระทั้นที่บุญมากระทำต่ออุไรก็ทำให้มิลินลืมทุกสิ่ง สายตาจับจ้องแต่จังหวะนั้น มือกำผักสีส้มในมือแน่นประเมินขนาดจากความรู้สึก หล่อนว่าไม่ต่างจากขนาดของน้าบุญมาสักเท่าไร

          มิลินกลืนน้ำลายลงคอ ตามองกิจกามเข้าจังหวะตรงหน้าไม่กะพริบ แยกต้นขาออกจากกัน อยากจะจดจ่อความยิ่งใหญ่นั้นให้รู้รส ทว่าไอสัมผัสจากด้านหลังว่ามีบางสิ่งมาประชิดตัวก็ทำให้หล่อนสะดุ้ง ปากขยับจะกรีดร้องแต่ยังช้าไปกว่าฝ่ามือที่ตะปบปิด พร้อมกับท่อนแขนแข็งแกร่งตวัดรัดรอบเอวหล่อนก่อนกระชากให้พ้นไปจากตรงนั้น

          ดวงตาของมิลินเบิกกว้าง ร่ำร้องให้คนที่ทำกิจกามตรงหน้าหันมา แต่ทั้งบุญมากับอุไรก็พร้อมจะลืมฟ้าลืมฝนกันอยู่แล้ว ทั้งคู่กระแทกกระทั้นใส่กันโดยไม่มองหล่อนเลยสักนิด แต่หล่อนจะทำอย่างไร

          มิลินครุ่นคิดพยายามดิ้นรนทุกหนทางเพื่อจะให้รอดพ้นจากสถานการณ์ตรงหน้า แต่ความมืดรอบตัวกับความเงียบที่ไร้เสียงแมลงกลางคืน หล่อนกลับเหมือนถูกฉุดดึงลงสู่นรก นรกที่หล่อนไม่มีทางล่วงรู้ได้เลยว่าผู้ชายที่กอดกระชับรอบเอวหล่อนและพยายามลากให้พ้นจากตรงนี้จะพาหล่อนไปที่ไหน รู้แต่ว่าไม่ใช่สิ่งดีแน่

          ‘อื้อ… ปล่อยฉัน ไอ้บ้า! ปล่อยฉัน!’

          นั่นคือเสียงร่ำร้องแต่กลับฟังไม่รู้เรื่องและไม่ดังมากพอเพราะฝ่ามือแข็งของมันกดทับไม่ปรานี และแค่พ้นแนวสวนออกมาไกล จู่ๆ คนด้านหลังก็หยุด

          มิลินหน้าตาตื่น กวาดสายตามองรอบด้าน เพราะไอ้บ้านี่พาหล่อนมาด้านหลังสุดของสวนติดกับลำคลอง มันคงไม่คิดจะทำหล่อน แบบที่น้าบุญมาทำกับอุไรใช่ไหม

          “ชู่ววววว…”

          เสียงเป่าลมจากปากเข้าที่ซอกคอทำให้มิลินสะท้านเฮือก และยิ่งสะท้านมากขึ้นเมื่อความแข็งขืนของบางสิ่งถูไถอยู่กับบั้นท้าย ความกลัวราวจะหายไปกลายเป็นอีกความรู้สึกหนึ่ง ไอ้บ้านี่ตั้งใจจะทำแบบนั้นใช่ไหม แล้วหล่อนล่ะควรทำยังไง

          มิลินหลับตาสั่นไปทั้งร่าง สั่นจนได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของมัน ก่อนที่เสียงพูดจะทำให้หล่อนนิ่งขึง ทุกสิ่งที่คิดราวร่วงหายกระจายเป็นอากาศ เมื่อเสียงนั้น…

          “อยากมากเหรอหนูลิน”

          เสียงทุ้มนั้นเป่ารดอยู่ที่ซอกคอ ทว่าทำให้มิลินอึ้งจนพูดไม่ออก เพราะนั่นหมายความว่าทุกสิ่งที่หล่อนทำ… คุณเตี่ยเห็น

          ฝ่ามือที่ทาบปิดริมฝีปากค่อยๆ ลดลง แต่ไม่ได้ละไปจากร่างกายของหล่อน เพราะเพียงละออกแต่กลับลูบไล้จากปลายคางลงมาตามลำคอเคลื่อนลงมาถึงทรวงอกอวบที่หอบหายใจถี่จากสัมผัส กอบกุมลงน้ำหนักบีบเค้น ฝ่ามืออีกข้างก็คลายออกและรั้งหล่อนให้หันเข้าหา ดันเข้าชิดร่างจนความแข็งขืนเสียดสีอยู่บริเวณหน้าท้อง และปะป่ายที่บริเวณนั้น จนหล่อนเกือบแล้วที่จะร้องคราง

          “ว่าไงล่ะ ฉันถามว่าอยากมากเหรอ”