LOGIN‘ยามเช้า...วันรุ่งขึ้น’
“ผลั๊ก...” อันโตนิโอ เงยหน้าจากเตาที่แพนเค้กพร้อมทานอย่างสวยงาม
“สวัสดียามเช้าครับ” คริสต์ทักทายอันโตนิโอ เมื่อเดินออกมาจากห้องนอนกอหญ้า
“สวัสดีครับ...มื้อเช้าเป็นแพนเค้กกับกาแฟมั้ยครับ” อันโต ทักทายตอบพร้อมมองคริสต์ในชุดทำงานอย่างเรียบร้อยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงแสลกซ์สีดำ และเน็กไทสีโทนเดียวกับเสื้อ
“ขอบคุณครับ...” คริสต์รับไมตรีนั้น อันโตเตรียมแพนเค้กให้คริสต์ ส่วนคริสต์เดินไปที่เครื่องชงกาแฟสดที่น่าจะเป็นอันโตที่ทำไว้เรียบร้อยแล้ว คริสต์เพียงแค่หยิบแก้วกาแฟรินกาแฟดำที่ควันลอยหอม และเดินมานั่งที่ท๊อปตรงข้ามกับ อันโ
กอหญ้าเมื่อกลับมาถึงบ้านของคริสต์ รถเลี้ยวเข้ามาในบ้าน คริสต์ลงจากรถและมาเปิดประตูให้คุณหญิงศศิธรลงจากรถ เป็นจังหวะที่กอหญ้าก็ลงจากรถมาเช่นกันโดยที่ไม่ดับเครื่องยนต์ เธอทำเพียงยืน “สวัสดีค่ะคุณแม่” กอหญ้ายกมือทำความเคารพคุณหญิงและรีบกลับเข้าไปในรถ ‘ล็อค’ เสียงล็อคประตูรถทันทีที่กอหญ้าปิดประตู คริสต์ที่ช้าเพียงเสี้ยววินาที เขาช้ากว่ากอหญ้าดึงประตูไว้ไม่ทัน “หญ้า!...ออกมาคุยกันก่อน” กอหญ้าไม่หันไปมองเธอทำเพียงมองกระจกข้างว่าคุณหญิงศศิธรและคริสต์จะไม่ได้รับอันตรายถ้าเธอจะเคลื่อนรถออกไป “หญ้า หญ้า” คริสต์ตะโกนตามหลังแต่ก็ไม่ทำให้กอหญ้าหยุดหรือชะลอรถแต่อย่างใด คริสต์ถอนหายใจสีหน้าแสดงออกถึงความกังวลใจอย่างชัดเจน แต่เขาก็ไม่สามารถตามกอหญ้าไปได้ทันที เพราะรถเขาอยู่ที่สถานี ส่วนรถคันอื่นกุญแจก็อยู่ในบ้านของคุณหญิงศศิธร&
คริสต์ขมวดคิ้ว ดวงตาหลี่มองโต๊ะที่นั่งกันอยู่สามคน “บ้าจริง...” คริสต์คำรามในคอเมื่อเดินเข้ามาใกล้โต๊ะในร้านที่กอหญ้าแจ้งให้ทราบ คริสต์เรียกพนักงานในร้านเมื่อคนทั้งสามเห็นว่าคริสต์มาถึงแล้ว “ขอโทษนะครับ มื้อนี้ผมจะเป็นเจ้าภาพ ผมต้องการนั่งหัวโต๊ะ ช่วยจัดที่ให้หน่อย...” คริสต์พูดเบาๆ และหยิบแบ้งสีม่วงส่งให้พนักงานคนนั้น “...นี้ถือว่าเป็นทิปที่สร้างความยุ่งยากนะครับ” คุณหญิงศศิธรยิ้มเล็กน้อย เมื่อริต้าที่กำลังจะทักทายคริสต์ เพราะโต๊ะสำหรับสี่ที่นี่ มีที่ว่างอีกหนึ่งคือข้างริต้า ที่คริสต์พยายามจะรักษามารยาทที่สุดแล้วที่ไม่ไล่ริต้าไป และสิ่งที่ไม่คาดคิดของทุกคน คริสต์ที่จบธุระกับพนักงานของร้าน เขาเดินก้มหน้าไปหอมแก้มคุณหญิงศศิธรและกอหญ้า เขาไม่ได้สนใจว่าคนอื่นที่ไม่รู้จักพวกเขาจะคิดอย่างไรกับภาพนี้ แต่เขาต้องการให้ริต้าเห็นว่าผู้หญิงที่มีความสำคัญกับเขามีเพียงแม่และเมียท
“คุณแม่เรียกริต้า ว่าริต้าอย่างเดิมดีกว่านะคะ...” ริต้าแสร้งทำเป็นยิ้ม เพราะคุณหญิงศศิธรแสดงออกชัดเจนถึงความห่างเหิน “ขอบใจที่ยังนับถือกัน...ว่าแต่มีอะไรอีกมั้ย” “คุณแม่มาซื้อของให้คริสต์เหรอคะ?...ให้ริต้าช่วยมั้ยคะ ริต้าทราบดีค่ะว่าคริสต์เขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร...” ริต้าพูดไปพร้อมกับทอดสายตามองกอหญ้าที่ยังคงทำเพียงยืนเงียบๆ “ไม่เป็นไรอย่าให้ต้องรบกวนกันเลย เราสองคนทำกันเองได้” คุณหญิงศศิธรยังคงรักษามารยาทและความเป็นทางการกับริต้าอยู่เช่นเดิม “ไม่เป็นไรค่ะ...” ริต้าทำเป็นมองข้ามสิ่งเหล่านั้น และเข้าประคองคุณหญิงศศิธรและพาไปเลือกเสื้อผ้าให้กับคริสต์ กอหญ้าก็ยังเหมือ
“เริ่มพูดเหมือนดารานักแสดงเลยนะคะ” คริสต์หันมายิ้มกับคำแซวของกอหญ้าและเดินเข้ามาใกล้ขณะที่มือจัดเนคไทไปด้วย “พี่ไปก่อนนะ...” คริสต์พูดพร้อมกับก้มไปหอมแก้มกอหญ้า “พี่คริสต์ไม่ทานมื้อเช้าเหรอคะ?” “เดี๋ยวพี่ไปกินที่บ้านคุณแม่...หญ้าตามสบายเพราะนี้ยังเช้าอยู่มาก” กอหญ้าพยักหน้าเข้าใจและเขย่งเท้าหอมแก้มคริสต์ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องนอนไป กอหญ้าเดินเข้าห้องน้ำไปกว่ายี่สิบนาทีที่เธอออกจากห้องน้ำอีกครั้ง เสียงเคาะประตูหน้าห้องนอนทำให้กอหญ้าที่ยังอยู่ในเสื้อคลุมเดินไปเปิดประตู “สวัสดีค่ะคุณแม่...” กอหญ้ากล่าวทักทายพร้อมยกมือที่ทำเป็นประจำทุกวันที
“หญ้าไม่ได้น่าเกลียด แต่รอยยิ้มของหญ้าที่พี่เห็น คือ รอยยิ้มของหญ้าเหมือนกับว่าหญ้ากำลังมองสิ่งน่าเกลียดขี้เหร่อะไรประมาณนั้น” กอหญ้ายิ้มและหัวเราะออกมากับสิ่งที่ได้ยิน “หญ้าเปลี่ยนใจยังทันมั้ยคะ?” “ไม่ทันแล้ว” คริสต์ตอบกลับอย่างอ่อนโยน และโน้มหน้าไปหอมแก้มเนียนนั้นข้างหนึ่งและถอยออกมา คริสต์ยิ้มตอบให้กับรอยยิ้มของกอหญ้า “ผ่าน ฉากยิ้ม” “อะไร?” กอหญ้าถามกลับอย่างไม่เข้าใจ “เมื่อกี้รู้สึกยังไงถึงยิ้มออกมา” “ก็ดีไง...”&n
ก๊อก ก๊อก เขมิกาหันไปที่ประตูอย่างรอคอยเมื่อหน้าที่ถูกส่งต่อมาที่เธอ “สวัสดีค่ะ...พี่เขม” กอหญ้ายกมือไหว้ทักทายผู้อวุโสกว่า “สวัสดีค่ะ...คุณหญ้า...มีอะไรกับคุณคริสต์หรือเปล่าคะ?” “หน้าหญ้าแสดงชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” “ก็ไม่เชิงค่ะ...มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ย?” “พี่เขมค่ะ...คือว่าหญ้า หญ้า...รู้สึกเหมือนว่า หญ้าหึงพี่คริสต์กับนักแสดงนำหญิงพ่ายกลซาตาน...หญ้าแย่มากเลยใช่มั้ยคะ?” เขมิกายิ้มออกมาพร้อมประคองกอดกอหญ้า 







