หลังจากชายหนุ่มกับมาถึงบ้าน ยังคงนึกเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้มองไปส่วนไหนของบ้านก็มีแต่ภาพความทรงจำที่อยู่กับหญิงสาวเต็มไปหมดทำไมหญิงสาวถึงไม่ยอมแต่งงานกับเขา??หรือเธออาจจะมีคนอื่นอยู่ในใจแล้ว??ถ้าเธอแอบมีใจให้คนอื่นแล้วเขาจะอยู่ยังไง??ถ้ามันเป็นเรื่องจริงแล้วเขาจะอยู่อย่างไร??แล้วยังต้องให้เขารออีกหกเดือนเพื่อรอคำตอบมันทรมานจิตใจคนรอนานไปหรือเปล่า??เธอใจร้ายกับเขามากไปหรือไหม??ตั้งแต่เขาเห็นหน้าเธอเมื่อตอนเป็นสาวครั้งแรกเขาก็ตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว เธอช่างน่ารัก สดใส เวลาที่เธอยิ้มเหมือนโลกทั้งใบนั้นกลายเป็นสีชมพู จากที่เขาคอยเอาแต่บ้าทำแต่งาน งาน งานและงาน แต่เมื่อหญิงสาวถูกส่งตัวมาฝึกงานกับเขาก็ทำให้เขานั้นคอยตามติดแต่เธอ คิดถึงเธอทุกวันก่อนหน้านี้พ่อกับแม่ของเธอก็มาคุยกับเขาเรื่องที่จะยกหญิงสาวให้เขาดูแลก่อนที่เธอจะกลับจากอังกฤษ เขาคิดว่ารอวันที่เขาและเธอแต่งงานกันและพร้อมเขาก็พร้อมที่จะดูแลเธอ แต่วันนั้นมีเหตุการณ์เกิดขึ้นเธอนั้นแอบหนีเที่ยวแล้วยังไปจูบกับชายอื่นทำให้เขาโมโหและสติขาดสะบั้น ทำให้เขานั้นบังคับขืนใจหญิงสาวอย่างที่เขาไม่เคยคิดจะทำมาก่อน แต่เธอนั้นเอาแ
“ไม่เจอกันนานเลยนะครับ คุณติณภพ!!”“ครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย”“ดูโทรมจังเลยยนะครับ ตั้งแต่โมริไม่อยู่”“ก็อย่างที่เห็นแหละครับ”“หึหึ”“วันนี้มาหาผมมีธุระอะไรเหรอครับ??”“ผมบังเอิญผ่านมาเลยแวะมาเยี่ยมคุณนะครับ ว่าโมริไม่อยู่คุณยังสบายดีไหม แต่วันนี้เห็นสภาพคุณแล้ว ผมก็เข้าใจแล้วครับ”“ขอบคุณนะครับที่ยังอุตส่าห์แวะมาเยี่ยม”“หึหึ ยินดีครับ” มาร์ชเห็นสภาพติณภพแล้วคิดว่าน่าจะช้ำใจอย่างหนักที่เพื่อนสนิทของเขานั้นปฏิเสธการแต่งงานกับติณภพไป ถึงกับสภาพดูซูบผอมลง นวดเคราดูรุงรัง ทำให้เขานั้นแอบสงสารชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าไม่น้อย“ดื่มกาแฟด้วยกันสักแก้วดีไหมครับ”“ก็ดีนะครับ”“งั้นเชิญนั่งตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมจะไปชงกาแฟมาให้” พูดจบติณภพก็เดินออกไปจากห้องทำงานของเขาเพื่อไปชงกาแฟให้กับเพื่อนสนิทของหญิงสาว“นี่ครับกาแฟของคุณ”“ขอบคุณนะครับ โอ้ น่าทึ้งมากรู้ได้อย่างไงเหรอครับว่าผมชอบกินกาแฟอเมริกาโน่”“ผมเคยเห็นคุณดื่มตอนที่ไปเที่ยวกับโมรินะครับ”“คุณนี้ช่างสังเกตุจริงๆ”“ครับ เป็นเรื่องธรรมดาของผมอยู่แล้ว”“เป็นธรรมดาหรือแอบสะกดรอยตามพวกผมกันแน่ ฮ่าๆ”“คุณก็รู้อยู่แล้วนี่ครับ แล้วจะถามผมทำไม??”“เ
ตึกตัก!! ตึกตัก!! ตึกตัก!!‘หรือว่าแขกคนสำคัญของคุณอาทิตย์ก็คือ..โมริ ใช่ต้องเป็นเธอแน่ๆ’เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ก็พบว่า เป็นเด็กน้อยผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินมาหยุดอยู่ใกล้เขา และยืนมองเขาด้วยแววตาสงสัยเมื่อเขาเห็นดังนั่นก็คิ้วขมวดชนกันและถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แต่ทำไมกลิ่นหอมเหมือนโมริจัง“เห้อ!!! นึกว่าจะเป็นหนูเสียอีก คงจะคิดถึงมากเกินไป” เขาพึมพำออกมา“คุณลุงมานอนทำไมอยู่ตรงนี้เหรอคะ??” เด็กหญิงถามด้วยสงสัยและเอียงคอมองตาแป๋ว“เออ..คือ..ลุงมานอนพักผ่อนนน่ะครับ” เขาเห็นเด็กหญิงมองเขาอย่างสงสัยก็นึกเอ็นดู“แล้วหนูมาทำอะไรตรงนี้เหรอคะ??”“หนูมาเดินเล่นค่ะ รอคุณพ่อกับคุณแม่เก็บกระเป๋าอยู่ตรงนู้น” เด็กหญิงชี้นิ้วมืออันน้อยๆ ไปยังวิลล่าที่อยู่ถัดไปจากของเขา‘คงจะมาเที่ยวพักผ่อนสินะ แล้วทำไมถึงปล่อยให้เด็กตัวเล็กๆ เดินมาอยู่ตรงนี้คนเดียว’“เดี๋ยวลุงไปส่งหนูดีไหมคะ อยู่ตรงนี้คนเดียวมันอันตรายนะครับ”“ลุงก็อยู่กับหนูด้วย ไม่อันตรายหรอกค่ะ หนูอยากนั่งอยู่กับลุงตรงนี้”“แต่หนูยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ ต้องกลับไปขออนุญาตคุณพ่อกับคุณแม่ก่อนนะคะ”“งั้นหนูจะกลับก็ได้ค่ะ แต่...”“แต่อะไรเหรอครับ??”
โอ้วพระเจ้า พี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ตอนนี้เป็นภาพของหญิงสาวนั่งอยู่ตรงหน้าเขา พระเจ้าเขาตกใจมากและดีใจมากที่ความหวังของเขานั้นกลายเป็นจริงที่ได้พบเจอเธอแล้ว วันนี้แหละเขาจะถามหญิงสาวให้รู้เรื่องไปเลย ไม่สิ..เขาจะจับหญิงสาวแต่งงานไปเลย ขณะที่เขาตกอยู่ในภวังค์นั้น ก็เห็นหญิงสาวเบ้ปากและร้องไห้ออกมา“ฮือ พี่ติณ หนูเจ็บนิ้ว”แป่ว!!จากที่เขาจะดีใจที่ได้พบเธอ กลายเป็นว่าเครียดกว่าเดิม เพราะหญิงสาวทำแก้วแตกและเอามือไปจับเศษแก้วจนเลือดออก ทำให้เขานั้นปรับอารมณ์รับกับหญิงสาวแทบไม่ทัน ‘เฮ้อ...เด็กน้อยของพี่ ซุ่มซ่ามอีกแล้ว’ เขานึกบ่นอยู่ในใจ“โอ้ๆ ไม่ร้องนะคนดี” ชายหนุ่มพูดจบก็เอาปากของเขาจูบที่มือให้เลือดหยุดไหลและทำแผลให้หญิงสาวติดพลาสเตอร์ปิดแผลให้เธอ“เพี้ยง!! หายแล้วนะคนดี” เขาเป่าที่นิ้วมือเรียวยาวของเธอเบาๆ“งื้อ ขอบคุณนะคะ”ฟอด!!!“คิดถึงจังเลยครับ ทำไมถึงมาที่นี่ได้” เมื่อทำแผลเสร็จแล้วด้วยความที่คิดถึงชายหนุ่มจึงหอมแก้วหญิงสาวฟอดใหญ่และดึงเธอเข้าไปกอด“งื้อ พี่ติณ โมริก็คิดถึงพี่ติณค่ะ วันนี้โมริก็มาคุยงานกับแขกคนพิเศษไงคะ”“อ๋อเข้าใจแล้ว ทำไมไม่บอกว่าหนูจะมาที่นี่ด้วย”“หนูอยากเซอร์ไพร
แขกคนสำคัญของเขาทั้งสองก็คือคุณไตรภพ ภรรยาของเขาที่ชื่อใยไหมและมีเด็กสาวที่ชื่อน้องเฌอลินน์ที่เจอเมื่อตอนกลางวันนั่นเอง“สวัสดีค่ะคุณลุง” เด็กสาวยิ้มตาหยีใส่ติณภพ ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปหาเด็กสาวและลูบที่ผมของเธอเบาๆ“สวัสดีค่ะ เด็กน้อยเจอกันอีกแล้วนะครับ”“ค่ะ คุณลุงติณ”“สวัสดีครับคุณไตร คุณใยไหม โลกกลมมากๆ เลยนะครับ ไม่นึกว่าเราจะพักห้องใกล้กันเลย”“สวัสดีครับคุณติณภพ คุณโมริ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นคุณที่ไปส่งลูกสาวผมที่ห้อง เห็นภรรยาของผมเล่าให้ฟังเมื่อช่วงกลางวันที่ผ่านมา ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ”“ผมยินดีครับ ลูกสาวของคุณไตรภพ น่ารักมากเลยครับ”“ขอบคุณครับ น่ารักจนผมไปไหนไม่ได้แล้วครับ ฮ่าๆ”“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาการพักผ่อนของคุณไตรภพในครั้งนี้ เรามาทานข้าวกันเลยไหมครับ”“ก็ดีเหมือนกันครับ ผมจะพาภรรยาของผมไปพักผ่อนเหมือนกัน นานๆ จะได้ปลีกตัวออกมาเที่ยว ฮ่าๆ”“โอเคครับ”หลังจากนั้นทั้งสองก็ทำการทักทายและคุณธุรกิจกัน ไม่นานทั้งสองก็ปิดดีลใหญ่สำเร็จ วันนี้การคุยธุรกิจราบรื่นมาก เขาเพิ่งรู้ว่าหญิงสาวของเขานั้นโตขึ้นมากไม่ว่าจะเป็นคำพูด ท่าทางและการวางตัว เด็กสาวที่เป็นเด็กฝึกงา
เมื่อหญิงสาวนั่งนิ่งอยู่ด้านบนไม่ยอมขยับ ทำให้ชายหนุ่มนั่นแทบคลั่ง จากที่จะให้หล่อนเป็นคนคุมเกมส์ แต่กลับกลายเป็นว่าเขานั่นเองที่ทนไม่ไหว“โมริครับ ขยับใหัพี่หน่อยสิครับ พี่ทนไม่ไหวแล้ว”“อือ!! คิกๆ ของพี่ติณมันใหญ่จังเลย หนูขอทำความรู้จักอีกแปปนึงนะคะ” เนื่องจากหญิงสาวห่างหายเรื่องนี้มานานเธอจึงนั่งนิ่งเพื่อปรับตัว แต่เมื่อหญิงสาวเห็นชายหนุ่มทำหน้าเหยเก ก็ทำให้เธออดแกล้งไม่ไหว จึงขมิบกลีบกุหลาบหยอกล้อแก่นกายของชายหนุ่มเบาๆ“อ่าส์ โมริอย่าแกล้งพี่สิครับ พี่จะทนไม่ไหวแล้ว”ชายหนุ่มเห็นหน้าหญิงหัวเราะออกมาก็ทำให้เขานั่นชะโงกตัวก้มงับเข้าไปที่ยอดอกของหญิงสาวทันที ‘คิดจะแกล้งเขาฝ่ายเดียวเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก’ ชายหุน่มคิดอยู่ในใจ“อ่าส์!! พี่ติณ หนูเสียว อ่ะ”“ถ้าเสียว..ก็ขยับให้พี่หน่อยสิครับคนดี”หญิงสาวทนความเสียวที่ชายหนุ่มมอบให้ไม่ไหว จึงค่อยๆ ขยับสะโพกของเธอขึ้นลงตามจังหวะเบาๆ ตามที่ชายหนุ่มพูดออกมา“อ่าส์ พี่ติณ หนูอึดอัด หนูร้อนไปหมดแล้ว สะ เสียวมากเลยค่ะ”หญิงสาวเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นเพราะเธอนั่นทนความเสียวแทบจะไม่ไหว“พี่ติณ จะ จูบหนูหน่อย”ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ประกบริมฝีปากเธ
รุ่งเช้า..หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็พบว่าชายหนุ่มนั้นนอนกอดเธออยู่ข้างกาย เธอหันไปมองใบหน้าของชายหนุ่มลาค่อยๆ เอียงคอไปจูบริมฝีปากชายหนุ่มเบาๆจุ๊บ !!!“ระวังจะไม่ได้ออกไปไหนนะครับ ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวในขณะที่ตาของเขายังหลับอยู่”“ตื่นแล้วทำไมไม่บอก ให้หนูแอบจุ๊บพี่ติณอยู่ได้”หญิงสาวก้มหน้าซบลงที่อกของชายหนุ่มอย่างเขินอายที่เธอแอบจูบเขาตอนหลับอยู่“ถ้าตื่นจะรู้เหรอว่ามีคนจะลักหลับพี่อยู่?? หึหึ”“ขี้ตู่ หนูไม่ได้ลักหลับสักหน่อย หนูแค่…มอนิ่งคิสเองค่ะ”“ครับๆ มอนิ่งคิสก็มอนิ่งคิส”จุ๊บ!! ชายหนุ่มจับใบหน้าของหญิงสาวมาจุ๊บเพื่อมอนิ่งคิสอย่างที่เธอพูดเอาไว้“งื้อ!!!” หญิงสาวเขินหน้าแดงอีกครั้ง“วันนี้พี่จะพาไปทริปดำน้ำดูปะการังดีไหมครับ??”“ดีค่ะ พี่ติณ..โมริอยากไป”“งั้นไปกินข้าวและอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน”“รับทราบค่ะ พี่ติณ”หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นมาจากเตียงนอนด้วยความดีใจ และวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจนลืมความเหนื่อยล้าจากเมื่อคืนที่ชายหนุ่มมอบให้จนหมดชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงอดเอ็นดูหญิงสาวไม่ได้ ด้วยความสดใส และความน่ารักของนั้นเหมือนมาเติมเต็มชีวิตในส่วนที่เขาขาดหายไป ทำให้ชีวิตของเขามีชีวิตชีวา
“หึหึ!!” ชายหนุ่มเดิมเข้ามาคุกเข่านั่งลงอยู่ตรงหน้าหญิงสาวและจับขาหญิงสาวอ้าออกพร้อมแหวกบิกี่นีตัวจิ๋วของเธอออก และใช้ลิ้นของงเข้าค่อยๆ เลียและดูดกลืนกินน้ำรักที่เขามอบให้หญิงสาวตอนที่ทำรักอยู่ในห้องก่อนหน้านี้จนหมดจด และค่อยเลือนออกมาเลียทำความสะอาดตามเรียวขาสวยของเธอ และค่อยๆ แอบทำรอยรักเอาไว้ตามขาเรียวของเธออีกด้วย‘ดื้อดีนัก ต้องเจอแบบนี้แหละ เจ้าแมวน้อยของพี่’ ชายหนุ่มคิดอยู่ในใจในขณะนี้หญิงสาวนั้นก็ร้องครางไม่ได้ศัพท์อีกครั้งกับความเสียวที่ชายหนุ่มมอบให้ เมื่อเธอไม่สามารถต้านเขาได้ก็ต้องปล่อยให้เลยตามเลย และใช้มือจับศีรษะของชายหนุ่มกดเข้ามาที่กลีบกุหลาบของเธออีกครั้งชายหนุ่มใช้ลิ้นตลัดเลียดูดกลืนกินน้ำทั้งหมดเข้าไปในปาก และเลียทำความสะอาดเน้นย้ำอยู่อย่างนั้นจนหญิงสาวเริ่มเกร็งร่างบางและกระตุกน้ำรักออกมาอีกครั้ง“กรี๊ดดดดดด พี่ติณ โมริเสร็จแล้ว แฮ่กๆๆๆๆ!! อร๊ายยย หยุดก่อน”หญิงสาวพยายามดันศีรษะชายหนุ่มออกแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเขากำลังใช้ลิ้นทำความสะอาดน้ำรักที่ออกมาใหม่จากกลีบกุหลาบของเธออีกครั้งกว่าชายหนุ่มจะความสะอาดเสร็จอีกครั้งก็ทำเอาหญิงสาวแทบหมดเรียวแรง“หึหึ พี่รับผิดชอบ
แอ๊ดดด!! ปัง!!“มึงมาทำเชี้ยไรอีกเนี้ยะ ไอ้โรม” ชายหนุ่มมองหน้าเพื่อนรักอย่างหงุดหงิดที่มารบกวนเวลานอนของเขา“หวัดดี!! กูมาดูอาการของน้องกอหญ้าครับเพื่อนรัก” หมอหนุ่มยืนโบกมือและส่งยิ้มไปหาเพื่อนรักเบาๆ“มึงไม่มีงานมีการทำหรือไง คนไข้ที่โรงพยาบาลมึงน้อยไปหรอ กูจะได้จัดการยิงคนส่งไปให้มึงรักษา”“มีครับ แต่กูไม่ทำ มึงลืมไปแล้วเหรอ ว่ากู...เป็นเจ้าของโรงพยาบาล” หมอหนุ่มยืนยักคิ้วเบาๆ ใส่ชายหนุ่ม“ไอ้เหี้ยยยย!!”“ว่าแต่มึงเถอะ สายขนาดนี้งานการไม่มีทำหรือไง กูจะได้ให้ลูกน้องไปทุบตึกโรงแรมมึงแล้วให้มึงสร้างใหม่ และปกติเนี้ยะ...กูเห็นทำงานหามรุ่งหามค่ำ หรือว่ามีอะไรผิดปกติไปนะ” หมอหนุ่มยืนจ้องชายหนุ่มอย่างจับผิด“กูก็ปกติของกู แค่วันนี้กูอยากพักผ่อน”“โว้วๆ เป็นห่วงแม่สาวน้อยที่นอนอยู่บนเตียงก็บอกมาเถอะ” หมอหนุ่มทำท่ามองทะลุเข้าไปในห้องของชายหนุ่ม“ไอ้โรม มึงห้ามมอง” ชายหนุ่มพยายามปิดประตูเพื่อไม่ให้หมอหนุ่มเห็นหญิงสาวในสภาพแบบนี้ แต่ก็ถูกหมอหนุ่มพยายามดันประตูเพื่อแกล้งชายหนุ่ม"แต่กูจะมอง""กูไม่ให้มอง"“หึๆ งั้นกูมีข้อตกลง”“อะไร??”“มึงต้องยกเว้นการเข้าใกล้กูกับน้องกอหญ้า”“ไม่ได้!!”“งั
“ไอ้มิกซ์ ไอ้ฟิลิป พวกมึงหายหัวไปไหนกันหมดวะ!!” ชายหนุ่มตะโกนดังลั่นคฤหาสน์บอดี้การ์ดรีบวิ่งมาหาชายหนุ่มอย่างตกใจเพราะตั้งแต่ทำงานกับเจ้านายไม่เคยเห็นพฤติกรรมของเจ้านายแบบนี้เลย“ครับนาย/ครับนาย”“เธอหายไปไหน??” พอชายหนุ่มกล่าวออกมาก็ทำให้บอดี้การ์ดทั้งสองรู้ทันทีว่าหมายถึงใคร“ผมเห็นเธอเดินกะเผลกขาเข้าไปในห้องรับรองครับ” ฟิลิปรีบตอบผู้เป็นนายเมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ใจชื่นขึ้นทันที“อืม พวกนายไปทำงานได้แล้ว”"ครับนาย/ครับนาย" ทั้งสองโค้งคำนับและพากันเดินออกไปทำหน้าที่ของตนณ ห้องรับรองชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องเห็นหญิงสาวนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงก็แทรกตัวเข้าไปนอนใต้ผ้าห่มเดียวกับเธอและดึงเธอมากอดเอาไว้“อือ...” หญิงสาวพึมพำในละคอเบาๆ เหมือนถูกใครดึงมากอดอย่างอ่อนโยนและซุกเข้าไปหาแผงอกแกร่งอย่างเบาๆ19.00 น.“อือ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็พบว่าชายหนุ่มกำลังกอดเธอไว้ เธอก็ตกใจเล็กน้อย ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ เธอจองใบหน้าของเขา ปลายจมูกของเขา และริมฝีปากของเขา“ทำไมคุณใจร้ายกับกอหญ้าจังเลยนะ” หญิงสาวพูดออกมาเบาๆ นอนมองชายหนุ่มที่กอดเธอไว้และน้ำตาคลอเธอยกแขนชายหนุ่มออกจากตัวเธออย่างเบ
“ใครอยู่ข้างนอก ไปตามหมอโรมมา!!!” ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวนอนแน่นิ่งก็ทำให้เขาแทบคลั่ง"เธอจะตายไม่ได้ นี่คือคำสั่ง"เอี๊ยดดดดดดดดด!!!หมอโรมรีบวิ่งเข้ามาในคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว เมื่อได้รับสายโทรศัพท์จากบอดี้การ์ดของแดเนียลว่าน้องกอหญ้าหมดสติ“ไอ้แดเนียล กูมาแล้ว”ชายหนุ่มวิ่งขึ้นไปบนห้องรับรองที่หญิงสาวพักอาศัยอยู่เมื่อแต่“ทางนี้โว้ย!! ไอ้โรม”“ห๊ะ!!” แดเนียลตะโกนเรียกหมอหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของตัวเอง“ทำไมน้องกอหญ้าถึงไปอยู่ห้องมึงได้??” หมอหนุ่มถามออกมาอย่างสงสัย“ก่อนจะตั้งคำถามมาถามกู มึงมาดูเธอก่อนเถอะ” หมอหนุ่มหยุดความสงสัยไว้ ณ ตอนนั้น และรีบวิ่งเข้าไปดูหญิงสาวที่ห้องของแดเนียล“ไอ้แดเนียลลล ไอ้เพื่อนเวร ทำไมมึงทำร้ายน้องเขาหนักขนาดนี้วะ”หมอหนุ่มยืนดูหญิงสาวที่ตอนนี้หมดสติอยู่ ร่างกายเธอตอนนี้บอบช้ำไปหมด ไหนจะผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ คราบเลือดเกรอะบนที่นอน ที่มาจากบริเวณขาของเธอเต็มไปด้วยรอยถลอก หมอหนุ่มเอื้อมไปแตะหน้าผากเธอก็พบอีกว่า ตัวเธอนั้นร้อนเป็นไฟ“มึงทำร้ายน้องกอหญ้าของกูแล้วใช่ไหม??” หมอหนุ่มหันหน้าไปถามชายหนุ่ม“ไม่ใช่ของมึง!!” ชายหนุ่มเถียงกลับมาอย่างลืมตัว จนห
ชายหนุ่มลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าไม่สนใจหญิงสาว มองดูคราบเลือดที่เปื้อนบนที่นอนอย่างสงสัยและแอบดีใจที่เขาเป็นคนแรกของเธอ“ฉันให้เวลาเธอแต่งตัว 15 นาที เตรียมตัวไปทำงาน”“แต่หนูเจ็บตรงนั้น หนูลุกไม่ไหว”“โดนแค่นี้ อย่ามาสำออย เธอเป็นแค่เชลย ไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉัน”“ฮือๆ”“หยุดร้อง ฉันรำคาญ”“ฮึก!! ค่ะ”“ฉันจะไปรอข้างล่าง ถ้าช้า!!เธอโดนหนักกว่านี้แน่” แล้วชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป“เธอต้องเข้มแข็งนะ กอหญ้า” แล้วหญิงสาวก็ลุกขึ้นอย่างช้าๆ แล้วรีบเดินไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวชายหนุ่มจะโมโหอีก15 นาทีต่อมาณ หน้าคฤหาสน์หญิงสาวแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีครีม เธอใส่ชุดนี้ทำให้เธอดูดีเป็นอย่างมาก และเดินขากะเผลกลงมายังประตูทางเข้าคฤหาสน์ ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงไม่พอใจขึ้นอีก“อ่อยเพื่อนฉันยังไม่พอ นี่ยังมาอ่อยบอดี้การ์ดของฉันอีกหรอ ห๊ะ”“หนูเปล่านะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลย” หญิงสาวถามชายหนุ่มอยากสงสัย“ก็เธอใส่ชุดนี้ลงมายังไงล่ะ”“ก็ในตู้เสื้อ..” หญิงสาวกำลังจะบอกว่าในตู้เสื้อผ้ามีแต่ชุดเดรสจะให้เธอใส่อะไร แต่ชายหนุ่มก็ไม่สนใจคำอธิบายของเธอ“อย่ามาเถียงฉัน”“ค่ะ” หญิงสาวยืนก้มหน้าน้ำตาคลอ ไม่กล
เช้าวันต่อมา…“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้หมอหนุ่มที่เข้ามารักษาเธอ“สวัสดีครับ ผมชื่อโรม เป็นหมอประจำคฤหาสน์แห่งนี้ครับ” หมอโรมกล่าวทักทายหญิงสาว“หนูชื่อกอหญ้านะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เมื่อชายหนุ่มได้ยินชื่อหญิงสาวก็คิ้วขมวดเล็กน้อย เพราะจำได้ว่าแดเนียลบอกว่าคนที่ทำร้ายพี่ชาย ชื่อว่า ข้าวฟ่าง“อ๋อ เอ่อ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณกอหญ้า”“เรียกกอหญ้า เฉยๆ ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวยิ้มตาหยีส่งให้หมอหนุ่ม‘เชี้ยแล้วไหมล่ะ ไอ้โรม ทำไมเธอน่าตาน่ารัก น่าทะนุถนอมขนาดนี้ว่ะ’ หมอหนุ่มคิดอยู่ในใจ“เออ หมอโรมคะ อาการกอหญ้าเป็นอย่างไงบ้างคะ”“เรียกผมพี่โรมก็ได้ครับ ตอนนี้อาการน้องกอหญ้าดีขึ้นมากๆ เลยครับ นอนพักอีกสักวันน่าจะหายดีแล้วครับ”“ขอบคุณมากค่ะ พี่โรม”“ครับ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะครับ” หญิงสาวยิ้มให้ชายหนุ่มด้วยนัยตาเศร้าเมื่อได้ยินว่าจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป“ไม่เจอกันเลยน่าจะดีกว่านะคะ ถ้าพี่โรมมาแสดงว่ากอหญ้าจะต้องป่วย กอหญ้าไม่ชอบฉีดยาค่ะ” หญิงสาวทำจมูกย่นอย่างน่าเอ็นดูหมอหนุ่มยื่นมือไปลูบศรีษะของกอหญ้าเบาๆ“หึ เด็กน้อย วันหน้าถ้าพี่ว่างพี่จะพาน้องกอหญ้าไปเที่
ณ ห้องทำงานก๊อก!! ก๊อก!!“เข้ามา”“นายครับ หมอโรม มาถึงแล้วครับ”“ให้ไปที่ห้องของเธอได้เลย”“ครับนาย”20 นาทีต่อมาแอ๊ดดด!! ปัง!!หมอโรมรักษากอหญ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วยความโมโหจึงเปิดประตูเข้ามายังห้องทำงานของแดเนียลที่เจ้าตัวกำลังนั่งทำงานอยู่อย่างรวดเร็ว“ไอ้แดเนียล มึงทำอะไรของมึงเนี้ยะ”“ทำอะไร??” ชายหนุ่มรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนของตนจะเข้ามาต่อมา“ก็มึงเอาคุณข้าวฟ่างเข้ามาในบ้านยังไงล่ะ”“แล้วจะทำไม”“นี่มันก็ผ่านมา 2 ปีแล้วนะเว้ย มึงจะจับตัวเธอมาแก้แค้นไม่ได้ ตัวเธอยิ่งเล็กๆ บอบบางอยู่ นี่ถ้ากูมาไม่ทันนะ เธออาจจะช็อคตายไปแล้วก็ได้”“มึงไม่ใช่กูจะไปรู้อะไร กูรอวันเวลานี้มานานมาก กว่าจะจับตัวเธอมาได้ และอีกอย่างนังนั่นไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กๆ บอบบาง แต่คือ ฆาตรกร!!”“กูคงห้ามมึงไม่ได้สินะ”“ก็รู้คำตอบอยู่แล้ว แล้วมึงจะถามทำไม”“งั้นก็เบาๆ กับเธอหน่อยก็แล้วกัน จากที่ฉันดูลักษณะเธอไม่น่าจะมีพิษภัยอะไร น่าเอ็นดูด้วยซ้ำไป”“กูไม่รับปาก”“ไอ้แดเนียล มึงนี่มัน!!” หมอโรมยืนชี้หน้าชายหนุ่มอย่างโมโห“ตรวจเสร็จแล้วใช่ไหม”“เออ อีก 1-2 วัน น่าจะดีขึ้น กูฉีดยาลดไข้และให้น้ำเกลือไว้แล้ว เพราะร่างกา
บรรยากาศค่ำคืนนี้เหน็บหนาวกว่าปกติ ภายนอกคฤหาสน์มีอากาศเย็นจัด และละอองน้ำบนฟ้าเกิดการจับตัวกันเป็นก้อนน้ำแข็ง เริ่มโปรยลงมาจากท้องฟ้าลงสู่พื้นดิน นั่นคือฤดูกาลหิมะตกเข้ามาถึงแล้ว ทำให้ห้องชั้นใต้ดินอากาศเย็นกว่าปกติ ร่างบางนอนขดตัวอยู่บนพื้น ร่างกายเริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ เพราะปรับตัวไม่ทัน เพราะย้ายมาจากเขตเมืองร้อนที่ประเทศไทย มายัง เขตเมืองหนาวที่ประเทศอิตาลี บวกกับเสื้อผ้าชุดนักศึกษาของเธอที่ไม่สามารถบรรเทาความหนาวให้อุ่นขึ้นมาได้เลยตอนนี้ภายในร่างกายของเธออุณหภูมิในร่างกายเริ่มสูงขึ้นอย่างเรื่อยๆ“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยหนูด้วย” เธอพยายามเปล่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากด้านนอก“หนูหนาว ขอผ้าห่มคลุมตัวหน่อยได้ไหมคะ” แต่ไร้เสียงตอบรับจากภายนอกเหมือนเดิมหญิงสาวได้แต่พยายามข่มตัวเองและข่มตานอนเพื่อให้ถึงเช้าของอีกวันเพื่อจะได้ขอผ้าห่มหนาๆ ประทังความหนาวและข้าวอีกสักมื้อ ณ ห้องทำงานก๊อก!! ก๊อก!!“เข้ามา”“นายครับ คนที่ยืนเฝ้าหน้าประตูบอกว่า หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือ เพราะอากาศหนาวครับ” ฟิลิปยืนรายงานเจ้านายของตัวเอง“นายเป็นห่วงเธอ???” ชายหนุ่มเงยหน้าออกมาจากกระดาษที่กำลังจดจ่อบริเวณด้านห
หญิงสาวกรี๊ดและหลับตาเพื่อทำใจยอมรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้นแต่!!!! เสียงกระโจนเข้ามานั้นไม่โดนตัวเธอ และไม่ทำให้เธอนั้นเจ็บปวดแต่ปวดอย่างใดหงิง!! หงิง!! หงิง!! แผล่บ แผล่บ เธอสัมผัสได้ถึงน้ำลายของสัตว์ตัวนั้นโดนที่ใบหน้าของเธอเธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ใช่ หมาป่า ลักษณะดุร้ายตัวนั้น กำลังเลียที่ใบหน้าของเธอ พร้อมหางกระดิกอย่างดีใจเห้อ!! เธอถอนหายใจออกมาอย่างเต็มปอด และมองจ้องหน้าสายตาอ่อนโยนไปยังหมาป่าตัวนั้น“ไง เธอคงชื่อเจ้าลูซ สินะ” หญิงสาวเอามือเรียวยาวของเธอ สัมผัสลูบเข้าไปที่ลูซหงิง!! หงิง!! หงิง!! เหมือนเจ้าลูซจะตอบรับเธอว่าใช่ ว่าตัวเองชื่อลูซ“เธอทำฉันตกใจหมดเลยนะ” ลูซยังพยายามสำรวจสำรวจตัวเธอและรับรู้ได้ว่าร่างกายเธอซูบผอม จึงใช้มือกัดที่แขนของเธอและดึงแขนเบาๆ เพื่อบอกให้เธอลุกขึ้น และลูซก็เดินมายังจานอาหารอีกจานก่อนหน้านี้ที่บอดี้การ์ดนำว่าวางไว้ให้เธอและมองหน้าเธอหงิง!! หงิง!! หงิง!!“ให้ฉันกินข้าวเหรอ”หงิง!! หงิง!! หงิง!!“ฉันไม่อยากกิน ฉันคิดถึงบ้าน” แต่ลูซก็ไม่ลดความพยายาม เดินเข้ามาดึงแขนของเธอและส่งสายตาอ้อนวอนเพื่อให้เธอกินข้าว“อืม กินก็ได้ จะได้มีแรงไปสู้ก
เช้าวันใหม่“นายครับตอนนี้คุณข้าวฟ่างก็ยังไม่ทานข้าวเลยครับ”“เตรียมข้าวมาให้เธอใหม่”“ครับนาย”ณ ห้องใต้ดินหญิงสาวนอนซมอยู่บนพื้นอันเย็นเฉียบ รวมถึงศรีษะกระแทกพื้นอย่างแรกเมื่อวานทำให้มีแผลบริเวณหน้าผาก และไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ถูกจับตัวมา ทำให้ร่างกายอ่อนเพลียเป็นอย่างมาก บอดี้การ์ดชุดดำหลายๆ คน เดินเอาอาหารมาให้แต่หญิงสาวก็ไม่ยอมกิน เพราะมั่วแต่วิตกกังวลและคิดถึงแต่บ้าน หญิงสาวพยายามนั่งคิด นอนคิดว่าทำไมถึงจับตัวมาที่นี่แต่คิดทีไรก็คิดไม่ออก แต่จากการถามชายชุดดำว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน เขาบอกเธอได้แค่ว่า ที่นี่คือประเทศอิตาลี หญิงสาวพยายามคิดต่อก็นึกขึ้นได้ว่าหรืออาจจะเป็นเพราะจับมาผิดตัว เพราะพี่สาวฝาแฝดของเธออาศัยอยู่ที่อิตาลี แต่ก็นานหลายปีแล้วที่พี่สาวไม่ยอมติดต่อกลับมาหาเธอที่ทางบ้านเลย เธอพยายามติดต่อไปแต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับกลับมา หรือพี่สาวของเธอทำร้ายพี่ชายของชายหนุ่มนั้น แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากถาม เพราะเธอรักและเป็นห่วงพี่สาวของเธอมาก กลัวว่าพี่สาวของเธอจะได้รับอันตราย แต่ทันใดนั้นเองแกร๊ก!! เสียงประตูห้องเปิดออกมาอย่างช้าๆ ทำให้เธอหรี่ม่านตาลงเพราะแสงสว่างด้านนอกจ้า ทำให้เธอป