LOGINเขากดดันและทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเซ็นเอกสารยินยอมให้ลูกชายอยู่ในความดูแล และปกครองโดยเขาแค่เพียงฝ่ายเดียว เมื่อเขาได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้วก็กำจัดเธอออกไปจากชีวิตในทันที ส่วนเธอที่กำลังตั้งท้องลูกคนที่สองก็ทำอะไรไม่ได้และไม่กล้าแม้แต่จะบอกเรื่องลูกในท้องเนื่องจากเธอกลัวว่าเขาจะพรากลูกไปอีกคน ถึงแม้เธอจะไม่ได้เจอหน้าลูกแต่ด้วยสัญชาตญาณของความเป็นแม่นั้นทำให้เธอคอยปั้มนมแล้วส่งไปให้ลูกชายได้ดื่มอยู่เสมอจนกระทั่งเวลาผ่านไปเขาก็ได้พาลูกชายย้ายไปอยู่ต่างประเทศซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาเกิดและเคยเติบโต และนั่นก็ทำให้หัวใจของคนเป็นแม่แทบแตกสลายแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เนื่องจากเขาเป็นผู้มีอิทธิพลทั้งในประเทศและต่างประเทศ เด็กชายถูกเลี้ยงดูโดยพี่เลี้ยงร่วมกับผู้เป็นพ่อส่วนเด็กผู้หญิงอีกคนก็ถูกเลี้ยงดูโดยผู้เป็นแม่เพียงลำพังเมื่อกาลเวลาผ่านไปโชคชะตาทำให้สองพี่สองสายเลือดเดียวกันได้พบเจอกันโดยที่ต่างคนต่างไม่รู้ว่ามีพ่อแม่คนเดียวกัน
View Moreมาเฟียหนุ่มนั่งพิจารณาใบหน้าของเด็กทารกน้อยเพศชายวัยสามเดือนอยู่นานสองนานจากนั้นเขาจึงตัดสินใจทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อพิสูจน์ในสิ่งที่กำลังสงสัย
" เอเดน! " ครับคุณฮาเตอร์ " ไปเตรียมรถ และคนติดตามอีกหกคน " รับทราบครับ เมื่อทุกอย่างพร้อมเขาจึงรีบขึ้นรถโดยมีมือขวาคนสนิทคอยเปิดประตูให้ " ไปตามที่อยู่นี่นะ " ครับ และไม่นานพวกเขาก็มาถึงสถานที่ที่แออัดและดูทรุดโทรมเล็กน้อย " พวกแกรออยู่ตรงนี้นะแล้วถ้าผู้หญิงคนนั้นหนีก็ลงมือได้เลย " ครับ มาเฟียหนุ่มค่อยๆย่านเท้าเข้าไปทีละก้าวด้วยความระมัดระวังจากนั้นเขาก็ยืนสำรวจสถานที่อยู่สักพัก " พ่อหนุ่ม มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ เมื่อหญิงชราโผล่หน้ามาทักทายเขาจึงแสดงท่าทีตกใจ " ผมมาหาผู้หญิงคนนี้ครับ หญิงชราเพ่งมองรูปนั้นอยู่สักพักจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความสงสัย " สรุปพอจะบอกผมได้มั้ยครับว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน " ไม่รู้ยายไม่รู้จัก หญิงชราแสดงท่าทีหวาดกลัวจนเขาสังเกตุเห็นถึงความผิดปกติ " แน่ใจนะครับว่าไม่รู้จัก " ใช่ๆ ยายไม่คุ้นหน้าและไม่รู้จัก " แล้วถ้าผมให้ยายหนึ่งหมื่นมันพอจะช่วยให้ยายจำเธอได้มั้ยครับ เขาหยิบธนบัตรแบงค์สีเทาขึ้นมาสิบใบและรอลุ้นคำตอบจากหญิงชราที่อยู่ตรงหน้า " ยายไม่คุ้นหน้าผู้หญิงที่ในรูปจริงๆ " งั้นสองหมื่น เขาหยิบธนบัตรแบงค์สีเทาเพิ่มอีกสิบใบ และนั่นก็ทำให้หญิงชราเริ่มลังเลใจ " พ่อหนุ่มต้องการอะไร แล้วทำไมต้องตามหาผู้หญิงคนที่อยู่ในรูป " เธอเป็นเมียผมครับ และเธอก็พรากลูกชายไปจากผม และตอนนี้ผมอยากได้พวกเขากลับไปดูแล สีหน้าของเขานั้นดูโศกเศร้าเสียใจจนหญิงชราเริ่มรู้สึกเห็นใจแต่ก็ยังลังเลใจที่จะบอกความจริง " ยายเสียใจด้วยนะแต่ยายช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ " งั้นห้าหมื่น " อันที่จริงยายก็ไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงินหรอกนะ แต่ยายก็เห็นใจทั้งสองฝ่าย " หมายความว่ายังไงครับ " พาฝันเพิ่งย้ายออกจากที่นี่ไปเมื่อสองวันก่อน " แล้วทำไมต้องย้ายครับ เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยและร้อนรน " คือก่อนหน้านี้ยายเห็นผู้ชายสองคนชอบมาจ้องๆมองๆอยู่ตรงโน้นเหมือนกับสะกดรอยตามใครสักคนด้วยความที่ยายเป็นห่วงทุกคนเลยเอาเรื่องนี้ไปบอกให้กับพาฝัน แต่พอเธอรู้แบบนั้นเข้าก็รีบเก็บข้าวของและย้ายออกในวันรุ่งเช้า เมื่อเขาได้ยินดังนั้นจึงมั่นใจแล้วว่าเด็กชายทารกที่อยู่ในรูปเป็นทายาทที่เกิดจากเขาอย่างแน่นอน " แล้วยายพอทราบมั้ยครับว่าเธอย้ายไปอยู่ที่ไหน " ยายไม่รู้ " นี่ครับห้าหมื่นยายเอาเงินนี่ไปแล้วบอกผมว่าเธออยู่ไหน หญิงชรารีบรับเงินจากจากนั้นเธอก็ให้ที่อยู่กับเขาทันที " เห็นบอกจะย้ายกลับไปอยู่กับครอบครัว " ขอบคุณมากนะครับยาย และนี่นามบัตรผมถ้ามีข่าวสารอะไรเกี่ยวกับเธอยายติดต่อหาผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ " จ่ะๆ " งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ เมื่อเขาออกไปได้สักพักหญิงชราจึงรีบขึ้นไปหาหญิงสาวที่อยู่ชั้นบนอย่างเร่งด่วน " ก้อกๆ " ใคร! " ยายเอง " มีอะไรหรอคะยายอุ๋ม " มีสิ รีบเปิดประตูให้ยายเร็วเข้า " เกิดอะไรขึ้นคะ " เมื่อกี้มีผู้ชายหน้าฝรั่งมาตามหาหนู " แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนคะ " กลับไปแล้ว และยายบอกเขาว่าหนูเพิ่งย้ายกลับไปอยู่บ้านต่างจังหวัดเมื่อสองวันก่อน " ขอบคุณยายมากๆเลยนะคะที่ช่วยหนู " แล้วนี่จะทำยังไงต่อ เพราะยายคิดว่าถ้าเขาไปหาหนูที่นั่นแล้วไม่เจอ เขาต้องย้อนกลับมาที่นี่แน่ๆ " หนูก็คงต้องย้ายออกจากที่นี่ภายในวันนี้ " ดีเหมือนกันยายเห็นด้วย แล้วก็เอาเงินนี่ติดตัวไว้นะเพราะมันจำเป็นมากๆ " ยายเอาเงินตั้งเยอะแยะนี่มาจากไหนคะ แล้วทำไมต้องให้ฝันด้วย " นี่ไม่ใช่เงินของยายหรอกแต่เป็นเงินของเขาต่างหาก " แล้วยายรับมาได้ยังไง " เขาแลกกับการให้ยายบอกที่อยู่ของหนูไง เมื่อเธอได้ยินดังนั้นจึงเข้าสวมกอดหญิงชราตรงหน้าด้วยความทราบซึ้งใจ " ยายเก็บไว้เถอะค่ะ หนูไม่ขอรับไว้ " งั้นยายเก็บไว้หมื่นเดียวพอที่เหลือหนูเอาไปเถอะเพราะสำหรับยายแล้วมันไม่ได้จำเป็นอะไรมาก " ขอบคุณนะคะยาย หนูสัญญาว่าจะไม่ลืมบุญคุณยาย " รีบๆเก็บข้าวเถอะ เดี๋ยวยายช่วย " ค่ะๆ ส่วนทางด้านมาเฟียร์หนุ่มนั้นก็คอยบอกให้มือขวาคนสนิทเร่งความเร็วของรถตลอดระยะทาง " Rrr " คุณฮาเตอร์ครับ มีสายเรียกเข้า " เออ ได้ยินแล้ว " ไม่รับสายหน่อยหรอครับ เผื่อมีเบาะแสเกี่ยวกับคุณพาฝัน " เออ จริงด้วย เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงรีบนำโทรศัพท์ออกมาจากกางเกง " คุณฮาเตอร์ครับทำไงดี " เกิดอะไรขึ้น! " คุณพาฝันกำลังจะหนีครับ " ห้ะ! ว่าไงนะ " คือผมเห็นคุณพาฝันนั่งรถแท็กซี่ไปไหนไม่รู้ครับแต่คิดว่ากำลังจะหนี " งั้นก็ขับรถตามไปสิ! " กำลังขับตามอยู่ครับ แต่ไม่รู้จะทำยังไงต่อ " ทำยังไงก็ได้ให้รถแท็กซี่คันนั้นยอมหยุดรถ " ได้ครับคุณฮาเตอร์ " เอเดนกลับรถด่วน! จากนั้นมาเฟียร์หนุ่มและลูกน้องอีกหลายคนก็ขับรถตามติดกันเพื่อกลับเข้าไปในเมือง ... " หยุดรถเดี๋ยวนี้เลยนะ! " ไม่ต้องหยุดค่ะลุง ขับต่อไป " บอกให้หยุดถ้าไม่หยุดจะยิง เมื่อคนขับแท็กซี่เห็นปืนก็หน้าซีดขึ้นมาทันที " พวกเขาเป็นใครครับ " ไม่ต้องไปสนใจค่ะ พวกมันไม่กล้ายิงหรอก " ปล่อยเด็กกับผู้หญิงลงเดี๋ยวนี้! " ลุงคะปิดกระจกรถแล้วขับรถต่อไป " ถ้าปิดกระจกรถพวกเขาปัดหน้ารถลุงแน่นอน " ถ้าปล่อยเด็กกับผู้หญิงลงแล้วขับรถหนีไปซะไม่งั้นแกไม่รอดแน่ " ขอโทษนะหนูแต่ลุงยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ " หมายความว่าไงคะลุง " ลุงไม่รู้นะว่ามันเกิดอะไรขึ้น เอาเป็นว่าลุงจะปล่อยหนูลงตรงนี้จากนั้นลุงจะโทรเรียกตำรวจให้ " ไม่นะคะลุง อย่าทิ้งหนู " รีบลงไปซะ ถ้าทันวิ่งหนีก็วิ่งไปก่อน เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นจึงวิ่งลงจากรถพร้อมกับอุ้มลูกน้อยที่กำลังหลับไม่รู้เรื่อง " จอดๆ เมื่อชายหนุ่มทั้งสองเห็นรถแท็กซี่หยุดจอดจึงค่อยๆชะลอรถ " เห้ย! นั่นคุณพาฝันกำลังอุ้มเด็กหนี " ทำไงดีวะ " ก็รีบวิ่งตามไปสิ " Rrr " ว่าไง " คุณฮาเตอร์ครับแท็กซี่ยอมจอดแล้วแต่คุณพาฝันวิ่งหนีออกจากรถทัน " ก็วิ่งตามไปสิ " กำลังวิ่งตามครับ คือผมจะโทรบอกว่าตอนนี้รถของพวกเราจอดอยู่ตรงเส้นนอกเมือง เส้นเดียวกันกับที่คุณฮาเตอร์กำลังกลับเข้ามา " ส่งตำแหน่งมาเดี๋ยวนี้ " ได้ครับ " เอเดนขับให้เร็วกว่านี้! " ได้ครับ " คุณฮาเตอร์ครับนั่นไงรถคนของเรา และไม่นานเขาก็มาถึงจุดที่เธอวิ่งออกจากรถ " Rrr " ครับคุณฮาเตอร์ " เจอตัวหรือยัง " ยังเลยครับ " เอเดน! " ครับ " จัดการแบ่งคนของเราให้กระจายออกไปตามหาตัวเธอเดี๋ยวนี้ " รับทราบครับ .. "อุแว้! ๆๆๆ " โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคับคนเก่ง ด้วยความที่เธอนั้นวิ่งด้วยความเร็วจึงทำให้ลูกน้อยตื่นและส่งเสียงร้องออกมา " อุแว้! ๆๆ " ทำไงดีเนี่ย! เธอรีบเข้าไปหลบอยู่ตรงพุ่มไม้จากนั้นก็ถลกเสื้อแล้วนำลูกน้อยเข้าเต้าเพื่อหยุดเสียงร้อง " ดีมาก เด็กทารกน้อยหยุดร้องทันทีเมื่อได้ดื่มนมที่แสนหวานจากอกมารดา " เป็นไงบ้าง " เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงเด็กร้องครับ แต่ตอนนี้เงียบหายไปแล้ว " งั้นแสดงว่าเธอน่าจะหลบไม่ไกลจากแถวนี้ เมื่อเธอได้ยินเสียงที่คุ้นหูจึงหวาดกลัวจนตัวสั่น " อุแว้!ๆๆ เมื่อนมหลุดปากเด็กชายจึงส่งเสียงร้องอีกครั้ง และนั่นก็ทำให้เธอตกใจสุดขีดแล้วเธอก็นำลูกน้อยเข้าเต้าอีกครั้งด้วยความเร่งรีบแต่นั่นมันก็สายเกินไปเสียแล้ว " พาฝัน! " คุณฮาเตอร์! ภาพที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้คือเธอกำลังให้นมลูกชายตัวน้อยในท่านั่งคุกเข่า " ยืนขึ้นเดี๋ยวนี้ ด้วยความที่เธอนั้นหมดหนทางจะหนีจึงค่อยๆลุกขึ้นยืนตามคำสั่งเขา " หันหน้าไปทางอื่นสิ! เขาสั่งเหล่าลูกน้องและบอร์ดีการ์ดให้หันหน้าไปทางอื่นเนื่องจากเธอกำลังให้นมลูกน้อยจากเต้า ส่วนเขาก็เอาแต่จ้องหน้าอกของเธอที่ตอนนี้ขยายใหญ่ขึ้นจากเดิมเมื่อก่อน " ครับ " เอาเสื้อนี่คลุมซะแล้วเดินตามผมมา" แดดดี้ครับ หม่ามี๊ไม่ยอมลงมาทานข้าว " งั้นก็ทานกันก่อนเลยนะเดี๋ยวแดดดี้ขึ้นไปคุยกับหม่ามี๊แป๊บ" ถ้าหม่ามี๊ไม่ลงมาทานด้วย พวกเราก็ไม่ทาน " ก้อกๆ เปิดประตู " มีอะไร? " ทำไมไม่ยอมลงไปทานข้าวกับลูกๆ " ชั้นไม่หิว " ไม่หิวหรือว่าเรียกร้องความสนใจกันแน่ " เพี้ย! " ผมพูดแทงใจคุณหรอ? " ออกไป! ชั้นไม่อยากเห็นหน้าคุณ " พาฝัน ลงไปทานข้าว " ไม่ ชั้นอยากอยู่คนเดียว " แล้วคุณจะปล่อยให้ลูกๆนั่งรอและไม่ยอมทานข้าวอยู่แบบนั้นอ่ะหรอ" ก็แล้วแต่ลูกสิคุณจะไปบังคับพวกแกทำไม " พูดแบบนี้แสดงว่าคุณไม่เป็นห่วงลูกเลยใช่มั้ย" นี่คุณอย่ามาหาเรื่องทะเลาะกับชั้นได้มั้ย " แล้วคิดว่าผมอยากทะเลาะกับคุณมากนักรึไง " ถ้าไม่อยากทะเลาะก็ออกไปสิ แล้วไม่ต้องมายุ่งกับชั้นอีก " ผมสั่งให้คุณลงไปทานข้าวเป็นเพื่อนลูกเดี๋ยวนี้ " ก็บอกว่าไม่หิว! ไม่หิว ๆๆ " เพี้ย! " หุปปาก! แล้วลงไปข้างล่าง " นี่คุณกล้าตบชั้นหรอ เธอลูบใบหน้าตัวเองแล้วจ้องมองเขาด้วยสายตาผิดหวัง" คือผมแค่อยากดึงสติคุณกลับมา " ชั้นต้องการไปจากที่นี่ " ไม่ ผมไม่ให้คุณไปไหน " ปล่อยนะ ชั้นจะไม่ทนอยู่ก
เช้าวันต่อมา.." เมื่อคืนคุณหายไปไหน!" ไม่ได้หายไปไหน เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วเดินขึ้นหน้าตาเฉย" แล้วโทรไปทำไมไม่รับ ส่งข้อความไปก็ไม่ยอมตอบ ไม่รู้รึไงว่าชั้นกับลูกๆเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน และชั้นนั่งรอคุณตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้หลับไม่ได้นอน " พูดจบหรือยัง ถ้าจบแล้วผมขอขึ้นไปอาบน้ำ เขาหยุดตอบคำถามโดยที่ไม่หันไปสบตากับเธอ" ตอบชั้นก่อนสิว่าเมื่อคืนคุณหายไปไหน " ผมไปขับรถเล่น แล้วก็เผลอหลับในรถ " ไม่จริง ชั้นไม่เชื่อ " แล้วจะให้ผมตอบว่ายังไงคุณถึงจะพอใจ ให้ตอบว่าไปนอนกับผู้หญิงงี้หรอ " แล้วคุณไปนอนกับผู้หญิงจริงมั้ย " จะให้ผมตอบว่าจริงหรือไม่จริงดีหล่า " นี่อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนคุณไปหาผู้หญิง " ก็แล้วแต่คุณจะคิด เพราะต่อให้ผมจะพูดอะไรคุณก็ไม่เชื่อและต่อให้ผมทำตัวยังไงก็ดูขัดหูขัดตาคุณไปหมด พูดจบเขาก็ก้าวขาขึ้นบันไดต่อจากนั้นก็เข้าไปยังห้องนอนของตัวเอง " หม่ามี้ควรพักผ่อนให้มากๆนะครับ แล้วก็ควรหาอะไรทานบ้าง " หม่ามี้ทานอะไรไม่ลงจริงๆ " ทานเถอะนะคะหม่ามี้ ไม่งั้นพวกเราก็ไม่ทาน" ใช้วิธีนี้กับหม่ามี้อีกแล้ว " ก็วิธี่อื่น
ตั้งแต่เด็กหญิงตัวน้อยได้จากลาโลกไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอก็เอาแต่โทษเขาและไม่ยอมกลับไปนอนที่ห้องตัวเอง" พาฝัน กลับไปนอนห้องเราเถอะนะ " ไม่ ชั้นไม่กลับเธอนอนกอดตุ๊กตาตัวโปรดของลูกสาวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า" คุณจะนอนที่นี่ทุกคืนเลยหรอ " ออกไปเลยนะชั้นอยากอยู่เงียบๆคนเดียว " ผมขอโทษนะสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็ผมเองก็เสียใจไม่แพ้คุณ" คุณเอาแต่ขอโทษๆ ขอโทษให้มันได้อะไรขึ้นมา ห๊า ได้ลูกกลับคืนมาหรอ? " แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง" ไปตายซะ! " ได้ ถ้าคุณต้องการ พูดจบเขาก็เดินออกไปแล้วปิดประตูเสียงดังปั้งจนเธอสะดุ้งและปล่อยโฮออกมาทันที " ขอกุญแจรถ " ให้ตามไปมั้ยครับ " ไม่ต้อง เมื่อได้กุญแจรถแล้วเขาก็ซิ่งรถออกไปด้วยความเร็ว " โถ่เว้ย! เมื่อยู่ในรถคนเดียวเขาก็ร้องไห้แล้วนึกย้อนไปยังเหตุการณ์สุดสลดในวันนั้น" เอี๊ยด! " กรี๊ด!!! แดดดี้! ในขณะที่เขากำลังมุ่งหน้ากลับไปหาเธอจู่ๆ ชายหนุ่มซึ่งเป็นลูกน้องคนสนิทดันเบรครถกระทันหันเนื่องจากมีรถบรรทุกตัดหน้า ด้วยแรงแบครถที่ค่อนข้างแรงพอสมควรจึงส่งผลทำให้ร่างของเด็กหญิงกระเด็นไปข้างหน้า ส่วนเข
" พวกเขาเป็นยังไงบ้าง " ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ " ขับเร็วๆหน่อยชั้นจะไปหาลูก " ครับๆ ชายหนุ่มเร่งความเร็วเท่าที่สามารถทำได้ส่วนเธอก็เอาแต่ร้องไห้ขอพรสิ่งศักสิทธิ์เมื่อทั้งสองมาถึงที่เกิดเหตุ ภาพตรงหน้าก็ทำเอาเธอนั้นแทบช็อคเนื่องจากสภาพรถของเขาในตอนนี้แทบไม่เหลือชิ้นดี และรถของเขาถูกรายล้อมด้วยนักข่าวตำรวจรถพยาบาลและผู้คนมากมายที่มายืนดู " เรากลับกันเถอะนะครับเมื่อชายหนุ่มเห็นสภาพรถแล้วจึงตัดสินใจที่จะเลี้ยวรถกลับ " ไม่! ชั้นจะไปหาลูก " กลับเถอะนะครับ " หยุดรถเดี๋ยวนี้นะ ชั้นสั่งให้หยุด! " ครับๆ ทันทีที่รถจอดเธอก็รีบลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปยังที่เกิดเหตุโดยไม่สนใจตำรวจที่กำลังปฏิบัติหน้าที่กันอย่างเคร่งเครียด" เข้าไม่ได้นะครับ บริเวณนี้สำหรับเจ้าหน้าที่เท่านั้น " ปล่อย! ชั้นจะไปหาลูกลูกชั้นอยู่ไหน บอกให้ปล่อย! " พาฝัน " ฮาเตอร์! เมื่อเธอเห็นเขานั่งทำแผลอยู่บริเวณรถพยาบาลจึงรีบตรงเข้าไปหาแล้วสวมกอดเขาด้วยความดีใจ " แล้วลูกหล่า ลูกอยู่ไหน ลูกเป็นอะไรมั้ย " ผมขอโทษ " เกิดอะไรขึ้น ? เธอเขย่าร่างเขาเพื่อหาคำตอบ ส่วนเขาก็เอ