บทที่ 13

ซูเนี่ยนมีความสุขมากที่ หมิงซี สามารถตัดสินใจได้ อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์เบื้องหลัง ฟู่ซือเยี่ยน นั้นน่าสับสนเกินไปและเธอก็กังวลว่า หมิงซี จะได้รับบาดเจ็บ

“เธอน่าจะตื่นนานแล้ว เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเธอที่ต้องเสริฟ์น้ำชาให้ ฟู่ซือเยี่ยน ทุกวัน! เธอสวยและมีความสามารถ เคยได้รับรางวัลการออกแบบผลงานในวิทยาลัยมาก่อน จะมี อนาคตที่สดใสหลังจากที่ออกจากฟู่ชื่ออี”

ในอดีต เมื่อ หมิงซี รัก ฟู่ซือเยี่ยน อย่างลึกซึ้ง มีหลายสิ่งที่ ซูเนี่ยน ไม่สามารถพูดกับ ซูเนี่ยน ได้เพราะกลัวว่าจะทำร้ายเธอ ตอนนี้เมื่อเพื่อนสนิทของเธอก็รู้เรื่องนี้แล้ว ในที่สุด ซูเนี่ยน ก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ มีความสุขสำหรับเธอ

“รู้ไหม ป๋อซีเนียนกลับมาแล้ว ตอนที่เราเรียนมหาวิทยาลัย ใครไม่ยกย่องคุณและผู้อาวุโสป๋อในฐานะกิ่งทองใบหยก”

หมิงซี ประหลาดใจเล็กน้อย: "รุ่นพี่กลับจีนแล้วเหรอ?"

“ถูกต้อง เธอไม่ได้ติดตาม เว่ยป๋อ ของผู้อาวุโส ป๋อ เหรอ? ตอนนี้เขาเป็นวาณิชธนกิจที่พุ่งพรวดและมีชื่อเสียงมาก”

หมิงซี ส่ายหัว หลังจากสำเร็จการศึกษา ความสนใจของเธอก็เปลี่ยนไปที่ ฟู่ซือเยี่ยน ทั้งหมด ยกเว้น ซูเนี่ยน อดีตเพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่ของเธอขาดการติดต่อ

“อันที่จริง ฉันเชียร์กับเธอและผู้อาวุโสป๋อในเวลานั้นมาก แม้ว่าเขาจะอายุมากกว่าสองปี แต่เขาก็ดีกับเธอจริงๆ ฉันอิจฉาเขานิดหน่อย”

“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ผู้อาวุโสป๋ออ่อนโยนและใจดีกับทุกคนมาก”

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ หมิงซี จะไม่มีความคิดนี้ เธอรู้สึกจริงๆ ว่า ป๋อซือเนี่ยนแค่ดูแลเธอในฐานะประธานสหภาพนักศึกษาสำหรับนักเรียนใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมสังคม

ซูเหนียนรู้ว่า หมิงซี ซีมีหัวที่โง่เขลา ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรอีก เธอยิ้มแล้วพูดว่า "เจ้าเด็กโง่"

“ฉันได้ยินมาว่าหลู่จิงซิงกลับมาแล้ว” หมิงซี อดไม่ได้ที่จะถาม

ลู่จิ่งซิ่งเคยเป็นคู่หมั้นของ ซูเนี่ยน แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้าน และทั้งสองถูกพ่อของ ซู แยกทางกัน

ฟู่ซือเยี่ยน และ ลู่จิ่งซิ่งมีความสัมพันธ์ที่ดี ดังนั้นหลังจากที่ ลู่จิ่งซิ่งกลับมายังประเทศจีน ทั้งสองครอบครัวก็ร่วมมือกันอย่างใกล้ชิดเป็นพิเศษ

รอยยิ้มของซูเหนียนแข็งค้างอยู่ครู่หนึ่ง ซึ่งดูผิดธรรมชาติเล็กน้อย: "ฉันรู้"

“เหนียนเหนียน ลืมเรื่องในอดีตซะ อย่าใช้ชีวิตแบบนี้ หลู่จิงซิงกำลังจะแต่งงานเร็วๆ นี้”

หมิงซี ชักชวนเธอ เธอรู้ว่าซูเหนียนมีแฟนมากมายเพื่อที่จะลืมหลู่จิงซิง

เธอไม่อยากเห็นเพื่อนสนิทของเธอทำร้ายตัวเอง

ซูเหนียนไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้ เธอจึงยิ้มและยกแก้วขึ้น: "ฉันไม่ได้คิดมาก ไชโย!"

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ซู่เหนียนก็ไปที่โรงรถใต้ดินเพื่อขับรถ ขณะที่ หมิงซี ยืนรออยู่ที่ประตู

“ หมิงซี?!”

มีคนโทรหาเธอจากด้านหลัง และทันทีที่ หมิงซี หันกลับมา เธอก็เห็นซ่งซินที่กำลังกัดฟันและจ้องมองเธออย่างดุเดือด

หลังจากที่ ฟู่ซือเยี่ยน ถูกไล่ออกจากบริษัทเมื่อครั้งที่แล้ว นักลงทุนที่เหลือเพียงไม่กี่คนในบริษัทแฟชั่นของเธอก็ได้รับข่าวและวิ่งหนีไป

ซ่งซินเกลียดหมิงซี มาก!

โชคดีที่ หลินเสวี่ยเหว่ยกลับมาแล้ว

ใครบ้างจะไม่รู้ว่า หลินเสวี่ยเหวยคือผู้หญิงที่ ฟู่ซือเยี่ยน รักอย่างสุดซึ้ง ตราบใดที่เธอพอใจ หลินเสวี่ยเหวยเธอกลัวไหมว่า ฟู่ซือเยี่ยน จะไม่เผชิญหน้าเธอเลย?

เธอเชิดหน้าขึ้นแล้วเยาะเย้ย: "ทำไมวันนี้เลขาหมิงไม่มีเครื่องป้องกันสาวๆล่ะ? มีคนอยู่มากมายบนท้องถนน เลขาหมิงทำไมไม่ใช้กลอุบายของคุณ"

หมิงซี มีสีหน้าสงบและยิ้มเล็กน้อย: "คุณซ่ง ใบหน้าของคุณรู้สึกดีขึ้นไหม?"

ซ่งซินเกือบระเบิด!

ผู้หญิงเลวคนนี้แหย่เธอตรงจุดที่มันเจ็บทันทีที่เธอขึ้นมา เธอยังไม่ได้ชำระหนี้ที่น่าอับอายของฟู่ครั้งที่แล้วด้วยซ้ำ!

เธอจะฉีกเธอออกจากกันตอนนี้!

“คุณผู้หญิงเลว-!”

“ซินซิน!”

ซ่งซินแยกเขี้ยวของเธอและเริ่มโจมตี แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงอ่อนโยน

หมิงซี ตามเสียงและมองไปที่ ด้านหลัง ซ่งซิน มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนรถเข็นคือ หลินเสวี่ยเวย

เธอมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนและใจดีบนใบหน้าของเธอ และใบหน้าของเธอดูเหมือนลูกสาวที่ร่ำรวยซึ่งมีการศึกษาระดับสูงและการเลี้ยงดูอย่างเอาใจใส่

ข้อเสียเปรียบเพียงอย่างเดียวคือเธอมีร่างกายอ่อนแอและมักจะต้องใช้รถเข็น

หมิงซี เคยอ่านรายงานก่อนหน้านี้ว่า หลินเสวี่ยเหวยแข็งตัวและได้รับการรักษาในต่างประเทศ

เมื่อซ่งซินเห็นหลิน เสวี่ยเว่ย เธอก็ระงับความโกรธของเธอและแนะนำเขาด้วยความโกรธ: "พี่สาวซิ่วเว่ย ให้ฉันแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือ หมิงซี ซี เลขานุการของพี่ชายสีหยาน ในระหว่างที่คุณไม่อยู่ เธอดูแลพี่ชายสีหยานทั้งกลางวันและกลางคืน ทำงานหนัก!"

คำเหล่านี้ชัดเจนมากจนใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมสามารถเข้าใจความหมายได้

ใบหน้าของ หลินเสวี่ยเหวยซีดลงทันที