“ยินดีด้วยนะครับ คุณตั้งครรภ์แล้วครับ”แต่ตอนนี้จิตใจของหมิงซีไม่อยู่กับเนื้อกับตัวในสมองของเธอเต็มไปด้วยคำพูดที่คุณหมอพูดเมื่อตอนบ่ายทันใดนั้นเองฟู่ซือเยี่ยนก็บีบแขนเธออย่างแรง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คิดอะไรอยู่เหรอ?”เธอยังไม่ทันได้ตอบ เขาก็คว้าล็อกท้ายทอยแล้วจูบอย่างดูดดื่มเสียแล้วหลังจากนั้น ชายคนนั้นก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องน้ำหมิงซีนอนอยู่บนเตียงกว้าง เธอไร้เรี่ยวแรง ไรผมเปียกโชก นัยน์ตาเหมือนจมอยู่ในน้ำ และดูเหนื่อยล้าเป็นอย่างยิ่งหลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็เปิดลิ้นชักแล้วหยิบใบรายงานผลการตรวจครรภ์ออกมาตอนบ่ายเธอรู้สึกไม่สบายท้องจึงไปหาหมอที่โรงพยาบาล หลังจากตรวจเลือดแล้วคุณหมอก็บอกกับเธอว่าเธอตั้งท้องได้ห้าสัปดาห์แล้วในตอนนั้นหมิงซียังรู้สึกมึนงงและสับสน ทั้งๆที่เธอป้องกันทุกครั้งนี่นาเธอเค้นสมองนึกย้อนกลับไปถึงเรื่องราวเมื่อเดือนที่แล้ว ซึ่งเหมือนมีอยู่ครึ่งหนึ่ง หลังจากงานเลี้ยงจบลง ฟู่ซือเยี่ยนก็พาเธอมาส่งที่บ้าน เมื่อมาถึงที่ประตู จู่ๆเขาก็ถามเธอขึ้นมาว่า “อยู่ในระยะปลอดภัยหรือเปล่า?”คิดไม่ถึงว่าระยะปลอดภัยนั้นก็เชื่อถือไม่ได้…เสียงน้ำไหลดังออกมา

กู้เหยียนโจวเป็นคนที่มาเปิดประตู เขาเหมือนอยากจะหลบหนีไปอย่างไงอย่างงั้นหมิงซีบีบนิ้วมือเอาไว้แน่น ปรับอารมณ์ของตัวเอง และพยักหน้า “สวัสดีค่ะท่านประธานกู้”จากนั้น เธอก็เดินผ่านเขาไปเพื่อนำเอกสารเข้าไปส่งด้านในหน้าโต๊ะทำงานสุดหรู ชายคนนั้นสวมชุดสูทมูลค่ามหาศาล ซึ่งทำให้เขาดูหล่อเหลาเป็นพิเศษแต่หมิงซีกลับดูออกว่า เสื้อผ้าชุดนี้ มันไม่ใช่ชุดที่เขาใส่เมื่อคืนนี้อย่างแน่นอนเธอลดสายตาลง “ท่านประธานฟู่คะ รายงานการตลาดค่ะ รบกวนท่านประธานช่วยเซ็นหน่อยนะคะ”ฟู่ซือเยี่ยนไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าของเขาแต่อย่างใดในขณะที่เขาเซ็นชื่อและส่งคืนเมื่อรับเอกสารมาแล้ว หมิงซีก็เดินออกไปทันที และพบว่ากู้เหยียนโจวที่มีสีหน้าแปลกๆยังคงยืนอยู่ที่ประตูจนกระทั่งแผ่นหลังของหมิงซีได้เดินหายลับไปที่ประตูเข้าลิฟต์ เขาจึงได้พูดออกมาว่า “ชิป เสี่ยวหมิงซีคงไม่ได้ยินอะไรหรอกใช่ไหม?”ดวงตาเรียวสวยของฟู่ซือเยี่ยนราบเรียบ และคำพูดของกู้เหยียนโจวก็ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของเขาแต่อย่างใดหมิงซีนั้นว่าง่ายมาโดยตลอด และไม่เคยแสดงอาการหึงหวงออกมาเลยแม้แต่น้อยขอแค่เธอทำตัวดีๆไปตลอด เขาก็จะไม่ให้เธอต้องขาดทุนอย่างแน่

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะถูกหั่นเป็นชิ้นๆ ก็ไม่สามารถชดเชยความอับอายที่เธอได้รับได้เธอพูดด้วยความโกรธ: "พี่ซีหยาน ฟังสิ่งที่นังคนนี้พูดสิ! เธอตบหน้าฉันแบบนี้และยังคงเย่อหยิ่งมาก พี่เรียกเธอกลับมา ฉันจะตบเธอร้อยครั้ง!"ฟู่ซือเยี่ยน มองไปที่แผ่นหลังบางๆ หมิงซี โดยมีเงาปกคลุมเปลือกตาบางของเขา“นั่นสินะ” เขาพูดอย่างเย็นชาวิธีการของซ่งซินนั้นโหดเหี้ยมมาโดยตลอด เธอรู้สึกว่า ฟู่ซือเยี่ยน ไม่ได้ชอบ หมิงซี ในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คนที่เขาใส่ใจเธอกัดฟันและพูดด้วยสายตาที่น่ากลัว: "ครั้งต่อไป ฉันจะหาคนมาฉีกหน้าเธออย่างแน่นอน!"“ซ่งซิน!”ม่านตา ฟู่ซือเยี่ยน แคบลงซ่งซินรู้สึกเพียงว่ามือและเท้าของเธอชาใบหน้าหล่อเหลาของเขามืดมน: "ฉันจะพูดแค่ครั้งเดียว เลิกคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ และอย่าแตะต้องเธอ"ซ่งซินถูกครอบงำด้วยรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวนี้ และกลอุบายอันชั่วร้ายที่เพิ่งงอกขึ้นมาในใจของเธอถูกกลืนกลับไปเธอพูดตะกุกตะกักและพูดว่า: "ทราบ ฉันทราบแล้วค่ะ..."ฟู่ซือเยี่ยน เหลือบมองที่ซ่งซินอย่างเย็นชา และเมื่อเขาจากไป เขาก็สั่งให้โจวมู่ที่อยู่ข้างหลังเขา: "ไม่อนุญาตให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาอีก"ซ

หมิงซี ฝืนยิ้ม แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวดในใจ ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังฉีกหัวใจของเธอออก"เกี่ยวข้อง"ฟู่ซือเยี่ยน กระตุกมุมปากของเขาและยิ้มอย่างเย็นชา: " หมิงซี ความเกี่ยวข้องของเราในสายตาของคุณคืออะไร?"คำถามของชายคนนั้นทำให้ หมิงซี หายใจติดขัดใช่แล้ว แรกเริ่มท่าทีของ ฟู่ซือเยี่ยน ก็ตรงไปตรงมาแต่แรก เขาตกลงที่จะแต่งงานและไม่พูดถึงความสัมพันธ์นอกเตียง ในสายตาของคนอื่น พวกเขาไม่มีความสัมพันธ์นอกงานฟู่ซือเยี่ยน ยังเป็นหนุ่มโสดที่โด่งดังที่สุดในเป่ยเฉิง ซึ่งเป็นเป้าหมายของผู้หญิงชื่อดังหลายคนที่พยายามไล่ล่าเขาตอนนี้ชายคนนี้กำลังเตือนเธออีกครั้ง เขากลัวว่าเธอจะเกาะเขาหรือเปล่า?หมิงซี กัดริมฝีปากล่างของเธอ กลืนความรู้สึกฝาดในลำคอ พยักหน้าแล้วพูดว่า "ฉันขอโทษคุณฟู่ ฉันคิดมากไป เชิญคุณกลับไปได้แล้ว อีกหน่อยก็ไม่จำเป็นต้องมาที่อ่าวชิงสุ่ยอีก"หลังจากพูดอย่างนั้น หมิงซี ก็ยังอดไม่ได้ที่จะขอบตาแดงรื้นเธอจะไม่เสียใจได้อย่างไรนี่คือผู้ชายที่เธอรักมาสิบปี...แต่ถึงแม้จะยาก แต่เธอก็ต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยวางเธอไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองใช้ชีวิตเหมือนเรื่องตลกได้ไฟเซ็นเซอร์ในทา

หัวใจ หมิงซี สับสนวุ่นวาย และเธอก็มองดูกระจกด้วยความงุนงง ผมสีดำของชายคนนั้นเปียกโชก และเขาดูแตกต่างไปกลิ่นที่คุ้นเคยยังคงเข้ามาในจมูกของเธอ ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวการเข้าใกล้ของเขาเป็นการทรมานเธอ และเธอกลัวว่าเธอจะลังเลที่จะปล่อยมือไปหลังจากเป่าผมแห้งแล้ว เธอก็มองไปที่ชายในกระจกแล้วกระซิบขอบคุณฟู่ซือเยี่ยน ยืนอยู่ข้างหลังเธอ และทั้งสองคนก็อยู่ใกล้กันมากเขาท้าวเคาน์เตอร์ด้วยมือเดียวแล้วมองเธอในกระจกอย่างเกียจคร้าน เขาถามว่า "ฉันจะขอบคุณได้อย่างไร"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หมิงซี ก็แทบจะสำลัก ดวงตาที่สวยงามของเธอก็เบิกกว้าง และเธอก็มองดู ฟู่ซือเยี่ยน อย่างพูดไม่ออกเมื่อก่อนเธอใช้ร่างกายเพื่อขอบคุณเธอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้พวกเขากำลังจะหย่าร้างกันแล้ว!ในกระจก มุมตาของหญิงสาวเป็นสีดอกพีช และปลายจมูกของเธอก็ยังเป็นสีชมพูอ่อน ดูเหมือนเลืดลมพลุ่งพล่านฟู่ซือเยี่ยน รู้สึกเสียใจอยู่พักหนึ่ง ทันใดนั้น เขาก็เอื้อมมือไปบีบคางของ หมิงซี หันหน้าแล้วพูดอย่างดุเดือดเล็กน้อย: "อย่ามองคนอื่นแบบนั้นอีกในอนาคต"หมิงซี ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง และค่อนข้างสับสนว่าเขาหมายถึงอะไรดวงตา ฟู่ซือเยี่ยน มืดลงแ