เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 16 องค์ชายสี่ผู้อ่อนโยน 1/2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-12 12:14:11
บทล่าสุด
พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย บทที่ 17 ช่วยเหลือ 2/2
วังบูรพา“พระชายาไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่เพคะ”เสิ่นลู่ซือเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง โชคดีที่วันนี้นางติดตามโม่โฉ่วมาด้วย จึงช่วยมู่ซูเจียวเอาไว้ได้ทัน มิเช่นนั้นหากองค์รัชทายาทเข้ามาเห็นอาจจะเข้าใจผิดเหมือนในเนื้อเรื่องของนิยายก็เป็นได้“ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว ขอบใจเจ้ามากนะลู่ซือ แล้ววันนี้เจ้ามาพบข้าหรือ”“หม่อมฉันมีเรื่องอยากจะถามพระชายาสักเล็กน้อยด้วย”“เรื่องอะไรเล่า”มู่ซูเจียวพาเสิ่นลู่ซือเข้าไปคุยยังห้องรับรองที่ตำหนักของนาง เพราะเห็นสีหน้าที่ดูเคร่งเครียดของอีกฝ่าย และเรื่องที่องค์ชายสี่เสียมารยาทกับนางด้วยนั้น จะให้ผู้ใดรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด โดยเฉพาะพระสวามีของนาง“เรื่องของหลี่หนิงเหมยเป็นอย่างไรบ้างเพคะ องค์รัชทายาททรงสั่งลงโทษนางอย่างไร”“โทษโบยจาก 100 ไม้ลดเหลือ 20 ไม้ เพราะองค์ชายสี่ทรงขอร้องเอาไว้”เสิ่นลู่ซือทำหน้าตาตกใจ “ฮะ! แค่ 20 ไม้เองหรือเพคะ หม่อมฉันคิดว่านางอาจจะถูกเนรเทศออกจากเมืองหลวง หรือถูกคุมขังและโบยจนตายไปเสียอีก”“ความจริงก็ควรต้องเป็นเช่นนั้น โทษปองร้ายเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงมีโทษประหารชีวิต แต่เพราะองค์ชายสี่เข้ามาไกล่เกลี่ย เลยเสนอทางเลือกให้เช่นนี้” นางเองก็
พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย บทที่ 17 ช่วยเหลือ 1/2
บทที่ 17ช่วยเหลือหลี่หนิงเหมยที่ถูกโทษโบย 20 ไม้ ได้ถูกส่งตัวกลับมาที่จวนตระกูลหลี่ นางต้องนอนรักษาตัวเพราะบาดแผลจากการถูกโบย จึงมิอาจจะขยับกายไปที่ไหนได้ เรือนร่างบอบบางนอนคว่ำหน้าเพราะความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ได้รับ“หลี่หนิงเหมย!! รีบลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”นายท่านหลี่ผู้เป็นรองเจ้ากรมพิธีการ เปิดประตูเข้ามายังห้องของบุตรสาวด้วยสีหน้าดำคล้ำ ริมฝีปากของเขาบิดเบี้ยวไม่น่ามอง ดวงตาฉายชัดถึงความกรุ่นโกรธ“ท่านพ่อมีสิ่งใดเจ้าคะ”หลี่หนิงเหมยลุกขึ้นมาจากบนเตียงด้วยความเกียจคร้าน“เจ้ายังจะมาถามข้าอีกหรือ เจ้าทำสิ่งใดไปบ้างรู้ตัวหรือไม่ว่าทำสิ่งใดลงไป เช่นนี้ข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ที่มีบุตรสาวน่ารังเกียจเช่นเจ้า” นายท่านหลี่ชี้หน้าบุตรสาวด้วยความโกรธ“ท่านพ่อ...รู้เรื่องนั้นแล้วเจ้าคะ” ใบหน้างามซีดเผือดด้วยความตกใจ“ใช่! วันนี้คนของตระกูลเจิ้งได้ส่งแม่สื่อมาสู่ขอเจ้าแล้ว ข้าเองก็ตอบตกลงไปแล้วด้วย อีกเจ็ดวันเจ้าเตรียมตัวขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวได้เลย”“เหตุใดจึงรวดเร็วเช่นนี้กัน”ดวงหน้างามแดงซ่านด้วยความเขินอาย ยิ่งนึกถึงใบหน้าของเจิ้งหยวน และลีลารักของเขาก็ทำให้ตรงส่วนนั้นของนางกระตุกถี่ยิบ“
พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย บทที่ 16 องค์ชายสี่ผู้อ่อนโยน 2/2
หลังจากที่ทั้งสองออกไปแล้ว หวงเฟยหลงจึงหันมาเอ่ยถามหวงเฟยอิน ถึงธุระที่เขามาเยือนวังบูรพาของเขาแต่เช้าเช่นนี้“มีเรื่องอะไรหรือไม่เจ้าสี่ เหตุใดถึงมาหาพี่ตั้งแต่เช้าเช่นนี้”คำเรียกขานเปลี่ยนไป เพราะเวลานี้ไม่มีคนนอกอยู่ด้วยแล้ว ทั้งสองเป็นพี่น้องที่รักใคร่สนิทสนมกันมากที่สุด“ท่านพี่” หวงเฟยอินตรงเข้ามาคุกเข่าตรงหน้าหวงเฟยหลง “ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของเสด็จแม่ขอรับ ข้าไม่คิดเลยว่าเสด็จแม่จะเปลี่ยนไปขนาดนี้ ข้าไม่เคยต้องการบัลลังก์มังกรนี้เลย แต่เหตุใดเสด็จแม่ถึงไม่เคยเชื่อข้าเลย”ใบหน้าขององค์ชายสี่เศร้าหมองด้วยความทุกข์ใจ ตลอดคืนที่ผ่านมานี้เขาไม่อาจข่มตานอนหลับได้ลงเลย“เจ้าทำอะไร เจ้าไม่รู้เรื่องที่มารดาของเจ้าก่อไว้นี่น่า อย่าได้โทษตัวเองเช่นนี้อีก”หวงเฟยหลงรีบตรงเข้ามาประคององค์ชายสี่ให้รีบลุกขึ้น“แต่ที่เสด็จแม่ทำลงไปก็เป็นเพราะข้า ข้าจะไม่ให้เกิดเรื่องเช่นเมื่อคืนนี้อีกขอรับ ข้าให้สัญญา” สีหน้าของหวงเฟยอินเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด“ถ้าเจ้าช่วยขัดขวางฮองเฮาได้ก็จะดีมาก พี่เองก็ไม่อยากจะทำร้ายนาง เจ้าเข้าใจพี่ใช่หรือไม่”“ขอรับ ข้าจะไม่ให้เสด็จแม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้อีก
พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย บทที่ 16 องค์ชายสี่ผู้อ่อนโยน 1/2
บทที่ 16องค์ชายสี่ผู้อ่อนโยนเสียงดังโหวกเหวกโวยวายของเกากงกง ทำให้ทั้งคู่ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย หลี่หนิงเหมยกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะเริ่มจำได้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดสิ่งใดขึ้นบ้างเมื่อมองร่างกายของตนเองกลับพบว่าตอนนี้กำลังเปลือยเปล่า รอยจ้ำแดงที่ปรากฏทั่วเนินอก และความเจ็บแปลบตรงกึ่งกลางกายสาว ทำให้นางตระหนักได้ถึงลางร้าย“กรี๊ดดดด”เสียงร้องกรีดด้วยความตกใจ พร้อมกับรีบหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมปิดกายของตนเอง เมื่อนางหันหน้าไปเห็นบุรุษรูปงามที่นอนด้วยเมื่อคืนนี้ หลี่หนิงเหมยพลันรู้สึกตื่นตระหนก ความหวาดกลัวแล่นพล่านไปทั่วจิตใจนางสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดให้กับบุรุษแปลกหน้าเช่นนั้นหรือ ช่างเป็นเรื่องที่น่าอัปยศนัก หากท่านพ่อรู้เข้านางไม่อยากจะคิดว่าชีวิตนี้ที่เหลือจะเป็นเช่นไร นี่คือฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุด“หยุดร้องกรี๊ด แล้วรีบแต่งกายซะ พวกเจ้าทั้งสองเตรียมรอรับโทษที่กล้าล่วงเกินเบื้องสูงได้เลย ข้าจะไปรายงานให้องค์รัชทายาททรงทราบ”เกากงกงเอ่ยเสียงกร้าว สายตาคมกริบมองทั้งสองด้วยสีหน้ารังเกียจนั่นมิใช่คุณหนูหลี่ หลานสาวที่ฮองเฮาทรงเอื้อเอ็นดูหรือ นางช่างกล้าทำเรื่องไร้ยางอายได้อย่างไรกัน
พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย บทที่ 15 ด้ายแดงของหลี่หนิงเหมย 2/2
“ข้าย่อมเป็นสหายที่รู้ใจเจ้าที่สุด ยากำหนัดนี้คงจะออกฤทธิ์แรงกว่าคราวก่อนสินะ เช่นนั้นเรามารอดูกันดีหรือไม่ ว่าเจ้าจะอดทนต่อฤทธิ์ยาได้ไหม หากไม่เจ้าก็คงต้องวิ่งแล่นไปหาบุรุษใดให้ช่วยเจ้าแล้วกัน”เสิ่นลู่ซือแสยะยิ้มร้ายกาจ นางอยากจะให้หลี่หนิงเหมยได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ไม่อาจจะหลุดพ้นได้ ถูกควบคุ้มทั้งร่างกายและสติปัญญาของตนเอง“ไม่ ไม่นะ อย่าทำกับข้าเช่นนี้เลย ข้าไปทำอะไรให้เจ้านักหนา เจ้าถึงทำกับข้าเช่นนี้”เสิ่นลู่ซือโน้มใบหน้าไปกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน “เพราะเจ้าทำให้ข้าต้องตายไงเล่า”“จะ เจ้าพูดอะไร”เสิ่นลู่ซือไม่ตอบคำ นางแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับโม่โฉ่วคล้อยหลังที่ทั้งสองจากไปไม่นาน ฤทธิ์ยากำหนัดที่หลี่หนิงเหมยกินไปพลันออกฤทธิ์ ร่างกายของนางประเดี๋ยวร้อนประเดี๋ยวหนาว กึ่งกลางกายสาวร้อนผ่าวราวกับถูกไฟสุม สมองของนางมึนเมาสับสนจนมิอาจยับยั้งอารมณ์ความรู้สึกได้หลี่หนิงเหมยดึงทึ้งเสื้อผ้าของตน จนมันหลุดลุ่ยเผยให้เห็นผิวกายขาวผ่อง ดวงหน้างามหยาดเยิ้มไปด้วยไฟราคะ“อื้อ...อ่า ไม่ไหวแล้ว”สติของนางหลุดหายไป พร้อมกับพาร่างที่แทบจะเปลือยเปล่าของตนออกมาจากตรงนั้น สายตาฉ่ำเ
พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย บทที่ 15 ด้ายแดงของหลี่หนิงเหมย 1/2
บทที่ 15ด้ายแดงของหลี่หนิงเหมย“เหนื่อยหรือไม่ อยากกลับจวนหรือยัง”โม่โฉ่วที่เพิ่งปลีกตัวจากหวงเฟยหลง เดินเข้ามาประคองเสิ่นลู่ซือพร้อมกับเอ่ยถามนางด้วยความเป็นห่วง“ยังก่อนเจ้าค่ะ ข้ายังต้องอยู่ช่วยองค์รัชทายาทเสียก่อน”หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธ หากนางอยู่จะได้ช่วยพระองค์ได้มาก อย่างน้อยนางก็สามารถรับรู้กลิ่นของยาพิษได้“หากไม่ไหวก็บอกเล่า อย่าได้ฝืนตัวเองจนเกินไป มิเช่นนั้นพี่คงปวดใจมาก”“เจ้าค่ะท่านพี่”ตั้งแต่ทั้งคู่ได้เผยความในใจแก่กัน คำเรียกขานของทั้งสองก็เปลี่ยนไป ทั้งน้ำเสียงที่เอ่ยถามซึ่งกันและกันยิ่งอ่อนหวานไพเราะมากขึ้นไปอีก จนผู้คนโดยรอบต่างจับสังเกตได้หวงเฟยหลงยังเคยบ่นเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง “พวกเจ้าเพลา ๆ หน่อยเถิด ท่านพี่อย่างนั้น พี่อย่างนี้ ฟังแล้วชวนรู้สึกคลื่นไส้นัก”หลี่หนิงเหมยที่เฝ้ารอโอกาสอยู่นาน เมื่อเห็นหวงเฟยหลงปลีกตัวจะไปหาเข้าหอ นางที่ดักรออยู่ที่โถงทางเดินระหว่างไปเรือนหอที่ไร้ผู้คน รีบตรงเข้ามาขวางทางไว้“ขออภัยองค์รัชทายาทเพคะ หม่อมฉันขอเวลาสักครู่ ขอดื่มเพื่ออวยพรงานมงคลของพระองค์เพคะ”หลี่หนิงเหมยยื่นจอกสุราที่ถืออยู่ในมือสองจอก มอบให้กับหวงเฟยหลงหนึ่งจอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
สตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ21.4K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ18.1K viewsหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่180.7K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวร้ายในยุค 80
ชงเมิ่ง5.3K viewsสยบรักยอดบัณฑิต
ฝ้ายสีคราม4.6K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน188.3K viewsหลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว
หิมะที่ปลิดปลิว10.6K views
