เข้าสู่ระบบแชร์
106 เป็ดน้อยหรือหมาป่า (2)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-07 17:19:36
บทล่าสุด
ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น 111 มีสิ่งใดอยากบอกข้า
“อ๋องซาน...ทะ ท่านเข้ามาในตัวภรรยาเถิดหนา ข้า...อยากให้ท่านเอ่อ...ชิมตัวข้า”มู่ชิงซานทั้งจั๊กจี้ในคำพูดนาง และรู้สึกคึกคักจนปลายหัวหยักร้อนจี๋เขาอยากกินนางด้วยปาก ด้วยแท่งหยกงดงามนี้ เมื่อถูกเรียกหาด้วยคำพูดแสนหวาน และดวงตากลมโตมีประกายวูบไหว เขาก็พร้อมชิมเรือนร่างของฟ่านรั่วเจี๋ยโดยไม่รั้งรอมือใหญ่บีบนวดเฟ้นหน้าอกนาง จมูกโด่งสูดดมซอกคอซึ่งมีกลิ่นหอมละมุน เร่งเร้าอารมณ์พิศวาสให้ลุกโชน กระทั่งริมฝีปากประกบกัน ทั้งเขาและนางต่างแลกเปลี่ยนความหวานล้ำอย่างได้รสชาติฟ่านรั่วเจี๋ยสะท้านไปทั้งร่าง กลีบบุปผานางถูกนิ้วยาวแข็งแกร่งเปิดทางรอความใหญ่โต เขาสำรวจด้วยความละมุนอ่อนโยน มิได้กระทำรุนแรงอย่างที่นางคาดคิด“ข้ากลัวเจ้าเจ็บ...” มู่ชิงซานบอก แต่ชายหนุ่มหารู้ไม่ว่าฟ่านรั่วเจี๋ยต้องการให้เขาออกแรงเพิ่มขึ้นเพื่อเติมเต็มช่วงเวลาที่เขาไม่ได้อุ่นเตียงกับนาง“อ๋องซาน ข้ากับท่านหาใช่ไม่คุ้นเคยกัน”นางบอกใบ้สามีมากเพียงนี้ และเหมือนว่าเขาจะรับรู้ถึงความนัยที่แฝงอยู่มู่ชิงซานฮึมฮัมในลำคอแล้วจับเอวนางเอาไว้ จากนั้นก็เคลื่อนตัวลงต่ำจวบจนจมูกเขาชนกับพื้นที่แสนหวาน“ทะ...ท่าน...” หญิงสาวเอ่ยได้เท่านั้น
ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น 110 สามีได้โปรดอยู่ในตัวข้า (3)
มู่ชิงซานหลับตานิ่ง แพขนตาหนาสีดำขลับงอนรับใบหน้าคมสัน ชายผู้นี้มีเสน่ห์ชวนให้คลั่งไคล้ หล่อเหลา สง่าผ่าเผยนางแตะที่ริมฝีปากบางสีสด ก่อนใช้ปลายนิ้วชี้รั้งริมฝีปากล่างเขาให้ลงมา นางเย้าหยอกชายหนุ่มอยู่เช่นนั้น เขาช่างน่าค้นหาและทำให้นางร้อนรุ่มที่ร่างกายเบื้องล่างฟ่านรั่วเจี๋ยส่งเสียงหัวเราะน้อยๆ ยามนี้นางกลายเป็นสาวน้อยซุกซนจึงกล้าทำสิ่งเหลวไหลด้วยการแตะเนื้อต้องตัวบุรุษ อีกทั้งต้องการให้เขาลุกขึ้นมาข่มเหงนางเสียด้วยกระนั้นเรื่องนี้ย่อมถูกต้อง มู่ชิงซานคือสามีนาง เป็นบิดาของลูกแฝดแสนน่ารัก หากนางจะเล่นสนุกกับเขา พอให้ความสาวที่มีนี้พบความหวานล้ำมิได้เชียวหรือ ในเมื่อเรื่องนี้มันเป็นธรรมชาติของคู่รัก นางยังสาว ส่วนมู่ชิงซานก็เป็นหนุ่มแน่นร่างกายแข็งแรง หลายครั้งที่นางกับเขาไปตลาดในเมืองเล็กๆแห่งนี้เพื่อขายผัก ผลไม้ และไข่ไก่ เหล่าลูกค้าสาวๆ แทบจะทุกคนต่างมองสามีนางเป็นตาเดียว ซึ่งเรื่องการใช้ชีวิตอย่างชาวบ้านทั่วไปนี้เป็นความคิดของมู่ชิงซาน“ลองเป็นพ่อค้าขายผัก เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่มันก็สนุกเหมือนกัน ส่วนเจี๋ยเจี๋ยของข้าก็เปิดโรงหมอเล็กๆ รักษาผู้คน”“หากอ๋องซานชอบเช่นนี้ข้ายินดีนัก”
ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น 109 สามีได้โปรดอยู่ในตัวข้า (2)
ฟ่านรั่วเจี๋ยทันได้ยินคำเจื้อยแจ้วสดใสนางจึงหยุดมือ ถามลูกสาวในอ้อมกอดตัวเองว่า “จูเอ๋อ เมื่อครู่เจ้าเอ่ยสิ่งใด”“แม่!”เด็กหญิงว่าจบจึงมองฟ่านรั่วเจี๋ยตาแป๋ว ตอนนั้นที่คนเป็นพ่ออยากได้ยินจูหว่านเรียกตัวเองบ้าง“จูเอ๋อ เรียกพ่อบ้างสิลูก” เขาบอกแม่นางน้อย และทำท่าคะยั้นคะยอให้จูหว่านเรียกตน“แม่! แม่ๆ”มู่ชิงซานที่ยิ้มกว้างเมื่อครู่สีหน้าหงอยเหงาลง ถึงจะพยายามให้ลูกสาวที่เขารักเรียกตน แต่แม่นางน้อยยังเอ่ยหามารดาไม่หยุดปาก“อ๋องซาน ท่านจะเอาอะไรกับเด็กน้อย อย่างไรเสียท่านก็เป็นบิดาของจูเอ๋อ ต้านเอ๋อ...พวกเขาย่อมรักท่าน”“แต่ลูกเอาแต่เรียกเจี๋ยเจี๋ย...เหตุใดไม่เรียกข้าบ้าง” ชายหนุ่มทำหัวคิ้วเข้มๆ ชนกัน ดูเหมือนเด็กโตที่เตรียมก่อเรื่องเกเร“เด็กยังไม่รู้ความ ท่านอย่าได้น้อยใจไปเลยอ๋องซาน” นางว่าแล้วจึงเตรียมพาจูหว่านไปอาบน้ำ มู่ชิงซานทำคอตกก้าวตามภรรยาไป ในขณะที่กำลังจะเดินไปถึงต้านเทียน เด็กชายก็ชูมือทั้งสองข้างให้เขามู่ชิงซานหยุดก้าว เขามองลูกชายซึ่งทั้งบอบบางและแสนงดงาม เด็กน้อยมีผิวพรรณราวกับไข่ปอกเปลือก คิ้ว ดวงตา จมูก ปากล้วนหมดจดยากนักที่จะหาเด็กทั้งใต้หล้านี้มาเปรียบเทียบความงามข
ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น 108 สามีได้โปรดอยู่ในตัวข้า
สามีได้โปรดอยู่ในตัวข้าในยามนี้มู่ชิงซานได้กลายเป็นเกษตรกรเต็มตัว เขาชอบปลูกผักและผลไม้ โดยเฉพาะผักกาดขาว แตงโม นอกจากนั้นยังเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง ไก่ไข่และหมู โดยมีผู้ช่วยเป็นหยวนปิงและองครักษ์หน่วยวิหคเพลิงจำนวนหนึ่งส่วนหยวนซางกลับไปยังแคว้นต้าหลางพร้อมทหารที่ออกรบปราบกบฏมู่หรูซื่อในคราก่อนการอยู่ที่ถ้ำแห่งนี้โดยใช้ชีวิตเรียบง่ายทำให้มู่ชิงซานหัวเราะบ่อยๆ เขาสำราญใจกับภรรยาและลูกน้อยที่นับวันจะกินเก่งอีกทั้งชอบอ้อนเขาชายหนุ่มอยากใช้เวลากับลูกฝาแฝดของตนจึงส่งจดหมายไปถึงบิดากับรัชทายาทว่า หากพร้อมเมื่อไรจะกลับไปช่วยงานราชการเป็นครั้งคราว ส่วนทหารในมือเขามีรองแม่ทัพคอยดูแล พร้อมทั้งหยวนซางที่เป็นกำลังส่งข่าวให้เขาอยู่เสมอ อีกทั้งตอนนี้บ้านเมืองสงบไร้สงคราม แคว้นต่างๆ ไม่ได้มีทีท่าอยากแย่งชิงพื้นที่ใด ส่วนสิบสองเผ่าคนเถื่อนไร้การเคลื่อนไหว ด้วยยามนี้มีศึกทางแม่น้ำและถูกพวกต่างชาติโจมตีด้วยระเบิดชนิดใหม่ซึ่งสร้างความเสียหายให้แก่สิบสองเผ่าคนเถื่อนไม่น้อยจูหว่านก้าวช้าๆ มาหามู่ชิงซาน ใบหน้านางเปื้อนทั้งดินและผมยาวพันกันยุ่งเหยิง ผิดกับต้านเทียน เด็กชายเอาแต่จ้องบิดา เนื้อตัวเขาสะอาดสะอ้าน
ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น 107 เป็ดน้อยหรือหมาป่า (2)
ฟ่านเยี่ยฉีไม่คาดคิดว่าตนจะมีชะตากรรมเลวร้ายถึงเพียงนี้ นางหลบหนีคนที่ไล่ล่านานหลายเดือน อดมื้อกินมื้อ แต่ยังรอดมาได้อย่างประหลาดราวกับคำพูดของฟ่านรั่วเจี๋ยเป็นจริง“เยี่ยฉีจะตายไม่ได้ จนกว่านางจะได้พบกับอี๋เซียง” อดีตองค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นหมิงหวาดกลัวคำพูดนั้นจับใจ และหัวเด็ดตีนขาดนางจะให้อี๋เซียงพบไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายต้องการนางพญาหนอนกู่เพื่อใช้ในการต่อชีวิตซึ่งคนที่มีหนอนร้ายอยู่ในร่างกาย หากไม่ต้องการให้ตนถูกพิษจะต้องดื่มเลือดสดๆ และกินของดิบเพื่อเลี้ยงหนอนกู่ นางรู้ว่าอี๋เซียงกระทำเช่นนั้นเรื่อยมาจนมีกลิ่นอายราวกับสัตว์ เมื่ออยู่ใกล้ๆ ก็เหม็นคาวเลือดจนชวนให้สำรอก ฟ่านเยี่ยฉีหลบหนีจากการถูกจับตัวหลายหน นางหารู้ไม่ว่าการใช้ชีวิตอย่างทุกข์ทรมานนั้น มีสายตาของใครบางคนจับตาดูอยู่บ่ายวันนี้นางเพิ่งออกมาจากโรงเจแห่งหนึ่ง เดินเร่ร่อนไปเรื่อยเพื่อหาที่ซุกหัวนอน“นั่นคงเป็นหญิงที่เราตามหาอยู่” เสียงหนึ่งถามขึ้น เมื่อเห็นฟ่านเยี่ยฉีเดินหลบเข้าไปยังถนนเส้นเล็กๆ ที่ตัดไปยังโรงเตี๊ยมเก่าทรุดโทรม“จากการที่สายสืบจับตาดู ย่อมเป็นนาง มิใช่ใครอื่น” เสียงทุ้มต่ำตอบ“เยี่ยงนั้นจับตัวนางไปให้เทพธิดา
ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น 106 เป็ดน้อยหรือหมาป่า (2)
ร่างนั้นเล็กอยู่สักหน่อย เนื้อตัวเป็นสีแดง ผิวก็ย่น ดูน่าเกลียดมากกว่าน่ารัก อีกทั้งในใจเขาตอนนี้บังเกิดความรู้สึกประหลาด ด้วยลูกชายมีใบหน้าละม้ายมู่หรูซื่อ อีกทั้งโครงหน้านั้นหากพิศให้ดียังมีความงามล่มเมืองดังเช่น...ฟ่านเยี่ยฉีมิผิด สวรรค์กำลังเล่นตลกอันใดกับเขา!“ดะ...เด็กผู้ชาย” น้ำเสียงเขาไร้ซึ่งความรู้สึก“ใช่แล้วเจ้าค่ะ หล่อเหลายิ่งนัก” จางฉีช่วยรับเด็กจากจางหมิ่นและรีบเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ทารกคนเป็นบิดายังนิ่งงันด้วยทำตัวไม่ถูก กระทั่งจางฉีเอ่ยถามเขา“ชินอ๋อง อยากเห็นองค์ชายน้อยใกล้ๆ หรือไม่เจ้าคะ”“เอ่อ...ขะ ข้า” มู่ชิงซานไม่ได้ตอบ หากเป็นตอนนั้นที่ฟ่านรั่วเจี๋ยได้ยินเสียงกระอึกกระอักของสามีเข้าพอดี หัวใจนางจึงสลายและสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มฟ่านรั่วเจี๋ยเจ็บที่หัวใจ ก่อนเอ่ยเสียงชัดเจนแม้จะเบาไปสักหน่อย“ชินอ๋อง ท่านไม่ต้องยุ่ง ข้าเลี้ยงลูกชายของข้าได้!”“มันไม่ใช่เช่นนั้นเจี๋ยเจี๋ย ข้าเพียงแต่ไม่เคยเห็นเด็กแรกเกิดมาก่อน”“ฮึ เขาเพิ่งคลอดออกมาแต่ท่านก็ไม่คิดจะเมตตาหรือให้ความรักเสียแล้ว”อารมณ์ของฟ่านรั่วเจี๋ยพุ่งสูง นางเสียใจที่มู่ชิงซานแสดงออกเช่นนั้นเขาคงไม่ชอบลูก
บางทีคุณอาจจะชอบ
ร้ายพ่ายกลายรัก
LiHong16.7K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ22.5K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน188.9K viewsอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่21.4K viewsพรสามประการของเทพจิ้งจอก
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า287 viewsจารใจทุรยศ
เพลงมีนา3.0K viewsย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย
พิมพ์สีทอง405 viewsสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ17.4K views
