บทที่ 45

บทที่ 30 รุกแล้วก็รุกเลย

ธนินทร์ยังคงจับมือพิมไว้เบาๆ ในห้องครัว ปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศ เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ในห้วงความคิดของเขา ความรู้สึกที่แท้จริงกำลังก่อตัวขึ้นอย่างชัดเจน

เขาสัมผัสได้ถึงความสับสนของพิมผ่านมือที่เขายังคงจับไว้ รวมถึงท่าทางที่ยังคงนิ่งค้าง ใบหน้าที่แดงเรื่อเล็กน้อยของ