53: สาโทเป็นเหตุสังเกตได้ [1]

หวังอี้หลินอุ้มภรรยาที่เมาหลับไปมาวางบนเตียง จัดท่าทางให้นางนอนสบายที่สุด จากนั้นเขาจึงได้เดินหายเข้าไปที่หลังฉากกั้น เพื่อตักน้ำใส่ถังเล็กพร้อมผ้าหนึ่งผืนหนึ่ง เพื่อมาเช็ดตัวให้ภรรยาก่อนจะได้สบายตัวเวลานอน

แต่เมื่อเขาเดินออกมาจากฉากกั้น ชายหนุ่มถึงกับแทบหยุดหายใจ เหตุใดภรรยาเขาช่างยั่วยวนนัก ภาพที่เขาเห็นคือร่างบางของภรรยานอนตะแคงเท้าแขนมองมาที่เขา ด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้ม เสื้อผ้าหลุดลุ่ยด้านบนเหลือเพียงเอี๊ยมตัวเล็กสีเหลืองอ่อน เปิดเผยเนินอกอวบอิ่ม มืออีกข้างนางวางไว้บนต้นขาที่กระโปรงร่นขึ้น เปิดเผยจนเกือบจะเห็นเนินเนื้อสาว

หวังอี้หลินเริ่มลำคอแห้งผาก จนต้องกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก มือที่ถือถังน้ำเริ่มสั่นแทบจะทำร่วงหลุดมือ

“ท่านพี่ข้าร้อนจังเลยเจ้าค่ะ” หยุนชิงกัดปากขยิบตาให้สามี พร้อมกับกระดิกนิ้วเรียกให้ชายหนุ่มเดินเข้ามาหา

“พี่ว่าเจ้าเช็ดตัวก่อนดีหรือไม่ จะได้สบายตัว” เขาได้แต่บอกตัวเองว่าให้อดทนไว้ อดทนไว้ นางเมาไม่มีสติเขาไม่อยากฉวยโอกาสตอนนางเมา

“ท่านช่วยเช็ดตัวให้ข้าได้หรือไม่เจ้าคะ”

“ได้สิ เจ้าลุกขึ้นมานั่งดี ๆ พี่จะเช็ดตัวให้” ชายหนุ่มวางถังน้ำไว้บนหัวเตียง แล้วนั่งลงชุบผ้าในน้ำเพื่อมาเช็ดตัวให้หญิงสาว

สิ้นคำบอกของสามีร่างบางลุกขึ้นมานั่งแต่โดยดี หากแต่ไม่ได้นั่งเปล่าหยุนชิงยังถอดเอี๊ยมตัวน้อยโยนทิ้งอย่างไม่ไยดีแม้แต่กระโปรงก็ไม่เว้น

วันนี้ล่ะนางจะลองเผด็จศึกสามี นางเคยเห็นในหนังอย่างว่ามาบ้าง แต่ไม่กล้าทำเพราะกลัวว่าหวังอี้หลินจะกลัวนางซะก่อน ถือโอกาสที่เขาคิดว่านางเมาขอลองของหน่อยแล้วกัน คิก คิก

ทางด้านหวังอี้หลินทำอะไรไม่ถูก มือเขายังถือผ้าค้างอยู่อย่างนั้น นี่ใช่ภรรยาเขาแน่หรือไม่เหมือนกับกระต่ายน้อยขนปุยของเขาสักนิด เขามองภาพที่ภรรยาคลานเข้ามาหาเขาช้า ๆ มันช่างเป็นภาพยั่วยวนอารมณ์เขาเหลือเกิน

หยุนชิงยกมือขึ้นลูบไล้แผงอกชายหนุ่ม สอดมือเล็กเข้าไปในสาบเสื้อ ก่อนที่ร่างเล็กจะเริ่มขยับเข้าไปนั่งบนตักหนาของสามี หวังอี้หลินทนต่อความยั่วยวนไม่ไหว เขาโยนผ้าในมือทิ้งสองมือเขาประคองใบหน้างามเข้ามาจุมพิต ตักตวงความหวานจากริมฝีปากบาง ต่างคนต่างตอบรับมัวเมาซึ่งกันและกัน ไม่นานเสื้อผ้าของชายหนุ่มถอดทิ้งอย่างไม่ไยดี

“อ้า....” ร่างหนาครางออกมาใบหน้าผ่อนคลายอย่างมีสุข เมื่อมือของภรรยาเคลื่อนจากหน้าท้องลงมาเรื่อย ๆ จนตอนนี้นางได้กอบกุมเจ้าสิ่งนั้นไว้เต็มอุ้งมือ

ร่างบางพรมจูบไปทั่วตั้งแต่ริมฝีปากหนา ปลายคาง คอ ลงมาเรื่อย ๆ จนถึงแผงอกสีน้ำผึ้ง ลงมาถึงหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อเป็นลอน และสุดท้ายที่นางหมายตานั้นคือสิ่งที่อยู่ในมือนางตอนนี้ เมื่อเจอเป้าหมายร่างบางก้มลงไป อ้าปากครอบครองอย่างไม่นึกรังเกียจแม้แต่อย่างใด

“อ้า ชิงเอ๋อร์ เจ้าช่างร้ายกาจนัก”