เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 58 อกหักช้ำรักจากสามี
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-24 22:21:34
บทล่าสุด
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 69 ความรักทำให้ตากับใจบอด
ภารัชชาอยากร้องไห้เต็มกลืน แต่ต้องฝืนกลั้นน้ำตา ข่มเส้นเสียงไม่ให้สั่นและเก็บสีหน้าให้เป็นปกติเพราะเธอไม่เคยถูกรักเลยไม่เคยเลย…เติบโตภายใต้นามสกุลนาวารีรักษ์ก็จริง แต่กลับไม่เคยเป็นที่รักของใครเลยสักคน เธออยากเล่าเรื่องนั้นให้สามีได้ฟัง อยากให้เขาเป็นคนที่คอยรับฟังบ้าง หากทว่าความจริงก็คือความจริงวันยันค่ำวิวาห์รักหลอกลวงแค่ไหน รักของเราก็จอมปลอมเท่านั้นตั้งแต่เกิดเรื่องที่บ้านวันนั้น ภารัชชาก็ไม่กล้ารับสายอาปราบต์หรือแม่อีกเลย เธอยังไม่พร้อมจะฟังเรื่องราวที่บ้าบอเกินใจรับไหวเธอจะเป็นลูกสาวอาปราบต์ได้ยังไงกัน…“ไม่เข้าใจที่ฉันพูดเลยเหรอ ฉันอธิบายลากยาวขนาดนั้นน่ะ หือ”“เข้าใจสิคะ เข้าใจทุกอย่างที่คุณไป๋พูดเลย”“แล้วจะพูดเรื่องตายขึ้นมาทำไม”ซ่งไป๋แค่คิดว่าไม่จำเป็น เรื่องเพชรเพทายกับเหมยหลินถือว่าเป็นเรื่องในครอบครัว ทุกอย่างอยู่ในกระบวนการรวบรวมหลักฐานแต่ภารัชชาได้ฟังเหตุผลแล้ว เธอเข้าใจความเสียใจของคนที่สูญเสียลูกน้อย และโดนทำร้ายมาว่ามันโหดแค่ไหนแต่ทำไมนะทำไม…เธอต้องใจกว้างแค่ไหนหรือเธอดันใจแคบเองกันแน่“ทำไมคะ ฉันน้อยใจในโชคชะตาไม่ได้หรือไง”“ได้สิ ใครบอกว่าเธอน้อยใจไม่ไ
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 68 แค่อยากเป็นคนถูกรัก
หมอไป๋อุ้มภรรยาขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ ภารัชชาทำตัวไม่ถูกที่โดนปฏิบัติดีใส่ ปกติคงไม่อยากแตะต้องตัวเธอด้วยซ้ำ แต่พอเขาทิ้งตัวนั่งข้างเตียง พร้อมกับเอามือมาอังหน้าผากอีกรอบ เธอก็ยิ่งนอนตัวเกร็งหนักกว่าเก่าอย่าทำตัวแสนดีไปหน่อยเลยคายซ่งไป๋คนใจร้ายออกมาเถอะ“ทานข้าวหน่อยก็แล้วกัน เธอจะได้ทานยาด้วย” เขาละมือออก ทำทีท่าว่าจะลุกไปเอายากับข้าวมาให้ แต่ภารัชชารั้งแขนเขาไว้ พลางส่ายหน้าเว้าวอนเขาที่ขึงตาดุใส่“บอกแล้วไงคะว่าไม่กินยา”“แต่ตัวเธอร้อน…”“นอนพักสักหน่อยเดี๋ยวก็คงดีขึ้นค่ะ”เธอคลี่ยิ้มบางๆ หวังจะทำให้สามีอ่อนใจลง ร่างสูงที่ถอนหายใจทิ้งเฮือกใหญ่ ยกมือคลึงขมับแล้วพยักหน้ายอมแพ้บรรดาคนไข้ที่เขาเคยรับมือมา ภารัชชาดื้อรั้นมากที่สุดแล้วล่ะมั้ง“ถ้าไม่ไหวให้รีบบอก”เขาหลุบตามองภรรยาในนาม ก่อนจะดึงผ้าห่มให้คลุมถึงอกเธอ แต่ครั้นที่ไม่มีเสียงตอบรับ คนที่อุตส่าห์ห่วงใยก็ชักสีหน้าหงุดหงิด“ขานรับหน่อยก็ดี” เขากดเสียงดุเธอ หลังอีกฝ่ายไม่แม้แต่จะขานรับ ทั้งที่จริงเขาไม่ใส่ใจก็ได้ด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ทำไม ต้องหงุดหงิดที่โดนเมินความหวังดีที่ให้ไป“รู้แล้วค่ะ”“ดี”“แค่นี้ไม่เห็นต้องดุเลย…”หมอไป๋แอบยิ้
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 67 รักเก่ากับภรรยาใหม่
ชีวิตของหมอไป๋ วนเวียนอยู่กับสองสาวแทบทั้งวัน แต่ส่วนใหญ่เขาจะคอยดูแลเหมยหลินมากกว่า แค่เพราะรู้สึกผิด ที่ไม่สามารถปกป้องเธอไว้ได้จนพลั้งเผลอไปตกหลุมพราง น้องชายสารเลวอย่างเพชรเพทายเหมยหลินเริ่มเบื่อรายการโทรทัศน์ตรงหน้า ยาคลายกังวลที่กินไปก่อนหน้านี้ เริ่มออกฤทธิ์ให้เธอง่วงงุนอยากนอน“ไป๋คะ”“หือ”“คุณชาเขาจะโกรธหลินไหม... หลินมาอยู่แบบนี้”เหมยหลินวางมือบนตักหมอไป๋ เขาหลุบตามองนิ่งๆ ก่อนจับมือบางไปวางไว้ที่ตักเธอแทน พลางลดหนังสือที่อ่านอยู่ลงเล็กน้อยวันนี้เขาไม่มีเคสผ่าตัด เวลาว่างจึงใช้ไปกับการอยู่บ้าน อ่านหนังสือที่อ่านค้างไว้ยังไม่จบ แล้วก็คอยนั่งเป็นเพื่อนเหมยหลิน ตามประกบดูแลอย่างใกล้ชิดตามคำสั่งแพทย์ไม่งั้นเธออาจจะคิดไม่ดีขึ้นมาอีกก็ได้...“อย่าห่วงเลย ภารัชชาไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยอะไร”“ผู้หญิงเราก็คิดเล็กคิดน้อยกันทั้งนั้นค่ะไป๋”เขามุ่นคิ้วคิดไม่ตก จะคิดอะไรให้มากมาย ในเมื่อเขาให้เธอมาอยู่ในฐานะเพื่อน ไม่ได้เอามาเป็นเมียเพิ่มสักหน่อย“แต่ภารัชชา...”“ไป๋รู้จักเธอดีจังนะคะ”ใบหน้าขาวระบายยิ้มอ่อนๆ ต่อให้เหมยหลินรู้สึกดีกับซ่งไป๋ แต่เธอเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกันดี ไม่มีหรอ
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 66 อย่าให้ภรรยาหมดใจ
โรงพยาบาลซ่งไป๋เฝ้าอยู่ข้างเตียงเหมยหลิน เธอจมดิ่งสู้ห้วงนิทรา หลังเอาแต่นั่งร้องไห้จนตัวสั่นโยน สุดท้ายก็ผล็อยหลับไป เพราะคุณหมอให้ทานยาจะได้คลายกังวลก่อนหน้านี้ เธอโทรมาหาเสียงสั่นเครือท่าไม่ค่อยดี ดูหวาดระแวงว่าเพชรเพทายจะทำร้าย เพราะสามีเป็นคนโมโหร้ายใช่ย่อย“ไป๋... เหมยหลินกลัว ฮึก คุณเพชรอารมณ์ไม่ดีเลย ฮือ”สามีเธอคงจะคลั่งปนคับแค้บใจ หลังลูกในไส้หลุดไปก่อนกำหนดเหมยหลินผู้เป็นภรรยา ถึงได้โทรหาให้เขาพาออกมา สุดท้ายเธอก็มีอาการวิตกกังวลหนัก เขาเลยอยากให้อยู่ในความดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิดหรือไม่ ทางที่ดีควรจะพบหมอทางใจสักหน่อย เผื่ออาการที่เป็นจะพาลให้บรรเทา ทุเลาทุกความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้บ้าง“ภารัชชา...”อยู่ดีไม่ว่าดี เขากลับนึกถึงภรรยาที่ไม่คิดจะรักขึ้นมา พลางยกข้อมือขึ้นดูเวลาที่นาฬิกา ดึกดื่นจนป่านนี้แล้ว เธอคงเปิดไฟนอนสบายใจเฉิบสิท่า ไม่ต้องมาระแวงว่าเขาจะกลั่นแกล้งปิดไฟใส่“ถ้าฉันไม่ใช่ลูกสาวของภรรยารอง...”“ฮึก ...ฉันจะถูกรักบ้างมั้ยคะ”คืนนั้น ภรรยาฝีปากกล้าร่ำไห้โฮ ตัดพ้อที่ไม่เคยเป็นคนถูกรัก ปกติทีท่าเย่อหยิ่งและถือดีเป็นที่หนึ่ง พอเขาได้เห็นว่าเธอร้องไห้เป็น หัวใ
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 65 อีกหนึ่งชีวิตในท้อง
ภารัชชาไม่พูดไม่จาสักคำตั้งแต่เข้าห้องมา นอกจากนั่งกอดเข่าร้องไห้ คุดคู้อยู่บนโซฟาปล่อยโฮจนตัวสั่นโยนเจ้าของห้องอย่างสิบทิศ หยิบยื่นกระดาษให้เธอซับน้ำตา นั่งจมจ่อมอยู่ข้างอีกฝ่ายตั้งแต่สิบห้านาทีก่อน ไม่กล้าถามไถ่ถ้าเธอไม่เล่า เขาก็เลยทำได้แค่นั่งรอให้พายุความเศร้าสงบลงเท่านั้น“น้ำ... น้ำไหมน้องชา”“เอาค่ะ ฮึก ขอบคุณค่ะ”เธอพยักหน้าหงึกหงัก แต่ยังหยุดเสียงสะอื้นร้องไห้ไม่ได้เสียน้ำตาไปก็เยอะ ร้องจนเสียงแหบแห้ง ขอเติมน้ำเข้าไปหน่อยจะได้ช่วยหล่อเลี้ยง ไม่ให้น้ำหมดตัวเพราะเสียน้ำตาเท่าโอ่งซะก่อนสิบทิศรอให้ภารัชชาร้องไห้อย่างใจเย็น แม้จะร้อนรุ่มอยากรู้ก็ตามที เขาเดินเข้าไปเอาผ้าผืนเล็ก ถึงไม่รู้อะไรนำพาเธอให้มาหาเขา อีกทั้งยังตากฝนตัวเปียกมาอีกต่างหากแต่เขาจะไม่ถาม รอให้เธอใจเย็นลงกว่านี้อีกหน่อย“พี่ขอเช็ดให้นะ” เขาพูดขึ้นเบาๆ พอเธอไม่ปฏิเสธ เขาก็จัดการใช้ผ้าซับเส้นผมที่เปียกน้ำฝนให้อย่างเบามือความรักไม่เคยง่ายเลย...โดยเฉพาะการเป็นคนไม่ถูกรัก ไม่ง่ายสำหรับเธอเลยสักนิดภารัชชาเพิ่งเข้าใจก็วันนี้ อาการเจ็บชาในหัวใจมันเป็นยังไง เวลานึกถึงภาพของคนที่ไม่รักกัน เหมือนถูกของแหลมคมกรีดซ้ำ
ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย บทที่ 64 โลกทั้งใบพังทลาย
รถยนต์คันหรูจอดเทียบข้างฟุตบาธ ไม่มีประโยครั้งจากสามี เธอจึงทำได้แค่เดินลงจากรถแล้วมองเขาไกลสายตาออกไปคนเก่าเขาคงสำคัญกว่า...ภารัชชาอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปาก มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องคิดวกวนให้ซ้ำเติมตัวเองเลยเราทั้งคู่จะกลายเป็นคนรักกันได้ยังไง ในเมื่อคนเป็นสามีไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอแพ้กุ้ง ที่ผ่านมามันก็แค่ความอ่อนไหวชั่วครู่ชั่วคราว เวลาเธอเศร้าหรือไม่มีใคร เขาเป็นเพียงแค่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ต่างจากคนที่กำลังจะจมน้ำ ไขว่คว้าทุกอย่างที่เกาะได้นั่นแหละกลับบ้าน...ความหมายคือกลับบ้านที่เคยอยู่ ไม่ใช่เพนส์เฮ้าส์ของซ่งไป๋ ภารัชชานั่งรถมาลงที่บ้านสกุลนาวารีรักษ์ คนแรกที่นึกถึงคือแม่ ถึงแม้ตั้งแต่เกิดมาจะไม่เคยสัมผัสคำว่าความอบอุ่นก็ตามแต่เธอยังหวังว่าแม่จะแบ่งปันมาให้บ้างในสักวัน...ร่างบางเดินลากเท้าเอื่อยเฉื่อยเข้ามาในบ้าน หันไปยกมือไหว้แม่นมที่เคยเลี้ยง แต่กลับไม่พบคนอื่นอยู่ในบ้านแล้ว อาจเป็นเพราะเวลานี้คือทุ่มกว่า ทุกคนคงแยกย้ายกันกลับไปในพื้นที่ของตัวเอง“แม่คะ...” เธอคลี่รอยยิ้มเศร้า เหม่อมองแม่ที่เดินลงมาจากบันไดบ้านชั้นสองพอดีปรางสิตาที่เห็นลูกสาวก็เบิกตาตกใจ พ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน123.1K viewsหนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ84.1K viewsหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย35.3K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก446.6K viewsรักเมื่อสอด
ละอองอาย/มันม่วง/ทะเลดาว111 viewsย้อนเวลามาร่านรักกับพี่เขย
ซีไซต์3.6K viewsเมียเด็กนายหัวซัน
Suwachee176 viewsดวงใจธีธัช
ย่าหยา298 views
