Novels by นิพานัน

คอนโดสิงห์ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ แทบไม่มีเรื่องให้ผิดใจหรือทะเลาะเบาะแว้งกันใหญ่โตทุกครั้งที่เจ้าหญิงงอแง เขาก็แค่หาของกินมาล่อ ป้อนไอศกรีมให้น้ำเดียวเธอก็อารมณ์ดีกว่าพาไปกินบุฟเฟ่ต์ข้างนอกแล้ว วันนี้ที่เป็นวันหยุดทั้งคู่นอนกอดก่ายกันบนโซฟาเบดไม่มีแผนไปเที่ยวไหน“โอะ ส้มหวานทักมาชวนไปดูหนังด้วยกัน ไปมั้ยคะ” เจ้าหญิงดีดตัวจากตักสิงห์ลุกขึ้นนั่ง หลังได้รับข้อความจากส้มหวาน“เธออยากไปมั้ยล่ะ”“อยากค่ะ”“งั้นพี่ก็ไปด้วยได้ครับ”“แล้วพี่อยากไปมั้ย เค้าตามใจพี่ดีกว่า”เขามักเป็นฝ่ายตามใจเธอตลอดเลย แบบนี้ถ้าเคยตัวแล้วทิ้งกันจะโกรธสามชาติให้ดูเลย“อยากไปที่ไหนก็ได้... แค่ไปกับเธอ” สิงห์หยอดคำหวาน แต่สีหน้าเรียบนิ่งเป็นสไตล์มนุษย์รักความสงบที่มักเร่าร้อนตอนอยู่บนเตียง“แมวยักษ์โหมดนี้โคตรน่าอมเลยค่ะ”“เธอพูดอมก็ไม่ต้องลงท้ายค่ะหรอกนะตัวแสบ”ร่างบางขยับคลานลงจากโซฟา ก่อนจ

พูดแล้วว่าโอบไหล่ร่างบางเข้ามาหอมหัว ไม่สนสายตาเพื่อนในกลุ่มบอลที่โห่ปากร้องแซว เปิดตัวแบบไม่สนว่าใครจะคิดยังไงคนคลั่งรักสายตาไม่ปกปิด มองเจ้าหญิงกับหญิงอื่นต่างกันลิบลับ ทีแรกเสือไม่อยากเชื่อว่าเธอจะเปลี่ยนเพื่อนเขาได้สนามรักครั้งนี้ถูกเจ้าหญิงคว้าแชมป์ไปครองแล้ว...“กลับบ้านไปทำกะเพรากุ้งให้หน่อยสิ”“แล้วก็ไข่ดาวกรอบๆ 2 ฟองเหมือนเดิมนะ”ใบหน้าหล่อเหลามองเธอที่รู้ใจ ก่อนจะดึงเจ้าหญิงเข้ามาสวมกอดต่อหน้าต่อตาข้าวฟ่าง เธอยืนหลุบตาไม่กล้ามองภาพตรงหน้าเลย“ตัวพี่เหม็นเหงื่อเดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนดีกว่า”“เค้าชอบกลิ่นนี้นะ... เสียวดีอ่า”เจ้าหญิงกระซิบข้างหูให้ได้ยินแค่สองคน สิงห์กระตุกยิ้มก่อนจะผละออกแล้วหรี่ตามองว่าคืนนี้เจอแน่พอเขาเดินไปเจ้าหญิงก็หันมาทำตาขุ่นใส่ข้าวฟ่าง อย่าคิดว่าไม่รู้ถึงแผนรถอ้อยสาวแบ๊วคว่ำ จ้องจะงาบแฟนชาวบ้านตาเป็นมันขนาดนั้น“รู้ทั้งรู้ว่าเขามีแฟนแล้วก็วางตัวให้ดีหน่อยสิต้าว”เจ้าหญิงยกยิ้มกวนประสาท คงจะหัวเสียที่สิงห์ออกอาการหลงแ

DEMON-X MUSIC FESTIVALเทศกาลงานดนตรีกลางแจ้งเริ่มต้นขึ้นอย่างสนุกสนาน งานมีตั้งแต่ช่วงเย็นถึงราตรีอันแสนยาวไกล ซึ่งเจ้าหญิงควงสิงห์มาเที่ยวตอนที่ตะวันลับขอบฟ้าแล้วศิลปินวงโปรดกำลังขึ้นทำการแสดงพอดี ร่างบางที่สวมชุดสุดเซ็กซี่ก็ควงแขนสิงห์ยืนอยู่ด้านหลังกลุ่มผู้คนขนาดใหญ่ร่างสะโอดสะองตกเป็นเป้าสายตาของชายหมู่มาก เธอใส่คอร์เซตสีน้ำตาลสายเดี่ยวที่เผยช่วงเนินอก คู่กับกางเกงขาสั้นลายเสือดาวที่กำลังฮิตในหมู่สาวๆ ที่ชอบแต่งตัวรองเท้าบูทข้อยาวถึงหน้าแข้งกับผ้าคาดหัวลายเสือดาว รับกับผิวที่ขาวสว่างอมชมพูทั้งร่างยิ่งทำให้เจ้าหญิงโดดเด่นมากอีกด้วยแต่หลายคนคงจะจิปากเสียดายคอตกกันเป็นแถบ เพราะผู้ชายที่ควงคู่มาด้วยหน้าดุมาก คอยคุมประพฤติเธออยู่ไม่ห่างกาย ปากไม่พูดว่าหึงและชอบให้เธอแต่งตัวสวยๆ ได้ แต่ต้องอยู่ในสายตาเขาเท่านั้น“ขอไอจีหน่อยได้มั้ยครับ” ชายหนุ่มหน้าตี๋เทสดีเดินเข้ามาขอไอจีเธอ ยื่นมือถือส่วนตัวไปตรงหน้าแล้วยิ้มให้“เอ่อ...”“เพื่อนกลุ่มผมบอกว่าน่ารักมาก”“ขอบคุ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วห้อง มือข้างซ้ายบีบขยำเต้านมอวบอิ่มจนเนื้อนมล้นตามง่ามนิ้วเขา แต่มืออีกข้างถือกล้องมือถือถ่ายบันทึกวิดีโอขณะร่วมรักอยู่แววตาสิงห์เป็นประกายหลงใหล เรือนร่างเธอมองเท่าไหร่ก็ไม่มีเบื่อเลย แต่ทั้งคู่แค่ชอบถ่ายวิดีโอขณะมีอะไรกัน ยังไม่คิดจะเปิดแอคล็อคตามที่หลายคนเรียกร้องมา“อ๊ะๆ อื้อ... เค้าเสียวมากเลยอ่าพี่” ร่างบางนอนยกขาอ้าออกให้เขาชำแรกท่อนเนื้อเข้ามาจนลึกสุดลำเอ็นดวงตาคู่งามหวานฉ่ำน้ำ แววตาวาบหวามยิ้มยั่วสิงห์ให้กระทำรุนแรงได้ตามใจ ยิ่งเขาตอกหนักเธอก็ยิ่งขมิบรับอย่างเสียดเสียว น้ำในร่องรักที่ดูร่านเร่าดังเจอะแจะจนเสียวสะท้านไปทั้งร่างจุดเริ่มต้นการเริ่มถ่ายวิดีโอนั้น เกิดจากการตกลงปลงใจจากทั้งสองฝ่าย รสนิยมที่ตรงกันมันดีตรงที่แค่มองตาก็รู้ใจทุกครั้งที่เสพรักกันสิงห์ก็จัดหนักใส่เต็มแรงดีไม่มีตก...เธอทั้งจิกกล้องและบิดตัวยั่วสิงห์ให้ตบะแตก กระแทกเอ็นใหญ่ใส่ผนังมดลูกจนจุกหน่วง แต่ก็เสียวจวนน้ำใกล้จะแตกหลั่งออกมา“เธอมองกล้องหน่อยสิ อ่า ตาลอยหมดแล้ว”“เค้าอยากม

คอนโดเจ้าหญิงสิงห์ขับรถกลับมาคอนโดเจ้าหญิง ซื้อขนมนมเนยมาง้อเต็มที่เพราะตะวันลับฟ้าแล้วเพิ่งถึงห้อง เธอยื่นคำขาดว่าไม่เกินห้าโมงเย็น แต่นี่ปาไปจะหกโมงเข้าให้แล้วสากได้ลงหัวเขาแน่แกรกมือใหญ่บิดลูกบิดประตูห้องเล่นเกมเธอ หลังเดินไปทั่วห้องแล้วเจอแค่คุณหนูนอนอยู่บนคอนโดส่วนตัว“ไลฟ์สดอยู่เหรอ...”สิงห์ไม่กล้าพูดเสียงดัง มองเธอที่แต่งคอสเพลย์ชุดบันนี่น้อยหน้าจอคอมพิวเตอร์ ใส่หูฟังครอบศีรษะอยู่อีกต่างหาก“นึกว่าจะกลับพรุ่งนี้ซะแล้วนะคะ” เธอเปิดหูฟังออกข้างนึง ก่อนจะกดปิดไมค์ไม่ให้เสียงเล็ดลอดเข้าไปในไลฟ์สดเห็นกลับช้าก็เลยหาอย่างอื่นทำไม่ให้ฟุ้งซ่าน มุมกล้องที่ปรากฏบนหน้าจอให้เห็นแค่ช่วงลำคอเจ้าหญิงลงไป เน้นที่ช่วงหน้าอกหน้าใจที่มันอวบอิ่มเป็นพิเศษ“เค้ามันเป็นคนไม่สำคัญสำหรับพี่ใช่มั้ยคะก็เลยกลับช้าน่ะ”“หมายถึงใครไม่สำคัญ เธอสำคัญกับพี่มากไม่รู้เหรอ”สิงห์ก้าวเท้าปราดไปดึงเก้าอี้เธอมาใกล้ ให้ออกมาขอบจอไม่ให้ตัวเขาเข้าไปในหน้าจอไลฟ์สดด้วยอีกคน

“นี่เมษาอยากเจอสิงห์เพราะเรื่องนี้เหรอ...”สิงห์หน้าชาวาบทำตัวไม่ถูก ถึงจะเคยโดนข้อความทักมาชวนทำงานเทือกๆ นี้บ้างแล้ว แต่ยังไม่เคยเจอขายตรงแบบที่เมษาทำเลย พอเธอได้พูดแล้วดูผ่อนคลายไม่นั่งตัวเกร็งอีกด้วย“ส่วนนึงมันก็ใช่... เพราะเมษากับคอปเตอร์ทำแอคล็อคอยู่”“แอคล็อคเหรอ”“อื้อ งานบันเทิงก็ต้องมีคอนเท้นต์นี่ใช่มั้ย”เมษายอมรับว่าเธอทำแอคล็อคกับแฟนใหม่ และสิ่งที่เธอทำอยู่ก็ทำให้สิงห์หูผึ่งสนใจขึ้นมาทันที“เราหาคนเพิ่มอีก 1 คนไปทำคลิปด้วย จะทำคลิปส่งท้ายก่อนไปหาทำคอนเท้นต์ใหม่ๆ ที่อเมริกาน่ะ”สิงห์หลุบตามองกาแฟที่พนักงานสาวมาเสิร์ฟ พอเธอเดินจากไปก็ตั้งท่าจะถามต่อด้วยความอยากรู้ เรื่องของการทำแอคล็อคที่เคยเปรยกับเจ้าหญิงอยู่บ่อยครั้งจะคึกคะนองหรือรสนิยม แต่เขาขอเรียกมันว่าความชอบส่วนตัว“อันที่จริงเมษาก็อยากเจอสิงห์เพราะจะชวนต่อหน้านี่แหละ แล้วก็อยากขอโทษเรื่องที่ผ่านมาแบบไม่ผ่านตัวอักษรด้วย...”“ทำไมถึงมาชวนสิงห์ล่ะ คิดว่าสิงห์จะทำแอคล็อค

เรือนร่างยั่วเย้าบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน เธอนอนหงายอ้าขาให้ชายผิวน้ำผึ้งซอยสะโพกเข้าใส่ ส่วนมืออีกข้างก็กำลังชักแก่นกายของมาร์ตินที่อยู่ข้างๆร่องรูคับแคบถูกแท่งร้อนเสียดสีถี่ระรัว หยาดน้ำความเสียวหลั่งในร่องสวาทจนเปียกชุ่มดังเฉอะแฉะ“อื้ม... อืม” เธอครางอืออาในลำคอ ปากอ้าอมแก่นกายลำโตของมาร์ตินแล้วขยับศีรษะเข้าออกมาร์ตินนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเธอ เขากัดฟันกรอดมือก็เล่นเต้านมนายหญิงที่นุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือร่างสะโอดสะองดูร่านเร่าสุดๆ เวลาถูกเอารูล่าง และปากก็บำเรอกามให้หนุ่มหล่อแบบถึงใจ ร่องรูสีแดงฉ่ำโดนซอยถี่ยิกดูดกลืนลำเนื้อแอสตันจนสุดลำ“แบ่งให้กูข้างดิ” แอสตันบอกมาร์ติน ขอเล่นเต้าเธอข้างนึงเพราะอดใจไม่ไหว นุ่มเด้งได้ใจจนอยากฟัดให้จมเขี้ยวแรงๆมาร์ตินไม่ใช่คนหวงของอยู่แล้ว เขายอมสละอีกข้างให้แล้วหันมาขยับสะโพกซอยใส่ปากเธอแทนชายผิวน้ำผึ้งโน้มตัวลงไปเล่นหน้าอกเธอ ก่อนจะใช้คมฟันขบกัดที่ยอดอกแข็งเป็นไต แล้วก็กัดผิวขาวๆ จนเป็นรอยฟัน“อ๊า- อื้อ... แอสตันอย่ากัด” แพรรัมภาเบ้หน้าเจ็บ หมาบ้าแอสตันเล่นกัดหน้าอกเธออีกแล้วแต่คนที่มัวเมาในกามตัณหายังไม่ได้สติ ทั้งฟัดทั้งดูดจนทิ้งรอยรักเป็นจ้ำส

“ถามหน่อยสิ พวกนายชอบอยู่แบบนี้ต่อไปจริงๆ เหรอ”แอสตันขานรับแล้วพยักหน้าร่วม ส่วนมาร์ตินก็เห็นด้วยไม่มีอะไรให้ต้องปฏิเสธแพรรัมภาเท้าแขนบนขอบปูน ก่อนที่จะเอี้ยวใบหน้ามอง“พวกนายไม่อยากมีลูก... แต่งงานสร้างครอบครัวหรือไง”“ผมจะเป็นพ่อใครได้คุณ ไม่เอาด้วยหรอก”“ผมอยากใช้ชีวิตเพื่ออลิซกับคุณมากกว่าครับ”“นายสองคนขลุกตัวอยู่แต่กับฉัน จะรู้ได้ยังไงว่าอยากใช้ชีวิตแบบไหน ตอนทำงานให้องค์กรก็มีแต่เรื่องเจ็บตัว”“ชอบแค่คุณก็พอแล้ว”“อันนี้ผมเห็นด้วยครับ”แพรรัมภาลอบกลอกดวงตามองบน พวกเขาสองคนเข้ากันดียิ่งกว่าปี่และขลุ่ยอีก เวลาโดนกดจมเตียงทีไรเหมือนเธอจะโดนเอาเปรียบอยู่เรื่อย เขาทั้งคู่มันคู่หูวายร้ายสุดๆ เลย“ถามอะไรพวกนายหน่อยสิ”ร่างระหงในชุดเดรสสุดหรูหมุนตัวหันมา ก่อนเธอจะพิงตัวกับระเบียงด้านหลังแล้วยิ้มยั่วใส่ทั้งสองคน“ระหว่างทำงานให้องค์กร เคยไปจ้ำจี้ผู้หญิงบ้างมั้ย”แอสตันหลุดขำเพราะนึกว่าจะถามอะไรที่จริงจัง ที่แท้ก็ดันอยากรู้เรื่องจ้ำจี้บนเตียงของพวกเขานี่เอง“ของแบบนี้ก็ต้องมีบ้างมั้ยคุณ ไม่เอาน้ำออกเลยเดี๋ยวก็รูตันเยี่ยวไม่ออกแย่เลย” แอสตันยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับไป“มันไม่มีทางตันหรอกย่ะ

งานเปิดตัวโครงการคอนโดใหม่ใจกลางเมือง จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการในโรงแรมหรูเครือวีเอ็นกรุ๊ป โถงห้องเพดานสูงมีโคมไฟคริสตัลห้อยระย้าเล่นแสงวาววิบPARUM PARK CONDO เป็นชื่อโครงการใหม่ของแพรรัมภาที่จะสร้างขึ้นกลางเมืองกรุง ขายพื้นที่ส่วนกลางแบบจัดเต็มและรายล้อมด้วยห้างชั้นนำติดกับรถไฟฟ้าใต้ดิน“รู้ไหมว่าคุณแพรรัมภา เธอควบสามีถึงสองคน”หญิงสาวคนแรกสวมมุกเม็ดโตที่คอป้องปากนินทา เพื่อนเธออีกสองคนก็ตั้งใจฟัง เพราะได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างมานานพอสมควร“จริงเหรอเนี่ย ฉันนึกว่าพวกเขาแค่พูดกันสนุกปาก” หญิงคนสองยกมือทาบอก แต่ไม่คิดจะกล่าวร้ายอะไร“ใครเขาก็พูดกัน คุณแพรรัมภาเธอควบสามีสองคน” หญิงคนสามเบ้ปากนึกแล้วก็ขยาดการมีผัวสองคน“จริงแท้แน่นอนสิ หนุ่มสองคนที่เธอควงออกงานก็คือสามีตัวจริงที่ไม่เปิดก็เหมือนป่าวประกาศ”“เธอดูเป็นคนแรงๆ อยู่นะ แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้เลย”“คนร่านๆ ก็ต้องดูแรงสิยะ ไม่งั้นจะพาสามีชูคอหรือไงล่ะ”หญิงสวมมุกคนแรกพยักพเยิดหน้าเห็นด้วย แต่ดันไม่ทันสังเกตหญิงสาวที่ยืนดื่มอยู่ด้านหลัง พอหันไปสบตาก็ถึงกับผงะรีบก้มหน้ามองหาปลายเท้าตัวเองทันที“ขอบคุณที่มาร่วมงานนะคะคุณเกวลิน” ใ

“คุณไม่ได้กักขัง แต่ผมเลือกที่จะอยู่กับคุณ”“ฉันแค่คิดว่าตัวเองยังไม่ดีพอก็เลย...”แอสตันยื่นหน้าเข้าไปจูบปิดปาก ไม่ให้เธอพูดตัดพ้อต่อว่าตัวเองแบบนั้นให้ได้ยินเขาบดขยี้จูบหนักๆ จนปากเธอบวมเจ่อ มือก็ล็อคท้ายทอยไม่ให้ขยับหนี เป็นการลงโทษที่เอาแต่พูดจาไม่น่ารักมาทั้งวันแต่เหมือนจะเลยเถิดไปกันใหญ่ เมื่อแอสตันดันร่างเธอให้นอนราบไปบนโต๊ะ ถกชุดนอนเธอขึ้นแล้วเกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกไป และมาร์ตินก็เดินเข้ามาร่วมวงด้วยอีกคน“จะทำอะไรของพวกนาย” เธอนอนอ้าขาต่อหน้าทั้งคู่ ดูร่านร้อนไม่น้อยเมื่อในรูขมิบรับอากาศแค่แอสตันแตะมันเบาๆ“ขอดูอารมณ์จริงๆ ของคุณหน่อยดิ”“อึก- อย่าเขี่ยนะไอ้บ้านี่ จะทำบ้าอะไรกัน”เธอยกตัวขึ้นแล้วจะดันอกแอสตันออก แต่มาร์ตินปรี่เข้ามาจับเธอขึงลงบนโต๊ะ“ถ้าอยากจะทิ้งกันจริงๆ ก็ปฏิเสธพวกผมให้ได้สิ” หนุ่มหล่อหน้าคมผมทองยกยิ้มท้าทาย ก่อนจะก้มหน้าเลียร่องสวาทจนเธอจิกเท้าเกร็งไปทั้งตัว“อ๊ะ... แอสตันอย่ามาเลียมั่วซั่วสิ ยะ- อย่านะ อื้อ” เสียงเธอหายไปในลำคอ เมื่อมาร์ตินเป็นคนก้มลงมาจูบปากแพรรัมภาที่ยกมือจะขัดขืนก็อ่อนระทวย เมื่อถูกมาร์ตินสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก เนินสวาทโดนกระตุ้นด้วย

ทั้งสามคนออกมานั่งที่โต๊ะใต้ต้นไม้ บริเวณสวนสาธารณะของโรงพยาบาล บรรยากาศร่มรื่นเงียบสงบเหมาะแก่การพูดคุยดีเหมือนกัน“เมื่อคืนไปนอนที่ไหนกัน” เสียงนายหญิงเอ่ยอย่างนิ่งเรียบ จนบอดีการ์ดหนุ่มทั้งสองขนอ่อนลุกชัน“ผมนอนที่บาร์ไงคุณ”“ผมมาเฝ้าอลิซครับ”แพรรัมภานั่งคั่นกลางระหว่างทั้งคู่ มาร์ตินนั่งทางขวามือเธอส่วนแอสตันนั่งทางด้านซ้าย“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับพวกผมเหรอ” แอสตันใจร้อนรีบถามออกไป เขาเห็นสีหน้าเธอไม่ค่อยดีตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว การที่เรียกคุยพร้อมหน้าก็คงไม่ใช่เรื่องดี“ดารินทร์เป็นเด็กที่น่ารักนะแอสตัน” เธอพูดพร้อมกับสบตาแอสตัน แต่เขามุ่นคิ้วไม่ชอบใจที่เธอพูดแบบนี้“บอกแล้วไงว่าผมเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาว” เขายังย้ำคำเดิมอีกครั้ง และจะยืนยันคำนี้อย่างมั่นใจด้วย“ถ้านายไม่ลองก่อนจะรู้เหรอ”“เพราะรู้เลยไม่ลองต่างหาก”แอสตันตอบโดยไม่ต้องคิด เขาไม่ใช่คนซับซ้อนแค่เป็นคนขี้สงสารคนง่าย ชอบก็จะบอกว่าชอบแต่ถ้าไม่ใช่ก็ปฏิเสธตรงๆขนาดดารินทร์เปลื้องผ้าต่อหน้า แอสตันก็ไม่ได้มีอารมณ์ร่วม วันนั้นเขาจับเธอใส่กุญแจล็อคแขนจนร้องเจ็บด้วยซ้ำ“นายกับคุณหมอนิชาก็น่ารักเหมือนกันนะมาร์ติน”“เธอเป็นแค่หมอปร

แพรรัมภาได้ยินเต็มสองหู จนไม่รู้จะตกใจอันไหนก่อนดี“เพราะแบบนี้พี่เขาคงไม่ชอบดารินทร์แล้วค่ะ” ดารินทร์ตัดพ้อแล้วคว้าแก้วเหล้าขึ้นดื่ม“ลองถามแอสตันดูหรือยัง”“ตอนนี้พี่แอสตันห่างเหินกับดารินทร์มากๆ คงเป็นเพราะที่บอกชอบแน่เลยค่ะ”“อย่าคิดไปเองสิดารินทร์”คนหน้าสวยกระแอมไอเบาๆ สิ่งที่บอกไปมันก็ย้อนเข้าตัวเธอเองนั่นแหละ แต่ช่วยไม่ได้ทั้งคู่ดันทำเรื่องลับหลังโดยไม่บอกกันก่อน เธอจะตีตนไปก่อนไข้ก็ไม่แปลกอะไร“พี่แอสตันคงไม่ชอบเด็กแบบดารินทร์ใช่มั้ยคะ” ดารินทร์เงยหน้าให้เห็นน้ำตาที่ไหลเป็นสายแพรรัมภาวาดรอยยิ้มน้อยๆ เผลอคิดไปเองอีกแล้ว ถ้าหากมีคนที่สดใสและน่ารักแบบดารินทร์ข้างๆ แอสตันจะดีแค่ไหน“จะไม่ชอบได้ไง... ดารินทร์เป็นเด็กดีนี่คะ”โรงพยาบาลเมื่อคืนดื่มเหล้าเป็นตายแค่ไหน แต่พอตะวันแยงตาแพรรัมภาก็ตื่นแต่งตัวมาโรงพยาบาลตามนัดได้ทัน เธอไม่ได้พูดคุยกับแอสตันต่อแค่ปลีกตัวกลับห้องเงียบๆ คนเดียว“คิดว่าผมรักแค่คุณก็พอ...”เขาเล่นสารภาพคำว่ารักออกมา ใครจะกล้าเจอหน้าต่อกันล่ะ อีกอย่างแค่ปลอบดารินทร์รอคนขับรถมารับก็หนักพอแล้ววันนี้มีนัดผ่าตัดใหญ่ของอลิซ พี่นางฟ้าคนสวยแต่เนื้อในคือแม่มดอย่างเธอก

ร่างบางเปลื้องผ้าโยนเรี่ยราดลงบนพื้น เธอเปลือยเปล่าอวดเรือนร่างที่ทุกสัดส่วนล่อตาล่อใจ ปลุกอารมณ์ให้องศาสมุทรกระสันกว่าเดิม มองเธอที่ควบขี่อยู่บนตักด้วยสีหน้าเสียวสยิวพบตะวันบดร่อนเอวบนแท่งร้อน เธอมุ่นคิ้วเว้าวอน เสียวจนส่งเสียงครางหวานแล้วโน้มตัวไปจูบเขาก่อน“อือ…”เธอเป็นฝ่ายใช้ลิ้นบุกก่อน พลางออกแรงบีบบ่าแกร่ง เมื่อรู้สึกเสียววาบในท้องน้อย ทุกครั้งที่แท่งร้อนผลุบเข้าออกในร่องรักองศาสมุทรรั้งท้ายทอยเธอไว้ พลางควงคว้านเรียวลิ้นโพรงปากเธอพบตะวันสู้ยาก เธอผ่อนลมหายใจไม่ทัน เสียงน้ำลายที่ฉ่ำแฉะข้างในปากทำแก้มเธอเห่อร้อน เกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นจนกระสันหนักกว่าเก่า แต่พอโดนเขาจับเอวให้ควบขี่บนแก่นกาย เธอก็เชิดหน้าหายใจถี่กระชั้น“อึก… แฮ่ก”หยาดน้ำลายเธอเหนียวหนืดในลำคอ เกร็งขาทั้งสองข้างจนเบ้หน้า คล้ายว่าอาการเหน็บชาเล่นงาน เพราะขึ้นคุมบังเหียนนานเกินไปใบหน้าสวยแดงปานลูกตำลึงสุก มันก็ดีอยู่หรอกที่อยู่ข้างบน แต่พอทำไปทำมา ตะคริวกลับกินขาในจังหวะกำลังเสียวพอดีเลยน่าอาย…ขืนบอกว่าขึ้นให้เขาแล้วเมื่อย อีกฝ่ายได้หัวเราะเธอกรามค้างแน่“ไหวมั้ย”“ไหวค่ะ”พบตะวันมันเลือดนักสู้ ไม่เคยยอมแพ้แต่ไ

ร่างบางปรี่เข้าไปสวมกอดเขาทันที สองแขนเธอกอดรั้งช่วงลำคอเขา มือก็จับข้างใบหน้าหล่อเหลาแล้วมุ่นคิ้วจะร้องตาม“ร้องไห้ทำไมคะ” พบตะวันถามเสียงอ่อนโยน แต่เขากลับยิ้มให้ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นซะงั้น“ไม่มีอะไรหรอก”“จะไม่มีอะไรได้ยังไงก็พี่...”“พี่จ้องหน้าจอนานไปหน่อยตาเลยแห้ง”องศาสมุทรหลีกเลี่ยงคำพูด ไม่ซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเอง แต่เขาแค่ไม่อยากให้เธอคิดมากไปด้วย อาการเครียดบวกวิตกกังวล ประกอบกับงานที่เขาโหมหนักจนรัดตัวไปไหนไม่ได้กลายเป็นระเบิดเวลา ผ่านหยดน้ำตาที่ไหลริน“พี่โกหกตะวันไม่เนียนเลยนะ ถ้าคบกันแล้วตะวันเป็นความสบายใจให้พี่ไม่ได้... แล้วเราจะคบกันต่อไปได้ยังไงคะ”พบตะวันชักสีหน้าบึ้งตึง มือสัมผัสผิวแก้มเขาเบาๆ ก่อนจะเอาแก้มตัวเองไปแนบข้างๆ แล้วถูไถคล้ายลูกแมวตัวน้อย“เธอเป็นความสบายใจของพี่ตะวัน” เขาเอาศีรษะมาชนตอบ ก่อนรอยยิ้มที่หวานละมุนจะจุดบนมุมปาก รวบเอวคอดกิ่วมานั่งบนตักพบตะวันคือแสงสว่างในชีวิตเขาเลยล่ะให้พูดยังไงดี... การได้พบเธอทำให้เขามีชีวิตชีวา หลังดำรงชีพไม่ต่างจากหุ่นยนต์ ไม่กล้าออกนอกคำสั่งที่โดนป้อนมาแต่หลังได้เจอเธอ เขากล้าออกจากกรอบ เพื่อฟังเสียงหั

ตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา องศาสมุทรหรือในนามประธานองศา เขาใช้เวลาไปกับงานซะส่วนใหญ่ ในเมื่อท่านอินทัชไม่ให้เงินเดือน จากการทำงานให้บริษัทมาตลอดร่วมเดือน เขาก็เลยผันตัวไปเป็นที่ปรึกษาด้านธุรกิจเขาทุ่มหมดหน้าตัก เพื่อหาเงินมาสร้างตัวช่วงเวลาสองทุ่ม เขาก็เข้าร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ ภายใต้นามของประธานองศาสมุทรเช่นเคยท่านประธานห่วงคนที่บ้านมากกว่าอยากกลับบ้านใจจะขาดรอมร่อ“สวัสดีค่ะคุณองศา” เสียงหญิงสาวทักทายดังขึ้น พอหันกลับไปมอง เขาก็ส่งยิ้มตามมารยาทให้อีกฝ่าย แม้จะไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามก็ตาม“สวัสดีครับ เอ่อคุณ...” เขาเลิกคิ้วปนยิ้มขัดเขิน ทำงานจนมึนเบลอ จำไม่ค่อยได้แล้วว่าเจอพบปะใครมาบ้างคนตรงหน้าตอนนี้ก็ด้วย...หญิงสาวร่างเพรียวระหง ปล่อยผมยาวสยายถึงกลางหลัง เธอวาดรอยยิ้มส่งให้ชายหนุ่ม พลางยกมือทัดใบหูแก้อาการขวยเขิน ท่ามกลางผู้คนมากมายในงานเลี้ยง ประธานองศาโดดเด่นจนเธอต้องเดินเข้ามาทักทาย“ญาดาค่ะ เราเคยเจอกันตอนที่คุยไปบริษัทคราวก่อน”“อ่า ขอโทษด้วยนะครับ พอดีผมเจอคนเยอะมากก็เลยหลงลืมไป”ญาดาป้องปากขำเอ็นดูเขา สมคำร่ำลือจริงนั่นแหละ ประธานหน้าหล่อแต่ติดเย็นชา สีหน้าคมดุพูดจาตร

พบตะวันนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ เธอเฝ้ารอให้แม่ของน้องรักเอย เด็กทารกวัยสามเดือนให้นมเสร็จก่อน ภายในห้องแต่งหน้าไม่มีคนอยู่ แต่สักพักประตูห้องก็เปิดออกพอดีเธอยิ้มให้แม่ของเด็กน้อย ก่อนจะจ้องมองรักเอยตาไม่กะพริบตอนนั้นยูกิก็ตัวเท่านี้เลี้ยงง่ายไม่ดื้อเลย“คุณพบตะวันใช่ไหมคะ” แม่เด็กยิ้มให้ ขณะเดินเข้ามาใกล้เธอ“ใช่ค่ะคุณแม่”“คุณวาแจ้งไว้เรียบร้อยแล้วน้า”พอนั่งลงบนโซฟาข้างกัน พบตะวันก็คลี่ยิ้มบางๆ เมื่อหลุบมองเด็กน้อยตาแป๋ว ยืดเหยียดมือป้อมกับนิ้วน้อยไปมา“ตะวันล้างมือแล้วค่ะคุณแม่ อ่าขอ... ลองอุ้มอย่างเดียวพอแล้วค่ะ”“ให้พี่เขาอุ้มหน่อยนะรักเอย เป็นเด็กดีนะคะ”“น้องรักเอย... ลูกสาวชื่อเพราะจังเลยค่ะพบตะวันตื่นเต้นจนเสียงสั่น เธอล้างมือตั้งหลายรอบระหว่างรอ เพราะรู้ดีว่าเด็กทารกต้องได้รับการปกป้อง เวลาเขาเจ็บไข้ได้ป่วยมันจะน่าสงสาร เด็กไม่สามารถบอกความต้องการได้เพราะงั้นเสียงลูกน้อยร้องไห้ มักจะบาดใจคนเป็นแม่ที่สุดแม่เด็กส่งลูกให้พบตะวันอุ้ม เธอนั่งหลังตรงแล้วโอบอุ้มเด็กน้อย เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนแล้วระบายยิ้มจางๆ “รักเอยขา...”“แอะ”“ว่าไงคะ”ใบหน้าสวยเอียงคอแล้วยิ้มให้ ดวงตาเศร้าหมอ

กองถ่ายละครกำลังครึกครื้น สถานที่ถ่ายทำคือคอนโดใจกลางเมือง หลังขับรถมาถึง องศาสมุทรก็กุมมือพบตะวันขึ้นไปข้างบน มองหาปานนาวาเป็นคนแรก เพื่อจะได้ขออนุญาตแม่นักแสดงตัวน้อยก่อนเพราะนักแสดงที่อยากเจอ อายุเพียงสามเดือนกว่าเท่านั้นเองอายุเท่ายูกิเลย...“นั่งรอในนี้ก่อนเลย เดี๋ยวตอนน้องรักเอยให้นมเสร็จจะพามาหานะ” ปานนาวาพาทั้งสอง เข้ามานั่งในห้องแต่งตัว เพราะแม่ของเด็กที่เข้าฉากกำลังให้นมอยู่ ให้เสร็จเมื่อไหร่จะอุ้มมาให้เล่นกันองศาสมุทรค้อมหัว พลางระบายยิ้มเศร้าบนมุมปาก“ขอบคุณครับพี่วา ผมคงไม่รบกวนพี่มากไปใช่ไหม”“รบกวนอะไรกัน”“ก็...”“เอาเถอะ ปกตินายไม่เคยง้างปากรบกวนพี่ด้วยซ้ำ”คนเป็นพี่สาวไม่รู้สึกว่าเขารบกวนเลย ดีด้วยซ้ำ เธออยากเป็นพี่สาวให้เขาได้พึ่งพิงบ้าง เพราะตอนเกิดเรื่องเธอ องศาสมุทรยืนกรานอยู่ข้างไม่ถอยถึงขั้นจะไปต่อยพ่อของลูกเธอ แต่โชคดี เธอเข้าไปห้ามเขาเอาไว้ได้ทันพ่อของลูกเฮงซวยที่ไม่รับผิดชอบไปตายให้หนอนกินซะเถอะ“พี่ให้คนเอากาแฟขึ้นมาให้นะตะวัน”“ไม่เป็น...”“ไม่ได้หรอก น้องพี่รักใครพี่ก็รักด้วยสิ”พบตะวันยิ้มเศร้าไม่ต่างกัน ปนดีใจที่พี่สาวของเขาใจดีมาตลอดแต่เรื่องราว

พบตะวันอดรนทนกลั้นไม่ไหว เนื้อตัวเธอก็พลันกระตุกเกร็งหนัก ใบหน้าเงยขึ้นรับน้ำฝนที่ตกกระทบลงมา ขณะที่ช่องทางรักขมิบรัดแท่งร้อนถี่ยิบไม่เกินอึดใจ องศาสมุทรก็กระดกก้นขึ้นสวน ปลดปล่อยของเหลวสีขุ่นข้น อัดฉีดใส่ร่องรักที่รัดเขาแน่น ให้รับหยาดน้ำทั้งหมดของเขาไป“อุ่น... อุ่นจังเลยค่ะ” เธอสบตาเขา พลางหอบหายใจถี่หนักน้ำรักที่แตกหลั่งในรูรัก พุ่งกระฉูดถึงผนังมดลูก ก่อนจะไหลย้อยจากการที่เธอขมิบคาย หลั่งรดเยิ้มลงตรงแก่นกายของเขา ท่ามกลางเสียงหายใจที่สอดประสานกัน เหนื่อยแต่สีหน้าก็เต็มไปด้วยความสุขใบหน้าหล่อเหลายิ้มละมุน เป็นรอยยิ้มที่มีแค่เธอคนเดียวได้เห็นคนอื่นได้เห็นแค่มุมประธานเย็นชาสามีผู้มีสายตาอบอุ่นมีแค่พบตะวันที่ได้รับ“พี่ก็รักเธอตะวัน...” เขาไม่ลืมที่จะบอกรักเธอคืน มือก็จับใบหน้าเรียวเล็กมากดจูบ แต่ปากเธอเย็นชืดจากการตากฝน ทว่าร่างกายของพวกเขากลับร้อนระอุขึ้นมาดื้อๆ“มีความสุขไหม”“มากเลย”“ตะวันก็มีความสุขมากเหมือนกันค่ะ”รอยยิ้มของเธอกลั่นกรองมาจากหัวใจ...บนใบหน้าสวยที่เส้นผมเปียกลู่แนบแก้ม มีรอยยิ้มหวานล้ำประดับอยู่บนมุมปาก เธอน่าจะเป็นคนเดียวที่ทำได้ ทำให้เขายิ้ม แม้ในวันที่ยิ

ชีวิตของหมอไป๋ วนเวียนอยู่กับสองสาวแทบทั้งวัน แต่ส่วนใหญ่เขาจะคอยดูแลเหมยหลินมากกว่า แค่เพราะรู้สึกผิด ที่ไม่สามารถปกป้องเธอไว้ได้จนพลั้งเผลอไปตกหลุมพราง น้องชายสารเลวอย่างเพชรเพทายเหมยหลินเริ่มเบื่อรายการโทรทัศน์ตรงหน้า ยาคลายกังวลที่กินไปก่อนหน้านี้ เริ่มออกฤทธิ์ให้เธอง่วงงุนอยากนอน“ไป๋คะ”“หือ”“คุณชาเขาจะโกรธหลินไหม... หลินมาอยู่แบบนี้”เหมยหลินวางมือบนตักหมอไป๋ เขาหลุบตามองนิ่งๆ ก่อนจับมือบางไปวางไว้ที่ตักเธอแทน พลางลดหนังสือที่อ่านอยู่ลงเล็กน้อยวันนี้เขาไม่มีเคสผ่าตัด เวลาว่างจึงใช้ไปกับการอยู่บ้าน อ่านหนังสือที่อ่านค้างไว้ยังไม่จบ แล้วก็คอยนั่งเป็นเพื่อนเหมยหลิน ตามประกบดูแลอย่างใกล้ชิดตามคำสั่งแพทย์ไม่งั้นเธออาจจะคิดไม่ดีขึ้นมาอีกก็ได้...“อย่าห่วงเลย ภารัชชาไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยอะไร”“ผู้หญิงเราก็คิดเล็กคิดน้อยกันทั้งนั้นค่ะไป๋”เขามุ่นคิ้วคิดไม่ตก จะคิดอะไรให้มากมาย ในเมื่อเขาให้เธอมาอยู่ในฐานะเพื่อน ไม่ได้เอามาเป็นเมียเพิ่มสักหน่อย“แต่ภารัชชา...”“ไป๋รู้จักเธอดีจังนะคะ”ใบหน้าขาวระบายยิ้มอ่อนๆ ต่อให้เหมยหลินรู้สึกดีกับซ่งไป๋ แต่เธอเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกันดี ไม่มีหรอ

โรงพยาบาลซ่งไป๋เฝ้าอยู่ข้างเตียงเหมยหลิน เธอจมดิ่งสู้ห้วงนิทรา หลังเอาแต่นั่งร้องไห้จนตัวสั่นโยน สุดท้ายก็ผล็อยหลับไป เพราะคุณหมอให้ทานยาจะได้คลายกังวลก่อนหน้านี้ เธอโทรมาหาเสียงสั่นเครือท่าไม่ค่อยดี ดูหวาดระแวงว่าเพชรเพทายจะทำร้าย เพราะสามีเป็นคนโมโหร้ายใช่ย่อย“ไป๋... เหมยหลินกลัว ฮึก คุณเพชรอารมณ์ไม่ดีเลย ฮือ”สามีเธอคงจะคลั่งปนคับแค้บใจ หลังลูกในไส้หลุดไปก่อนกำหนดเหมยหลินผู้เป็นภรรยา ถึงได้โทรหาให้เขาพาออกมา สุดท้ายเธอก็มีอาการวิตกกังวลหนัก เขาเลยอยากให้อยู่ในความดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิดหรือไม่ ทางที่ดีควรจะพบหมอทางใจสักหน่อย เผื่ออาการที่เป็นจะพาลให้บรรเทา ทุเลาทุกความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้บ้าง“ภารัชชา...”อยู่ดีไม่ว่าดี เขากลับนึกถึงภรรยาที่ไม่คิดจะรักขึ้นมา พลางยกข้อมือขึ้นดูเวลาที่นาฬิกา ดึกดื่นจนป่านนี้แล้ว เธอคงเปิดไฟนอนสบายใจเฉิบสิท่า ไม่ต้องมาระแวงว่าเขาจะกลั่นแกล้งปิดไฟใส่“ถ้าฉันไม่ใช่ลูกสาวของภรรยารอง...”“ฮึก ...ฉันจะถูกรักบ้างมั้ยคะ”คืนนั้น ภรรยาฝีปากกล้าร่ำไห้โฮ ตัดพ้อที่ไม่เคยเป็นคนถูกรัก ปกติทีท่าเย่อหยิ่งและถือดีเป็นที่หนึ่ง พอเขาได้เห็นว่าเธอร้องไห้เป็น หัวใ

ภารัชชาไม่พูดไม่จาสักคำตั้งแต่เข้าห้องมา นอกจากนั่งกอดเข่าร้องไห้ คุดคู้อยู่บนโซฟาปล่อยโฮจนตัวสั่นโยนเจ้าของห้องอย่างสิบทิศ หยิบยื่นกระดาษให้เธอซับน้ำตา นั่งจมจ่อมอยู่ข้างอีกฝ่ายตั้งแต่สิบห้านาทีก่อน ไม่กล้าถามไถ่ถ้าเธอไม่เล่า เขาก็เลยทำได้แค่นั่งรอให้พายุความเศร้าสงบลงเท่านั้น“น้ำ... น้ำไหมน้องชา”“เอาค่ะ ฮึก ขอบคุณค่ะ”เธอพยักหน้าหงึกหงัก แต่ยังหยุดเสียงสะอื้นร้องไห้ไม่ได้เสียน้ำตาไปก็เยอะ ร้องจนเสียงแหบแห้ง ขอเติมน้ำเข้าไปหน่อยจะได้ช่วยหล่อเลี้ยง ไม่ให้น้ำหมดตัวเพราะเสียน้ำตาเท่าโอ่งซะก่อนสิบทิศรอให้ภารัชชาร้องไห้อย่างใจเย็น แม้จะร้อนรุ่มอยากรู้ก็ตามที เขาเดินเข้าไปเอาผ้าผืนเล็ก ถึงไม่รู้อะไรนำพาเธอให้มาหาเขา อีกทั้งยังตากฝนตัวเปียกมาอีกต่างหากแต่เขาจะไม่ถาม รอให้เธอใจเย็นลงกว่านี้อีกหน่อย“พี่ขอเช็ดให้นะ” เขาพูดขึ้นเบาๆ พอเธอไม่ปฏิเสธ เขาก็จัดการใช้ผ้าซับเส้นผมที่เปียกน้ำฝนให้อย่างเบามือความรักไม่เคยง่ายเลย...โดยเฉพาะการเป็นคนไม่ถูกรัก ไม่ง่ายสำหรับเธอเลยสักนิดภารัชชาเพิ่งเข้าใจก็วันนี้ อาการเจ็บชาในหัวใจมันเป็นยังไง เวลานึกถึงภาพของคนที่ไม่รักกัน เหมือนถูกของแหลมคมกรีดซ้ำ

รถยนต์คันหรูจอดเทียบข้างฟุตบาธ ไม่มีประโยครั้งจากสามี เธอจึงทำได้แค่เดินลงจากรถแล้วมองเขาไกลสายตาออกไปคนเก่าเขาคงสำคัญกว่า...ภารัชชาอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปาก มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องคิดวกวนให้ซ้ำเติมตัวเองเลยเราทั้งคู่จะกลายเป็นคนรักกันได้ยังไง ในเมื่อคนเป็นสามีไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอแพ้กุ้ง ที่ผ่านมามันก็แค่ความอ่อนไหวชั่วครู่ชั่วคราว เวลาเธอเศร้าหรือไม่มีใคร เขาเป็นเพียงแค่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ต่างจากคนที่กำลังจะจมน้ำ ไขว่คว้าทุกอย่างที่เกาะได้นั่นแหละกลับบ้าน...ความหมายคือกลับบ้านที่เคยอยู่ ไม่ใช่เพนส์เฮ้าส์ของซ่งไป๋ ภารัชชานั่งรถมาลงที่บ้านสกุลนาวารีรักษ์ คนแรกที่นึกถึงคือแม่ ถึงแม้ตั้งแต่เกิดมาจะไม่เคยสัมผัสคำว่าความอบอุ่นก็ตามแต่เธอยังหวังว่าแม่จะแบ่งปันมาให้บ้างในสักวัน...ร่างบางเดินลากเท้าเอื่อยเฉื่อยเข้ามาในบ้าน หันไปยกมือไหว้แม่นมที่เคยเลี้ยง แต่กลับไม่พบคนอื่นอยู่ในบ้านแล้ว อาจเป็นเพราะเวลานี้คือทุ่มกว่า ทุกคนคงแยกย้ายกันกลับไปในพื้นที่ของตัวเอง“แม่คะ...” เธอคลี่รอยยิ้มเศร้า เหม่อมองแม่ที่เดินลงมาจากบันไดบ้านชั้นสองพอดีปรางสิตาที่เห็นลูกสาวก็เบิกตาตกใจ พ

คฤหาสน์ตระกูลซ่งข่าวที่เหมยหลินแท้งลูกไม่ได้ถูกแพร่งพรายออกไป จุดสำคัญคือเธอเป็นนักแสดงมีชื่อเสียง และอีกอย่างคือครอบครัวทั้งสองฝ่ายไม่รับรู้ ไม่มีใครได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหมยหลินในคืนนั้นเพชรเพทายก็ไม่อยากให้ใครรู้เช่นกัน ไม่งั้นคงมีผลต่อกองมรดกในอนาคตอย่างแน่นอนเหมยหลินสูญเสียลูกในท้อง ภารัชชาที่รับรู้ก็เห็นใจ อยากจะไถ่ถามด้วยความเป็นห่วง แต่เธอคงไม่จำเป็นต้องทำหรอกในเมื่อซ่งไป๋... ออกอาการห่วงกว่าเธออีก“ทานทอดมันกุ้งสิครับ เจ้านี้อร่อยมาก” เพชรเพทายตัดทอดมันกุ้งใส่จานภารัชชา เธอหลุบมองนิ่งๆ ในมือเขี่ยข้าวไม่กินสักที“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มรับ แต่ใช้ช้อนเขี่ยไปไว้ขอบจาน“ผัดผักน้ำมันหอยด้วย...”เขายังตักอาหารใส่จานเธอต่อ ในขณะที่ผู้เป็นสามีเธอ คอยหยิบยกจานอาหารที่เหมยหลินเรียกหาส่งให้ เพชรเพทายคงประชดประชัน ที่ได้เห็นว่าหมอไป๋ใส่ใจภรรยาเขาเป็นพิเศษเพราะงั้นเขาก็จะใส่ใจภรรยาพี่ชายบ้าง...หมอไป๋ปรายตามองภารัชชาที่นั่งก้มหน้าไม่พูดไม่จา เธอแทบจะไม่แตะอาหารบนโต๊ะด้วยซ้ำ ข้าวในจานก็พร่องไปแค่นิดเดียวเอง เขาเอื้อมแขนตักกุ้งคั่วพริกเกลือใส่จานเธอสายตาของซ่งหมิงและหลี่จูมองทุกคนบนโต๊ะ

“คุณไป๋อย่าเพิ่งค่ะ...”“เธอไม่อยากจูบฉันเหรอ”เธอผงะใบหน้าถอยหนีเขาที่ยื่นหน้าจะโฉบมาจูบ คำอ้อนวอนขอให้เธอจูบมาจากใจจริง หรือเพียงเพราะเขาเมามายจากไวน์ที่ดื่มไปกันแน่ปกติเขาดื่มเวลามีเรื่องให้เครียด หลายวันมานี้ปัญหาถาโถมเข้ามาพร้อมกันไม่หยุด กอปรกับภรรยานอนหันหลังให้ มิหนำซ้ำยังไม่ได้กินมื้อดึกอย่างที่เคยกินอีกมื้อดึกที่ไม่ได้มีอาหารเป็นส่วนประกอบ แต่เป็นการชิมรสหวานจากตัวของภารัชชาต่างหากเครียดจนต้องรีดน้ำออกสักหน่อยไม่ได้ทำหลายวันคงขุ่นข้นจนคลั่กแน่...“คุณดื่มมาเหรอ” เธอถามเขาเมื่อสังเกตเห็นริ้วสีแดงที่ผิวแก้ม“นิดหน่อย” เขาตอบหน้านิ่ง แต่นัยน์ตาทอประกายวาบหวามภารัชชาหรี่ตาแล้วส่ายหน้าไม่เชื่อที่เขาพูด ดื่มนิดหน่อยแต่ตาหวานเยิ้มมาขนาดนี้ คำว่านิดหน่อยที่พูดคือเหลือไวน์แค่ก้นขวดหรือเปล่า“ภรรยาที่ดีไม่ควรหันหลังให้สามี”“สามีที่ดีก็ไม่ควรผิดนัดภรรยาค่ะ”พอเธอยอกย้อนกลับ เขาก็ชะงักตัวไป เถียงไม่ออกสักคำเมื่อถูกเธอตอกหน้าด้วยความจริงที่เขาผิดสัญญาก่อน“คุณอย่าเอาแต่พูดพร่ำอยากได้ภรรยาที่ดี... แต่หน้าที่การเป็นสามีของคุณบกพร่องเลยค่ะคุณไป๋”ภารัชชาย้ำเตือนความจำให้เขาอีกครั้ง สา