ตอนที่48. แต่เวลานี้

เมื่อคิดได้เพียงเท่านั้น ฟางเล่อที่มีรูปร่างสูงโปร่งกว่าสตรีทั่วไปได้พยุงให้อาจารย์ลุกขึ้น หมิงจงเป่าไร้แรงทัดทานจึงยอมทำตามฟางเล่อ ก่อนที่นางจะขยับตัวหันหลังให้หมิงจงเป่า ดึงเอาแขนพาดบ่าตนทั้งสองข้าง

“เล่อเล่อ เจ้าจะทำอันใด ไหล่เจ้าบาดเจ็บ เลือดข้ามีพิษ มะ…”

“ช่างพิษนั่นปะไร หากจะตาย มิว่าจะมีหมอเทวดาอยู่ยืนตรงหน้าเพื่อช่วยเหลือ ข้าก็ต้องจบชีวิตลงอยู่ดี แต่เวลานี้ ข้าและท่านยังหายใจ ท่านอย่าได้คิดถึงเรื่องอันตรายเกี่ยวกับตัวข้าอีกเลย เวลานี้ หน้าที่ของท่านคือห้ามขี้เกียจหายใจ เข้าใจหรือไม่ ตาเฒ่า ฮึก…”

หมิงจงเป่าพยายามขัดขืน โม่ฟางเล่อจึงใช้เท้าเหวี่ยงไปยังข้อพับของผู้เป็นอาจารย์ทำให้หมิงจงเป่าหมดแรงต้านทานในทันที ในที่สุด ร่างสูงก็ถูกแบกไว้บนหลังบอบบาง น้ำหนักที่มากกว่าของหมิงจงเป่า มิใช่ปัญหาสำหรับความมุ่งมั่นของหญิงสาว หมิงจงเป่ามิใช่คนอ้วน แต่รูปร่างแน่นหนั่นไร้ไขมัน สูงกว่านางก็มิได้มากมาย

“ลูกแบกพ่อย่อมสมควรทำเสมอ ศิษย์ดูแลอาจารย์มิมีคำว่าไม่เหมาะสม เล่อเล่อจะต้องพาท่านไปส่งเข้าห้องหอให้จงได้ ไว้ใจข้าและมิต้องกังวลว่าคนผู้นั้นจะรอดไปได้ เชื่อใจข้าหรือไม่ ท่านอาจารย์”

สองขาเรียว