บทที่16.ง้อ
“อีวาน ฉันจะทำยังไงให้ยัยป้านั่นหายโกรธสักทีวะ?” เป็นคำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเจ้านาย ในเมื่อในพจนานุกรมของอเล็กไซ ไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนั้น เขาไม่เคยต้อง ‘ง้อ’ ใคร เมื่อไม่พอใจ...จบเกม ก็แยกทาง
เป็นความพึงใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย...
แต่ครั้งนี้ ไม่รู้เป็นไงซิ เขารู้สึกไม่ดีเลย อยากทำให้ชะเอมเข้าใจตนเองถูกต้องมากกว่านี้
“คุณอีริคไปเคลียร์กับคุณเอมแล้วครับ แต่ผมไม่รู้ว่าคุณเอมจะเชื่อหรือเปล่า” อีวานแบ่งรับแบ่งสู้ เขาส่งกองหนุนไปหลายส่วน ไม่ว่าจะอีริคตัวต้นเหตุ หรือคุณหนูตัวน้อยที่อาจจะทำให้ชะเอมเบาความไม่พอใจเจ้านายลง
“พูดถึงไอ้น้องเวรแล้วของขึ้น!! ฉันไม่เอาจริงมันเลยไม่รู้สึกวันๆ ไม่ทำอะไร คิดแต่จะปี้หญิง” ชายหนุ่มบ่นอุบ อเล็กไซลืมไป เมื่อก่อนเขาก็ไม่ต่างอะไรกับอีริคเลย ถึงอเล็กไซจะมีงานยุ่งจนหัวปั่น แต่เวลาสำหรับการสำเริง สำราญเขาก็มีตลอด เขาสนุกไปกับสิ่งเย้ายวน มัวเมาไปกับอิสตรี...มีความสุขโดยลืมไปด้วยซ้ำว่ามีเด็กหญิงหนึ่งคนตั้งตารออยู่ที่บ้าน...
อีวานก้มหน้าลง พยา
ชะเอมกะพริบเปลือกตาปริบๆ ใจหล่นไปกองที่ตาตุ่ม ทันทีที่เห็นน้ำตาบนใบหน้าเด็กหญิง เธอรั้งร่างอวบเล็กตามวัยเด็กเข้ามากอด มือเรียวลูบพวงผมนุ่มเลยไปกลางแผ่นหลัง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วแทบไม่ได้ยิน“ก็ได้จ้ะ หม่ามี้ยอมก็ได้”“เย้!” เสียงตะโกนลั่นของอเล็กไซ เรียกความสนใจจากคนรอบข้างมากขึ้น“ทานเต็มที่เลยครับ วันนี้ผมเลี้ยง ผมจะมีเมียแล้ว”ชายหนุ่มกล่าวบอกกับทุกคนที่อยู่บริเวณเดียวกัน เขาป๋ามาก ใจใหญ่แบบแทบจะปิดร้านฉลอง ทันทีที่ชะเอมตอบตกลง“เบาๆ สิคุณ อายเขา”ชะเอมปรามแก้เก้อ ผิวแก้มเธอร้อนฉ่า“อายทำไม เรื่องน่ายินดีออก เนอะๆ เอวาเนอะลูก”ชายหนุ่มหันมาพยักพเยิดกับบุตรสาวเด็กหญิงยกมือปาดน้ำตา ขยับไปนั่งเก้าอี้อีกตัว พร้อมกับกินไอครีมต่อ...“โห...ละลายหมดแล้ว คุณป๊าใช้เวลานานกว่าที่เอวากะไว้นะคะ”คำพูดของเด็กหญิงทำเอาผู้ใหญ่รอบตัวถึงกับอึ้งไอ้ที่เห็นร้องไห้ฟูมฟายนั
บทที่16.ง้อ“อีวาน ฉันจะทำยังไงให้ยัยป้านั่นหายโกรธสักทีวะ?” เป็นคำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเจ้านาย ในเมื่อในพจนานุกรมของอเล็กไซ ไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนั้น เขาไม่เคยต้อง ‘ง้อ’ ใคร เมื่อไม่พอใจ...จบเกม ก็แยกทางเป็นความพึงใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย...แต่ครั้งนี้ ไม่รู้เป็นไงซิ เขารู้สึกไม่ดีเลย อยากทำให้ชะเอมเข้าใจตนเองถูกต้องมากกว่านี้“คุณอีริคไปเคลียร์กับคุณเอมแล้วครับ แต่ผมไม่รู้ว่าคุณเอมจะเชื่อหรือเปล่า” อีวานแบ่งรับแบ่งสู้ เขาส่งกองหนุนไปหลายส่วน ไม่ว่าจะอีริคตัวต้นเหตุ หรือคุณหนูตัวน้อยที่อาจจะทำให้ชะเอมเบาความไม่พอใจเจ้านายลง“พูดถึงไอ้น้องเวรแล้วของขึ้น!! ฉันไม่เอาจริงมันเลยไม่รู้สึกวันๆ ไม่ทำอะไร คิดแต่จะปี้หญิง” ชายหนุ่มบ่นอุบ อเล็กไซลืมไป เมื่อก่อนเขาก็ไม่ต่างอะไรกับอีริคเลย ถึงอเล็กไซจะมีงานยุ่งจนหัวปั่น แต่เวลาสำหรับการสำเริง สำราญเขาก็มีตลอด เขาสนุกไปกับสิ่งเย้ายวน มัวเมาไปกับอิสตรี...มีความสุขโดยลืมไปด้วยซ้ำว่ามีเด็กหญิงหนึ่งคนตั้งตารออยู่ที่บ้าน...อีวานก้มหน้าลง พยา
บทที่15.กามเทพทำงานแก้วตาเดินตามหลังนายน้อยมาติดๆ ในมือของหญิงสาวมีตะกร้าขนมใบใหญ่ที่น้ำหนักน่าจะมากโข เพราะข้อมือของแก้วตาเกร็งจนเส้นเลือดหลังมือขึ้นรอยปูดโปน“ให้ผมช่วยมั้ยครับ” ลมตัวแสบ เสนอหน้าวิ่งเข้ามาช่วยรับของ เขาส่งยิ้มให้เด็กหญิง ก่อนจะรับตะกร้าน้ำหนักเกือบ10กิโลกรัมมาถือไว้เอง“หม่ามี้เอวาอยู่หน่ายคะ?” เด็กหญิงเอ่ยปากถาม เขย่งปลายเท้า มองหาชะเอมไปรอบๆ“อยู่ในห้องทำงานค่ะ เจ้เอมกำลังยุ่ง”อาจจะเป็นเพราะสมาธิชะเอมกระเจิงไปตั้งแต่ได้พบเจออะไรที่ไม่คาดคิด ความกังวลนั่นทำให้งานของเธอสะดุด พอหัวใจปลอดโปร่งจึงเร่งทำงานเพื่อให้ทันเวลา“ว้า...เอวาเอาขนมมาฝาก เอวาจะเข้าไปหา เอวาจะกวนการทำงานของหม่ามี้มั้ยคะ” เด็กหญิงบ่นพึม ภารกิจที่รับมอบหมายมาอาจไม่สำเร็จ หากไม่ได้เจอตัวชะเอมเป็นๆ“พี่ลมเอาขนมใส่จานให้ค่ะ...สำหรับเอวา เจ้เอมคงไม่กล้าบ่น”เด็กหญิงตรงหน้ามีความผูกพันกับชะเอมในระดับหนึ่ง ด้วยพื้นเพนิสัยของเจ้านายสาวแล้ว ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที
บทที่14.ภาพบาดตา...ชะเอมถือแก้วกาแฟเดินตรงไปยังเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ วันนี้เธอมารับเงินงวดสุดท้ายของการทำงานที่บริษัทของอเล็กไซ ‘อันยูคอฟคอนเน็คชั่นส์’ หญิงสาวส่งยิ้มให้ประชาสัมพันธ์สาว เมื่อเดินมาหยุดเบื้องหน้าเคาท์เตอร์กลาง ล็อบบี้“คุณเอมเชิญเลยค่ะ” ประชาสัมพันธ์สาวสวยรีบพูดเสียงหวาน เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นชะเอมเข้าพอดี“คะ” ชะเอมขมวดคิ้ว“ท่านรออยู่ข้างบนค่ะ เชิญเลยค่ะ” ชะเอมเดินเข้าเดินออก อันยูคอฟถี่ยิบ ไม่มากับอเล็กไซ ก็มากับอิรินา แม้สถานะยังไม่ชัดเจน แต่ใครๆ ในอันยูคอฟย่อมรู้ ชะเอมพิเศษกว่าสาวๆ คนอื่น เมื่อแม้แต่บุตรสาวเจ้านายยังให้ความเคารพ หากอเล็กไซจะเลือกชะเอมมายืนข้างๆ ตัวก็ไม่แปลก“อ๋อ...อืม” หญิงสาวครางงึมงำ เดินบ่ายหน้าไปยังลิฟต์ แม้จะรู้สึกแปลกๆที่ชะเอมแปลกใจคือ...เธอไม่ได้นัดอเล็กไซไว้ คนที่เธอพบปะพูดคุยเรื่องค่าตอบแทนส่วนใหญ่ คืออีวาน...ตามธรรมดารักสิกาจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้ แต่ชะเอมผ่านมาแถวนี้พอดี เลยแวะเข้ามาจัดการแทน
“หม่ามี้ว่าเราลงไปนั่งรอแก้วตาที่ร้านเลยดีกว่า” หญิงสาวตัดสินใจ ช่วงเวลารอ เธอเอาเวลานั้นสั่งอาหารไว้รอท่า น่าจะช่วยย่นเวลาหิวของเด็กหญิงได้“ค่า...” อิรินายิ้มแป้น ออกแรงกระตุกมือชะเอม เพราะเจ้าตัวซอยเท้าถี่ๆ เดินนำแต่...ก่อนที่2 สาวจะเดินออกไปจากตรงจุดนั้น...รถยนต์สปอร์ตนำเข้า ก็ตีวงเลี้ยวมาจอดเทียบข้างเสียก่อน กระจกข้างถูกกดให้ลดลงเกือบครึ่ง...ใบหน้าหล่อของผู้โดยสารตอนหลังยื่นออกมาทักทาย“ไงตัวแสบ...จะไปไหนกันเอ่ย?”ราจีฟยื่นหน้าผ่านช่องหน้าต่าง เขาส่งเสียงทักทายบุตรสาวเพื่อนรัก กอนจะยิ้มเผื่อแผ่ไปให้ชะเอมด้วย...“อาจี๊ฟ!!” อิรินาตะโกนทักเสียงใส เจ้าตัวอ้วนเขย่งปลายเท้ามองเข้าไปในรถยนต์ก่อนจะยิ้มแป้น “คุณป๊ามาช้า”คำพูดของเด็กหญิงสะกิดใจชะเอม เธอเหลือบมองอาคันตุกะที่มาแบบกะทันหันฉุนๆ“เห้...อเล็ก นี่เหรอคนที่คุณติดพัน”ราจีฟเบ้ปาก มองผู้หญิงแต่งตัวทะมัดทะแมงด้านข้างหลานสาว“ยุ่ง!!” อเล็กไซตอบเสียงสะบัด เขาดันประตูด้านข้างให้เปิดออก เบ
บทที่13.เดินหน้าลุยเต็มกำลังไม่ปังก็แห้ว!!อีวานมองสีหน้ายับยุ่งของเจ้านายหนุ่มแบบไม่เข้าใจ ในเมื่อมีแม่สื่อชั้นดีแบบคุณหนูตัวน้อย คอยกระแซะเกาะแกะใกล้ๆ ตัวสาวเจ้าที่ใฝ่ปอง เหตุอันใดเล่า สีหน้าของเจ้านายหนุ่มถึงไม่ใคร่สู้ดี...อเล็กไซเหลือบมองการ์ดคนสนิทคู่ใจ... “เช็กตารางงานช่วงบ่ายให้หน่อย ฉันพอจะมีเวลาว่างซัก3ชั่วโมงมั้ย?”การ์ดรุ่นใหญ่กางสมุดจดที่หนีบไว้ตรงรักแร้ เขาดูตารางงานของเจ้านายก่อนจะตอบ...“วันนี้ไม่มีงานด่วนเลยครับหากบอสจะไปไหน...วันนี้ได้ทั้งวัน”งานยิบย่อยที่สามารถโยนให้เจ้าหน้าที่คนอื่นรับผิดชอบแทนได้ อีวานคำนวณในใจคร่าวๆ เมื่อตอบออกไปCEO หนุ่มดันตัวลุกขึ้นยืนพรวดพราด...เขาเอื้อมหยิบสูทที่พาดไว้บนพนักเก้าอี้มาสวมลวกๆ“ดี เอารถออกเลย ฉันจะไปหาเอวา” ข้ออ้างที่หากเป็นคนนอกได้ยินคงจะปลื้มใจหนักหนา เมื่อคุณพ่อลูกหนึ่งปรารถนาที่จะไปหาบุตรสาวทันทีที่ตนเองว่าง แต่สำหรับอีวาน หนุ่มใหญ่หัวเราะดังพรืดเพราะกลั้นไว้จนสุดความสามารถแล้ว แต่ไม่อาจกลั้นเสียงหัวเราะนั่
บทที่12.ผู้ชายแบดบอย...ชะเอมทำหน้าปั้นยาก เมื่อขบวนคนขนของของอิรินาทยอยเดินเข้ามาในบ้านหลังน้อยของตนเอง ในเช้าวันหยุดที่อากาศแสนดี ไม่มีแดดแรงๆ มีแค่สายลมพัดเอื่อยๆ กับกลิ่นหอมของละอองเกสรที่ปลิวลอยมาตามลม กลิ่นหอมนั่นผสมอยู่ในอากาศรอบตัวจนช่วยลดความไม่สบายใจของตนเองลง หญิงสาวชะเง้อคอมองที่มาของกลิ่นแสนชื่นใจนั่น ดอกพวงชมพูซุ้มใหญ่ที่ขึ้นอยู่บริเวณข้างทาง เป็นไม้ดอกที่ขึ้นข้างรั้วแต่กลับงอกงามแผ่กิ่งก้านเต็มความยาวของกำแพงอิฐ...“เอาของนี่ไว้ไหนดีคะ?” แก้วตาถามความเห็นของชะเอม เจ้าหล่อนยิ้มแหยๆ ให้เจ้าของบ้านสาว“ของใครล่ะ? ของเอวาหรือของแก้วตา?” หญิงสาวถามกลับ“ของคุณหนูค่ะ” แก้วตาตอบพร้อมกับยิ้ม“ไว้ในห้องเอมได้เลยค่ะ” ชะเอมตอบสีหน้ายิ้มแย้มแก้วตาเดินเลี่ยงไปอีกทาง หล่อนขนของใช้ส่วนตัวของ อิรินาเข้าไปเก็บไว้ในห้องนอนเจ้าของบ้านวันนี้คงวุ่นวายทั้งวันเมื่อของใช้ส่วนตัวของอิรินามีไม่ใช่น้อย“แก้วตาหิวยัง?” ชะเอมโผล่หน้ามาจากครัว เจ้าหล่
ชะเอมหมุนตัวขวับ!! ต้องมีใคร? อยู่ด้านหลังเธอแน่ เพราะสังเกตจากสายตาของทุกคน สายตาเหล่านั้นโฟกัสไปที่ใครบางคนที่อยู่ด้านหลังเธอ“ไม่ยักรู้ว่าผม ‘หล่อ’ ในสายตาเอมด้วย”เสียงทุ้มๆ ยังไม่ทำให้ชะเอมหวาดหวั่น ได้เท่ากับตัวเป็นๆ ยืนนิ่งอยู่ด้านหลัง กลิ่นของอเล็กไซทำให้เธอมึน เธอจึงยิ้มกร่อยๆ ทักทายชายหนุ่มแบบเสียไม่ได้“คุณนั่นเอง มารับเอวาเหรอคะ?”“อย่าเปลี่ยนเรื่องน่าเอม... ตอบผมมาก่อน เอมน่ะชอบเฉไฉตลอด...จับไม่มั่น คั้นไม่ตายไม่มีทางยอมรับซักที”อเล็กไซยังดึงดัน เขาพูดย้ำเรื่องเดิมๆ ไม่สนใจแม้กำลังถูกจับตามองชะเอมกลอกตามองบน ชายหนุ่มต้องการคำตอบที่ตนเองพอใจ แต่จะให้เธอตอบว่าเขา ‘หล่อ’ แล้วไอ้พวกลูกน้องข้างหลังเธอมีหวังหัวเราะดังคลื่นแน่... เพราะแต่ละคนต่างพากันเงียบ แต่เปล่า...ที่สงบนิ่งกันอยู่นี่ เชื่อสิ... ตะแคงหูฟังกันเป็นแถว!!เธอถอนลมหายใจแรงๆ ก่อนตอบเสียงเรียบที่สุดเท่าที่จะบังคับปากตนเองให้พูดตอบโต้ไปได้ “ไม่น่าถามนี่คะ คุณน่ะมันเบอร์หนึ่งอยู่แล้ว... แม้แต่นายแบบเอ
บทที่11.ลูกสาวอิรินานั่งเล่นเพลินๆ ในห้องทำงานชะเอม เจ้าตัวรู้สึกสนุก เมื่อไม่มีพี่เลี้ยงคอยตามประกบ ได้ทำอะไรแบบที่ชอบ แถมยังได้แต่งตัวแบบที่ไม่เคยทำกางเกงยีนเด็กกับเสื้อเชิ้ตผมยาวสลวยถูกจับถักเปียง่ายๆ เปิดหน้าผากนูนเด่นกับพวงแก้มยุ้ยสีระเรื่อ หากอเล็กไซได้มาเห็นบุตรสาวในตอนนี้... เขาคงต้องยกมือกุมขมับ เพราะชะเอมจับสาวหวานตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าแต่งตัวเป็นทอมบอย“เด็กที่ไหนเจ้ น่ารักเป็นบ้า”ลมลูกน้องหนุ่มสุดแสบกระซิบถาม เขาชำเลืองมองอิรินาตาเยิ้ม ขนาดอายุเพียงแค่นี้... ความสวยยังเปล่งประกายเจิดจ้า หากโตเป็นสาวเต็มตัว เด็กหญิงตรงหน้าคงไม่ต่างอะไรจากนางฟ้า...“ไม่ยุ่งสักเรื่องได้ไหมหะ!!” ชะเอมหันมาแสยะยิ้มมุมปาก กระซิบดุลูกน้องจอมจุ้นเสียงเครียดๆ เมื่อเจ้าตัวดูเหมือนจะชอบสอดรู้ไปหมดทุกเรื่อง“โห...แค่อยากรู้เอง...ทำเป็นดุ!! ไปขโมยลูกใครมาอะครับ?”มันกะพริบเปลือกตาปริบๆ แล้วก็ถามต่อ...ไม่ยอมหยุดความอยากรู้แม้จะถูกมองตาขวาง เมื่อเจ้านายไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร...เด็กหญิ