บทที่ 38.

บทที่ 38.

 “พี่โดมคะ หนูเล็กจะไปแล้วนะคะ” อัครวัฒน์ตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อได้ยินเสียงปลุกจากใครคนหนึ่งซึ่งเขาคุ้นเคย

“หนูเล็ก... จะไปไหน”

“เวลาของหนูเล็กใกล้หมดแล้วค่ะ อีกไม่นานหนูเล็กก็จะต้องไปแล้ว และหนูเล็กก็ดีใจที่พี่โดมจะกลับมาเป็นคนเดิม เหมือนเดิมที่เคยเป็นมา... รู้ไหมคะ พี่โดมคนเก่าผู้ชายจอมกวน ยียวนกวนประสาทและปากเสียน่ารักกว่าพี่โดมที่ชอบทำหน้าดุๆ อีกแน่ะ”

ชลิตาพูดยิ้มๆ คราวนี้อัครวัฒน์สังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของเธอได้เป็นอย่างดี... ชลิตาดูสวยน่ารักสดใส ผิวขาวกระจ่างดังจะเปล่งประกายเรืองแสงได้กระนั้น ทั้งใบหน้าและแววตาไม่มีแววเศร้าสร้อยหรือตัดพ้อเขาเลยแม้แต่น้อย

“จริงเหรอ อาจจะเป็นเพราะหนูเล็กไม่เศร้าเหมือนก่อนแล้วมั้ง พี่เลยรู้สึกดี”

“ไม่คะ ไม่ใช่เพราะหนูเล็ก แต่เป็นเพราะเธอ... มนตรา...”

“เกี่ยวอะไรกับมนตราด้วย”

&ldq