LOGINShare
บทที่ 22
Latest chapter
มรสุมรัก CEO ซาตาน บทที่ 462
ความรู้สึกรับรู้ถึงวิกฤตของสือเหยาพลันพุ่งสูงขึ้น ก่อนลงจากรถตามหลังเซิ่นหรูซวงไปติด ๆตอนนี้ยังเป็นฤดูร้อน แสงแดดร้อนแผดเผา ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ใต้ดวงอาทิตย์เหงื่อไหลชุ่มเต็มหน้าผากและแผ่นหลังไปหมด เขาพูดขึ้นเสียงเบา “ประธานซิงครับ การประชุมกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกหนึ่งชั่วโมงนะครับ”ซิงจือเหยียนไม่ตอบกลับผู้ช่วยสัมผัสได้ถึงแรงกดดันได้อย่างชัดเจน จึงหันไปสบสายตากับพนักงานอย่างจนปัญญาเมื่อผู้ช่วยมองไปตามสายตาของซิงจือเหยียนแววตาพลันชะงักไปทันทีเป็นเซิ่นหรูซวงลงมาจากรถ และตามด้วยชายหนุ่มที่หน้าตาดีมาก ๆ อีกคนหนึ่ง ชายวัยกลางคนสวมสูทคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้ารถของเซิ่นหรูซวง ชายวัยกลางคนกำลังเปิดฝากระโปรงหน้ารถ ก้มตัวลงค้นหาอะไรบางอย่าง เซิ่นหรูซวงกับชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา ถามเสียงแผ่วเบาหลายประโยคชายหนุ่มคนนั้น...เหงื่อที่หน้าผากผู้ช่วยไหลผุดซึมมากขึ้นเขารู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เพราะเคยปรากฎขึ้นในข้อมูลการสืบสวนของเขามาก่อนสือเหยา คุณชายของตระกูลสือ ภูมิหลังครอบครัวและประวัติการศึกษาล้วนโดดเด่น ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยจบตอนอายุสิบเก้าปี ก็อยู่ข้างกายเซิ่นหรูซวงมาโดยตลอดถึงห้า
มรสุมรัก CEO ซาตาน บทที่ 461
เซิ่นหรูซวงแค่นหัวเราะ “ถ้านายยังพูดเรื่องพวกนี้อีก ฉันจะรำคาญจริง ๆ แล้วจะไม่ตอบคำถามนายแล้วนะ”สือเหยาอ้าปาก น้ำเสียงแหบพร่าเล็กน้อย “เซิ่นหรูซวง”เซิ่นหรูซวงพูด “หือ?”สือเหยาก้มหน้าลงต่ำ “...เธอเคยชอบเขาใช่ไหม?”คำถามนี้ทรมานสือเหยาทั้งวันทั้งคืนจนนอนแทบไม่หลับ เขาอยากรู้ว่าเซิ่นหรูซวงกับซิงจือเหยียนเคยมีความคืบหน้ากันไปบ้างหรือไม่ หรือมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่าความสัมพันธ์แบบพี่น้องกันบ้างไหมจนแทบจะเป็นบ้าเซิ่นหรูซวงเงียบสักพัก ไม่ได้ตอบคำถามของเขา สือเหยาสัมผัสได้ว่าหัวใจของตนเองค่อย ๆ จมดิ่งลงไปอย่างชัดเจน ลำคอตีบตัน หายใจไม่ออกเล็กน้อยครู่ต่อมา เขาก็ได้ยินคำตอบของเซิ่นหรูซวงอย่างชัดเจนตอนที่สือเหยาได้ยินคำตอบของเซิ่นหรูซวง เขาภาวนาให้การได้ยินของตนเองไม่ได้ดีขนาดนั้น ทางที่ดีคือไม่ได้ยินคำตอบของเซิ่นหรูซวงชัดเจนแต่คำถามนี้เขาเป็นคนถามออกไปเอง ต่อให้เขาจะรู้สึกอึดอัด แต่ก็อยากรู้คำตอบจริง ๆเซิ่นหรูซวงตอบ “ใช่”หัวใจของสือเหยาพลันจมดิ่งไปสือเหยาอ้าปากค้าง น้ำเสียงขลุกขลักอยู่ในลำคอ มองเซิ่นหรูซวงด้วยแววตาว่างเปล่าอยู่นานสิ่งที่ติดค้างอยู่ในหัวสมองมานาน ทำใ
มรสุมรัก CEO ซาตาน บทที่ 460
หลังจากผ่านไปได้สักพัก คิ้วของเซิ่นหรูซวงก็ขยับเคลื่อนไหวเป็นซิงจือเหยียนกับผู้ช่วยที่กำลังเดินออกมาจากร้านอาหารผู้ช่วยไปเรียกรถเข้ามา ส่วนซิงจือเหยียนก็ยืนรออยู่ที่หน้าประตูทางเข้าแม้ว่ารอบข้างจะไม่มีคนอยู่ แต่ซิงจือเหยียนที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็โดดเด่นสะดุดตา รูปร่างสูงสง่าหล่อเหลาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้เรียวคิ้วของเซิ่นหรูซวงขยับเคลื่อนไหว แต่จู่ ๆ ซิงจือเหยียนก็เงยหน้าขึ้นมองตรงมายังทิศทางของเธอ สายตาทั้งคู่สบกันท่ามกลางระยะที่ห่างไกลแม้กระจกรถจะไม่สามารถมองทะลุเข้ามาด้านในจากภายนอกรถได้ แต่เซิ่นหรูซวงก็ยังรู้สึกว่าซิงจือเหยียนมองเห็นเธอได้อย่างชัดเจนเรียวคิ้วของเธอขมวดเข้าหากัน เบี่ยงศีรษะหลบเลี่ยงการสบตาทันใดนั้น เธอก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้หัวใจของเซิ่นหรูซวงเต้นระรัว รีบแนบตัวเข้ากับเบาะรถเพื่อหลีกหนีไปให้ไกลที่สุดเธอจ้องเขม็งมองตรงไป เห็นเพียงสือเหยาโน้มตัวท่อนบนลงมา ใบหน้าแทบจะแนบชิดเข้ากับใบหน้าของเธอ เหลือระยะห่างเพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น สายตามีชีวิตชีวาและเฉียบคมจับจ้องไปที่นอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“สือเหยา นายจะทำอะไร?”เซิ่นหรูซวงผ
มรสุมรัก CEO ซาตาน บทที่ 459
เซิ่นหรูซวงเหลือบมองเขา “นับว่านายยังพอรู้ความอยู่บ้าง”“ต้องรู้ความแน่นอนอยู่แล้ว”สือเหยาเชี่ยวชาญกับการได้คืบเอาศอก รีบเบียดตัวเข้ามาแนบชิดกับตัวเธอทันที มือทั้งสองข้างของเขากำชายผ้าบนต้นแขนของเซิ่นหรูซวงไว้อย่างน่าสงสารและไร้ที่พึ่งพิง ค่อย ๆ จับไว้แล้วเขย่าเบา ๆเซิ่นหรูซวงไม่สนใจเขา “สงบเสงี่ยมหน่อย”สือเหยาแนบใบหน้าเข้ามาอย่างชิดเชื้อ เปิดผมหน้าม้าออกให้เซิ่นหรูซวงเห็นใบหน้าด้านข้างที่ยังบวมแดงอยู่ “เธอดูสิ รอยตบที่เธอทำไว้ยังไม่หายไปเลย ฉันจำได้นะ ฉันจะไม่ทำให้เธอโกรธอีกแล้ว ฉันก็แค่เป็นห่วงเธอก็เลยอยากตามมาด้วย”น้ำเสียงของเซิ่นหรูซวงเย็นเยียบ “เสแสร้งต่อไปเถอะ”สือเหยากะพริบตาด้วยความงุนงง “เธอพูดอะไรน่ะ?”เซิ่นหรูซวงเหลือบตามองเขา ยกมือขึ้นไปบีบแก้มด้านที่บวมแดงของสือเหยาพร้อมหยิกเบา ๆดวงตาของสือเหยาเป็นประกายในทันที ก่อนจะเบ้หน้าขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด “เจ็บนะ บีบเบา ๆ หน่อยสิ…”เซิ่นหรูซวงหยิกแก้มของเขาแล้วส่ายไปมาสองสามครั้ง “ยังรู้สึกเจ็บด้วยหรือ”ดวงตาที่ไร้เดียงสาของสือเหยาเบิกกว้าง มองเธอด้วยความน่าสงสาร “เจ็บสิ”เซิ่นหรูซวงยิ้มเยาะ “รู้ว่าเจ็บแล้วยังตบหน้
มรสุมรัก CEO ซาตาน บทที่ 458
จะเพียงเพราะอาหารมื้อเดียวได้อย่างไร?ซิงจือเหยียนถูกเลี้ยงดูมาโดยคุณปู่ซิงตั้งแต่เด็ก ถ้าซิงจือเหยียนมีแปดร้อยแผนการกลยุทธ์อยู่ในใจ อย่างนั้นคุณปู่ซิงก็มีแต่จะมากกว่าได้ยินมาว่าเว่ยอวิ่นลู่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลซิงมาตั้งแต่ช่วงตั้งครรภ์ ถ้าเธอกลับไปก็ต้องพบเจอกับความเจ็บปวด ด้วยนิสัยของเว่ยอวิ่นลู่ จะต้องสร้างปัญหาให้กับตัวเธออย่างแน่นอนเซิ่นหรูซวงกำหมัดแน่นลิขสิทธิ์เกมเฮยไป๋ทู่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อเกมใหม่ของเหออวี้เธอไม่อยากหลบหนีอีกต่อไปนี่คือสิ่งที่ไม่ช้าหรือเร็วเธอก็ต้องเผชิญอยู่ดีเซิ่นหรูซวงเผยอริมฝีปาก “เมื่อไหร่คะ?”ซิงจือเหยียนพูด “เธอเลือกเวลาเองได้เลย”ซิงจือเหยียนจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีเข้มที่เปี่ยมไปด้วยความลึกล้ำและสงบ เซิ่นหรูซวงถอนหายใจออกเบา ๆ พร้อมอ้าปากพูดว่า“โอเคค่ะ เดี๋ยวฉันจะหาเวลาทีหลัง”ซิงจือเหยียนคลายมือออก เอนหลังพิงเก้าอี้ พูดด้วยน้ำเสียงต่ำเบาลง “โอเค ฉันจะรอ”เซิ่นหรูซวงยิ้มเบา ๆ “ได้ค่ะ งั้นไว้พวกเราเจอกันวันหลังนะคะ”ซิงจือเหยียนยกมือขึ้น ผายมือเป็นเชิงว่าให้เธอออกไปก่อนเซิ่นหรูซวงหยิบโทรศัพท์และกระเป๋าขึ้นมา พยักหน้าให้ซิงจือเหยี
มรสุมรัก CEO ซาตาน บทที่ 457
เซิ่นหรูซวงวางโทรศัพท์ลง “ขอโทษค่ะ พอดีมีเรื่องด่วน”ดวงตาเรียวยาวสีดำเข้มของซิงจือเหยียนจ้องเขม็งมองมาที่เธอ “ถ้าเธอมีธุระอื่นที่สำคัญก็ไปจัดการก่อนเถอะ แต่ฉันเองก็มีเวลาไม่มากนัก และไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่”เซิ่นหรูซวงนึกถึงสือเหยาในโทรศัพท์แล้วกระแอมไอเบา ๆ “ขอโทษค่ะ เป็นฉันที่ละเลยประธานซิงแล้ว”เพื่อแสดงถึงการตัดสินใจที่มุ่งมั่นชัดเจน เซิ่นหรูซวงจึงวางโทรศัพท์คว่ำหน้าลงบนโต๊ะและด้วยเหตุนี้ เธอจึงพลาดข้อความที่เจียงเสี่ยวชุนส่งมาให้โดยสิ้นเชิงซิงจือเหยียนส่งเสียงตอบรับในลำคอ “ทานอาหารก่อนเถอะ”เซิ่นหรูซวงหยิบตะเกียบขึ้นมา คีบผักใบเขียวจากจานอาหารที่อยู่ใกล้ ๆ มากินอย่างเงียบเชียบในช่วงเวลานี้ พวกเขาทั้งสองรวมถึงผู้ช่วยของซิงจือเหยียนต่างไม่มีใครพูดขึ้นมา ภายในห้องเงียบสงัด มีเพียงเสียงตะเกียบกระทบกับชาม บรรยากาศเงียบสนิทอย่างน่าขนลุกตลอดหลายปีที่ผ่านมา ความอยากอาหารของเซิ่นหรูซวงไม่ได้เพิ่มขึ้นมากนัก จึงใช้เวลาไม่นานก็วางตะเกียบลง แล้วเช็ดปากด้วยผ้าเช็ดปาก ซิงจือเหยียนก็ทานน้อยเช่นกันและทานเสร็จในเวลาไม่นาน เห็นได้ชัดว่าผู้ช่วยยังทานไม่อิ่ม แต่เมื่อเห็นเจ้าน
You may also like
