แชร์

บทที่ 11

ผู้เขียน: โพธิ์สองหู
เจอรัลด์รู้ดีว่ารูปถ่ายอะไรก็ตามที่เธอหมายถึงเป็นเพียงข้ออ้างในการที่เธอจะขอพบเขา

อันที่จริงแล้วเจอรัลด์ไม่ต้องการที่จะไปพบซาเวียเลย

เขารู้สึกใจเสียใจมากเพราะก่อนหน้านี้เขาเคยรักเธอมากจริง ๆ

ถึงจะอย่างไร เขาคงจะโกหกถ้าเขาบอกว่าเขาไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ กับเธอแล้ว

ทันทีที่เจอรัลด์ ได้ยินเสียงที่น่าหดหู่ของซาเวีย เขาตอบตกลงที่จะพบเธอในทันที

เขาลุกขึ้นและมองหารูปนั้น รูปที่เขาเก็บไว้ในตู้ของเขามาตลอด

ก่อนหน้านี้ทั้งคู่ได้ถ่ายภาพพวกนี้ที่ริมทะเลสาบเล็ก ๆ ข้างมหาวิทยาลัย

ในเวลานั้นซาเวียกางแขนของเธอออกด้วยความรักและเจอรัลด์ก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาพร้อมทั้งยิ้มหวานให้เธอ

แต่ในตอนนี้สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปไปตามแนวทางที่มันควรจะเป็นแล้วหัวใจของเจอรัลด์นั้นปวดร้าวอย่างรุนแรง

เจอรัลด์จ้องมองเงินหนึ่งแสนดอลลาร์ที่เขาเพิ่งจะถอนออกจากธนาคารในเช้าวันนั้น

อันที่จริงแล้วเจอรัลด์ต้องการใช้เงินจำนวนนั้นเพื่อใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและชดเชยทุกสิ่งที่เขาได้ทำพลาดไปในอดีต

แต่ท้ายที่สุดแล้วเจอรัลด์ก็รู้ตัวว่าเขาเป็นคนที่ซื่อเกินไป

เขาไม่ต้องการเงินสดเลยซักนิด เขาสามารถที่จะทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการด้วยบัตรทั้งหมดที่พี่สาวของเขาให้

เจอรัลด์รู้ดีว่าการทิ้งเงินจำนวนมากไว้ในหอพักนั้นไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดี เขาจะอธิบายสถานการณ์ให้เพื่อนร่วมห้องฟังอย่างไรหากพวกเขาพบเงินจำนวนมากมายนี้

หลายปีที่ผ่านมาเขามีเพื่อนที่จริงใจมากมายที่คอยอยู่เคียงข้างเพราะความยากจนของเขา

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เจอรัลด์กลัวว่าเขาจะสูญเสียพวกเขาไปถ้าหากเขาบอกความจริงกับพวกเขาในตอนนี้

“เอาล่ะ ฉันจะลงไปพบซาเวียก่อนแล้วกัน ก่อนที่ฉันจะฝากเงินหนึ่งแสนดอลลาร์นี้กลับเข้าไปในบัญชีธนาคารของฉัน”

เจอรัลด์หาถุงกระดาษดีๆไม่เจอเลย ดังนั้นเขาจึงไปคว้าถุงขยะสีดำจากหอพักของเขาก่อนที่เขาจะใส่เงินจำนวนหนึ่งแสนดอลลาร์ลงไปในกระเป๋า พร้อมกับรูปคู่ของเขากับซาเวียที่ทะเลสาบข้างมหาวิทยาลัยใบนั้น

“ฉันอยู่ตรงนี้เจอรัลด์!”

ซาเวียกวักมือเรียกเขาทันทีที่เธอเห็นเขาเดินมาหาเธอ

ความรู้สึกนั้นมันเหมือนกับตอนที่พวกเขาทั้งสองยังคบกันอยู่

แต่ความเป็นจริงแล้วซาเวียต่างหากเป็นคนที่รู้สึกอึดอัดที่สุดในวันนี้

เจอรัลด์ซื้อกระเป๋าแอร์เมสที่มูลค่าถึงห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ในวันนี้

ห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์!

คนธรรมดาจะใช้เวลานานแค่ไหนในการหาเงินจำนวนมากขนาดนั้น?

นี่เป็นเรื่องยากโดยเฉพาะเพราะเจอรัลด์กลายเป็นคนรวยทันทีที่เธอทิ้งเขา! ซาเวียไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เธอทำพลาดไป

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอตัดสินใจที่จะใช้รูปถ่ายเป็นข้ออ้างในการพบกับเจอรัลด์

"มีอะไร?" เจอรัลด์ ยังคงอารมณ์เสียเมื่อมาถึงทะเลสาบ แต่เขาไม่ได้แสดงด้านที่อ่อนไหวและอ่อนโยนของเขาให้ซาเวียเห็น เขากลับแกล้งทำเป็นเย็นชาและไม่แยแสต่อหน้าเธอ

ซาเวียอดไม่ได้ที่จะชายตาไปมองถุงขยะสีดำในมือของเจอรัลด์

หลังจากนั้นเธอก็พูดว่า“ อ๊ะ! ฉันคิดว่านายคงจะไม่ได้ซื้อของอย่างอื่นตอนที่นายมาพบฉันนะ”

ซาเวียพูดอย่างผิดหวังมาก

เธอเริ่มที่จะเพ้อฝันว่าเจอรัลด์จะนำกระเป๋าแอร์เมสมูลค่าห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์มาด้วย พร้อมกับขอร้องให้เธอกลับไปเป็นเหมือนเดิม

โดยไม่คาดคิดว่าเขาแค่จะทิ้งขยะของตัวเองหลังจาเจอเธอแล้ว

เจอรัลด์หยิบภาพใบนั้นออกมาจากกระเป๋าก่อนที่เขาจะพูดว่า “นี่ซาเวีย หลังจากที่ฉันคืนรูปนี้ให้เธอแล้วเราทั้งคู่จะไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป”

เจอรัลด์คิดไว้ว่าเขาจะเก็บภาพถ่ายใบนี้ไว้เป็นความทรงจำ แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ต้องการที่จะทำแบบนั้นอีกต่อไป!

ซาเวียรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อยในขณะนี้ เธอรู้สึกเสียใจมากและกระทืบเท้าก่อนที่เธอจะชกเข้าไปที่กลางอกของเจอรัลด์

“นายมันช่างงี่เง่า! นายนี่มันงี่เง่าจริงๆ! นายคิดว่าเหตุผลที่ฉันขอให้นายมาพบฉันที่นี่เป็นเพียงเพราะฉันต้องการให้นายเอารูปมาคืนให้ฉันงั้นเหรอ?

เจอรัลด์เกิดสีหน้าที่ประหลาดใจ “ถ้านั่นไม่ใช่เหตุผล แล้วทำไมเธอถึงขอให้ฉันมาพบเธอล่ะ”

“เจอรัลด์! ฉันจะทำให้คุณเข้าใจความจริงได้ยังไงดีล่ะ นายคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันมีอะไรเกี่ยวข้องกับยูริน่ะ?”

“นายเป็นคนโง่! ฉันทำแบบนี้เพราะฉันแค่พยายามจะทดสอบนาย!” ซาเวียพูดต่อ

“ทดสอบฉันเหรอ?” เจอรัลด์ถามพร้อมกับยิ้มด้วยความขมขื่น

เธอไปที่ป่ากับยูริเพราะต้องการทดสอบเขาเหรอ? แต่ท้ายที่สุดแล้วดูเหมือนว่ามันจะเป็นการทดสอบสำหรับตัวเธอเองนะ

เจอรัลด์ไม่ต้องการที่จะพูดอะไรอีกแล้ว

“เอาล่ะเธอสามารถทำการทดสอบอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ฉันแค่จะส่งรูปนี้คืนให้เธอแล้วเราทั้งคู่ควรอยู่ให้ห่างกันต่อจากนี้ไป ลาก่อน!”

เจอรัลด์ส่ายหัวก่อนจะหันกลับไป

“นาย นาย…เจอรัลด์หยุด! ถ้านายเดินจากไปตอนนี้ฉันจะกระโดดลงไปในทะเลสาบเดี๋ยวนี้แหละ!”

ซาเวียไม่คาดคิดว่าเจอรัลด์ที่เคยเชื่อฟังและเกรงใจเธอจะทำแบบนี้ ในตอนนี้เขาทำตัวเฉยเมยและเย็นชาใส่เธอ

ซาเวียรวบรวมความกล้าของเธอขณะที่เธอยืนหันหน้าเข้าหาทะเลสาบ เป็นเช่นเดียวกับที่เจอรัลด์คิดไว้ว่าเธอจะทำแบบนั้น

เจอรัลด์รู้ว่าเธอแค่พยายามจะขัดขวางเขาในตอนที่เขากำลังเดินจากไป

ในตอนนั้นเอง เมื่อเขาเห็นซาเวียกำลังเอนตัวไปข้างหน้าของทะเลสาบ เปลือกตาของเจอรัลด์กระตุกด้วยความกลัว

เขารีบวิ่งไปหาซาเวีย ก่อนที่เขาจะถึงเธอเข้ามากอดเพื่อหยุดเธอไม่ให้กระโดดลงไปในทะเลสาบ

ที่ตาของซาเวียมีน้ำตาคลอ เธอตะโกนว่า “อย่ามาห้ามฉัน! ถ้านายไม่เชื่อฉัน ฉันตายดีกว่า! ให้ฉันตายเถอะ! ปล่อยให้ฉันตายไปเลย!”

เจอรัลด์หายใจเข้าลึกที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ พูดตามตรงคือเขาไม่ไว้ใจซาเวียอีกต่อไปแล้ว

โดยเฉพาะหลังจากที่เขาได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากนิเกลว่าทำไมซาเวียถึงทิ้งเขา

ซาเวียยังคงขู่ว่าจะกระโดดลงไปในทะเลสาบถ้าหากเขาทิ้งเธอไปมันทำให้เขารู้สึกว่าเธอจริงใจ

เจอรัลด์ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าในเวลานี้เขาสับสนเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็รีบพูดว่า“ โอเค โอเคฉันเชื่อเธอแล้ว”

ซาเวียก็เริ่มยิ้มขึ้นมาก่อนที่เธอจะพูดว่า “ฉันรู้แล้วเจอรัลด์! ฉันรู้ว่านายยังรักฉันอยู่แม้ว่าวันนี้ฉันจะกระโดดลงไปในทะเลสาบ แต่นั่นไม่ใช่เพราะนายซื้อกระเป๋าแอร์เมสหรือเพราะตอนนี้นายรวยหรอกนะ แต่ฉันแค่อยากพิสูจน์ให้นายเห็นว่าความรักที่ฉันมีต่อนายน่ะเป็นของจริง!”

“ตั้งแต่ต้นจนจบฉันไม่เคยเป็นพวกวัตถุนิยม ไม่อย่างงั้นเราคงไม่ได้อยู่ด้วยกันนานขนาดนี้!”

เจอรัลด์เงียบ ไม่ได้พูดอะไรออกมาในตอนนี้ซาเวียมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความสงสัยก่อนที่เธอจะถามว่า “ยังไงซะ เจอรัลด์ฉันอยากรู้จริงๆ ว่านายกลายเป็นคนรวยในทันทีได้ยังไง? นายจะจ่ายเงินห้าหมื่นห้าพันเหรียญเพื่อซื้อกระเป๋าได้ยังไง?”

ซาเวียอดใจไม่ได้ที่จะถาม

เจอรัลด์คิดไว้อยู่แล้วว่าซาเวียจะถามคำถามนี้กับเขาแน่นอน

อย่างไรก็ตามเขาไม่ใช่เจอรัลด์คนที่จะต้องคอยบอกเธอทุกอย่างอีกต่อไป

เช่นเดียวกันกับเจอรัลด์ต้องการทดสอบซาเวีย

“โอ้ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันช่วยเด็กผู้หญิงที่โดนรถชนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ และฉันไม่คาดคิดว่าครอบครัวของเด็กผู้หญิงคนนั้นจะร่ำรวยขนาดนี้ ตอนนั้นพวกเขากำลังรีบพ่อแม่ของเธอจึงตัดสินใจมอบบัตรนักช้อปแบบครั้งเดียวให้ฉัน พวกเขาบอกฉันว่ามันเป็นการ์ดที่มีค่ามากแล้วพวกเขาก็คงอยากแสดงความขอบคุณต่อฉัน”

ดวงตาของซาเวียเบิกกว้าง “งั้นแสดงว่านายก็สามารถใช้การ์ดนักช็อประดับสูง ยูนิเวอร์ซอล โกลบอล นั่นได้เพียงครั้งเดียวเหรอ”

เจอรัลด์พยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้น…ตอนนี้กระเป๋านั่นอยู่ที่ไหน? นายสามารถขายกระเป๋าใบนั้นด้วยเงินจำนวนมากได้แน่นอนเลย!”

ซาเวียรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เธอเชื่อสนิทใจว่าเจอรัลด์รวยในชั่วข้ามคืน

อย่างน้อยเขาก็ยังมีกระเป๋าแอร์เมสที่มีมูลค่าสูงถึงห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์

“ฉันให้กระเป๋าแอร์เมสเป็นของขวัญวันเกิดนาโอมิไปแล้วน่ะ” เจอรัลด์ตอบ

“อะไรนะ?!” ซาเวียตกใจ “นายให้กระเป๋าใบนั้นไปเหรอ? นายให้กระเป๋าที่มีมูลค่าห้าหมื่นห้าพันเหรียญไปเหรอ? งั้นตอนนี้นายก็ไม่เหลืออะไรแล้วสินะ?”

เจอรัลด์พยักหน้า

“ซาเวีย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอไม่ใช่พวกวัตถุนิยม คิดว่าเธอรักฉันจากใจจริง เราควร…”

ตอนนี้เจอรัลด์กำลังจะเอื้อมมือไปจับมือของซาเวีย

เพียะ!

“อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ! ทำไมฉันถึงหลงรักคนจนๆอย่างนาย”

หลังจากที่ได้รู้ความจริงซาเวียได้ตบหน้าเจอรัลด์อย่างแรง

“ให้ตายเถอะ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันเสียเวลามากมายและเกือบจะกระโดดลงไปในทะเลสาบเพราะนาย! นี่มันไร้สาระ! นี่มันโง่มาก!”

ซาเวียตะคอกใส่เจอรัลด์ขณะที่เธอจ้องมองเขาด้วยความรังเกียจ

ฮ่าฮ่าฮ่า…

เจอรัลด์ยอมแพ้ซาเวียโดยสิ้นเชิงเมื่อเขาเห็นเธอทำพฤติกรรมแบบนี้

ปรากฎว่านี่คือตัวตนที่แท้จริงของซาเวีย

“ซาเวียฉันผิดหวังในตัวเธอมากจริงๆ…” เจอรัลด์พูดขณะที่น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเขา

ทั้งคู่เคยดีต่อกัน

“ขอร้องล่ะ อย่าทำให้ฉันเสียเวลาฉันไม่สนหรอกว่าผู้ชายที่น่าสงสารอย่างนายจะผิดหวังในตัวฉันแค่ไหน! ฉันไม่ควรเสียเวลาเพื่อมาตามตื๊อคนอย่างนายเลย คนอย่างนายน่ะคงเป็นได้แค่คนเก็บขยะ!”

ซาเวียกระชากถุงขยะในมือของเจอรัลด์ เพื่อระบายความโกรธและความไม่พอใจของตัวเธอ

เธออยากจะปาถุงขยะเข้าหน้าของเขา

อย่างไรก็ตามเนื่องจากเธอคว้าถุงขยะอย่างแรงถุงขยะจึงฉีกออกจากกัน

หนึ่งแสนดอลลาร์กระจัดกระจายอยู่ที่พื้น

เป็นธนบัตรสีแดงทั้งหมด!

“อะไรกัน? นี้มัน…”

ดวงตาของซาเวียกลับมาเบิกกว้างอีกครั้งด้วยความไม่เชื่อในสายตาขณะที่ตาของเธอเธอจ้องมองไปที่เงินบนพื้น ...
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1786

    พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1785

    เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1784

    ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1783

    ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1782

    “เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1781

    “หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status